Oef! Dat was de dag van gisteren, van heel vroeg op tot na middernacht de stemmingen plaats vonden, en er nog een borrel moest en ik pas om twee uur omviel in mijn bedje in het hotel. Nu hebben we reces en dat is wel even nodig.
Gisterochtend wachtte ik nog op de laatste correcties en commentaren van de vriendjes in Rotterdam, want om hun gaat het in de eerste isntantie. Pech, Ineke d’r moeder had haar heup gebroken, Theo stuurde commentaar maar uitgerekend op dat moment zat de mailbox vol. Achteraan bellen. Toch gekregen. Mijn verhaal herschreven.
Om een uur kwam een delegatie van de FNV Bondgenoten met een petitie. Opvallend: niemand van de regeringspartijen hadden de moeite genomen om er voor naar buiten te komen. Ik vond dat de demonstranten groot gelijk hadden, want dit waren de mensen met uitkeringen, vaak actief in het vrijwilligerswerk of in de mantelzorg, die zich nu moeten laten zeggen dat ze in sommige wijken buitengesloten mogen worden omdat ze geen ‘bijdrage leveren’ aan de wijk. Dat is discriminerend. Ik kon dat meteen meenemen in mijn verhaal. Foto’s gemaakt, goeie koppen. Met een man gepraat die al heel lang actief is in zijn wijk, en precies weet wat je er aan kunt doen om het daar te verbeteren, opvang voor de jeugd, bezigheden voor de ouderen, zorgen dat er voorzieningen zijn zoals een buurtapotheek, vooral werkverschaffing – ik heb het niet allemaal onthouden maar ik dacht maak die man maar minister, die weet waar hij het over heeft.
(met rode bril: Margriet Meindertsma)
Eerst aanwezig bij de behandeling van de inburgering in het buitenland. Repliek van de minister. Dat was erg. Tiny deed nog zijn best om via de interruptiemicrofoon over een aantal zaken helderheid te krijgen maar dat was tevergeefs. Verdonk blijft gewoon haar peptalk afsteken en antwoordt gewoon niet. Ik zag Tiny die van ons allen ruimschoots de meest onverstoorbare is langzaam in de verbijstering schieten. Prettig voor mij, dan weet ik dat het niet alleen aan mij ligt dat ik het vreselijk vind om met haar in een debat te moeten dat nooit een debat wordt omdat ze eenvoudigweg geen krimp geeft.
Toen mijn eerste termijn over de Rotterdamwet. Ging goed, verhaal van Groen Links heel dichtbij, Margriet Meindertsma van de PvdA die er erg veel werk van had gemaakt met een doortimmerd verhaal en veel vragen.
De repliek van de regering, Pechtold en Dekker. Die waren in ieder geval geraakt, en Pechtold reageerde fel en niet helemaal fair. Interruptie gedaan bij Dekker, die maar geen antwoord wilde geven op mijn vraag of er voordat er een gebied aangewezen wordt waar mensen mogen worden uitgesloten werkelijk garantie is dat er voldoende kansen op betaalbare woningen zijn voor de mensen die worden uitgesloten. Nee, natuurlijk, die garantie komt er niet.
Ondertussen had de PvdA fractie het niet makkelijk, want zij waren verdeeld. Wouter Bos kwam nog hoogstpersoonlijk naar de Eerste Kamer om zijn troepen toe te spreken. Eigenlijk waren er ook wel PvdAers die het met de inburgering in het buitenland ook niet zo zagen zitten, maar het was kennelijk te veel om daar ook nog met gemengde stemmen op te reageren.
Pechtold begon de werking van de wet steeds kleiner te maken en in steeds meer eufemismen te praten. Het ging alleen om ‘iets minder instroom van mensen die iets moeilijker emanciperen’, leuk gezegd, en het ging alleen om een tijdelijke beperking van de instroom, het woord afsluiting wenste de minister niet te gebruiken, van een paar straten of een woningblok en dat natuurlijk alleen tijdelijk. Wat mij in mijn repliek de reactie ontlokte dat als dat alles is, het gaat dan om een paar tientallen mensen, waar dan een zware wet voor nodig is. Het punt is natuurlijk dat zo’n wet in de handen van een gemeente, afhankelijk van het gemeentebestuur, ook heel verkeerd kan worden gebruikt.
