Op gezette tijden bekijk ik of het goed gaat met mijn weblog, of er iets moet veranderen of bijgesteld. Het is een nieuw medium, je kunt er verschillende dingen mee doen, verschillende doeleinden mee nastreven, verschillende soorten lezers mee bedienen.
Ik kreeg van een paar kanten de opmerking dat het weblog overladen is geworden. Wie een paar dagen overslaat kijgt het al haast niet meer voor elkaar terug te scrollen, en mist daarmee soms bijdragen die bedoeld waren om tot denken uit te nodigen. Die zijn dan inmiddels al bedolven onder de nieuwe postings en reacties.
Dat heeft er onder andere mee te maken dat het erg goed gaat met dit weblog. Op dit moment vinden over de 1600 mensen gemiddeld per dag hun weg hierheen. En sommigen geven me tips door, zoeken artikelen op die ze interessant lijken, en ik ben erg geneigd om die op te nemen, ook al omdat ik het leuk vind dat er op die manier een soort virtuele gemeenschap ontstaat. Maar dat betekent ook dat het hier te vol wordt. Dus ik ga uitdunnen en meer lijn aanbrengen. Per dag een stuk om over na te denken of voor de achtergrondinformatie, een reportage – of hoogstens twee. Soms een gedicht, of een brief uit Palestina. Uiteraard af en toe wat over mijn werk in de Eerste Kamer, de partij, Sociale Zaken.
Dan maak ik een aparte rubriek voor nieuws over demonstraties en verwijzingen naar bijeenkomsten, boeken, goede artikelen en korte commentaren, die worden ondergebracht in een rubriek signalementen. Helaas ga ik niet over de lay-out van dit weblog, die is standaard, anders zou ik de signalementen apart kunnen zetten ergens in de kantlijn.
Wat gaat sneuvelen: het plaatsen van artikelen die elders in Nederland te vinden zijn. Dus geen overgenomen columns meer van Pieter Hilhorst of Marcel van Dam, en helaas ook geen stukken meer van Mohammed Benzakour die ook elders zijn geplaatst. Als ik een artikel opneem of citeer, zoals dat van Naomi Klein of van Uri Avnery, dan omdat ze niet in de gewone Nederlandse bladen te vinden zijn, en/of omdat ik vind dat ze ons aan echt het denken zetten of goede informatie geven. Over originele bijdragen valt altijd te overleggen, ik blijf het waardevol vinden dat er af en toe iemand te gast is op mijn weblog.
Ik ga nog scherper selecteren bij de commentaren. Er zijn weblogs zonder een reactieknop, waar niemand kan reageren en er zijn weblogs en websites en fora waar alles wordt toegelaten zolang de wet niet wordt overtreden. Ik probeer iets te doen daar tussenin, en dat betekent dat ik over de regels na moet denken, wat je uiteraard niet hoeft te doen wanneer er helemaal geen reacties worden opgenomen, dan wel wanneer je alles ongezien plaatst.
Je kunt de mensheid geloof ik zowat indelen in mensen die vooral willen lezen, denken, op de hoogte worden gehouden, en de mensen voor wie het internet vooral een plek is waar ze hun eigen ei kwijt kunnen. Voor die laatste categorie zijn er inmiddels websites en fora zat. Mijn weblog is vooral bedoeld als denk- en meedenkplek. En ik heb al meermalen gezegd: ik ben daarbij zonder meer partijdig. Wat ik interessant vind vinden sommige andere mensen niks. Dat is niet erg, want niemand is verplicht om een film uit te zitten die hem niet bevalt.
Dat ik scherper ga selecteren betekent niet dat ik alleen geinteresseerd ben in bijdragen waar ik het mee eens ben. Het betekent wel dat ik bekijk of ik vind dat die mening iets bijdraagt aan verdere meningvorming of discussie. En dat is bij menig eierdropper niet het geval. De weblogs en fora waar alles ongeselecteerd wordt geplaatst kenmerken zich door een eindeloze herhaling van zetten. Ik vind het rendement daarvan te klein. Ik wil de beperkte ruimte van dit weblog graag beter gebruiken. Dat er altijd mensen boos zullen blijven als ze hun ei hier niet kunnen leggen neem ik dan maar op de koop toe – die hebben tenslotte nog vele andere mogelijkheden.
Totnogtoe nam ik meestal de moeite om iemand van wie ik een bijdrage niet plaatste dat even uit te leggen. Maar het gebeurt zo vaak dat dat mensen zijn die met een vals email-adres inzenden of die horen bij het clubje mensen dat steeds opnieuw onder valse namen probeert er toch op te komen, dat ik alleen nog reageer als ik denk dat de inzender te goeder trouw is. Mocht ik iemand ten onrechte aanzien voor een van de klonen, dan spijt me dat.
