Er zijn heel veel mensen gedupeerd door de nieuwe WIA-wet die vandaag, ondanks het protest van onder andere de SP, aangenomen gaat worden in de Eerste Kamer. Zie de brief hieronder:
Geachte mevrouw Meulenbelt.
Dank U voor uw inbreng in het debat over de WIA in de eerste kamer. Wellicht komt deze brief als mosterd na de maaltijd maar ik wilde U toch nog de volgende situatie voorleggen en hoop tevens, indien mogelijk, op een antwoord van minister de Geus.
De situatie in het kort:
Mijn man is sinds zijn 15e werkzaam in het slagersvak en per 5 januari 2004 uitgevallen. Tijdens zijn ziektewetperiode werd de supermarkt waar hij werkzaam was overgenomen door Laurus alwaar hij intussen via de kantonrechter na een 21-jarig dienstverband ontslagen is omdat zijn functie was komen te vervallen.
Zoals U wellicht weet is de vleesverwerkende branche berucht om de instroom in de wao die grotendeels veroorzaakt wordt door beroepsgerelateerde klachten. Dat dit ook bij mijn man het geval is werd al vastgesteld door de arbo-arts en gezien de aard van zijn klachten (hernia, bursitis en arthrose) is dit ook aannemelijk.
Hiermee kom ik op een eventuele uitkering in de toekomst omdat hij waarschijnlijk in de WGA gaat vallen en dus na de loongerelateerde uitkering een erg grote val in zijn inkomen kan verwachten. Volgens het door U al genoemde ILO 121 mag de uitkering bij beroepsgerelateerde klachten niet lager zijn dan een bepaald percentage en daar zal een toekomstige vervolguitkering ver onder komen te liggen.
Natuurlijk kunnen we dan een zaak aanspannen om “iemand” verantwoordelijk te stellen, maar wie?
Zijn oude werkgever die altijd netjes alle premies voor de diverse verzekeringen heeft betaald incl. het wao-gat en waar mijn man 20 jaar met plezier voor heeft gewerkt? Dit lijkt me nou niet echt de verantwoordelijke voor de te lage uitkering en verder is hij nadat zijn bedrijf is overgenomen geen ondernemer meer.
Misschien Laurus die de supermarkt heeft overgenomen maar die geen plaats voor hem had? Ook die heeft in die korte periode de premies betaald.
De kantonrechter die het ontslag goedkeurde en hiermee een streep haalde door mijn man’s kansen op reïntegratie ondanks dat wij ons tot het uiterste tegen dit ontslag verweerd hebben? Lijkt me erg moeilijk.
Òf dit kabinet die deze nieuwe wetgeving invoert zonder op antwoorden op hun vragen of het wel kan ivm Europese wetgeving te wachten?
Ik neig dus duidelijk tot het laatste omdat de criteria om in aanmerking te komen voor een uitkering ongehoord streng zijn en alles afhangt van de mogelijkheid tot reïntegreren om nog aan een bepaald inkomen te komen na de loongerelateerde uitkering.
Door de strenge keuringen zullen er zonder een extra regeling zoals bv de garantieregeling nog veel meer van dergelijke gedupeerden zijn en komen. Misschien dat de werkgevers zich hier in de toekomst tegen kunnen verzekeren maar dit geldt voor mijn man dus niet, dat huis is al bijna opgebrand.
Hiermee kom ik terug op het punt van reïntegratie. Mijn man heeft intussen de arbeidsgehandicaptenstatus gekregen en is door UWV verwezen naar Salto reïntegratie waar hij al diverse gesprekken heeft gehad en net de sollicitatie-cursus heeft afgerond. Hierbij is hem heel duidelijk gemaakt dat hij in een sollicitatiebrief nooit mag schrijven dat hij die status heeft en dat dat evt voordelen voor de werkgever biedt omdat hij dan zeker niet uitgenodigd zou worden voor een gesprek! Het door UWV ingeschakelde reïntegratiebureau ziet dus ook in dat deze voordelen nog lang niet toereikend zijn en dat werkgevers daarmee ook niet verleid kunnen worden tot het aannemen van arbeidsgehandicapten. M.i. kan dit alleen bereikt worden door het verplicht stellen om een bepaald percentage arbeidsgehandicapten in dienst te hebben en dan komen de werkgevers er vanzelf wel achter dat ook arbeidsgehandicapten meer kunnen dan zij denken. Dit is toch de mening van de minister? En waarom kan het bij werknemers “niet goedschiks dan maar kwaadschiks” maar geldt dit voor de werkgevers niet?
