Ik hoor het haar nog zeggen, tijdens het debat over de bescherming van nationale minderheden in de Eerste Kamer, bedoelt om minderheden de kans te geven om eigen taal en cultuur te behouden. Minister Verdonk moest niets weten van het vurige pleidooi van Ed van Thijn om de wet open te houden voor andere minderheden dan de Friezen, de enige minderheid die van Verdonk een beschermde status verdiende – en tussen neus en lippen door zei de dat de groepen die moesten integreren nou juist niet vast moeten houden aan hun eigen cultuur.
Het wordt nergens expliciet gesteld, voor zover ik weet, maar wat de huidige regering onder integratie verstaat komt veel dichter bij assimilatie. De gedachte erachter, inmiddels gedeeld door een aanzienlijk deel van de autochtone Nederlandse bevolking, is dat er een directe lijn is tussen aanpassen of vasthouden aan de eigen cultuur. Wie vasthoudt aan eigen cultuur, de taal van de ouders nog spreekt, een tweede paspoort heeft, niet wenst te verbergen dat hij of zij moslim is, is dus minder aangepast dan de migrant die ook thuis Nederlands spreekt, geen hoofddoek draagt, aardappels lekkerder vindt dan couscous en geen geld meer overmaakt naar familie in Turkije of Marokko. In dat rechte lijn-denken zit verborgen dat ‘zij’ die hier te gast zijn zich maar aan te passen hebben aan ‘ons’ – geen wederzijds proces van aanpassing dus, en daaronder verbergt zich vaak de gedachte, al of niet uitgesproken, dat ‘onze’ cultuur ruimschoots superieur is aan de hunne – (want vrouwvijandig, achterlijk, ondemocratisch, noem maar op) en er reuze van op zouden knappen als ze hun cultuur compleet met godsdienst maar af zouden leggen. Hoe meer ‘zij’ zouden gaan lijken op ‘ons’, hoe geintegreerder dus.
Dat blijkt niet erg te kloppen. In het NRC (07-01-06) staat een interessant, grootschaals internationaal onderzoek vermeld (Immigrant Youth in Transition, van John Berry en anderen) waaruit blijkt dat integratie geen rechtlijnig proces is. Feitelijk zijn er vier types te vinden onder de migrantenjongeren die opgroeien tussen twee culturen, rond de vraag in welke mate ze vasthouden aan de eigen cultuur, dan wel zich orienteren op de nieuwe cultuur – en dit blijkt wereldwijd onder migrantenjongeren op te gaan.
Het gaat om vier verschillende ‘ houdingen’ .
Kiest hij voor maximaal contact met de omringende samenleving en minimaal cultuurbehoud, dan ondergaat hij assimilatie. Het nationale type.
Degenen die een sterke voorkeur houden voor orientatie op de eigen groep en contact met de nieuwe omgeving zoveel mogelijk uit de weggaan heet het etnische type.
Dan zijn er de migrantenjongeren die een combinatie maken van zich orienteren op de nieuwe samenleving maar zonder de eiegn achtergrond te verloochenen, het integratietype.
Em dam zijn er de jongeren die de weg kwijt zijn zowel in eigen als de nationale cultuur, het diffuse type.
Het hoeft ons niet te verbazen, maar het derde type, die van de migrant die het beste haalt uit beide werelden, doet het ruimschoots het beste. Zij bedienen zich zowel van de eigen als van de nieuwe taal, hebben hun eigen voorkeuren voor muziek en films, gaan relaties aan met autochtonen maar koesteren ook de familiebanden. Dat zijn de mensen die het hoogste scoren op zelfvertrouwen en tevredenheid, en die ook maatschappelijk het beste hun weg vinden, wat zich uit in schoolprestaties en maatschappelijk gedrag.
Met het geassimileerde type gaat het veel minder goed, evenals met het etnische type – om al helemaal niet te spreken van het ‘diffuse’ type dat de weg kwijt is. De laatste categorie rapporteert ook het meeste discriminatie-ervaringen, waarbij het de vraag is in welke mate het een projectie is op de als vijandig ervaren buitenwereld of gebaseerd is op werkelijke ervaringen.
