Eerlijk, ik had er niet veel zin in. Misschien dat ik gewoon mijn portie aan veel-vrouwen-bij-elkaar er ruimschoots op heb zitten. Misschien omdat ik het zo inhoudsloos vond – zet maar driehonderd vrouwen bij elkaar die volgens de organisatoren vooral met elkaar gemeenschappelijk hebben dat ze ‘lef’ hebben, tja, wie niet, tegenwoordig, en dan moet dat een stimulans zijn voor het nieuwe feminisme, o nee, feminisme was van vroeger, voor, nou ja dat werd ook niet zo duidelijk. Ik was gevraagd om als ‘wijze vrouw’, (wie, ikke?) te komen praten en deel te nemen aan de discussie over de vraag wat er zou veranderen wanneer er meer vrouwen in de politiek zouden komen. Daar had ik een simpel antwoord op: Verdonk. Met andere woorden: het hangt er maar van af wat die vrouwen gaan doen. Er zit een hoog percentage vrouwen in de VVD. Is de VVD goed voor vrouwen? Dacht ik niet. Of je moet het thema verengen tot ‘vrouwen aan de top’. Dus die discussie sloeg ik over, ik was zaterdag liever in den Haag. Ik hoorde een dag later dat mijn collega Femke Halsema, die zich wel had laten verleiden tot deze discussie ongeveer hetzelfde zei.
Nou ja, dacht ik zondag. Vooruit. Ik was overgehaald door Equality om een inleiding te komen houden over de vraag of moslimfeminisme uit de tijd was, en daar had ik wel zin in. Behalve dat dat net, mopperde ik verder, in dezelfde tijd plaats vond dat een van de programmaonderdelen waar ik graag naar toe wilde, de discussie met Irshad Manji en Nawal al Sadaawi plaats zou vinden. Dus die zou ik dan zelf maar voor de helft kunnen volgen.
(In het midden: Nawal el Saadawi)
Nou, uiteindelijk werd het best gezellig, want natuurlijk is het ook een plek om vrouwen tegen te komen die je niet dagelijks ziet, vrouwen van vroeger, vrouwen van nu, netwerken noemen we dat nu. Er werd prachtig gezongen, een groep zwarte vrouwen zong Jesus loves you, een groep witte vrouwen zong iets joods, het was erg multiculti. En het was allemaal fraai aangekleed, er was een denderend feest ’s avonds, waar ik nog een uurtje naar heb gekeken waarna het ook erg denderde in mijn oren. Mooi om te zien, dat wel. Opeens was de dansvloer vol uitgelaten jonge vrouwen met de meest modieuze hoofddoeken in piratenstijl, met glitterhemdjes en gordels met muntjes en franje om de heupen die mooi mee rinkelden en trilden terwijl ze de sterren van de hemel dansten, met heupen die helemaal hun eigen gang leken te gaan. De geemancipeerde tweede generatie in volle glorie.
En buikdansen natuurlijk. En Ali B als symbolische man om te laten zien hoe ruimdenkend we tegenwoordig zijn. En een mooie modeshow met Marokkaanse fusion tussen traditioneel en heel erg bij de tijd. En vriendinnen om de laatste roddels mee uit te wisselen. Drie onderwerpen sprongen er voor mij uit, ook al was de tijd voor elk erg kort. Dat was Irshad Manji die ik nu eindelijk eens in levende lijve mee kon maken. Viel niet tegen. Dat was de discussie bij Equality, waar ik zelf aan meedeed. En dat was de discussie bij de doop van het nieuwe nummer van Eutopia, over islam, emancipatie en liefde. Over alledrie volgt een eigen berichtje. Helaas moest ik door de overvloed aan keuze de bijeenkomst over verblijfsrecht van migrantenvrouwen missen, maar dat maak ik nog wel goed. Ook heb ik de worshop omgaan met agressie overgeslagen, mijn nagels niet laten lakken, veel muziek overgeslagen, zelf niet gebuikdanst, niet mijn toekomst laten voorspellen, vond ik de rij om een hennaversiering op mijn hand aan te laten brengen te lang, heb ik de stapels met Viva’s en BLVD’s laten liggen, koop ik de vrouwenboeken straks zelf wel in de winkel, en zal ik nooit beseffen dat succes moeiteloos komt als je vanuit je eigen kracht leeft.
(Morgen over Irshad Manji)
Ik was er beide dagen en vond het chaotisch en duur.Maar ik heb er absoluut geen spijt van gehad.
Ik sprak Nawal El Sadaawi en ik vertelde haar dat ik zo blij was haar te zien en te horen.Want hier in Nederland worden moslimvrouwen als zielig en hulpeloze wezens afgeschilderd en worden we monddood gemaakt door onze zogenaamde redders. En heel toepasselijk stond er een Nederlandse vrouw er doorheen te tetteren en kon ik me nauwelijks verstaanbaar maken.De ironie.
Ik heb ook Naima Azough gesproken wat een leuke vrouw!
Voor de rest vond ik het een hoop lange gezichten en van den Anker van Leefbaar Rotterdam kwam ik ook steeds tegen.
Nawaal El Sadaawi maakte alles goed.
De volgende dag ben ik voor het feest gegaan en het viel me op dat er toen wel veel Marokkaanse vrouwen waren.
Daar hadden ze kennelijk wel geld voor.
En toen dacht ik:
Zijn ze niet geinteresseerd in emancipatie en komen alleen om te feesten?
Op die manier laten ze zich ook monddood maken.
Of
Is het God voor allen en iedereen voor zichzelf en wordt er alleen maar over problemen gepraat als het om de eigen situatie gaat en wordt dan pas hulp gezocht?
