Ingestuurd door Anneke Mouthaan, de bijeenkomst op 1 november waar ik niet bij kon zijn:

Bijeenkomst Dominicus kerk op 1-11-2005 n.a.v. de brand van een detentiecentrum voor uitgeprocedeerde vluchtelingen.

De kerk was bijna vol, jong en oud, blank-geel-bruin-en donkerbruin, alles was aanwezig.
Veel toespraken, sommige vielen een beetje in herhaling, een paar sprongen er uit.

Eerst “de schoonmoeder”, die al een paar keer op de t.v. was, zo beheerst, maar toch zo indringend. Ze zwiepte met haar getuigenis alle mooie verhalen, die Verdonk gistermiddag in de 2e kamer nog verkondigde van de tafel, niks telefoonkaart, niks psychologen, niks observatiecel i.p.v. isolatiecel, vieze matras, dag en nacht licht enz.

Ze maakte bekend dat sinds gisteravond op een website www.press4all.nl, VOICELESS VOICE, wordt gepresenteerd. Een poging van een belangengroep die opkomt voor vreemdelingen, om de verhalen van overlevenden of familie, dan wel vrienden van slachtoffers over het gebeurde te verzamelen. Zij riep op die verhalen te sturen naar: voicelessvoice@hotmail.com

Toen de Poolse vrouw. Haar aanstaande Oekraïense man had kunnen overleven, want zijn celdeur werd op tijd opengemaakt. Maar in plaats van weg te vluchten, nam hij de sleutels van een bewaker om te proberen in die brandende hel toch nog een andere celdeur open te krijgen, waar de bewaker terugdeinde voor de vlammenzee. Hij heeft dat niet overleefd! De ware held!

Marijke Vos hield een emotionele speech, waarin ze haar boosheid en daarmee die van ons allemaal “adequaat” verwoordde, vertellend hoe ze in de discussie ( een paar uur eerder in de tweede kamer) met Minister Verdonk tegen een muur van ontkenning en bluf opliep. .

Dan nog een advocaat, die nog eens uit de doeken deed, wat er allemaal niet klopt met de behandeling van de overlevenden na de brand. Hij vertelde, dat een cliënt van hem, Bulgaar, zonder reden daar werd vastgehouden, omdat hij zijn paspoort tijdens het winkelen en staande gehouden voor controle, niet bij zich had. Dit lag wel op zijn huisadres. Hij was dus niet illegaal en mocht gewoon in Nederland verblijven. De advocaat was nog met een kort geding voor hem bezig, maar dat was nu dus te laat: de Bulgaar is verbrand. Deze advokaat gaat voor zijn overleden client een rechtzaak aanhangig maken tegen de staat. Datzelfde zal worden geprobeerd door een Koerdische Turk, voor zijn omgekomen neef, een zwaar getraumatiseerde man (gemarteld door de Turkse geheime dienst) die net was afgewezen voor een verblijfsvergunning.Vandaag las ik dat de EU Turkeye nog 2 jaar de gelegenheid geeft hun martelpraktijeken te beeindigen, hoezo werd deze Turkse Koerd niet toegelaten!

Frits ter Kuile , die al jaren tehuizen runt voor vluchtelingen, maakte ons duidelijk, dat al sinds 1993, toen zijn steungroep voor het eerst wakes hield bij het eerste detentiecentrum voor uitgeprocedeerde mensen, de behandeling slecht was, daarna is het alleen maar bergafwaarts gegaan; bovendien werden er meer en meer van dit soort onheilsplekken gecreëerd.
Frits vertelde me later, hij had dat maar overgeslagen in zijn betoog, dat de directeur van Schiphols detentie centrum er op pochtte dat hij 15% lager zat aan kosten dan de andere centra, een detail: hij had o.a. papieren lakens; zal dat “goed” gefikt hebben!

De grote vraag ook van Mevr. Ineke Bakker, secretaris van de Raad van kerken, was wat de reden is, dat die verharding in onze samenleving heeft plaatsgevonden. En wat we (in Godsnaam) kunnen doen om van deze heilloze weg af te komen.

Na afloop voelden we ons met elkaar verbonden ook in ons gevoel van machteloosheid na deze emotionele en verdrietige avond.
Anneke