Beschouw het maar als een ingezondenbrievenbeleid van een krant. Die nemen ook niet alles op. Alleen zullen die zelden uitleggen wat hun criteria zijn. Juist omdat een weblog een nieuw medium is, dat heel verschillende verwachtingen oproept, probeer ik dat wel, al zullen die criteria nooit waterdicht zijn en blijft er altijd een grijsgebied. Dus hierbij: tips voor de commentaren:
1. Bedenk even wat de meerwaarde is van je bijdrage. Alleen zeggen ik ben het er mee eens of ik ben het er niet mee eens draagt weinig bij.
2. 250 Woorden is voor een reactie echt maximum. Daarboven haken mensen af, wordt het doorscrollen vervelend, en neem je te veel ruimte in. Er moet dus een hele goede reden zijn om bijdragen die langer zijn te plaatsen.
3. Gescheld, verdachtmakingen en aanvallen op de persoon komen er niet op, evenmin als de geijkte oordelen over migranten als groep, moslims als groep, de pogingen om de gehele islam in een kwaad daglicht te zetten, enzovoorts.
4. Hou je aan het onderwerp, ga in op wat er al gezegd is, haak aan, argumenteer liever dan alleen te beweren, begin de discussie niet elke keer helemaal opnieuw, verval niet in herhalingen. En hou er rekening mee dat sommige discussies al uitgebreid hebben plaatsgevonden.
5. Ik stel informatie van mensen die vanuit hun deskundigheid of ervaring weten waar ze het over hebben, erg op prijs. Dan is het prettig om iets te horen over die ervaring of over de bronnen van de informatie. Ik zou mensen die iets te vertellen hebben, wat iets anders is dan een mening hebben, graag willen aanmoedigen om meer bij te dragen.
De techniek
En nog even hoe het technisch in zijn werk gaat. Ik maak gebruik van een standaard ‘format’, dat ik niet kan veranderen. Onderaan elke bijdrage is de mogelijkheid commentaar te leveren. Dat mag alleen met vermelding van een geldig emailadres. Voor degene die het commentaar schrijft lijkt het alsof dat meteen op het weblog verschijnt. Dat is niet zo. Het is alleen leesbaar voor de inzender en voor de webmaster, wat je kunt controleren aan het nummertje linksboven de lijst met commentaren, daar staat hoeveel reacties er op staan. Je bijdrage telt pas mee wanneer het door de webmaster is geplaatst. Je commentaar komt eerst in de wachtstand. Minimaal twee keer per dag verwerk ik de ingezonden commentaren. Pas daarna kun je zien of het is opgenomen.
Anja, ik citeer uit je brief: “Mijn weblog is vooral bedoeld als denk – en meedenkplek … 250 woorden is voor een reactie echt maximum. Daarboven haken mensen af…”
Hoe weet jij zo precies dat met 250 woorden de “attention span” van blog-lezers ten einde is? Je lijkt wel erg in de behoefte van zeer kortademige ‘denkers en meedenkers’ te willen voorzien.
Als je kijkt naar de meest succesvolle Amerikaanse blogs, zowel ter linker als ter rechterzijde, dan geloof ik niet dat je die sombere visie vol kunt houden.
Dat krantenredacteuren op dat criterium ingezonden brieven moeten selecteren is domweg een kwestie van plaatsgebrek. Maar op een blog is er toch geen gebrek aan ruimte?
Je hebt al eens eerder gezegd dat naar jouw mening blog-lezers gehaaster zijn en minder geduld hebben dan krantenlezers. Als dat nog steeds je mening is waarom hoop je dan op denkers en meedenkers?
Ik geloof dat je de plaats die blogs geleidelijk in gaan nemen of dat kunnen doen niet helemaal juist inschat. Nu de ‘mainstream’ media meer en meer in handen raken van gewoonlijk rechtse persbaronnen (hier in Australie bijv. is het merendeel van de kranten in het bezit van Rupert Murdoch) worden blogs alternatieve persorganen – juist niet voor gehaaste en ongeduldige lezers maar voor mensen die eens achter de schermen willen kijken. Het zij toegegeven dat in Nederland die zaak minder urgent ligt omdat daar een verassend aantal wekelijkse en maandelijkse opiniebladen blijft uitkomen en ook krantenbezit minder is geconcentreerd.
Maar hoeveel Nederlandse dagbladen en opiniebladen hebben betrouwbare informatie verschaft over de Palestijnse kwestie bijv?