Of
Nemen vrouwen de problemen als een gegeven en willen zoveel mogelijk genieten als het even kan?
Of
Valt het allemaal wel mee en kunnen vrouwen wel hun draai vinden en gewoon lol hebben?
Ik zou graag antwoorden willen hebben op deze vragen want het verschil met zaterdag en zondag viel me erg op.
Zondag was ook voor mij helemaal te gek.
Ik heb Ali B live gezien en als een bakvis dacht ik steeds: Ja hij is het echt. Ik sta hier live bij Ali B!
Het was een geweldige show geen kapsones of sterallures maar echt een entertainer.
En toen kwam Tachinout.
Ik heb mijn mening over haar drastisch bijgesteld!
Ik was helemaal weg van haar.
Ze is al 15 jaar een begrip een geen greintje sterallures.
En ze kon zingen en dansen tegelijk.
Dat moet ik nog een top40 act zien doen!
Het werd wel even vervelend toen ze iedereen op het podium liet dansen. En ik dacht hier heb geen geld voor gegeven om te kijken naar waar ik al de hele middag naar heb zitten kijken: Hossende meisjes.
Dus ik stapte ook het podium op en zei tegen Aicha: Ik ben hier gekomen om jou te zien en niet je publiek’. Ze knikte en gaf me een zoen.
Gelukkig was zei stukken tactvoller dan ik en zei tegen de dames: Het poduim kan ons niet allemaal houden dus willen alsjeblieft per twee het podium opkomen?
De schat!
Leipe mocro flavour!Damn proud of it!
Feestje verdorie gemist, maar ik heb me nu in elk geval aangemeld bij http://www.politiekescholing.nl omdat ik er voor mijn gevoel nu helemaal klaar voor ben.
Ik ben er het hele weekend geweest en ik vond het geweldig. Het was af en toe druk en chaotisch, maar ik vond het vooral inspirerend en heb er bergen energie van gekregen. Al die mooie, sterke, geweldige vrouwen (en een paar mannen) bij elkaar die er gezamelijk een ontzettend mooi weekend van wilden maken en hun verhalen met elkaar wilden delen.
Ik kan niet kiezen wat ik nou het indrukwekkendst vond. De Gesluierde Monologen waren erg heftig, met een vrijwel-alleen-vrouwen-publiek geeft dat een heel andere intensiteit. Het raakte me nog meer dan de eerste keer dat ik ze gezien heb.
De workshop over prostitutie/sekswerk was erg goed. Ook dat gaf veel stof tot nadenken.
En zondag, het international solidarity debat was erg indrukwekkend. Ook van deze vrouwen grepen hun verhalen me ontzettend aan. Blij dat ik daarvoor gekozen had. En ja, het eindfeest was ook geweldig, met zoveel vrouwen uit allerlei verschillende culturen in Amsterdam dansen en springen en naar mooie muziek luisteren. Ik vond het een top weekend! (alleen jammer dat het aanwezige SP-gehalte zo laag was.)
Heel eerlijk gezegd was ik het helemaal vergeten, het gebruikelijke, te druk enz.
Ik ben zondag gegaan met twee zeer dierbare mensen, Ferukh (een van de weinige mannen) en Fatma. Ben zeer blij dat ik ben gegaan. Ik heb Nawal Al Saadawi kunnen horen en Irshad Manji kunnen spreken. Wat mij betreft een geslaagde dag. Maar ik meen wel dat er van alles was gepropt in die paar dagen. Veel was op dezelfde tijd waardoor je moest kiezen. Enkele onderwerpen zouden op lokaal niveau ook uitgewerkt kunnen worden, in de vorm van kleinere bijeenkomsten… misschien is dat een idee.
Het feest was een topper…..
Groet
Famile Arslan
Ben het erg met je eens, Famile. Alle onderdelen die ik de moeite waard vond waren te kort, te hectisch. Vandaag heb ik het verhaal over Irshad Manji er op gezet, jij nog dank trouwens. En er waren nog twee discussies waar iki het over zal hebben. Lijkt mij heel goed om de thema’s op te pikken voor kleinere, locale bijeenkomsten.
Inderdaad: vrouwen in de politiek betekent niet PER DEFINITIE een betere, meer empathische, meer sociale enz. politiek. Zie de niet zo fraaie voorbeelden Thatcher, Verdonk, Kroes, enz. Wel denk ik dat vrouwen veelal ANDERE accenten in de politiek kunnen brengen, die -als dat ook goede accenten zijn- verfrissend zouden kunnen zijn. Dat vrouwen evenveel kansen en vertegenwoordiging in de politiek behoren te hebben als dat in andere delen van het maatschappelijke leven het geval behoort te zijn, staat natuurlijk buiten kijf.
Zo, dus tegenwoordig zijn er dus ook “excuus-Henken en -Ali’s”? Ook een vorm van emanicipatie? 🙂
Enneh…..dat buikdansen moet je ook nog wel kunnen inhalen, Anja. 🙂
Het was ook best wel duur. Om alles te kunnen zien moest je eigenlijk een dagkaart kopen maar dan liep je kans om te betalen voor onderdelen waar je geen behoefte aan hebt.
Het zou ook handig zijn om bijeenkomsten te organiseren voor moslimvrouwen zodat je gelijk over de kern van de problemen kan discussieren en oplossingen daarvan ipv steeds uitgebreid uit te leggen aan nietmoslims dat onderdrukking niet typisch iets islamitisch is. Want weet ik al en dat hoor ik vaak genoeg maar ik hoor nog steeds niet van hoe het wel moet.