KORT vandaag:
Hannah Arendt en het zionisme
Publiek debat over politieke islam
Abonneer je op Uri Avnery

KORT is de nieuwe rubriek voor korte berichten, bijeenkomsten, verwijzingen, aanbevelingen. Het is bedoeld als service, niet als discussiebijdrage. Commentaren worden alleen bij uitzondering geplaatst.

Hoe kon Hannah Arendt nog voordat Israel bestond, begrijpen dat het land zou verworden tot een militaire vesting, bewoond door een grimmige ‘kleine krijgersstam?
Woorden uit de inleiding van Hella Rottenberg bij de vertaalde artikelen uit 1945 -1948, Het zionisme bij nader inzien. Rottenberg maakt deel uit van Een Ander Joods Geluid.
Eens was Hannah Arendt zelf zioniste. Toen de emancipatie van de joden in Europa had gefaald, en in plaats van vrijheid en gelijkheid een periode was aangebroken van een nieuwe, ditmaal racistische vorm van antisemitisme, leek het haar dat het tijd werd voor joden om het lot in eigen handen te nemen. Maar ze haakte af toen ze begreep wat er zou gaan gebeuren wanneer de staat Israel een feit zou worden. Al voor het zo ver was waarschuwde ze dat het een gevaarlijke illusie was om te denken dat met een joodse staat het anti-semitisme zou verdwijnen. In tegendeel: het leke haar eerder waarschijnlijk dat Israel een nieuwe oorzaak van spanning zou worden voor de joden die in de diaspora achterbleven. In een joodse staat, zo voorzag ze feilloos, zouden Palestijnse Arabieren gedwongen worden om te vertrekken of tweederangsburgers zijn. Het naoorlogse vluchtelingenvraagstuk zou op die manier alleen maar doorgeschoven worden naar de Arabieren. “Om ideologische redenen zagen de joden de Arabieren over het hoofd – zij woonden in een land dat onbewoond had moeten zijn”. Arendt was niet de enige joodse intellectueel die destijds waarschuwde dat het met het stichten van de staat Israel niet goed zou gaan. Daar waren ook Martin Buber en Judah Magnum. Arendt kon haar artikelen nauwelijks geplaatst krijgen, en ze hadden nauwelijks enige invloed. Pas achteraf is duidelijk geworden hoe gelijk ze had.
Hannah Arendt, Het zionisme bij nader inzien, uitgeverij Mets & Schilt.

Het IKV en De Rode Hoed organiseren een publiek debat over politieke islam in Marokko en Nederland. op 23 september, om 19.30 De niet gewelddadige, islamistische bewegingen in Marokko vertegenwoordigen een zeer groot deel van de Marokkaanse bevolking, volgens sommigen zelfs een meerderheid. Is een democratische ontwikkeling in Marokko wel denkbaar zonder een grote rol voor de islamistische bewegingen? Hoe zien de Marokkaanse islamisten hun rol in de Marokkaanse samenleving? Hoe kijken de verschillende groepen in de samenleving daar tegenaan? Heeft de Marokkaanse islam invloed op de islamitische beweging in Europa? Is er draagvlak voor een islamitische politieke partij in Nederland?
Debat o.l.v. Radi Suudi met Mustapha Khalfi van de Marokkaanse ‘Parti de Justice et Développement’ (Partij voor rechtvaardigheid en ontwikkeling), Driss Ksikes (hoofdredacteur van het Marokkaanse politieke weekblad Tel Quel), Hans Jansen (Arabist, Universiteit van Utrecht), Rik Coolsaet (Politocoloog, Universiteit Gent) en Fatima Elatik (wethouder, stadsdeel Zeeburg Amsterdam).
Voor meer informatie en reservering, www.rodehoed.nl

Wie elke week een column van Uri Avnery met de e-mail gestuurd wil krijgen kan zich aanmelden op uri-avnery@list.avnery-news.co.il. Avnery is de koploper van Gush Shalom, dat deel van de vredesbeweging die werkelijk op hun post blijft – zie het verhaal van Trees hierboven. Ook Uri, in de tachtig, liep mee met de demonstratie.
Ik vind zijn commentaren bijna altijd erg de moeite, een eigenzinnige stem, dwars tegen de mainstream van Israel in – en heel vaak gelijk gekregen. Er staan meedere bijdragen van hem op dit weblog. Je kunt ze op-googelen.
De columns zijn in het Engels.