Den Haag-dag. Stukken lezen in de trein. Herfstig landschap.
Fractieoverleg. Tineke is nog bezig met een delegatie Canadese senatoren die komen kijken hoe wij het doen.
Tiny en ik ontvangen een paar mensen die opkomen voor de rechten van Filipijnen. Daar worden onder het regime van Gloria Macapagal Aroyo (fijn, een vrouw als staatshoofd) bijna wekelijks mensen van de oppositie vermoord. Vakbondsleiders, priesters, journalisten, mensenrechtenactivisten tot nu toe minstens vierhonderd, en dan zijn er nog de mislukte aanslagen, kidnappings, mensen die zonder proces worden opgesloten of zomaar ‘verdwijnen’. Protestmarsen en demonstraties worden met geweld de kop in gedrukt. Van Baya Muna (Peoples First Party) waar nu twee vertegenwoordigers ons in de Eerste Kamer bezoeken, Consi Lozano en Rio Mondelo, samen met Theo Droog van de Nederlands-Filipijnse Solidariteitsbeweging, zijn al zes mensen vermoord.
Het zal niet makkelijk zijn in deze wereld met zoveel brandhaarden, sommige vlak om de hoek, daar aandacht voor te krijgen. We willen zeker een solidariteitslijst ondertekenen, maar er moet meer gebeuren. Tiny, oude rot, geeft adviezen, welke informatie er nodig is om de zaak ook in Europa aan te kaarten, en om ook andere partijen te informeren, want ons hebben ze al. En dat helpt te weinig. We laten ze nog even ons ouderwets mooie werkomgeving zien. Van Yvonne, onze voorzitter, hoorde ik dat de delegatie die het bezoek van de koning van Jordanie kwam voorbereiden wat misprijzend om zich heen keek, is dit nu de gepaste omgeving voor de ontvangst van een vorst? – wij zijn gelukkig geen volk van grote paleizen met marmeren hallen, wij doen het graag met deze uitgebreide huiskamer met veel pluche en gezellige portretten van vroegere vorsten aan de wand.
Tineke in debat over het wetje over de bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen en de klachtregeling. Kijk, kijk, ook Heleen Dupuis van de VVD is het er niet mee eens en windt zich op. Maken we het nog mee dat VVD en SP samen de minister met een wetje naar huis sturen? Jammer dat het regeringsblok zo gesloten was bij de WIA-wet. Maar ja, als de minister met die wet naar huis was gestuurd was het kabinet gevallen. De stemming over de wet wordt aangehouden tot volgende week, dan hebben de partijen nog even tijd voor overleg. Dan doen we de stemming over de WIA. We hebben stemming aangevraagd. We vonden het niet gepast dat deze wet, die zoveel gevolgen gaat hebben, achteloos zou zijn aangenomen. Dus stemmen we vandaag bij zitten en opstaan. De stemming verloopt geheel voorspelbaar, geen CDA’er laat het geweten spreken en stemt tegen, maar toch is het even een kleine protestdemonstratie als de tegenstemmers, de SP, Groen Links en de PvdA even opstaan. En dan is de WAO geschiedenis en kan De Geus weer naar de overkant.
Brief in mijn stapel post: gezin dat bestaat uit anderhalve verdiener. Net te veel om in aanmerking te komen voor de zorgtoeslag. Dus krijgen die er voor het volgende jaar een grote uitgave te doen om het gezin verzekerd te krijgen, bovenop de gestegen energierekening en de benzineprijs en compenstatie kan er dus niet af. Dus is er ook geen geld om te sparen voor die leuke nieuwe levensloopregeling, en zullen ze, anders dan de mensen die daar wel voor kunnen sparen, beide tot hun 65ste door moeten werken om het te redden. Daar worden we erg depressief van, zegt de briefschrijfster. De minima en de AOWers worden ontzien, maar denkt er iemand aan de gezinnen die net boven modaal zitten?
Ik heb vandaag geen commissies. Wel is er een inleiding en een discussie onder leiding van Van Eijck, over de operatie Jong voor de kamerleden. De jeugdzorg moet nu eens gestroomlijnd worden. Ik hoor dat al zolang ik het begrip jeugdzorg ken, en dat is lang geleden. Maar misschien gaat het nu eens lukken dat gezinnen met jongeren met problemen niet bij zes loketten aan hoeven te kloppen en zevenentwintig verschillende hulpverleners over de vloer krijgen.