(Ik denk meteen: discriminerende ervaringen zijn inmiddels werkelijk aantoonbaar, maar mensen met meer zelfvertrouwen verwerken dat beter en trekken zich er minder van aan)
Het is natuurlijk niet alleen persoonlijke keuze in welk type een migrantenjongere terecht komt, maar ook een kwestie van omgeving – de ervaringen met de eigen cultuur, de familie – of die als erg benauwend worden ervaren wat mensen er toe kan brengen om de eigen achtergrond geheel de rug toe te keren, en een kwestie van ruimte in de ‘ontvangende’ cultuur. In landen waar overheid en burgers ‘multiculturalisme’ nastreven vonden de onderzoekers ook het meeste integratiestreven bij de jongeren. Dat is ook logisch: wanneer jongeren een gevoel van veiligheid en geborgenheid meekrijgen uit de eigen cultuur functioneren ze beter, en wanneer ze het gevoel hebben met behoud van eigenheid welkom te zijn wordt het aantrekkelijker om zich in de nieuwe wereld te bewegen en daar de elementen uit over te nemen en zich eigen te maken. We zien ook wat er gebeurt wanneer migranten te veel onder druk worden gezet om hun eigenheid op te geven: dan krijg je juist voor een deel het terugtrekken in de eigen etniciteit om daar nog veiligheid te vinden.
Ik kan uit mijn eigen waarnemingen veel voorbeelden geven die door het onderzoek worden bevestigd. In de eerste plaats kom ik veel migrantenjongeren tegen die zich als een vis in het water tussen de culturen kunnen bewegen, die de trots op hun eigen afkomst niet kwijt zijn, maar zich ook de vrijheid veroorloven om hun eigen keuzes te maken in het overnemen wat de nieuwe samenleving te bieden heeft.
Ruben Gowricharn spreekt met liefde en humor over zijn eigen dochter, die helemaal Nederlands is geworden maar evengoed Hindoestaans is gebleven, met een grote voorkeur voor Bollywoodfilms.
Ik maak ook mee dat de kinderen van overgeassimileerde migranten van de weeromstuit op zoek gaan naar hun ‘roots’ en soms tot de schrik van hun ouders religieuzer worden dan zij zelf zijn geweest, of opeens grote belangstelling krijgen voor kleding en gebruiken uit het herkomstland van hun ouders. Een proces dat ik overigens ook heb meegemaakt bij geassimileerde joden, die er thuis ‘niets meer aan deden’, en tot hun verbazing zagen dat hun kinderen het joods-zijn als het ware opnieuw ontdekten.
En ik zie ook jongeren die echt de weg kwijt zijn, zich nergens meer begrepen en herkend voelen, thuis niet omdat ze hun ouders te streng vinden, in de buitenwereld niet omdat ze daar als buitenlander gezien blijven worden.
Onze regering is dus op de verkeerde weg, met de gedachte dat integratie het beste gaat wanneer migranten zo snel mogelijk zoveel mogelijk van hun eigen cultuur en achtergrond inleveren, hun taal, hun gebruiken, hun religie. Het kan heel goed mogelijk zijn dat er in het verleden te veel de nadruk werd gelegd op het behoud van de eigen cultuur en te weinig bruggen werden aangeboden naar de nieuwe samenleving, maar nu is het geheel de andere kant opgeschoten: opheffen van les in de eigen taal, nauwelijks meer subsidie voor projecten rondom de eigen cultuur. Terwijl bijvoorbeeld Jean Tillie, een wetenschapper, heeft aangetoond dat de politieke participatie van migranten hoger is in steden die nog ruimte laten voor de belangenbehartiging in eigen kring. Alsof adviesraden en zelforganisatie van migranten een noodzakelijke springplank is voor migranten om zich verder te bewegen in de maatschappij. Ook logisch: politieke participatie is niet alleen maar een individuele keuze, maar ook een opkomen voor groepsbelangen. Kweekvijvers zijn nodig, onderlinge ondersteuning ook, om talenten te ontdekken, zeggenschap en mondigheid te oefenen. Zo was dat ook in de vrouwenbeweging, in de arbeidersbeweging, en dat geldt net zo goed voor migranten.
