Misschien moeten we dat toch even uitleggen. Wat was die kuttenkijkerij van die feministes toch voor een hobby, hadden die vrouwen niks anders te doen, en moest het meteen zo plat?
Veel van wat we toen deden lijkt vreemd, als je de tijd niet kende waarin het speelde. Nu kun je geen vrouwenblad opslaan of er staat van alles over seks in. In die tijd, begin jaren zeventig, had je alleen Sextant, van de NVSH, en wat geijkte boeken zoals Het volmaakte huwelijk, waarin stond hoe we seks hoorden te beleven. Toen we in de eerste praatgroepen praatten over alles wat ons bezig hield, dus ook over seks, bleek dat er maar weinig vrouwen waren die de seks zo beleefden als het in de boekjes stond. Onder veel hilariteit bleek op het eerste praatgroepencongres dat driekwart van de vrouwen wel eens deden alsof ze klaar kwamen, om er van af te zijn, omdat het zo’n gedoe was, om hem het gevoel te geven dat hij het goed deed, omdat we dachten dat het aan ons lag. En van de kwart die nooit deed alsof vonden een aantal vrouwen het een goed idee, waar ze zelf nooit op waren gekomen.
Een van de dingen die we ontdekten is dat we nooit hadden uitgezocht wat wij zelf nu opwindend, lekker, sensueel vonden. We ontdekten dat we eigenlijk ons eigen lichaam nauwelijks kenden. Dat was nog de tijd van een washandje voor boven en een washandje voor onder. We waren opgevoed met ‘dat tussen je benen’, waar we meestal niet eens een naam voor hadden. Laat staan dat we wisten hoe het er uit zag. Veel vrouwen stelden zich daar weinig anders bij voor dan een gat. Nergens vond je afbeeldingen van een echte kut, behalve in de pornografie. In de medische handboeken waren het schematische tekeningen. Ik heb die destijds nog verzameld. Bij de meeste stond de clitoris er niet eens ingetekend, want voor kinderen krijgen had je die niet nodig, en medisch gezien was die dus niet interessant. Waarop Renate Dorrestein zei: de clitoris is pas eeuwen na Amerika ontdekt.
Want dat is een evident verschil tussen mannen en vrouwen, mannen hoeven maar naar beneden te kijken. Een vrouw moet daarvoor wel een heel erg soepele ruggegraat hebben. En om nou een spiegel te pakken, nou nee. Dus leek het wel alsof het terrein tussen onze benen meer het gebied was van minnaars en gynaecologen, dan van onszelf. En dan moest je maar hopen dat die mannen daar een beetje de weg wisten.
Maar hoe kun je van seks genieten, en je geliefde aanwijzingen geven hoe je het prettig vind als je het zelf niet weet, en het intiemste plekje van je lichaam niet eens kent? Dus gingen we op ontdekking. Overwonnen de schaamte en gingen kijken. Ontdekten dat we allemaal anders waren. Net gezichten. Dat was dus de kuttenfilm, om ons eigen lichaam te veroveren, te leren kennen.
Dat gaf nog veel hilariteit. We zaten op een redactievergadering van Feministische Uitgeverij Sara te praten over het boek Voor Onszelf, over seks. Daar moesten foto’s van kutten in, vonden we. de film was al gemaakt, maar ook toen al wist niemand meer waar die was, en bovendien waren we toen nog niet zo digitaal, hoe kregen we van die film weer foto’s? Tot iemand op het idee kwam, luister, we hebben er allemaal een, we zitten er op. We vragen een fotografe, zo gebeurd. Dus vroegen we Bertien van Manen, die het een rare opdracht vond, maar ja zei. Leuke avond bij iemand thuis. Heel gedoe. Bertien zat eerst met een zoomlens ongeveer aan de andere kant van de kamer, maar werd ook steeds minder verlegen. Het leukste kwam toen de foto’s klaar waren. Kregen we ruzie. Dat is de mijne. Helemaal niet, die is van mij. Waar we maar mee zeggen willen: zo slecht kenden we ons eigen lijf.