Afspraak met Ineke in het kamerrestaurant. Ineke is voorzitter van de SP Rotterdam. Ik moet met haar de behandeling van de Rotterdamwet voorbereiden, volgende week moet ik vragen inleveren aan de minister. Terwijl we aan een wijntje zitten gaat haar mobieltje. Pastors is uit het college gebonjourd, na net een keertje te vaak op de moslims afgegeven te hebben. Ineke kijkt nog niet vrolijk. Voor de Leefbaar aanhangers van Rotterdam is dit weer een gelegenheid om zich als miskend volksdeel op te stellen, mag je in Nederland dan de waarheid niet meer zeggen, en het is de vraag of ze dat niet juist meer stemmen op gaat leveren bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. Even gaan kijken op het weblog van Theo Cornelissen die midden in de beroering zat. Nog niks. Gaat nog komen. Wel een vrolijk stukje over de nieuwe inburgeringscursus.
Jan M. heeft een debat aangevraagd in de Tweede Kamer over de Franse toestanden. En de vraag of we in Nederland niet meer moeten doen om dergelijke rellen te voorkomen. We zijn het erg eens met Jan dat dit debat er moet komen.
Naar huis.
Vanochtend, woensdag. De kranten en het nieuws op de tv waar ik gisteravond te moe voor was. Eindelijk zijn de namen vrijgegeven van de mensen die zijn omgekomen in de Schiphol brand.
Mehmet Avar
Kemal Sahin
Taras Bilyk
Vladislav Leniev Petrov
Robert Jules Arah
Naiva Apensa
L. al Swaiai
Maribel Matinez Rodriquez
O. Nynych
Dato Kasojev
George Sas
Mogen ze rusten in vrede.
Marijke Vos van Groen Links laat het er niet bij zitten. Na haar bewogen speech tijdens de herdenkingsbijeenkomst is ze in actie gebleven, op bezoek geweest op de bajesboot in Rotterdam, met overlevenden gesproken, gekonstateerd dat er anders dan Verdonk beweert geen goede psychische en medische hulp is geweest. Brief van de schoonmoeder van een van de overlevenden, Christy Kondehson, die meteen als een leeuwin is gaan vechten om aandacht te krijgen voor de toestand van de mensen die aan de brand zijn ontsnapt. Kreeg ze eindelijk een telefoontje van Verdonk. Die wilde haar condoleren. Moest ze Verdonk uitleggen dat haar schoonzoon niet dood is maar in een isoleercel werd opgesloten. Verdonk is wat je noemt, niet erg ‘dossiervast’.
Ayaan Hirsi Ali legt ons in Trouw nog eens de ware islam uit. De moslim is totaal onderworpen aan God. En ook moslima’s die nu een naveltruitje dragen gaan straks over tot de orthodoxie. We mogen dus absoluut niet denken dat er al vrijzinnige moslims zijn, want die gaan allemaal nog orthodox worden. Moslims zullen alleen onze (onze?) kant kiezen als we ze er van overtuigen om de strijd aan de gaan met de absolute God en de absolute Mohammed. We moeten de pijn van de moslims zien en hen voorhouden dat ze die strijd moeten aangaan. En daarvoor is het noodzakelijk dat we de dingen bij de naam noemen. Dus, onder andere, is het noodzakelijk, ze herhaalt het nog maar even, om te zeggen dat Mohammed een pedofiel was, want dat doet pijn en veroorzaakt een crisis binnen het moslimindividu, en dat is goed voor ze.
Jezus, zeg ik dan als christen, die dame is echt van God los.
Dat iemand deze paranoide rimram nog gelooft.
Jan M. in Trouw: “de rellen laten vooral zien waartoe jarenlange verwijdering tussen bevolkingsgroepen toe leidt. Niks te verliezen hebben, zoch buitengesloten voelen en gebrek aan perspectief op verbetering is de vierbaansweg waarlangs de escalatie plaatsvindt.”
Wilders wil ook een debat. Maar nogal voorspelbaar is zijn analyse een beetje anders. Het gaat volgens hem om moslimjongeren die een oorlog voeren tegen de westerse cultuur. En in het Parool geeft hij vast even de oplossing: de grenzen moeten dicht voor de islam.
Ook in het Parool: Ahmed Marcouch vindt de situatie ook in Nederland zorgelijk, maar nog niet zo erg als in Frankrijk.
Voor allochtone jongeren is het frustrerend dat ze nauwelijks een stageplek, laat staan een baan kunnen krijgen. Als Rita Verdonk dan zegt dat ze moeten leren incasseren en dat ze hun verantwoordelijkheid moeten nemen schept dat woede. Als politici radicaliseren en steeds fermere taal uitslaan, wordt het riskant. Gelukkig zorgen mensen als Job Cohen voor evenwicht. Mensen moeten immers kunnen vertrouwen op een objectieve overheid.
