(Poort van Kamp Zeist)

Goede dienst in de kerk. Gezongen. ..die moeten leven in de schaduw van de dood. Goede preek van Geeske Hovingh, nieuwe aanwinst van de Ekklesia, ze nam een hele bak jonge nieuwsgierige mensen mee die dat wel eens wilden zien, Geeske en haar kerk. Herkenning, Geeske werkt in Ghana. Er zijn meer mensen aan de Ekklesia verbonden die graag praktisch werk doen, met vluchtelingen, in landen waar ze hulp kunnen gebruiken zoals ik in Gaza en Ria in Malawi. Huub heeft het over ‘mensen met rechtvaardige handen’.

God weet komt het goed, een rechtvaardige wereld waar niet de dood heerst. Het stuk uit de bijbel dat werd besproken is het overbekende verhaal van de Barmhartige Samaritaan. Dat gaat over recht doen aan je naaste. Kleine draai in het verhaal. Wie was de naaste in dat stuk uit het Evangelie van Lukas? De overvallen reiziger? Nee, zei Geeske, dat was de Samaritaan, de ‘buitenlander’, die maakte zich tot naaste door zich te ontfermen over een man in nood, en het niet erg te vinden dat zijn mantel scheurde en hij onder het bloed kwam te zitten. Je komt er niet zonder kleerscheuren af als je je inzet.
De voorbeden. Voor de elf. Voor de vluchtelingen die we zo slecht behandelen. “Dat wij ons schamen voor onze overheden”. zei Huub.
Verberg uw Aangezicht niet voor mij, uw woorden, verzwijg ze mij niet, een vreemdeling ben ik op aarde. Nog even met Huub nagepraat. We willen zo graag dat de drie linkse partijen meer gaan samenwerken, een sterker front bieden tegen deze regering. Misschien komt er een manifest.

Met de vriendinnen in de auto naar de wake die plaats zou vinden bij Kamp Zeist, waar honderd van de mensen van Schiphol opgesloten zitten. Verkeerde afslag en daarna ging alles mis. Op de kaart geen Kamp Zeist te vinden. In Zeist naast de weg op de kaart, ook niet. Bij een bezinepomp, ingewikkelde uitleg. Kwamen we bij iets wat er ook echt uitzag als een detentiecentrum, de hekken, lampen, prikkeldraad. Maar geen mensen. Bleek het inderdaad een gevangenis te zijn maar niet Kamp Zeist want Kamp Zeist ligt niet in Zeist maar in Soesterberg. Daarna nog een heel gezoek. Toen we eindelijk aankwamen was de wake net voorbij.

Gelukkig wel nog met Els, een van de initiatiefneemsters bij een Chinees gegeten en de wereld doorgenomen. Die vertelde wat er bij de wake was gezegd, door de Werkgroep Kerkelijke Ondersteuning Vluchtelingenwerk:

Wij laten vanmiddag zien dat wij ontzet zijn. Wij willen stil worden, omdat wij geen woorden nodig hebben. Wij willen de mensen achter de poort laten weten dat wij dichtbij zijn, en hen niet zullen vergeten. De mensen achter de poort kunnen ons niet zien. Misschien kunnen zij ons horen. De bloemen die we hebben meegenomen gaan naar de 5 units, zodat zij binnen ervaren dat wij er echt zijn.

Dat was nog niet zo simpel. Harma, een van de geestelijk verzorgers nam ze mee, maar zei erbij dat de gevangenen vanaf 5 uur in hun cel zitten opgesloten en ze de bloemen pas morgen kon geven. Er werd gezongen: Wees hier aanwezig. Lied van Huub Oosterhuis.

Gesprek: hoe we de krachten kunnen bundelen, al die verschillende groepen en groepjes met verschillende stijlen. Nu is de belangstelling even helemaal gericht op de situatie van vluchtelingen en asielzoekers, nu wordt de aandacht even gevestigd op zaken die de activisten, en de geestelijk verzorgers in de gevangenissen die niet mogen spreken maar uiteraard allang weten hoe slecht er met de asielzoekers wordt omgegaan al lang wisten, maar waar zo weinig mensen zich voor wensen te interesseren. Dus nu is de tijd voor actie. Maar hoe houd je de aandacht vast? Els was ook actief voor Palestina. Zelfde verhaal. Dat is een kwestie van heel lange adem. Ik herinner me de uitgever die zei: de mensen zijn een beetje Palestijnenmoe. Wat dacht je van de Palestijnen zelf, zei ik.
Dus toch geinspireerd en gesticht weer naar huis.

Volg met belangstelling Femke Halsema’s weblog. Behalve om de inhoud vooral omdat ze van plan was ‘geen toegangspoortje’ te hanteren, ondanks de volgens haar soms weerzinwekkende reacties. Inderdaad weerzinwekkend. Collega Mohammed Rabbae wordt uitgemaakt voor moslimnazihond en vuile stinknazi. Dat is nog steeds niet verwijderd. Volgens mij is dat zelfs strafbaar. Ik dacht: ben benieuwd hoe lang ze dat volhoudt. Nu is haar weblog op 23 oktober blijven steken. De commentaren, en ook niet zulke frisse, gaan wel door. Maar waar blijft Femke?