En dan dat woord. We hadden geen taal voor ons geslacht waar we ons prettig bij voelden. Het was of ontzettend medisch: vagina, of ontzettend plat en mannelijk: kut, of semi-pornografisch: poes, of vrouwelijk en vaag: tussen je benen. De beslissing was toen om ons die mannelijke en platte woorden toe te eigenen tot ze van onszelf waren geworden. Kut. Heel vaak zeggen. Kutkutkut. Tot het wende. Zodoende.
Ik schreef nog een artikel in Opzij, onder de titel Kut ruikt lekker. Dat hebben ze bij Opzij geweten. Een paar dames zeiden meteen hun abonnement op. Hedy D’ Ancona die toen nog een van de redacteuren was vertelde dat ze zich op de avondjes in de provincie vaak moest verantwoorden, dat artikel over, eh, dinges ruikt lekker, moest dat nou? Is toch zo, zei Hedy dan, mmmmm!
Is het gelukt? Kennen vrouwen hun lichaam beter? Weten ze hoe ze er uitzien? Wat voor woorden gebruiken vrouwen voor het intiemste deel van hun lichaam? Zijn ze er mee vertrouwd? Kunnen ze zeggen wat ze prettig vinden?
Net zoals ik weiger Afro-Amerikanen niggers (of nigga’s) te noemen, weiger ik het vrouwelijk geslachtsdeel kut te noemen. 🙂 Ik begrijp natuurlijk wel het gebruik van geuzennamen, maar ik blijf het jammer vinden dat er geen equivalent van piemel bestaat.
Nou Wouter, dan laat je dat toch aan ons over? Persoonlijk raak ik ook niet opgewonden van het woord piemel, ook al is dat een van de weinige woorden die niet in het scheldwoordenarsenaal is opgenomen. We hebben het toch niet over een piemelstreek maar een klotestreek, en niet over piemelweer maar over kutweer. Maar of het daarmee een vriendelijk, sexy, aantrekkelijk woord is?
Ik vind het wel een vriendelijk woord. 🙂
Een piemel is ook helemaal niet sexy of aantrekkelijk, het is een apart ding dat er maar bijhangt. Wormvormig aanhangsel is daarom misschien een betere term, maar de piemel heeft nou juist weer WEL een duidelijke functie, in tegenstelling tot de appendix vermiformis. 🙂
Vroeger hoorde ik nog wel eens spleetje, maar dat vind ik ook weer zo plastisch. Het mannelijk equivalent zou dan iets van slurfje moeten zijn of iets dergelijks.
Leuke uitleg, Anja! Kan me er van alles bij voorstellen en begin spontaan te grijnzen. In mijn groepje zaten jongens en meisjes en dan is een ontdekkingstocht ook heel grappig. We hebben tenminste blauw gelegen toen. De foto’s hebben we wel van de negatieven afgeveegd, toen die nog nat waren. Kennelijk toch nog te veel bleu-heid…. 🙂
Of de meisjes en vrouwen van vandaag het beter zullen doen? Hmm, ik vraag het me af. En denk dat er nog steeds te veel zijn die terug zijn gerold in de oude patronen. En weer anderen die alle remmen hebben losgegooid en ook dat lijkt me niet goed.
Zolang er nog te vaak nogal zenuwachtig over gedaan wordt over het menselijk geslachtsdeel zijn we niet ge-emancipeerd. Mannen noch vrouwen. Helaas ontaardt het te vaak in sex als “matter-of-fact”…, terwijl het zo mooi kan zijn. Toch leuk om de herinneringen weer op te halen!
Van de week hoorde ik Carrie een mopje vertellen. Past wel in dit kader….