Er zijn jongeren die ontzettend gerustreerd zijn. Je moet kijken waarom ze zo radicaliseren. De discussie is nu verislamiseerd.Daardoor zitten de jongeren opnieuw in het verdomhoekje. Je hebt geen idee wat voor woede die arrestaties in de trein vorige week hebben opgeleverd.
Met een repressieve aanpak kom je er niet, blijkt in Frankrijk. in Amsterdam straalt de politie gelukkig een evenwicht uit tussen gezag en dienstbaarheid
Ach, psychiater Dries van Dantzig is overleden. 84 jaar. Ik heb een paar keer met hem gesproken. Bijzondere man. Kwam heel erg fel op tegen kindermishandeling. Kom ik nog op terug.
Ik moet nog wat dingetjes doen en dan mijn tas pakken. Naar Middelburg, waar ik vanavond moet spreken. Laptopje en werk mee. En even uitwaaien in ver Zeeland.
Ondanks de problemen in de Franse buitenwijken, hebben mijn nieuwe collega’s (ik loop deze maand stage bij het linkse weekblad ‘Politis’) ook nog aandacht voor de Schipholbrand. “Jeetje, voor ons, Fransen, is Nederland altijd hét voorbeeld van de humane aanpak van het migantenvraagstuk.” Nu mag ik dus schrijven over hoe we in Nederland in werkelijkheid omgaan met vluchtelingen.
Het zijn roerige tijden waarin we ons nu verkeren. Ik kijk met ingehouden adem en frustraties naar de berichtgeving over de Franse steden, Berlijn en Brussel. Waar is dit het resultaat van, denk ik dan. De achterstanden van die jongeren is verschrikkelijk, het beleid was niet toereikend en sloot niet aan… Tegelijkertijd was het gedrag van de jongeren niet goed, a-sociaal, gewelddadig en crimineel…. Hoe komt dit? Omdat ze genegeerd werden? Omdat ouders hun rol als opvoeder niet konden waarmaken? Of omdat genegeerd werd dat mensen die in achterstandssituatie verkeren extra stimulaties nodig hebben om mee te doen in de maatschappij. Om de achterstandswijken om te vormen van afvoerputjes van de steden naar springplanken.
Er zijn veel redenen te bedenken, maar wie de wijsheid in pacht heeft is vooralsnog onduidelijk. In ding is zeker: kort door de bocht kun je niet zijn rondom de huidige Europese grote stedenproblematiek. Maar dan lees je een stuk van AHA of enkele ingezonden brieven in de diverse kranten en ik kan dan zo ontzettend boos worden. Het ligt natuurlijk allemaal aan de islam en de moslims. En inderdaad, zo vindt AHA, ze zijn niet te vertrouwen. Of ze nu wel of geen naveltruitje dragen, ze moeten bij wijze van spreken de islam afzweren om geloofwaardig te worden als loyale burgers. Ik weet niet hoe het bij andere webloggers zit, maar bij gaat er dan een enorme alarmbel rinkelen! Hallo!! De Spaanse inquisitie hebben we al gehad (De offciele uitleg luidt: Met de Regels van Pamiers van 1211 werd de Inquisitie voor het eerst formeel geïnstitutionaliseerd, en werd de samenwerking tussen kerk en staat vastgelegd. Vanaf dat moment kon de inquisitie de vorm aannemen van een systematische vervolging van de katharen en andere andersdenkenden. ) Ik begrijp niet wat die mensen als AHA, Wilders en Pastors op de samenleving willen afroepen? Haat? Geweld? Een gezellige brandhaard? Je moet de uitwassen van welke groep dan ook aanpakken, maar dan ook alleen de uitwassen door te beweren dat de hele groep (in dit geval de islamitische groep in Nederland) een potentieel gevaar vorm, dan kan er een heksenjacht ontaard worden in Nederland. Met alle gevaarlijke gevolgen van dien…
Nogmaals Schiphol. Op het NOS-journaal van zojuist hoor ik dat Verdonk gisteren op die herdenking gewoon heeft staan liegen over de opvang van de overlevenden. Dat ze dat de eerste dagen deed om ‘haar mensen in bescherming te nemen’ kan ik nog enigszins begrijpen, maar dat ze er maar mee door blijft gaan gaat mijn verstand te boven. Een gedetineerde is vandaag plotseling op straat gezet, zonder geld, zonder kleding, zonder paspoort. Hij had alleen een broek en een T-shirt aan. Hij vertelt de journalist dat hij gewoon in een cel is opgsloten zonder dat hij medisch is onderzocht, zonder psychologische hulp. Het ministerie meld droogjes dat er ‘geen klachten’ waren. Zijn advocaat spreekt er schande van. Ik begrijp het niet meer. Heeft dat wijf dan niets menselijks meer in zich?