Twee punten bleven voor mij belangrijke bezwaren: dat de uitsluiting als middel wordt ingezet om de situatie in sommige concentratiebuurten te verbeteren, in plaats van te zorgen dat er voor mensen met weinig inkomen voldoende alternatieven op de woningmarkt zijn. Zorg je daarvoor, dan is de Rotterdamwet ook niet meer nodig, want niemand gaat vrijwillig in een probleemwijk wonen als er wat beters te vinden is. En het tweede grote punt waar ik aan vast bleef houden, is dat het heel erg verkeerd is om de categorie ‘mensen zonder dienstbetrekking’ in te zetten als je het in feit hebt over mensen waarvan je moeilijkheden verwacht. Ik begrijp heel goed dat de ministers het moeilijk hebben om exact te zeggen waar ze het over hebben, over verslaafden? Over echte asocialen, dat wil zeggen, mensen met een historie van buurtoverlast? Over Antilliaanse jeugdbenden? Over moslimgezinnen die naar binnen leven en geisoleerd raken? Zeg dat dan, en verschuil je niet achter zo’n brede categorie mensen in de hoop dat je daar ook de boosdoeners mee inpakt zonder die te hoeven noemen – waarmee je ook mensen dupeert die werkelijk niks gedaan hebben. Ook deze opmerking vond Pechtold niet leuk, en hij deed een kleine gemene poging om te suggereren dat ik nu degene was die moslims stigmatiseerde – moet je net voor bij mij zijn.
Ondertussen moest Ronald zich nog dik maken over de OZB – vergeef me dat ik daar niets over vertel, ik heb het met mijn eigen besognes zo druk gehad dat dat verhaal geheel langs mij heen is gegaan. Ronald deed het heel goed, zag ik. We waren allemaal erg op dreef.
De stemmingen uiteindelijk, nadat we het kerstdiner hadden gehad, en heel zorgzaam de woordvoerders die snel weer terug moesten naar de zaal tegen de regels in hun koffie in de bankjes kregen geserveerd, een voorrecht dat er anders alleen is voor de ministers, de voorzitter en de griffiers. Rijtje regering: Pechtold, Dekker, Verdonk, Remkes, Zalm. Stemming met zitten en opstaan. Tegen de inburgering in het buitenland wet: alleen de SP en Groen Links. De Rotterdamwet: behalve de SP en Groen Links van de PvdA de leden Meindertsma, Van Thijn, Witteveen en Jurgens tegen.
We hebben het dus niet tegen kunnen houden. Het was wel een spannend en echt debat. We hebben wel een paar belangrijke punten gescoord. De ministers weten waar ze op in de gaten worden gehouden. De mensen waar het om gaat weten dat we met argusogen zullen volgen hoe de gemeentes de Rotterdamwet in gaan vullen en dat ze kunnen rekenen op verzet wanneer we dat onrechtvaardig vinden. Het verhaal is nog niet afgelopen. De banden met de linkervleugel binnen de PvdA zijn aangehaald, met Groen Links hadden we die al, ik heb het gevoel dat het de onderlinge samenwerking geen kwaad doet. Dus ook al verloren we weer eens, ik was tevreden over mijn werk en ging tenminste niet depri naar huis, zoals na de WIA.
Nu is het kerstreces. Lijst kleine klusjes, opruimen, heel veel papier weggooien dat nu niet meer nuttig is. Vanmiddag naar de sauna. Vanavond vriendinnen. Joepie.
Mijn tekst, die ik nog even moet corrigeren komt morgen.
Verbijsterend, wat je schrijft: “Verdonk blijft gewoon haar peptalk afsteken en antwoordt gewoon niet.” Hoe kan dit? Hoe kun je nog met droge ogen volhouden dat dit een democratisch systeem is? Onbegrijpelijk, werkelijk onbegrijpelijk. Ik word er hoe langer hoe kwaaier van. Op Verdonk, ja, maar nog drie keer zo kwaad op die verdomde coalitie-parlementariërs die hun werk niet goed doen. Het is toch hun táák om de minister in de gaten te houden, om te voorkomen dat er gebeurt wat er nu gebeurt? Maar nee, de coalitie is heilig, de coalitie gaat voor alles. En dus rennen ze als klapvee achter de regering aan, al moeten ze ervoor over lijken gaan. En wie stuurt hen naar huis?
Tja, Anja, daar waren we dus al bang voor, nietwaar? En van Verdonk en Dekker valt nu eenmaal niets sociaals te verwachten. Zo worden de minima de stad uitgejaagd naar de randgemeenten, die ze niet willen hebben, maar wel een convenant getekend hebben dat ze er een aantal toch opnieuw opnemen. De hele wet had inderdaad niet gehoeven als men meer gedaan had aan preventie dat wijken verloederen. Zoals ik eerder al zei was de Rotterdam wet bedoeld voor Moslims en dan met name de Marokkanen. Want dat zijn wel erge slechte mensen, hoor. Natuurlijk zitten er slechte onder. Bij welke etnische groep niet? Als ik zo de dames Verdonk en Dekker bekijk, kan ik me niet onttrekken aan een opkomende gedachte dat deze dames in elk geval niet GOED zijn. Misschien wel niet goed bij hun hoofd. Dit is discriminatie van minima en uitkeringsgerechtigden. Alsof die niets waard zijn, omdat ze weinig geld hebben. B E L A C H E L I J K !