Twee vrouwen zitten met elkaar te babbelen in een cafeetje. Zegt de ene vrouw tegen de andere: ‘zeg jij het tegen je man als je klaarkomt?’ ‘Welnee’, zegt de ander…’denk je dat mijn man het leuk vindt als ik hem op z’n werk bel’……
Leuk om te lezen uit welke aspecten de seksuele revolutie toen bestond. Ik begrijp dat vrouwen in die tijd zich onderdrukt voelden, en hier verandering in wilden brengen. Maar dit artikeltje laat zich anders lezen nu nieuwe berichten over seksualiteit het nieuws halen. Waar seks vroeger een taboe vormde, is het nu de norm geworden. Jongeren komen voortdurend in aanraking met seks en lijken zich hierdoor opgejaagd te voelen. Steeds vroeger beginnen ze met seksualiteit, terwijl psychologen en seksuologen de noodklok lijken te willen luiden, omdat deze jonge meisjes (en jongens) geestelijk nog niet klaar zouden zijn voor seks.
Daarnaast zijn er de berichten over steeds explicieter wordende clips op muziekzenders als TMF en de Box. Een verband met recente groepsverkrachtingen wordt hierbij niet uitgesloten.
Het nieuwe taboe lijkt nu geworden de a-seksualiteit: iedereen die zich kritisch uitlaat over verwijzingen naar seks in het openbaar wordt een jaren ´50-opvatting verweten; immers: we willen toch niet terug naar de onderdrukking.
Ik ben benieuwd wat je hiervan vindt, Anja. Plukken we naast een zoete nu ook de wrange vruchten van de seksuele revolutie? Of is het onzin dat de seksuele bevrijding in onze maatschappij zou zijn doorgeschoten?
(je kunt me natuurlijk mailen als je het niet nodig vindt hierop in te gaan op je weblog)
Dag Wessel en anderen,
Interessant punt. Ikzelf ben van na de hele seksuele revolutie en de verhalen van Anja daarover vind ik wel leuk om te lezen…
Ik denk dat je eigenlijk kunt zeggen dat de beleving van seksualiteit onder jongeren nu een combinatie is van jaren ’50-opvattingen en de seksuele revolutie.
Waar jongeren in de jaren ’50 een vast rolpatroon hadden, er in de jaren ’70 ruimte was voor zoeken en experimenteren, geldt tegenwoordig vooral dat jongeren zoveel keuzemogelijkheden hebben dat ze kiezen voor een terugkeer naar vaststaande waarden en classificeringen.
De seksuele revolutie is toch wel enigszins voltooid. Seks is de norm, soms te veel. Maar gelijkwaardigheid is een vanzelfsprekendheid (in relaties en seks in elk geval – rolpatronen wb werk en huishouden op de lange termijn is een ander verhaal), en als jongeren seks willen doen ze dat gewoon – of de ouders nu vinden dat ze er klaar voor zijn of niet.
Anderszijds is het zoekende element wel verdwenen. Er is een soort hokjesgeest terug. Je bent homo of hetero, er is nauwelijks ruimte voor experiment. En vrijwel alle jongeren willen toch echt uiteindelijk naar huisje/boompje/beestje inclusief vrouwtje of mannetje. Dat geldt voor zowel (vooral urbane) allochtone als autochtone jongeren.
Dat er excessen zijn zoals groepsverkrachtingen is heel erg, maar heeft met veel meer zaken te maken (vooral opvoeding en directe omgeving) en is denk ik een discussie die een beetje losstaat van de beleving van seksualiteit onder jongeren in ’t algemeen.
Leuk stukje, zelf was ik helemaal verbaasd 20 jaar geleden toen het HITE rapport uitkwam. Heb toen veel vriendinnen en zelfs mijn moeder gevraagd hoe het met haar orgasme zat. Merk dat ook nu er nog steeds wel een soort taboe opzit maar als je er zelf open over bent mensen dit best op prijs stellen. Maar er is nog steeds veel te ontdekken en verborgen. Een maand geleden ben ik bij de gynaecoloog geweest omdat ik een verdikking meende te voelen bij de baarmoedermond, tot mijn verbazing vertelden ze me dat veel vrowen niet eens hun baarmoedermond voelden, sommigen dachten zelfs dat het een gezwel was. Met mijn nichtje van 21 heb ik er open gesprekken over en ook zei vind dat prettig omdat ze het nauwelijks met mijn zus kan. Ik geloof zelf nog wel in een stukje “werk” inzake er wat normaler over doen als tegenhanger van de banale dingen op tv na 24 uur. Het programma “pijpen en slikken” volg ik toch ook wel met plezier, wat volwassen tv erbij op dat gebied en we komen een heel eind.