Ik vind het eerlijk gezegd een beetje een leeg gebaar dat Jan Marijnissen een debat aanvraagt over de toestanden in Frankrijk. Voor wie doet hij dat, en wat verwacht hij ervan? Gaat de SP weer over taalcursussen voor ‘oudkomers’ en ‘nieuwkomers’, ‘inburgering’ en ‘spreiding’ beginnen? Want deze initiatieven bevestigen alleen maar het gevoel onder immigranten dat ze ’tweede rangs burgers’ zijn.
Naar mijn mening is het grootste probleem de discriminatie die zogenaamde ‘allochtonen’ elke dag in hun dagelijks leven en op de arbeidsmarkt meemaken. Vooral de tweede generatie voelt (terecht) dat ze als Nederlandse staatsburgers volgens de wet en volgens de ‘Westerse waarden’ gelijkwaardig behandeld zouden moeten worden. Helaas is de praktijk heel anders.
Ik vraag me af waarom Jan Marijnissen de regering wil vragen of er niet meer gedaan moet worden. Waarom begint de SP niet bij zichzelf? Geef de ‘allochtonen’ in Nederland een stem in de tweede kamer. Luister naar de dagelijkse ervaringen van allochtone Nederlanders en durf voor hun rechten op te komen. Ik ben ervan overtuigd dat de meeste mensen daarvan zullen schrikken. Zeg een keer duidelijk dat discriminatie in Nederland bestaat en dat dat niet kan. Kom een keer openlijk op voor de rechten van goed opgeleide jonge mensen met een Turkse of Marokkaanse achternaam die nergens een baan kunnen vinden.
Er zijn diverse SP afdelingen (bijvoorbeeld Rotterdam en Amsterdam) die heel goed bezig zijn. Neem hun voorbeeld landelijk over.
Het lijkt helaas alsof politiek Nederland weer bezig is over de de ‘allochtonen’ te praten in plaats van met hun te praten.
Aanstaande maandag in Veenendaal een debat over de verstoorde relatie tussen autochtoon en allochtoon. Erg aan te bevelen, interessante sprekers… toch, Anja?
Het is er op gericht om in ieder geval de kaarten eens op tafel te krijgen, want momenteel hanteert iedereen een eigen agenda. Ik denk dat het veel productiever is om de agenda’s van links tot rechts en van autochtoon en allochtoon eerst met elkaar af te stemmen voordat we elkaar (politiek) de hersenen inslaan met elk ons eigen gelijk.
Overigens ben ik helemaal niet blij met labels… het is een natuurlijke eigenschap van de mens om onderscheid te maken, maar nu we dat eenmaal zelf begrijpen moeten we ook eens leren om daarboven te kunnen staan.
hello anja,
below is an article on the rape and sexual morality in
the philippines, you might be interested.
this article was written in view of the recent news
about a 22 year Filipina raped by 6 US Servicemen in
the Philippines.
btw, i saw the photos in your weblog, mooi!
greetings,
consie (pinay sa holland-gabriela and filippijnes
jongeren verbond)
——————-
The ” Pera o Puri” (Money or Chastity) Mentality:
Rape & Sexual Morality in the Philippines
The rape of yet another Filipina by US servicemen has
managed to surface a host of issues, many of them of
long-standing controversies.
In recent days what for one woman was already a
nightmare, became a veritable feast of issues for many
others, ranging from the national sovereignty and the
Visiting Forces Agreement (VFA), US militarism,
anti-terrorism and the US government’s toleration (and
encouragement) of the abuses and excesses of its
servicemen abroad.
On one hand the GMA administration has all but brushed
off the rape case as unimportant in the face of the
“greater good,” that is in this case, the VFA and the
“anti-terrorism” campaigns and exercises by the US
government. On the other hand, a host of groups have
made reference to the case to drumbeat the issue of
the VFA.
For the media, the sexist angle of focusing on the
woman’s reputation was and is a continuing selling
point for their stories. Was she a bar girl? Was she
a sex worker or wasn’t she? She’s a college graduate.
She’s no sex worker.
Tabloids have kept the rumor mills running by
speculating on purported offers of an out of court
settlement by the US servicemen, using such terms as ”
Suhol Sumingaw.” A case has not even been filed yet.