Tenslotte moet het me van het hart dat je het succes van een blog wel erg lijkt af te meten aan het aantal lezers dat het heeft.
Voor mij worden succes en kwaliteit van een blog ook bepaald door het gehalte van bijdragen en door de invloed die het af en toe heeft op de ‘mainstream’ media. Die dingen gaan niet altijd samen met lezersaantal, al sluit het een het ander niet uit.
Arie Brand
Beste Arie, ik heb het over commentaren, reacties. Veel van die commentaren zouden er erg van opknappen als ze korter en bondiger geformuleerd werden. Dat mensen afhaken als je op het scherm een te lange lap tekst moet doornemen is een ervaringsfeit. Ik weet dat veel mensen de hoofdartikelen die ze de moeite vinden printen, om ze rustig te kunnen lezen. Ik maak dus een onderscheid tussen commentaren die in principe kort moeten blijven, en ‘hoofdartikelen’ – die vaak langer zijn vooral als ze een betoog bevatten dat de ruimte nodig heeft of achtergrondinformatie en feitenmateriaal. En ik ben ook niet van plan er dogmatisch mee om te gaan. Als een commentaar echt de moeite waard is en er meer woorden voor nodig zijn dan 250 ga ik niet piepen.
Ik meet het succes van dit weblog niet alleen af aan het aantal dagelijkse bezoekers, Arie, hoe kom je daar bij. Je hoeft mij toch niet te gaan vertellen dat de media niet bepaald betrouwbaar zijn als het om Palestina gaat? Wat heb ik hier dan al die tijd gedaan, dacht je? Inderdaad – een plek scheppen waar een tegenstem kan klinken, en zaken die niet altijd in de mainstream media terecht komen. En inderdaad, het gaat om het gehalte van de bijdragen. En daarvan wil ik dat die beter tot hun recht komen. Er zijn mensen die vinden dat ze door de bomen het bos niet meer kunnen zien op dit weblog en ik vind dat ze gelijk hebben. Dat een weblog in principe alle ruimte biedt betekent niet dat je die vol moet maken. Dus wil ik er voor zorgen dat er meer overzicht komt, en dat de hoofdlijnen niet ondergesneeuwd raken.
Je zoekt daar van alles achter waar het helemaal niet over gaat. Misschien voel je je op je teentjes getrapt omdat je zelf een producent bent van lange commentaren? Je bent heel goed geinformeerd en ik stel je bijdragen altijd zeer op prijs, maar inderdaad, ik vind dat ze meer toegankelijk zouden zijn wanneer je duidelijker zou zijn wat het punt is dat je maken wilt. Dat is geen kritiek op de inhoud, dat is een kwestie van beter redigeren. Het doet helemaal niets af aan de inhoud als je je meer afvraagt hoe je de aandacht van de lezers vasthoudt, integendeel. En het kan ook geen kwaad om te beseffen dat de meeste mensen lezen van het scherm af vermoeiender vinden dan lezen van papier.
Ik ben met arie eens, ik geloof niet dat mensen boven de 250 woorden afhaken. Ik denk dat mensen afhaken bij een lange reeks niets-zeggende commentaar. De weblog van Jan Marijnissen is in mijn opinie een voorbeeld van hoe het niet moet.
Arie heeft ook een punt dat het misschien niet zo zeer gaat om hoeveel mensen je blog lezen, maar wie. Ik lees dit blog omdat ik hier informatie en standpunten vind die ik nergens anders (makkelijk) kan vinden.
Ik zal het betreuren als je niet meer interessante stukken uit de Nederlandse bladen en tijdschriften plaatst. Het is waar dat ze elders te vinden zijn, maar de meeste lezers lezen waarschijnlijk maar één krant. Je zou kunnen overwegen in plaats van de tekst een link naar het artikel te plaatsen, tenminste als het artikel zonder registratie te lezen is.
Ik ben eens dat alles voor verbetering vatbaar is, maar dit formaat werkt, dus waarom veranderen? “If it ain’t broken, don’t fix it” zegt men in Amerika.
Heb geen enkel probleem ervaren met je weblog en blijf het bezoeken om de bijdrages die ik interressant vind. Op de Palestina kwestie reageer ik niet omdat ik er domweg te weinig van weet naar mijn eigen mening, maar lees ze wel met veel belangstelling. Het is en blijft jou eigen weblog en met de regels heb ik geen enkel probleem, als het jou helpt om de hanteerbaarheid te garanderen gaat dat boven de eventuele frustratie om het niet meer te doen. Blijf alsjeblieft bloggen Anja, op jou manier.