@ Ome Kev (7):
Mooi commentaar. Ik kan me geheel daarin vinden. Zelf heb ik de “seksuele revolutie” als heel bevrijdend ervaren. O.a. omdat toen alle overgeleverde hokjes werden gesloopt. Het deed er niet toe of je hetero-, homo-, bi- of zelfs a-seksueel was. Of mono- of polygaam. De leidraad was alleen: je gevoelens volgen, en vrij zijn voor zover je de vrijheid van een ander niet schendt. Althans, dat is mijn beleving geweest.
De jongeren van nu hebben het, juist vanwege het hele scala aan mogelijkheden, niet zo gemakkelijk, denk ik. Het is wel goed dat ze (in het algemeen) niet met seksuele verboden en taboes worden opgezadeld. Dat scheelt een hoop gedoe. Maar nog steeds geldt, dat jongeren tastend en zoekend hun weg moeten zien te vinden. En ook zie je enige teruggang, b.v. wat betreft aanvaarding van homoseksualiteit.
Wouter ,
Waarom ,moet er voor een bepaald woord ,een andere benaming worden gevonden ,als je gewoon lekker verbaal wilt wezen .
Iemand met niveau ,die wil dat toch niet ? net als vloeken ,is het interesant doen om zulk gedrag te willen uiten ,als je twee tellen nadenkt ,de rust is weer gekeerd dan roep je toch niet zomaar wat ,ik kom af en toe bij taxi chauffeurs ,zelf die ,zijn nu zij examen moeten doen ,niet zo ontremd ,een gebrek aan woorden .(sexuele frustratie’s)
Heren, heren, hou je een beetje in. Ik heb het nu tegen de mannen die reacties sturen – die er niet op zijn gekomen. Ik begrijp dat er bij het woord kut meteen geconditioneerde reflexen opkomen, maar het gaat nu even niet over jullie.
@Wouter: Typisch, dat jij die benamingen gebruikt, dat je geen ‘niggers zegt, begrijp ik maar met de term ‘zwarten’ c.q ‘negers’ en ‘blanken is niets ‘mis en door een woord als kut, piemel spleet, pik etc. weer een (negatieve) lading te geven, we zijn weer terug in de jaren tachtig; toen moest je bijv. een schoonmaakster een interieurverzorgster noemen, we kregen gekleurde ‘zwarte’pieten, hou toch op! Blijf het gewoon ‘kut’ noemen en als ik een vrouw was, zou ik daar trots op zijn! Niks mis mee! Lekker belangrijk..
Wouter, Roger,
Het doel van communicatie is dat je begrepen wordt. Als we nu zelf allemaal gaan verzinnen wat we van een bepaald woord vinden en vervolgens anderen dan onze moraal gaan beleren welk woord je wel of niet ‘mag’ gebruiken, dan zijn we op een hele bekrompen en oudhollands gereformeerde manier bezig. Kut is Kut en Nigger is Nigger. Iedereen weet precies wat je bedoelt als je het zegt.
En dat Wouter ‘weigert het woord kut te gebruiken’ en dat vooral aan de wereld wil meedelen ademt voor mij het nare idee dat Wouter in al zijn vroomheid de morele winnaar is op alle zondaars die het woord ‘kut’ gebruiken. Het is nu precies déze calvinistische knijpkutterij die de hele sexuele revolutie nodig heeft gemaakt. Als we niet mogen zeggen wat we denken hoe gaan we dan begrijpen wat de ander bedoelt?
