Hoewel de Eerste Kamer nog herfstreces heeft en de Tweede Kamer vandaag nog geen zitting vanwege de dood van Karin Adelmund ga ik over een half uurtje toch naar Den Haag. Zitting van de werkgroep buitenland van de SP, en een gesprek met Paul Ulenbelt, medewerker van de fractie, over de WAO/WIA die daar veel van af weet.
Vanochtend een paar prima stukken in Trouw over de schandalige herkeuringen, dan vergeef ik die krant maar weer even Letter en Geest, die mij met een gemiddelde van een keer per maand op de gedachte brengen om mijn abonnement maar weer op te zeggen – maar dat kun je maar een keer doen natuurlijk. Het was bij voorbaat al duidelijk, de herkeuringen gaan niet over mensen maar over cijfers. De Geus wil het aantal uitkeringsgerechtigden verlagen. Dat lukt hem prachtig. Waar die mensen dan blijven, vroeg ik hem al eerder naar. Nou, die gaan door de ‘financiele prikkel’ gedwongen weer aan het werk. Alleen, hoeveel werk is er voor ex-AOWers. Niet veel. De dure reintegratietrajecten toveren ook geen banen uit de hoed. Behalve van het legertje mensen dat daar als reintegratie funktionarissen zelf werkt. Veel keuringsartsen blijken al te zijn vertrokken omdat het slagerswerk dat ze moeten doen niet meer in overeenstemming is te brengen met hun medische ethiek. Die mogen van mij een lintje.
Sterk verhaal ook over de absurditeiten van de nieuwe keuringseisen. Als iemand een fictieve andere baan zou kunnen doen wordt hij/zij (het blijken ook nog vaker vrouwen te zijn) goedgekeurd. De bonsaiboompjeskweker is net van de lijst afgevoerd, want die zijn er in Nederland niet meer. Maar loempiavouwer staat er nog op. Nou lijkt mij loempiavouwer een mooi vak, maar hoeveel hebben we er daarvan nodig in Nederland? Theater van de lach, als het voor de betrokkenen niet zo in-treurig zou zijn.
Stukje van Hans Wansink in de Volkskrant, over de Multatulilezing. Hij denkt dat de kerk vooral vol zat met alle mensen die voor Kader Abdolah kwamen. Ik kwam in de eerste plaats voor Cohen en ook nog voor Februari. Abdolah’s stukjes lees ik, maar ze zetten mij zelden aan tot denken, en denken is op eten, seks en sauna na misschien toch het lekkerste wat ik met mijn lijf kan doen. Cohen en Februari zetten mij aan tot denken. Abdolah zei wel van alles, meer, hij beweerde van alles, maar het kwam bij bij niet aan – terwijl ik toch te boek sta als een uitbundige allochtonenknuffelaar. Dat lag hem aan zijn betoog dat niet een moment echt een betoog was, het lag hem misschien ook aan de stijl. Cohen en Februari maken zich beide als persoon ondergeschikt aan het verhaal dat ze te vertellen hebben. Abdolah maakt op mij de indruk dat zijn verhaal volledig ondergeschikt is aan zijn performance, aan: hier sta ik, Kader, luister naar mij. Luide stem, veel effectbejag door herhalingen, pauzes, mimiek – hij noemt ook erg graag zijn eigen schrijversnaam in de derde persoon, wat hij te zeggen heeft gaat daar voor mij onder verloren.
Interessant hoe verschillend mensen dezelfde bijeenkomst kunnen ervaren. Claar en Anneke en ik waren het in grote lijnen met elkaar eens in onze waardering. Anneke ken ik al heel lang, Claar nog maar kort. “Als een wervelwind blies hij zijn toehoorders van de sokken”, schrijft Wansink bewonderend. Kun je knap vinden, ik blijf liever in mijn sokken. Ik luister liever. En denk. Lezing van Cohen heb ik geprint en gaat mee in de trein. Wil ik nog eens lezen. Abdolahs verhaal zou ik ook best nog eens willen lezen, als alle herhalingen en het effectbejag er uit zijn blijft er misschien nog wel een klein verhaal over waar ik over na wil denken, zonder zijn eigen voor mij tamelijk storende aanwezigheid die me het luisteren belemmert. Over enige tijd komen de teksten op de website van de Multatulilezing.