Anja, bedankt voor je inzet. Natuurlijk wist ik dat door zou gaan, maar jij hebt wel wat twijfel kunnen zaaien in bepaalde, verhardde harten. Laten we hopen dat de soep uiteindelijk niet zo heet gegeten wordt als die wordt opgediend. Overigens: steeds meer vrijwilligers zijn inmiddels van allochtone afkomst. Helaas blijft werken voor niets zeer ondergewaardeerd en ik vraag me af of alle vrijwilligers eens een dag zouden moeten staken…. grrr 🙁
De wet groot stedelijke problematiek is inderdaad vreselijk. Mensen een woonvergunning kunnen weigeren alleen op grond van het feit dat ze een uitkering hebben. Goed van je om het op de site te zetten, goed van de FNV om er aandacht aan te besteden.
Mooie kop bij het artikel over de Rotterdamwet in de nieuwste Tribune: “Rotterdam slechs vir rijkes”
In ieder geval is het nuttig, dat de gegronde bezwaren tegen deze Van Dik Hout Zaag je Planken-wet in de Handelingen van de Eerste Kamer komen te staan. Want het beraad van de parlementariërs is soms van belang voor een juiste uitleg van een bepaalde wet. En ook bij een wijziging van de wet (of eventueel zelfs intrekking) later kunnen verslagen van de zittingen van belang zijn.
(Overigens doet het me goed, dat ook Margriet Meindertsma en Erik Jurgens tegen hebben gestemd. Toevallig ken ik beiden van vroeger).
Goed verslag met passende foto’s.
Eens met de opstelling muv. de kritiek op de wet, inburgering in het buitenland. Wat is daar mis mee?
Puur om practische redenen, Nico, wat denk je zelf ervan? Projecteer jezelf in België, want ook dat is “buitenland” en ga proberen in te burgeren in Nederland, maar wel daar blijven. Mijn vriendin woont met haar gezin in België en als die terug willen naar Nederland, zou ze opnieuw moeten inburgeren. Haar oudste dochter is getrouwd met een Portugese arts en ze wonen in Porto. Als ze in Nederland willen komen wonen moeten ze inburgeren.
Tot zover gaat het om mensen die het belachelijk vinden, maar voor wie het geen echt probleem zal zijn, omdat ze een goede schoolopleiding gevolgd hebben vroeger.
Maar nu mensen uit Afrika, Azië, of waar dan ook vandaan. Met misschien vier jaar lagere school en meer niet. Hoe wil je nou dat die mensen in hun eigen dorpje in Nederland kunnen inburgeren??? Sjees, zeg!
dank voor je reactie,
ik begrijp het.
Als je eisen stelt aan mensen uit andere culturen die hier willen wonen dan ben je een racist.
Leuter niet, Nico, je bent op dit hele weblog nog niemand tegengekomen die zegt dat migranten die hier komen wonen niet moeten inburgeren.
Prettig dat Nico zelf de bocht zo snel neemt, dat scheelt weer het zoveelste rondje langs de bekende weg.
Tja, als je zó begint, Nico…. Er is n.l een verschil aan eisen stellen en eisen stellen! Je kunt wel eisen dat de mensen, zodra ze worden toegelaten in ons land, hun uiterste best doen om zo snel mogelijk de taal te gaan leren. Op die taallessen kan gelijk veel verteld worden over ons land. Practische zaken, zoals hoe we hier denken over democratie, en de vrijheid van Pers, Vereniging en Religie b.v. en dat we hier mannen en vrouwen min of meer als gelijkwaardig zien. Je kunt niet eisen dat al die al geleerd kan worden in een klein dorpje ergens in Anatolië of zo! Stel dan ook zo’n eis niet. Als je dat niet kunt zien, dan ben je te beklagen.
Het huidige woonvergunningbeleid met de Rotterdamwet is een belediging van een kwetsbare groep mensen die nu wordt geacht de wijk te verpesten en dat alleen omdat ze arm zijn. Een asociaal angstbeleid zonder positief effect. Het enige echte effect is bevoorrechting van kakkers. Het beleid zou bedoeld zijn om verloedering tegen te gaan maar kweekt meer zwervers op straat omdat de armen geen goedkoop onderkomen kunnen vinden, hooguit uitwijken naar een andere stad in een andere arme wijk. Het optreden van de “teams” lijkt veel op dat van de Gestapo bij de Jodenvervolging in de oorlog. Als na een eerste overrompelingsbezoek alles is gecontroleerd en de nieuwe bewoner na veel vijven en zessen is ingeschreven komt men nog eens terug om onduidelijke redenen en hoort men na weer maanden dat bij dat tweede bezoek geconstateerd is dat er gewoond wordt zonder vergunning en dat er een dwangsaom moet worden betaald ofwel de bewoner moet verhuizen. Daarbij geen acht slaand op het feit dat de Gemeente zelf hem heeft ingeschreven en die bewoner doodziek is en op straat zetten gelijk staat met moord.
Hans Ringeling