Hou maar op, jongens. Zoals ik al zei: dit gaat even niet over jullie. Het gaat over de besissing van vrouwen zelf welke woorden ze voor hun eigen lijf willen gebruiken. Dat andere mensen dat als scheldwoord gebruiken is jammer. En het woord nigger is een racistisch scheldwoord – tenzij zwarten het als geuzennaam gaan gebruiken, zoals ook groepjes homo’s zich in de hoogtijdagen van de geuzennaam flikkers bedienden. Laat het aan de mensen over om wie het gaat, graag.
In de provincie Zeeland hebben ze er een voor mijn idee aardig
woord voor,Daar spreken ze van mijn mosseltje,Hmmmmm.
Is het gelukt? Kennen vrouwen hun lichaam beter? Weten ze hoe ze er uitzien? Wat voor woorden gebruiken vrouwen voor het intiemste deel van hun lichaam? Zijn ze er mee vertrouwd? Kunnen ze zeggen wat ze prettig vinden?
Beste Anja, goede vragen stel je daar! Laat ik proberen mijn stukje van het antwoord te geven. Ik zou zeggen: ja, voor een groot deel is het gelukt. De meeste vrouwen in mijn directe omgeving in de leeftijd 22 – 34 weten heel goed hoe zij er uit zien, kunnen zelfs onder woorden brengen wat zij wel en niet mooi vinden aan dit deel van hun lichaam (eufemisme 1, veel in gebruik) bemerken een duidelijk verschil in gevoelswaarde tussen termen als vulva (voortplantingsorgaan), vagina (slechts de schacht doch noch de uitwendige delen, noch de dieper gelegen delen van genoemd voortplantingsorgaan), kut (deel van het vrouwelijk lichaam dat geschikt is om te neuken of om ongemakken aan te ondervinden), tussenbeense (deel van het lichaam waarvoor men zich schaamt en waarvan men de geur dient te verhullen met behulp van geurvreters in de vorm van inlegkruisjes, ook wel bekend als schaamstreek), doos (scheldwoord voor geslachtsorgaan en bezitster daarvan), schede (verwant aan vagina, maar informeler). Met zo veel woorden tot onze beschikking blijken we de voorkeur te geven aan het niet benoemen van dit deel van ons lichaam. Vol verve houden we onder elkaar discussies en voeren we gesprekken over clitoris, g-spot, vaginale ejaculatie, klaarkomen, masturbatievoorkeuren en krijgen het voor elkaar om daarbij meestal slechts onderdelen te benoemen en voor bekend te vooronderstellen waarvan dit de onderdelen zijn. De vertrouwdheid is volgens mij enorm toegenomen met het massale gebruik van tampons, het effect van de string op de scheergewoontes van vrouwen en de norm die biseksualiteit voor veel vrouwen geworden is.
beetje laat misschien, maar toch,
mijn 2 dochters (nu 19 en 14) zijn na 1 kaar ongesteld te zijn onmiddellijk overgestapt naar tampons. die weten verdomd goed hoe ze in elkaar zitten. en als m’n oudste met haar vriend over later spreken weet ik niet wat ik hoor, hij kookt, zij doet de was, hij werkt, zij werkt.
ik merk een giga-evolutie.
ik heb zelf maanden gesukkeld met tampons omdat ik geen gaatje vond (dan weet je het wel).
en over die “kut”, sommige meisjes noemen het hun vriendinnetje, dat vind ik zo lief. 🙂 het gaat niet meer over “daar vanonder”. ik spreek gewoon over vagina, iets anders bekt niet lekker. en mijn man heeft ook gewoon een penis. nouwja.
hilde
Kut is zo oneerbiedig. bah.
Vulva is het enige juist woord. Klinkt wel een beetje saai.
En wie ben jij dat je denkt dat jij mag bepalen wat het enige juiste woord is, mevrouwmeneer onbekend? En hoe kwam je hier trouwens, als kut het verkeerde woord is? Toch stiekum effe gaan kijken?