We moeten dus dringend af van de gedachte dat iemand beter ‘geintegreerd’ is naarmate hij of zij meer van de eigen achtergrond heeft opgegeven. Zoals de filosoof Isaac Deutscher zei: mensen hebben benen, bomen hebben wortels. Mensen zijn in staat zich te bewegen, tussen werelden in, van beide het beste mee te nemen, en dat houdt een samenleving als geheel ook in beweging. Een verstarde samenleving, die denkt dat alleen ‘de ander’ zich moet aanpassen en niet meer kritisch kan kijken naar de eigen cultuur verzandt in chauvinistisch nationalisme en bekrompen provincialisme en staat stil.
Eigenlijk “grappig”, al is dat niet echt het juiste woord. Als je kijkt naar de “Nederlandse Somaliërs” die zijn verhuisd naar Engeland, dan zie je dat die het daar meer dan uitstekend redden. Ze voelen zich er welkom en thuis en kunnen hun eigen winkeltjes of taxi-bedrijfjes starten en ze lopen er in hun eigen kleding rond, waar niemand zijn hoofd bij omdraait. Wat doen de Engelsen beter dan wij? De wethouder van Leicester zei het al: ze eisen geen assimilatie. Dat hebben ze gedaan in de jaren 70 met enorme negatieve gevolgen. Nu doen ze het anders en zie: het werkt! Misschien moeten onze steden het voorbeeld van Leicester en andere steden in Engeland volgen? Dan gaat het in ieder geval béter.
Ook grappig is de journaaluitzending van afgelopen week vanuit Paramaribo, waar de mensen het woord “allochtoon” niet eens bleken te kennnen.
Maar dan Rita Verdonk.
Stel, dat zij na haar politieke carrière besluit om voor een of andere internationale organisatie te gaan werken.
Stel, dat zij terecht komt in bijvoorbeeld China.
In hoeverre is Rita Verdonk dan in staat, haar Europese cultuur af te leggen en geheel op te gaan in de Chinese? Leert zij haar eigen taal af? Gaat zij ineens denken in Chinese patronen? Eet zij plotseling geen tarweboterhammen en boter meer? Hangt zij haar eeuwige mantelpak aan de wilgen? En het belangrijkste, accepteert zij de Chinese politieke orde zondermeer? Ik geloof er niks van. Wie wel?
Er is een groot probleem met “assimilatie” zoals bedoelt door de Nederlandse regering namelijk: “de eigen cultuur” vrijwillig (of verplicht) opgeven om de Nederlandse cultuur “zich eigen te maken”. Iets wat heel anders is dan natuurlijke assimilatieprocessen van immigranten waarbij elke generatie minder “anders” is.
Het probleem is namelijk dat de eigen achtergrond en cultuur een deel van de “zelf” is. Wat de regering vraagt is dat mensen hun eigen zelf ontkennen. Dit gaat psychologisch zeer diep.
Wat men gegarandeerd niet krijgt is dat mensen zich gaan assimileren. Wat men eerder opwekt is angst, depressie, vijandelijkheid en aggressie. Als mensen zich niet geaccepteerd voelen, gaan ze de bescherming en begrip van de eigen groep opzoeken. De maatschappij waarin zij zich niet geaccepteerd voelen wordt als vijandig ervaren, en ook vijandig bejegend.
De regering zou het eigenlijk over emancipatie moeten hebben. Emancipatie begint met mensen accepteren zoals ze zijn, als gelijkwaardige medemensen behandelen en bereid zijn om naar hun te luisteren.
Maar daar gaat het Verdonk en het kabinet niet om. Verdonk zei in een recente interview in Privé:
“Ik denk wel eens: Waar zijn we terecht gekomen in Nederland? We moeten met elkaar durven te vechten om ervoor te zorgen dat we ons eigen land kunnen behouden.”
Het moge duidelijk zijn wie en wat Verdonk bedoelt met “ons eigen land”. Ik denk dat Madam Verdonk niet eens door heeft wat ze daarmee gezegd heeft, want Justitie schijnt heel trots op de interview te zijn.
