Israel kan zich op de borst kloppen, het propaganda apparaat heeft uitstekend gewerkt. De mededeling van Sharon naar de eigen achterban was dat er niets wezenlijks aan zijn beleid zou veranderen met de ontruiming van de Gazastrook, en dat er tegelijk gewerkt zou worden aan de uitbreiding van de nederzettingen en de voltooiing van de muur. Daar waren alleen de kolonisten het niet mee eens, die hun mooie huizen en lucratieve bedrijven in Gaza niet op wilden geven. En naar de buitenwereld kwam een andere boodschap: Israel heeft nu een geweldige concessie gedaan aan de Palestijnen, en nu is het aan hun om de volgende stap in het vredesproces te nemen door terrorisme en opruiing te bestrijden en beeindigen. Het opinie instituut van Maurice de Hond heeft in augustus een peiling gedaan, en 62% van de Nederlanders gelooft het, en beaamt dat de Palestijnen nu de volgende stap moeten zetten. Zegt het Cidi, in de IsraelNieuwsbrief van 2 september. Dat is dus knap gedaan. Al blijkt er ook een behoorlijk grote groep te zijn die het kennelijk niet gelooft. Vooral bij links. Onderverdeeld naar de politieke partijen zitten Wilders, VVD, LPF en CDA boven de 70% die geloven dat de Palestijnen de volgende stap moeten zetten, en D66, PvdA, SP en GroenLinks blijven onder de 50%

Het is ook interessant om te kijken hoe de Nederlanders over andere zaken betreffende Palestina/Israel denken, en vooral hoe dat verschilt per partij.

Ik heb het hier vaker gehad over de verschillende paradigma’s waarmee mensen naar het conflict kijken. Ik herhaal ze nog eens:

Paradigma 1: Israël is een klein land, een toevluchtsoord voor de joden, overlevenden van de holocaust en overal ter wereld vervolgd, een klein land dat zich staande moet houden in een vijandige, Arabische wereld.
Paradigma 2: Joodse Israëli’s en Palestijnen vechten alletwee om hetzelfde stukje land en zijn beide niet bereid tot compromissen.
Paradigma 3: Israël is een bezettende mogendheid die de Palestijnen bij de stichting van de staat heeft onteigend en verdreven en daar nog steeds mee doorgaat.

Daar kunnen we nu cijfers achter plaatsen.
Een krappe meerderheid (51%) vindt dat Israel en de Palestijnen in gelijke mate schuldig zijn aan het conflict, dat is dus paradigma 2.
15% geeft de Palestijnen de grootste schuld, dat is paradigma 1.
En 20% geeft Israel de grootste schuld, en dat is paradigma 3.
We hebben geen cijfers hoe dat vroeger lag, maar in ieder geval is te zien dat allang niet meer een meerderheid van de Nederlandse bevolking kritiekloos achter Israel staat – zoals eens. Maar ook valt te constateren dat de grote middenmoot nog steeds gelooft in dat Hollandse spreekwoord: waar er twee vechten hebben er twee schuld.

Wanneer we de paradigma 3 aanhangers per partij bekijken – Israel heeft de grootste schuld, dan volgen de cijfers niet precies maar wel grofweg de rechts-links as.
Wilders 25%
LPF 17%
VVD 20%
CDA 19%
D66 39%
PvdA 24%
GroenLinks 27%
SP 63%

En bij de schuldtoewijzing aan de Palestijnen, paradigma 1, het omgekeerde rijtje:
Wilders 24%
LPF 20%
VVD 18%
CDA 16%
D66 6%
PvdA 8%
SP 4%
GroenLinks 0%

Verontrustend is dat er een groep is die steun geeft aan de verdrijving van de Joodse bevolking uit het conflictgebied zegt het Cidi. Dat loopt van GroenLinks 3% tot SP 17%. Nu wilde ik de vraagstelling wel even zien, zijn dit de woorden van het Cidi of van de Hond? Want wat wordt er bedoeld met het conflictgebied – zijn dat de bezette gebieden of is dat heel Israel? En stond er echt verdrijving of is dat een interpretatie van het Cidi?

Ik heb het gevonden, dit was de vraag, en die luidt toch wel een beetje anders dan het Cidi die formuleert: De Joden moeten het gebied verlaten en terugkeren naar de landen waar ze vandaan komen, en het wordt gepresenteerd als een van de mogelijke oplossing, naast ‘het zo laten’, de tweestaatsoplossing of de binationale staat.