Na deze lappen tekst wil ik graag even melden dat ik inderdaad van korte overzichtelijke stukken houd, ook in de reacties. Ik doe hier denkstof op en dat vind ik prettig. Ik ben trouwens ook bezoeker van de weblog van Jan Marijnissen: lekker dat het èn èn kan zijn in de wereld en niet persé of – of.
Dit formaat werkt voor jou, Charles, fijn om te horen dat je tevreden bent. Maar voor een aantal mensen werkt het niet, of niet goed genoeg, vanwege de overladenheid. Daar ben ik het mee eens, dus verander ik het een en ander. Blijkt het niet te bevallen, dan stel ik het weer bij. Dus wacht eerst maar even af.
Verder ben ik het er geheel mee eens dat het niet alleen gaat om hoeveel mensen het weblog lezen maar ook wie. Uiteraard. Ik heb dat ook niet beweerd, Arie denkt dat ik dat vind, maar daar heeft hij weinig reden voor. Maar de hoeveelheid mensen maakt wel dat er veel inzendingen zijn en ik veel te verwerken krijg. Ik praat ook veel met mensen die het blijken te lezen en ik luister dus ook naar hun suggesties voor verbetering.
Als er links te maken zijn naar artikelen die interessant zijn dan zal ik dat doen. Maar ik kan ze ook vermelden, de echte geinteresseerde lezer kan ze dan zelf vinden. Het is overigens meestal niet toegestaan om hele artikelen uit kranten over te nemen en ik ben al een keer op mijn vingers getikt.
Dat dit weblog een functie blijkt te hebben is hartstikke leuk. Maar het moet nog hanteerbaar en overzichtelijk blijven.
Je mag wel even bedenken dat dit een eenpersoonsweblog is, Charles, ik doe het onbetaald, in mijn eigen tijd, ik heb geen staf en geen redactie achter me. Op de achtergrond denken wel wat mensen mee, waar ik blij mee ben, maar het is niet de bedoeling om er een bedrijf van te maken. Ik zou het zeer toejuichen als iemand het initiatief zou nemen om een website op te zetten met meer ruimte en meer mogelijkheden dan dit weblog kan bieden, voor de belangrijke tegenstem, en dat zou dan bemand kunnen worden door een groepje medewerkers. Ik zou er graag aan bijdragen. Maar het initiatief moet iemand anders nemen. Ik heb mijn handen al vol aan dit blogje.
Ik ben ook iemand die dit log overladen vond worden. Zowel aan aanbodkant als aan commentaarkant. Ik merk dat aan het feit dat ik steeds vaker ging scrollen.
Daarom is deze koersverandering mij welkom, het kan ruimte scheppen, bijdragen in een groter perspectief plaatsen, een langere adem geven.
Ik kom hier vanwege de gedachten en info die me hier aangereikt worden. Maar ik vind het ook spannend te volgen hoe zich dat ontwikkelt, zo’n log. Wat Anja nu wil proberen is m.i. nieuw, ik ben het (in Nederland) op het net nog niet tegengekomen.
Een weg zoeken tussen alles plaatsen en niets plaatsen deed ze al. Elders werd er direct stevig op gemopperd, “Meulenbelt pleegt censuur”. Ik kan dat niet beoordelen, ik zie uiteraard niet wat Anja niet plaatst. Uit wat ze wel plaatst vind ik geen aanwijzing van censuur. Ik vond en vind de criteria helder, zinnig en gedurfd en ik reken erop dat opponenten ruimte blijven krijgen. Wat mij betreft zelfs prominentere ruimte. Maar dan wel eerlijk, onder eigen naam en niet vermomd als meepraters. Om die reden post ook ik verder niet meer als claar, maar onder mijn volledige naam.
Wat mij fascineert is dat (anonieme) mensen het recht claimen, overal op internet (soms hoogst onfatsoenlijk en op de persoon gespeeld) te roepen wat ze willen. Het kan, dus het mag. Bovendien neigen persoonlijke websites, ook die van Anja, naar kliekvorming. Anja’s nieuwe koers gaat hier dwars tegenin. Ik juich dat van harte toe. (meegeteld? Precies 250!)
Het blijkt een goede zaak van tijd tot tijd je weblog te evalueren, Anja. (“Dat zouden ze vaker moeten doen”). Terecht blijf je zelf de regie voeren over wat wel en niet gebeurt.