Op naar den Haag.
Anja, je weet een goed beeld te schetsen van je werkzaamheden. Ik ben het met je eens dat die herkeuringen onmenselijk zijn en dat het puur om de cijfers en niet om de mensen gaat. Ik zag dat al aankomen bij het aantreden van het kabinet.
In de columns die ik schrijf heb ik mijn kritieken al eens laten vallen op de “werkprikkel” die rechts propageert: het getuigt van wantrouwen, want men zit uit luiheid in een uitkering (welke uitkering het dan om gaat is dan niet belangrijk)
In een andere column ben ik lovend over Job Cohen. Hij is een man met visie, en laat zijn oren niet hangen naar een publieke opinie die hem tegenwerkt. Om hem zwak te noemen is dus volslagen onterecht. Deze column schreef ik overigens in december vorig jaar, nadat Wouter Bos had gezegd iets te zien in een samenwerking met Wilders. Ik heb Bos toen zwaar bekritiseerd, en mijn conclusie was dat ik de PvdA een betere voorman toewens, bijvoorbeeld Job Cohen.
Abdolah en Februari ken ik overigens niet. Wie zijn dat?
Ulenbelt? Is dat de 2e persoon enkelvoud van me-ulenbelt?
Het onderstaande plaatste ik afgelopen zondag al op Jan Marijnissens weblog. Lijkt me hier ook op z’n plaats.
PRAKTIJKVOORBEELD
Een WAO-er wacht op de (her)keuringsarts. Die komt hijgend tien minuten te laat binnen. Heeft het dossier kennelijk niet (goed) gelezen.
Zegt na een kwartier: “U kunt toch een tijd op uw stoel zitten? U kunt wel werken.” En: “U moet het maar een beetje Zen-boeddhistisch bekijken, dan gaat het wel beter.”
Geen enkele specialist wordt geraadpleegd.
Van 80-100% (op psychische gronden) wordt de WAO-er 0-15 % arbeidsongeschikt verklaard. Dus geen uitkering meer.
Als hulpverlener heb ik hem gesteund bij het bezwaar, dat wel ingewilligd is: er komt eerst een onderzoek door een specialist. Vervolgens blijft de arbeidsongeschiktheid toch 80-100 %.
Het is maar een voorbeeld, maar ik vrees dat het illustratief is. Wat iemand in een dergelijke situatie niet allemaal door moet maken…Kan je nagaan hoe het gaat met degenen, die minder succes hebben in bezwaar en beroep (want dat kan van veel, waaronder toevallige, factoren afhangen), ondanks dat die terecht zijn ingesteld…
Hoewel ik dat 10 jaar geleden niet had kunnen bedenken, zit ik de laatste paar jaar tot over mijn oren in het WAO- en binnenkort in het WIA-gebeuren. Als zo’n vermaledijde verzekeringsarts. En nee, ik ben niet vertrokken, en ik vertrek ook niet. Ik doe mijn werk namelijk goed, laat me niet gek maken door de nadruk die (inderdaad) gelegd wordt op de kwantiteit, want ik wil niet inleveren op de kwaliteit. En ik ben sowieso tegen lintjes.
Wat betreft de “keuringseisen”: het zal je misschien verbazen, maar die zijn níet nieuw. De WAO is nog nooit een echt eerlijke wet geweest. Het is altijd gegaan om wat het resterend verdienvermogen is van mensen, en dát afgezet tegen wat ze in het verleden verdienden (toen ze nog gezond waren) bepaalt het arbeidsongeschiktheidspercentage. De WAO is dus altijd vooral een verzekering voor veelverdieners geweest, want hoe meer je verdient, hoe groter de kans is dat je dat loon met beperkingen door een ziekte of handicap niet meer kan halen. Helaas is de WAO vroeger ook gebruikt als een soort veredelde werkloosheidsvoorziening, met alle gevolgen vandien voor de huidige situatie.
Wat er nieuw is sinds oktober vorig jaar (ten gevolge van het aangepaste Schattingsbesluit), is (o.a.) dat er met minder fictieve functies genoegen genomen kan worden door de arbeidsdeskundige, zodat er sneller een lager (of geen) arbeidsongeschiktheidspercentage over blijft. Dat is een politiek besluit geweest. De medische beoordeling an sich is niet veranderd.