Mijn man wil weer erg graag aan het werk maar gezien zijn leeftijd en beperkingen zal dit zonder nadere maatregelen erg moeilijk zo niet onmogelijk worden. Intussen zitten we te wachten op de oproep van de wia-keuring na bijna 2 jaar in onzekerheid te hebben verkeerd over hoe de wet uiteindelijk zou gaan uitpakken en of hij ook daadwerkelijk ingevoerd zou worden. Dat dit niet goed is voor de gemoedsrust van mijn man kunt U zich wel voorstellen en ik heb mijn handen eraan vol gehad om bij hem de moed erin te houden, zeker na alle perikelen rond de bedrijfsovername en het ontslag.
Tot nu toe hoor ik van minister de Geus alleen beloftes over de reïntegratie, dat hij daar erg op gaat inzetten enz. maar zelf hadden we graag gewoon de toezegging dat, mocht het toch mislukken, er een inkomen naar europese normen gegarandeerd wordt. Ik begrijp ook niet hoe het kan dat bij milieunormen, normen over het begrotingstekort enz. Nederland altijd het braafste jongetje van de klas wil zijn maar op dit punt willen ze gaan achterlopen.
Indien U verdere vragen heeft over onze situatie zal ik graag e.e.a. nader toelichten.
Met vriendelijke groeten
Dorien (achternaam bij mij bekend. AM)
PS.
In mijn mailtje was ik nog een vraag vergeten.
Hoe schat de minister de kansen in van mensen die een tijdelijk contract hebben? 35-Minners worden geacht in dienst van de werkgever te blijven maar met een tijdelijk contract komt men de loondoorbetalingsperiode van 2 jaar niet eens door omdat voor het niet verlengen van een contract geen reden gegeven hoeft te worden.
Ter illustratie het volgende voorbeeld. Een vriend van ons heeft een contract bij tpg-post. Zijn 3e contract werd in 2004 niet verlengd maar op voorhand werd hem al verteld dat hij na 3 maanden kon terugkomen omdat ze dan weer van voren af aan kon beginnen. Voor deze 3 maanden moest hij ww aanvragen dus dat betekende bergen formulieren invullen en de bijbehorende sollicitatieplicht. Hij is boven de 50 en ook deels wao-er dus U zult begrijpen dat een andere baan niet echt lukte.
Jongeren werken, in ieder geval in mijn omgeving, vrijwel allemaal tegen een tijdelijk contract en veranderen dus voortdurend van werkgever. Hoe zouden die ooit een werkgever kunnen aanwijzen die verantwoordelijk is voor een evt beroepsziekte zolang het niet om een duidelijk bedrijfsongeval gaat. Voor deze mensen is zo’n garantieregeling mi dus onontbeerlijk.
Dag Anja,
De briefschrijfster slaat de spijker op zijn kop. Overigens heb ik misschien nog interessante lectuur voor je. Het juli/augustusnummer van het Nederlands Tijdschrift voor Sociaal Recht bevatte een opiniestuk van de hand van mw. prof. mr. S. Klosse, hoogleraar sociaal recht aan de Universiteit Maastricht. Het is een epistel van een pagina of 8 lang waarin zij uiteenzet welke praktische obstakels er zijn in sociaal en juridisch perspectief bij de uitvoering van de WIA. Daarnaast lijkt het wetsvoorstel de ILO-normeringen (zie ook de ingezonden brief) niet te kunnen weerstaan. Kan ‘m wel even voor je inscannen als je wil.
En wat betreft de hele WIA: je zou haast een proefprocesje willen uitlokken. Deze wet kan de toets der kritieken nauwelijks weerstaan. Zo te zien zijn enkele ervan al weggemasseerd zodat de meerderheid in onze geliefde Senaat akkoord is gegaan. Enneh: is Hannie van Leeuwen weer overstag gegaan na de reparatie van deze lekke fietsband door sloper De Geus?!
Beste Mevrouw Anja Meulenbelt,
Het is allemaal zo betreurenswaardig. De invoering van de WIA-wet. Mensen die W.A.O. hebben “genoten”, en op zoek moeten gaan naar een baan, doen dit met de wetenschap dat zei worden afgewezen. Welke personeelschef neemt nu iemand die door ziekte in de W.A.O. is beland nu nog aan? Ook al wilt die mens werken.
Dit is laatst nog op T.V. geweest, weet alleen het programma niet meer.
