Dear Anja;
Tonight was the last night of the holy month of Ramadan, tomorrow is the first day of the feast. This is the first feast for us in Gaza that the Israeli army is not here and Gaza is so called free. However, we all still smell the bombs and the blood. The Israeli airforce has attacked in Gaza yesterday and they killed two people, so Gaza is still suffering.
We have to be happy in this feast as our prophet Mohammed asked us to be so, but can we, does happiness fit us? If happiness fits me and others who are not affected by the Israeli attacks, does it fit the families of the last martyrs, and the families of wounded? Oh God, no one could understand how painful it is to pass near the mourning houses of the martyrs and to have a quick look at the wounded people into the hospitals. Oh feast, the happiness of children, our children were deprived of happiness in feasts, so please you the night of feast dont come back we still have our fight for freedom.
Love
Ramadan
Een schrijnende situatie waarvan onze wereld er teveel kent.
En toch is het belangrijk om onze vrolijke kant als mens niet te vergeten. Als we dat niet doen, dan zullen we nooit instaat zijn elkaar te vergeven voor wat we elkaar aan doen.
Het is wel goed, dat we er steeds aan herinnerd worden, dat het leven tegelijkertijd uit plezier en verdriet bestaat en dat we er voor moeten waken ons eigen geluk als alom aanwezig te ervaren.
We mogen in Nederland blij zijn, dat het ergste geweld, sporadische uitbarstingen zijn, die we benoemen met ‘zinloos’. Het zou nog mooier zijn, als we zouden proberen om ons geluk niet alleen uit te dragen binnen ons kleine groepje, maar ook te verspreiden. En het belangrijkste daarvoor is elkaar leren begrijpen en respecteren. Wat dat betreft zou het goed zijn, als het Nederlandse onderwijssysteem bij zou dragen aan het ontwikkelen van burgers, die respect tonen voor anderen, door interesse te tonen.
Ik hoop dat voor alle mensen op deze wereld er snel een situatie komt, waarin de angst voor elkaar niet meer bestaat en dat we eindelijk gezamenlijk kunnen herdenken en feesten.
Hey, Norman. Our friend Ramadan is Palestinian, he doesn’t read Dutch. So tell him something in English, please.
This is one of the many sad situations our world seems to abound in.
And yet it is important to remember that humans have a happy side. If we forget to do so, we will never be able to forgive each for what we have done and do to each other.
It is good, that we are reminded of the fact, that life is made up out of pleasure and pain at the same time and that we should be careful to take our own happiness as omnipresent.
In the Netherlands we can be happy, that the worst violence we know is sporadic and can be named ‘useless’. It would be even better, if we would try to spread our luck beyond our own small group. And the most important way to achieve this, is to learn to understand and respect each other. In that sense it would be nice, if the Dutch educational system would help the development of Dutch citizens, to show respect for others, by showing interest in those others.
I hope that for all people in this world their will soon be a situation, in which will no longer fear each other and that we will be able to remember and rejoice together in a common peace.