De manier waarop in Nederland omgegaan wordt met arbeidsongeschiktheid en verzuim, de manier waarop sociale ellende gemedicaliseerd wordt, is een maatschappelijk probleem. Ik zie voldoende mensen die veel te veel blijven hangen in hun eigen totale onvermogen, zonder dat daar een objectiveerbare medische oorzaak aan ten grondslag ligt (en dat is in het kader van de wet nu eenmaal wel nodig om aanspraak te kunnen maken op een WAO-uitkering). Dat is een misstand, die wat mij betreft inderdaad gerepareerd moet worden. Dat doet de huidige regelgeving (op basis van het aSB) heel hard, en dat had best wat minder gekund. Die reparatie wás namelijk de laatste jaren al ingezet.
Er wordt een hoop geluld over het UWV, de beeldvorming is ongelooflijk negatief (in zoverre is dat voor mij persoonlijk gunstig omdat cliënten mij namelijk vaak bedanken voor de vriendelijke en zorgvuldige benadering, dat hadden ze niet verwacht), en dat maakt het werken niet gemakkelijker. Maar ik geef niet op, omdat ik weet dat ik goed ben in wat ik doe.
En, geloof het of niet, Anja, ook bij mij moet brood op de plank…
Beste Anja
Net geënterd op google” wao en herkeuringen”, nadat ik het artikel in Trouw gelezen had.
Wat ik tegenkwam is ten hemelschreiend. De rauwe werkelijkheid. De persoonlijke verhalen van de slachtoffers van de Geus.
Patienten met kanker die van hun specialist op dag X te horen gaan krijgen of ze terminaal zijn, worden door het UWV gevraagd “Wanneer kunt u dan wel langskomen voor de herkeuring”
Lees het relaas op
http://inaveenstra.web-log.nl/log/3601964
Het UWV ? Een van de integere keuringsartsen verschijnt onherkenbaar en met vervormde stem en legt op de TV uit dat het een zootje is en dat de vervormomming nodig is omdat omdat hij bij herkenning de laan uit vliegt!
Kamerlid Bussemaker (PvdA) spreekt van “een zeer ernstig rapport dat signalen bevestigt die ik zelf al anoniem, via e-mail kreeg vanuit het UWV”. “cultuur van machteloosheid, wantrouwen en cynisme “.
Bron NRC zat. 22 oct.
(anoniem, artsen durven dus nkennelijk iet meer hun eigen brieven te ondertekenen.)
Hoever moet je als arts keuringsarts heen zijn om hier gewoon aan mee te werken en zo te spugen op de je afgelegde eed van Hippocrates ?
She,
De een zn brood is de ander zn dood he… Heb je enig idee hoeveel mensen je daarmee tegen de borst kan stuiten… lekker makkelijk zeggen hoor… bij mij moet ook brood op de plank. Verdien je soms minder als je wel goed werk af zou leveren? Of krijg je betaald per geval dat je goed keurt, ongeacht of iemand beter is of niet?
Bij voorbaat meteen mn excuus dat ik zo kwaad reageer…
dit is wat ik afgelopen maandag al over dit onderwerp schreef bij Jan op het log:
Mijn maatje heeft zich afgelopen weekend van kant gemaakt. Was chronisch ziek, maar weigerde een wao-uitkering, omdat hij het niet kon verdragen dat mensen hem zouden zien als profiteur, als uitkeringstrekker… Nee, in de plaats daarvan zat hij in de bijstand, oplopende schulden, een te harde maatschappij… De maatschappij heeft hem dan ziek mogen noemen, maar ik vind het eerder omgedraaid… De maatschappij is hard en onverschillig geworden, maar ja,.. is ook wel logisch met een stel idioten aan et roer…
@Patrick,
Nee, ik praat niet gemakkelijk. Ik ben er van overtuigd dat ik mijn werk met toewijding en respect voor de mens tegenover mij weet te doen, tegen alle vooroordelen en negatieve berichtgeving in. De manier waarop jij over mijn werk schrijft, is een karikatuur die wat mij betreft kant noch wal raakt. Ik keur geen “mensen goed, die ziek zijn”, ik heb geen doelstellingen in mijn hoofd die ik van De Geus zou moeten halen. Ik doe mijn werk naar eer en geweten, en ik kan je vertellen dat dat geen sinecure is.
