Lezing in Middelburg, dat was woensdag, maar ik had niet eerder gelegenheid om verhaal en foto’s op het weblog te zetten. Een nieuwe solidariteitsgroep: Hart voor Palestina. Ik maakte vooraf kennis met Osman Elnajjar, Palestijn, met zoals vele Palestijnen die in ballingschap leven een verhaal dat een boek zou kunnen zijn. Ouders vluchtelingen uit 1948, hijzelf in Rafah geboren, PLO man, omzwervingen door vele landen, nu in Nederland, met een mooie bazar met halalvlees, muziek en alles wat uit de orient komt. Met zijn Nederlandse paspoort kon hij zijn familie inRafah weer bezoeken.


(Osman Elnajjar)

(zoon Alnajjar)

Ik maakte kennis met Corrie, die veel aan de organisatie van de avond had gedaan, en met Cor. Beetje zenuwachtig of er wel genoeg mensen zouden komen. Dat viel reuze mee. Zaaltje van de bibliotheek aardig vol. Ik zag tot mijn plezier een paar SPers. Historische film, van Simone Bitton, over de ontstaansgeschiedenis van het huidige Israel en wat er over is van het Palestina voor de Palestijnen. Had ik nog niet gezien. Zou iedereen moeten zien. Dan wordt ook duidelijk in welke mate de Palestijnen de slachtoffers van de slachtoffers zijn geworden, hoe hun land is verkwanseld over hun hoofden heen. Ik ga niet herhalen wat ik zei, na de film. De weblogbezoekers kennen mijn verhaal ondertussen.

Discussie. Ik dacht nog even dat we het rustig zouden houden, want vaak zit er iemand van het Cidi, of de Likud, of anderszins erg pro-Israel, die erg duidelijk moet maken dat ik veel te eenzijdig ben, en dat het gesprek meer zou gaan over hoe moet het daar nu verder en wat kunnen we vanuit Nederland doen. O toch, daar zat een echtpaar de heilige taak te volbrengen – en daar kwamen de geijkte argumenten weer, de Palestijnen hadden het aanbod van Oslo afgewezen, Arafat was corrupt en mevrouw had nog een mooi advies aan de Palestijnen. Tenslotte hadden de joden zoveel Nobelprijswinnaars voortgebracht, en dat lag toch aan de joodse opvoeding, konden die Palestijnen nou niet ophouden hun kinderen op te voeden tot zelfmoordenaars? Ik zei dat ik het advies door zou geven.

(Cor)

(Corrie)

Daarna nog een rondje in de kroeg, om de adrenaline te laten zakken die er toch altijd weer doorheensuist als ik een lezing doe. En afscheid van een paar nieuwe vrienden.

Volgende dag had ik vrij. Stappen door Middelburg. De winkelstraten als bijna overal, met ingeblikte muziek en Kruidvat, C&A, DiDi en voor als ik heimwee zou krijgen de Hema. Maar ook een ouderwets sigarenwinkeltje, en een winkel met knotten wol. Hier wordt nog sigaar gerookt en gebreid op de lange winteravonden, je ziet het voor je. Damesmode voor struise maten en veel ferme windjacks. Even buiten de winkelstraat het echte Middelburg. Ik zwierf lang door de straten en stegen – prachtig onderhouden, met af en toe een blik in een ommuurde tuin of een geheimzinnig gewelf. Wat een rust. Als het niet zo vreselijk ver weg was van alles waar ik regelmatig moet zijn zou ik er zo willen wonen. In de middeleeuwen met de Hema om de hoek. Jammer dat het motregende. De dag ervoor, toen ik alvast een snel ommetje maakte, zonder camera helaas, baadde alles in dat mooie honingkleurige herfstnamiddag strijklicht, en nu was alles plat en grijs. Mooi in het echt, minder op de foto.

Thuis nog wat berichtjes van Corrie:

hallo Anja, ik zag dat jouw boeken bij de Bibliotheek staan onder Israël, bij navraag bleek dit volgens het landelijke SISO systeem van de NBLC zo te worden afgesproken, Palestina bestaat niet kennelijk.Ik weet niet of je het een probleem vind, ik denk het wel. Dus ik wacht even af wat je daar van vind.
groetjes corrie

Ik weet het Corrie, ook de postbank heeft opeens besloten dat Palestina niet bestaat, nadat we al jaren ons geld keurig via de postbank over konden maken kon het nu opeens niet meer. Ik zeg wel eens: als Palestina niet bestaat dan ben ik in 1945 in Utrecht, Duitsland geboren, zet dat maar in mijn paspoort.

En nog een nagekomen bericht, van poes Tim. Hij is een voorstander van vervoer per fiets.