Apparently however this woman is already on trial.
According to reports, the woman has been in a state of
shock since the incident. Sadly, this sorry state of
affairs may not be helping her deal any better.
On one level, the clamor to relate and highlight the
VFA and US Military Policy to such cases is
understandable. Contrary to media and government
claims, such rapes are not isolated cases. Cases of US
servicemen actually being caught, brought to court on
charges and accused in the first place are indeed rare
but being raped by US servicemen is actually a
relatively known risk among women in prostitution in
the Philippines. The woman in this most recent case
was not a bar girl nor a sex worker but the sexual
violence she was subjected to had nothing to do with
her personal circumstances. Instead, it had everything
to do with how women are subjected to sexual violence
as a consequence of sex and gender – of being a woman
in a world where the experience of sex itself, is
predominantly male defined.
In one recent focused group discussion by Womenlead
Foundation, Inc., women who were once in prostitution
shared their own experiences of having been exposed to
all sorts of violence in brothels, bars or the
streets. One woman however recounted how her
experience of having been involved in akyat barko (or
prostitution which happens in US military ships docked
on Philippine ports) as among the most harrowing. She
spoke of women being most vulnerable when they take
the risk of coming aboard a military vessel because
when they do, they had nowhere to run to if and when,
things went bad. She told us a story about one woman
who was attacked by a serviceman and how her lifeless
body was seen floating near the ship later in the
night. These dangers it seemed were treated like
“built-in risks” of the “job,” and such incidents were
rarely reported, let alone any formal charges filed.
After all, these women knew most people don’t believe
it when a woman in prostitution cries rape.
Yet the seriousness of these many issues
notwithstanding, what has become very bothering is how
this lone woman is now seemingly bearing the entire
burden of the VFA, the US anti-terrorism campaign, US
military presence all by herself, because of what
happened to her. Many groups are even spelling out the
terms of what justice is and should be in her case,
feeding the media frenzy of moralizing on the news
about an out of court settlement.
Indeed, in a case like this, settling the criminal
case would be out of the question since a public crime
like rape is within the DOJ prosecutor’s authority.
She or he will decide whether or not a case should be
filed given the evidence and from there on, an
information in court can be filed. Lets get this
straight. Criminal cases , once filed, can never be
legally “settled” in or out of court. The case may be
withdrawn if there is not enough evidence or it can be
dismissed for failure to prosecute along the way.
However, the civil aspect of the case is a different
case altogether.The woman in this case (and any
private complainant) has every right to enter a
compromise agreement on the aspect of damages later in
court or otherwise, assisted by her counsel.
The problem with the idea of “compromise agreements”
in local culture is that it is unfortunately equated
with pay offs and the cases of bribery amongst ranking
government officials who in violation of their sworn
duties, influence the outcome of cases either by
pressuring complainants to back out or execute an
affidavit of desistance. The local term suhol is
precisely this: a bribe.
This is where the public (and interest groups wanting
to assist this woman) should be cautioned about
getting on their high horses and moralizing about the
amounts accepted by victims of crime in the settlement
of civil cases, specifically sexual abuse cases.
Sadly, this pera o puri mentality is so widespread,
even victims themselves who enter into such
settlements often express feelings of shame because
all too often, they feel the pressure from all sides.
After all, in a culture such as ours, sexual purity (
i.e. the myth of physically demonstrable virginity) is
purportedly “priceless,” and should not be available
for any amount of bidding. Yet at the same time, this
same pera o puri mentality is the primary purveyor of
the belief that women in prostitution are precisely
not “rapable” any more because by being sexually
deviant (i.e. unchaste), they have lost the right to
refuse all sexual advances and even sexual assault.
It seems that even if a monetary amount spells out but
one aspect of the legal liabilities of the accused,
the woman victim in a sexual abuse case accepting it
(and even defining the terms) is bound to be the one
tried publicly and condemned for her act.
When you think about it, pera o puri expresses the
same binary categories that Filipino women are up
against: you are either chaste (puri) or your chastity
can be bought, (pera). You are either a virgin or a
prostitute. Uncannily, while what makes rape, rape for
women is the lack of consent and the violation of
their will, the sexist standard predetermines the
status of being “rapable” based on notions of “female
chastity.”
In this way, Filipino women are not free to act on or
express their sexuality – that is without ever
escaping the consequences. Filipino women are just
often not free to define their sexuality and in fact
their sexual decisions are often, pre-defined for
them. There is no choice. Its either or. It is pera o
puri. (Carolina S. Ruiz Austria, Senior Lecturer – UP
College of Law)