Het is verdrietig dat het met je maatje zo gelopen is. Daar kun je de maatschappij, het UWV, de regering, de hulpverlening, misschien zelfs je zelf wel, de schuld van geven. De maatschappij ís namelijk ziek.
Ook in het WAO-dossier wordt gesproken in termen van “goed” en “fout” en overheersen de stereotypen en vooroordelen. Ik zal dan wel “fout” zijn omdat ik mijn werk blijf doen, en nog de overtuiging heb dat ik het goed doe ook. Dat moet dan maar…
Beste She,
“Ik keur geen “mensen goed, die ziek zijn”, ik heb geen doelstellingen in mijn hoofd die ik van De Geus zou moeten halen”
ik neem het van je aan. Ik heb geen enkele reden om je integriteit in twijfel te trekken.
Maar waat gaat er door er je heen wanneer wanneer je hoort dat Kamerlid Bussemaker (PvdA) spreekt van ,,een zeer ernstig rapport dat signalen bevestigt die ik zelf al anoniem, via e-mail kreeg vanuit het UWV'”. enz enz , zie hierboven
Ik zie dat keuringsartsen zich onherkenbaar en met vervormde stem moeten laten interviewen omdat ze anders de laan uitvliegen. RTL vrijdag j.l. “Ik schaam mij voor het feit dat ik bij het UWV werk.
Kun jij in een dergelijk klimaat wel werken ?
She,
Misschien dat jij dan de uitzondering op de regel bent, en er zullen ongetwijfeld meer mensen zijn die wel hun best doen.
Maar ik blijf erbij dat het hele systeem zuigt. Dat mensen die goedgekeurd worden door een hel gaan omdat ze nog lang niet beter zijn. Dat er mensen zijn die geen eens naar het uwv durven uit angst om wat er gezegd wordt…
Ik zelf moet nog herkeurd worden, en ik sta doodsangsten uit. Een verrot kabinet, een verrot zorgstelsel, een keiharde maatschappij waar het maar om 1 ding draait, de bling bling…
Een ding mag je van me aan nemen, als ik vandaag of morgen mn vriend achterna ga, dan maak ik heel duidelijk dat die hele herkeuringszooi er een rol bij speelt… Chronisch zieken worden gewoon aan hun lot overgelaten… t kan niemand geen ene donder schelen… op die enkele uitzondering na dan misschien…
@Lisette:
Ik weet niet of je de inhoud van het bedoelde rapport kent, maar dat liegt er ook niet om. En het klopt: er ís een vertrouwensbreuk tussen de professionals op de werkvloer (artsen en arbeidsdeskundigen) en het hogere management. Dat hoor ik om me heen, en dat ervaar ik ook zelf. En dat ís ernstig, want het betekent dat de manier waarop “Amsterdam” het werkveld aanstuurt gewantrouwd wordt.
Maar er is nog een andere kant (ook uit het rapport): diezelfde “professionals benadrukken namelijk in het onderzoek dat zij in hun dagelijkse praktijkuitoefening redelijk overtuigd zijn van de juistheid en legitimiteit van de door henzelf gehanteerde visie en werkwijze”.
En die dagelijkse praktijk, met de collega-artsen en arbeidsdeskundigen met wie ik nauw samenwerk vormen mijn werkklimaat. En daar kan ik prima in werken.
Ik heb wel last van het negatieve imago van het UWV in de maatschappij en in de politiek, ik heb het idee dat “de politiek” bezig is het UWV langzaam, en koste wat kost, om zeep te helpen. Ik weet dat die negatieve beeldvorming en de (o.a. daardoor) soms agressieve houding van cliënten sommige collega’s (overigens niet uit mijn huidige naaste omgeving voor zover ik weet, en dat zal dan wel iets zeggen over de sfeer binnen het kantoor waar ik nu werk) er toe brengt ander werk te zoeken.