Ik heb zelf het ‘geluk’ gehad met de herkeuring dat ik weer volledig arbeids ongeschikt werd verklaard. Dank zij een hersenontsteking waarbij meer dan 1/3 van mijn hersencellen zijn vernietigd. Was leerkracht maar sinds 1988 ben ik door herkeuringen steeds weer ander werk gaan verrichten op de zelfde werkplaats. Vond ik niet vervelend, maar het loon ging ook zwaar achteruit. Nu heb ik een inkomen wat nog minder als de minima. Ik red het wel. Het gaat nu niet over mijzelf.Wat er echt niet bij mij door de beugel kan is dit:
Sins kort komt er bij mij een vrijwilligster bij mij op bezoek. Zij is 58 jaar en heeft een TIA gehad, waardoor zij in de ziektewet is beland. Toen zij volledig hersteld was, is zij gaan werken bij de zelfde instantie om hetzelfde werk te verichten. Geen W.A.O. nog steeds de bedrijfsarts. Heeft ze afgelopen week met haar baas gesproken, omdat ze weer volledig wilde werken. Haar chef heeft haar gezegd dat haar functie-uren al vergeven waren.
Morgen wordt ze ontslagen van het werk wat zei met hart en ziel doet. Haar collegea zijn met stomheid geslagen. Dit kan toch niet!
Minister de Geus, hitst met zijn beleid werkgevers dusdanig op. Trouwens dat doet het huidige kabinet. Met al haar huidige nieuwe wetgevingen. Mensen zijn geen marktaandelen.
Dank aan de S.P., die opkomt voor de mens, niet alleen in Nederland maar over de gehele Aarde.
Vriendelijke groet,
Els Tieleman.
Ik wil ook “m’n ei even kwijt…” Ik heb jaren in buurthuizen gewerkt met kinderen en tieners. (Niet bepaald lievertjes) Ik ben in de WAO gekomen na mijn tweede hernia-operatie en heb inmiddels drie operaties gehad en mijn vierde hernia. Nu staan me drie zenuwblokkades en een kijkoperatie waarbij lidtekenweefsel verwijderd wordt, te wachten. Bij mijn WAO keuring is (ik citeer) het volgende vastgesteld; De belangrijkste beperkingen gelden ten aanzien van trillingen en zware beschermende middelen, buigen, frequent buigen, duwen of trekken, tillen of dragen, lopen, trappenlopen, klimmen, zitten, staan, geknield of gehurkt actief zijn, gebogen of getordeerd actief zijn… Je zou toch denken dat er dan niet veel overblijft, maar in haar ondoorgrondelijke wijsheid heeft uwv besloten dat ik daarom prima voor 80 procent kan werken. en voor de rest ben ik arbeidsgehandicapt! Wat een woord!!!! ik stop nu maar, na mijn gal gespuwd te hebben. ( ik kan ook niet langer zitten trouwens…) De WIA. pffff. Voor wie ja…
Ik ben ook sinds maart 2004 ziek geworden
zou in maart 2006 al gekeurd moeten zijn,
maar helaas het uwv loopt achter,dus heb ik me aan moeten melden bij het c.w.i.
Heb in tussen vanaf maart geen salaris ontvangen.
De ziekte die ik heb is een nierziekte,
cyste nieren mijn nierfunctie is nog 33%en heb hevige pijn in mijn nierstreek.
met dank aan de heer de geus
Ook ik voel mij gestraft door de wetgever.
Ik heb in 2002 reuma gekregen en werk ondanks dat nog 21 van de 27 uur. De balans is wankel, ik lever veel in om dit te kunnen blijven doen.
Op theoretische gronden ben ik door de verzekeringsgeneeskundige 80-100% afgekeurd, maar omdat ik nog werk en meer dan 35% van mijn verdiencapaciteit behoud, derf ik 22.8% inkomsten. Mijn casus is dus een ideaal voorbeeld van hoe de wetgever zou willen dat iedereen zich opstelt.
Mijn hele leven (bijna 35 jaar) werk ik met veel plezier in de gezondheidszorg. Nu ik zelf zorg nodig heb (die ik ook nog grotendeels zelf moet betalen) laat de wetgever mij in de steek.
Mijn werkgever ontslaat mij voor de 6 uur per week dat ik niet kan werken.
Het UWV wijst mij op het recht op WW, maar het CWI verplicht mij voor 6 uur per week te solliciteren. Pro forma natuurlijk, want als ik meer zou kunnen werken zou ik natuurlijk graag bij mijn eigen werkgever werken.
Al met al: de WIA is erg doorgeslagen en moet weer in balans worden gebracht. Zo lijden de goeden onder de kwaden.
Ik nodig meneer de Geus uit een dagje met mij mee te lopen.