Zelf heb ik niet zo de ervaring van overladenheid. Misschien komt dat door het nogal scherpe contrast met b.v. Jan Marijnissens weblog, dat meestal binnen de kortste keren vol staat met allerhande commentaren. (Van heel zinnig tot heel onzinnig, rijp en groen door elkaar. Zelf maak ik me daar ook “schuldig” aan. Soms begrijp ik niet dat Jan bepaalde commentaren laat staan. Zijn criteria zijn mij, in tegenstelling tot die van jou, onduidelijk). Jouw weblog heb ik daarom steeds als heel rustig en prettig ervaren. (B.v. ook niet zulke scheldpartijen en verdachtmakingen). Bovendien kon ik het, na één of meer dagen afwezigheid, telkens wel weer “inhalen” (wat bij Jan Marijnissen haast niet doenlijk is).
Ook ik zou het jammer vinden als je helemaal geen stuk meer zou plaatsen dat elders ook al in de Nederlandse pers is verschenen. Omdat ik dat stuk anders niet zou zijn tegengekomen. En omdat het kan uitnodigen tot nadenken en hier tot nieuwe gezichtspunten zou kunnen leiden. Daarom hoop ik dat je uitzonderingen blijft maken.
Tenslotte: als je het maximun van 250 woorden niet als absolute valbijl hanteert, lijkt me dat een prima aansporing om zo helder en bondig mogelijk te formuleren. Kan nooit kwaad.
Beste Anja, je nieuwe aanpak spreekt me aan, al zal ik dingen gaan missen. Ik las toch al selectief. Mag ik ‘reclame’ maken voor twee van mijn initiatieven waar jouw teleurgestelde lezers misschien naar kunnen uitwijken?
Ten eerste http://groups.yahoo.com/group/MoslimMedia/ waar ik met een paar vrienden dagelijks een overzicht probeer te geven van wat er in de media met betrekking tot moslims in Nederland (en soms daarbuiten) verschijnt. Helaas missen we vaak de opiniestukken omdat die meestal niet online toegankelijk zijn, of alleen als je ervoor betaalt. Bovendien is het ongevraagd overnemen daarvan een inbreuk op het auteursrecht zoals je zelf ook ervaren hebt. Wel even aanmelden. We waren in overleg met een organisatie over een website, maar dat is helaas stukgelopen. We zijn nu op zoek naar andere mogelijkheden om het yahoogroups tijdperk achter ons te laten.
Ten tweede mijn site http://www.mysubmission.nl en het daaraan gekoppelde log (blog?) http://mysubmission.web-log.nl/, waarop ik van alles probeer te verzamelen over emancipatie en vernieuwing in de islam, dus die dingen over moslims die in het reguliere debat ondergesneeuwd raken (als ze überhaupt al aandacht krijgen). Ik zou het erg op prijs stellen als jij daar ook af en toe een bijdrage aan zou willen leveren, want ook dit is voorlopig een eenmans vrijetijdsinitiatief. Ik wil trouwens iedereen uitnodigen die denkt iets zinnigs aan Mysubmission bij te dragen (ook technisch of met tips).
Bedankt, Hendrik Jan
Wat betreft de overname van krantenartiklen. Artikel 15 van de Auteurswet maakt een uitzondering voor het overnemen van:
“nieuwsberichten, gemengde berichten, of artikelen over actuele economische, politieke, godsdienstige of levensbeschouwelijke onderwerpen alsmede van werken van dezelfde aard die in een dag-, nieuws- of weekblad, tijdschrift, … zijn openbaar gemaakt”
indien:
“1) het overnemen geschiedt door een dag-, nieuws- of weekblad of tijdschrift, in een radio- of televisieprogramma of ander medium dat een zelfde functie vervult.”
http://www.ivir.nl/wetten/nl/auteurswetgeconsjuli2004.html
Ik ben geen jurist, maar ik zou zeggen dat een weblog zoals deze wel “een zelfde functie vervult”. Wat de jurisprudentie is weet ik niet. In ieder geval mogen krantenartikelen onder bepaalde omstandigheden wel overgenomen worden, mits de bron duidelijk vermeld wordt.
Charles, ik heb mij hierin verdiept vanwege mijn moslimnieuws yahoogroups. Die wet is net een jaar oud. De Staat heeft een zaak verloren over het maken van knipselkranten, maar daarin werd zo’n beetje alles uit de krant overgenomen. Het overnemen van de berichten die je noemt, mits niet al te grootschalig, is inderdaad geen probleem, vooral wanneer er geen geld mee verdiend wordt. Voor wat betreft opiniestukken bestaat er een grijs gebied. Het advies van een advocaat bij mij op kantoor die ook bij die knipselkrantenzaak betrokken is geweest was “gewoon doen, totdat je een waarschuwing krijgt”. Je kunt dan alsnog een regeling treffen, of van verdere overname afzien. Ze zullen niet zo gauw een rechtszaak aanspannen tegen een particulier of een stichting.