Ik weet ook (uit eigen ervaring) dat het geen pretje is klant te zijn van het UWV, vanwege de logheid van de organisatie. Maar ik denk dat het goed is dat er dan juist binnen die organisatie mensen zijn, die die frustratie en onvrede erkennen, en die cliënten wel serieus nemen. Dat wil overigens niet zeggen dat elke claim dan gevolgd wordt, maar wel dat elke claim serieus gewogen wordt. En dat is aan cliënten in het algemeen goed uit te leggen, is mijn ervaring. Want nogmaals: ik weiger mij door de druk, politiek en maatschappelijk, gek te laten maken.
Hoewel mijn ervaringen met het UWV zich beperken tot de uitvoering van de WW (zie m’n website) en ik de ongerustheid van Jet Bussemaker deel wat betreft de uitvoering van WAO en straks de WIA, wil ik toch kwijt dat ik veel moeite heb met de vragen die hier aan She persoonlijk worden gesteld.
Om diverse redenen.
De eerste is, dat She zelf in haar eerste mail al helder aangeeft waar haar eigen knelpunten zitten en aangeeft hoe ze daarmee omgaat en hoe ze daarin stelling neemt.
De tweede is dat ik het geen pas vind geven, openlijk te vragen of iemand “in zo’n klimaat wel kan werken”. Wat een onzin is dat. Ik zou zeggen: juist iemand als She, die kennis van zaken heeft en goed ziet waar schoenen wringen, kan van binnenuit pressie uitoefenen. Wat evenveel kan opleveren als pressie van buitenaf, zo niet meer.
Maar het belangrijkste is, dat ik juist blij ben dat iemand als She bereid is de discussie aan te gaan en haar visie te geven – want anders schreef ze hierboven haar eerste bijdrage niet. Mij zou als ik in haar schoenen stond de lust acuut vergaan nog verder te reageren, als je vervolgens zulke vragen voor je kiezen krijgt.
Zoals ik ook in de inleiding van mijn eigen verslaglegging over mijn UWV-perikelen zeg: ik neem de mensen die bij UWV werken, volstrekt niets kwalijk. Bovendien heb ik in reactie op mijn website talloze reacties van UWV-mensen ontvangen die mijn wanhoop delen en hun ervaringen van binnenuit te boek hebben gesteld. Die signalen, waar ik blij mee was, stuurde ik weer door aan de Tweede Kamer, in de verwachting dat ze zo bijdragen aan pogingen het tij te keren.
Kortom, ik begrijp de emoties van Patrick en Lisette wel, maar ik vind hun houding ten opzichte van SDhe niet gepast en niet constructief. Ik hoop dus dat She zich hierdoor niet laat weerhouden, haar visie waar nodig openlijk te geven.
Geachte Lisette B,
het is als leek goed te begrijpen dat je je niet aangesproken voelt zolang je zelf met zorg en nauwkeurigheid je werk als keuringsarts doet.
Daarmee misschien hopend het goede voorbeeld te geven voor je collega’s.
Toch moet het mij van het hart dat je daarmee het systeem in stand houdt, waarbij veel mensen, die een verzekering hebben afgesloten in geval zij ziek worden, van deze verzekering worden uitgesloten.
daarom is het terecht dat men een stichting heeft opgericht om een rechtzaak tegen de regering te beginnen.
Als verantwoordelijk ingezeten van dit land zou jij daarom ook moeten protesteren tegen deze oneerlijke zaak, zoals een ieder mens dat moet doen als zij/hij onrechtvaardigheden signaleert en daarbij betrokken is.
Hebben we niet in de laatste eeuw gezien waartoe gehoorzaamheid en onverschilligheid toe leiden kan?
Daarom kom op protesteer mee!
Veel sterkte met hartelijke groet,
Anneke Mouthaan (75 jaar)
Clara, ge hebt gelijk dat ik niet zo gepast en constructief vragen afvuur, maar goed, k heb maar tot mn vijftiende op school gezeten, heb altijd van alles en iedereen mn mond moeten houden, heb nooit goed leren communiceren, en al helemaal nooit leren discussieren…
Dan vraag je je zeker af waarom ik hier reageer… als jullie et over de wao hebben dan vind ik dat ik even veel recht heb te reageren, en net zoveel recht heb om te vertellen hoe ik het ervaar, zit er namelijk midden in…
Maar ik vind gewoon dat ook al ken ik al die dure en sjieke woorden niet, dat wil nog niet zeggen dat ik mn mond maar moet houden…
Ik heb al direct ook mijn excuus aangeboden aan She, omdat ik weet dat ik te heftig reageer en dat het niet op haar schoot ligt.
Patrick, je hebt helemaal gelijk. Je zou mijn reactie inderdaad kunnen opvatten als: Patrick, mond houden.
Ik heb dat er zelf niet in gelezen omdat ik het niet zo bedoelde, zal dus zorgvuldiger zijn.
Wat ik bedoelde was dat ik het niet veel zin vind hebben, She aan te vallen die zelf van binnenuit ook de problemen ziet.
Maar Anneke van 75 heeft ook weer gelijk met haar oproep om allemaal mee te protesteren.
Hoezo trouwens, Patrick, dat je nooit goed hebt leren communiceren? Niets van gemerkt! 🙂
Clara, dat bedoel ik dus met niet zo goed kunnen communiceren, heb op school alleen maar geleerd te schelden 😕 hehe… ik lees wel dat ze het van binnen uit wel ziet en erkent, maar ja, door mn boosheid let ik dan weer alleen op die laatste zin…
En ik sluit me bij jullie aan dat er inderdaad maar eens heel heel heel hard geprotesteerd moet gaan worden, tegen al die onzinregelsveranderdinmoeilijkermakendanhetisdingetjes (zo en als iedereen die nu eens de aankomende jaren massaal gaat gebruiken kom ik ook nog in de van dale terecht 😛 )
Reactie van keuringsarts She..
Ik ben een man van 49 jaar en heb 30 jaar gewerkt en veel van mn krachten gegeven aan deze shitwereld. Ik was 15 toen ik begon van 6 in de ochtend tot 7 uur in de avond. In 2001 ben ik ziek geworden. Ik heb o.a. 2 herseninfarcten gehad en ben daardoor in beide ogen gedeeltelijk blind geworden. Cognitieve en emotionele problemen laat ik maar even voor wat het is. ik ben goed en hoog opgeleid. Ik ben altijd iemand van niet ‘lullen maar poetsen’geweest maar heb er nu inmiddels schoon genoeg van om in een maffe wereld waar slecht het enige criterium van groei telt en dat ten koste van mensen. Lees de krant (wel graag NRC)en je weet genoeg van de smeerlapperij in het bedrijfsleven. Het UWV is een organisatie die niet deugt! Iedereen weet het en we kijken graag de andere kant uit want het is de ver van onze bed show.. totda je zelf ziek wordt of je broer, zud , moeder, vader, je geliefde etc.. dan ineens is de wereld anders en dan komt het UWV als het ernstig is in je leven en dat wordt het pas echt VRESELIJK! Artsen die geen artsen zijn, het zijn mislukt artsen. Een beetje arts gaat niet voor het UWV werken. Zelden zoveel shlemielen gezien, niet gehinderd door enige kennis oordelen zij met het zwaard van Damocles over zieken die weer aan het werk moeten. Als je een beetje ruggengraat hebt dan roep je heel hard NEE tegen je baas en zeg je dat dit niet goed is wat er gebeurt. Zieken, die spontaan beter worden gemeld is raar en maken geen kans op de arbeidsmarkt. Deze fluregering pakt mensen aan in plaats van problemen. De Geus is een man die last heeft van EGOWAAN, heel zielig voor hem maar dat moet hij maar thuis doen bij zn vrouw en kinderen en niet als vertegenwoordiger van de regering. Ik ben boos, zeer teleurgesteld en ik ga niet meer werken meneer of mevrouw de keuringsarts. Ga maar lekker verder met je zielige inhoudsloze baantje als mislukte arts en zieken bang maken. Ik doe niet mee en vecht me totdat ik er dod bij neerval. De eerste de beste mafketel die zich arts noemt en mij verkeerd bejegend krijgt een stoot recht tussen zn ogen! geen woorden maar daden , dat zou u ook moeten doen en die leleijke DUMIG een klap voor dr lelijke kop geven en je ontslagbrieg indienen en naar de krant stappen, dan ben je een held, nu een shlemiel!
sorry voor al m taalfouten maar dat is een gevolg van mn hersenifarcten. Schlemiel dus, schlemielen die artsen en arbeidsdeskundigen. Sta op en roep nee tegen deze schofterige praktijken.