Het CDA wil toch haatzaaiers vervolgen? Paspoort afpakken en stemrecht en dat soort zaken? Kunnen ze beginnen bij Verdonk, maar ook bij Leefbaar Rotterdam. Marco Pastors voorop! Die wil het Leger sturen naar de Antillen om er de superieure Europese beschaving te brengen… uch uch uch – teiltje??? 🙁
Assimilatie zie ik als een uitzonderlijke vorm van integratie. Hierbij wordt verwacht dat slechts één partij (de allochtoon)verandert en zich aanpast aan alle gewoonten en gebruiken van zijn nieuwe omgeving. Alleen de nieuwkomer is verantwoordelijk voor het al dan niet slagen van het integratieproces. Het is een tamelijk discommunicatief proces. De nieuwkomer verandert; de autochtoon beperkt zich tot het toetsen of de allochtoon zich genoeg aanpast; zelf verandert hij niet. Het ligt voor de hand dat assimilatie tot grote spanningen bij de allochtonen moet leiden. En vooral als de allochtoon, hoe hard hij ook probeert te integreren (assimileren), als tweederangs burger wordt beschouwd, die geen meerwaarde heeft voor de oorspronkelijke cultuur.
Integratie heeft veel meer kans van slagen als we bereid zijn om er een interactief dynamisch proces van te maken, waarbij aanpassingen van beide kanten komen. Dat we daar tot nu toe zo slecht in slagen ligt minstens zoveel aan de autochtoon als aan de allochtoon. Ik ben wel benieuw naar een goede analyse waarom we als autochtone Nederlander zo weinig bereidheid tonen om van onze kant te integreren. Angst? Superioriteit? Desinteresse?
Gaat ook niet op voor heel autochtoon Nederland, fjord. Ik pas in ieder geval niet in dat ‘wij’. Ik heb geen complete analyse, maar wat ik wel zie is een combinatie van angst voor terrorisme, angst voor de ‘vloed’ aan migranten, en dat vooral in combinatie die een paranoide angstfantasie oproept; ‘ze’ gaan het hier overnemen. Een regering die er veel aan heeft gedaan om, laten we het netjes zeggen, de allochtonen als ‘anderen’ te zien, en heel weinig om te stellen dat het altijd gaat om een wederzijds proces. Zelf het slechtste voorbeeld, dus. Veel erg slechte informatie over islam en moslims, die in een oude voedingsbodem terecht komen die er al was. Een handjevol rechtse intellectuelen die de islamofobie ‘salonfahig’ maken, waaronder een paar voormalige moslims die hier fantatische carriere mee kunnen maken. Het verval van samenhang in buurten die geweten kunnen worden aan de komst van migranten, de zondebok. Links die erg geschrokken is van de opkomst van Fortuyn en Leefbaar, en bang zijn stemmen kwijt te raken, en nu zelf in de verleiding komt om vooral aan te tonen dat ze niet te soft zijn tegen migranten. Kansarme autochtonen die hun eigen miskend zijn kunnen wijten aan de ‘vreemdelingen’ en daar tenminste enige superioriteit aan kunnen ontlenen. Het wegvallen van een ander extern vijandbeeld om van alles op te projecteren, zoals het communisme dat een tijd was.
Je zou per bevolkingsgroep die zo reageert moeten kijken wat onderliggende psychologie en motieven zijn. In ieder geval is het duidelijk dat in het huidige klimaat mensen een makkelijker alibi hebben om de onderbuikgevoelens ook te uiten.
Vrienden van me uit Amerika hebben me wel eens voorgehouden: assimilatie is een illusie wanneer je er ‘anders’ uit ziet. Een Surinamer zal door de politie, door oude dametjes in de tram die hun tas goed vasthouden, door verliefde dames die iets ‘exotisch’ verwachten etc etc nooit helemaal als een kaaskop worden gezien. Als een maatschappij niet accepteert dat er verschil is, is iemand nooit genoeg hetzelfde…
Ik denk dat je daar helemaal gelijk mee hebt, Saskia. Een van de historisch meest tragische gebeurtenissen is geweest dat de volstrekt geassimileerde joden, die zich bij de joodse gemeenschappen al uit hadden laten schrijven, die echt dachten Nederlander of Duitser te zijn toen het er op aankwam net zo joods werden gevonden als de zichtbare, orthodoxe joden die in hun eigen leefgemeenschappen bleven en heel weinig integreerden – ze werden net zo goed afgevoerd.
Ook nu is zichtbaar: je kunt hier geboren zijn, beter Nederlands spreken dan Berbers, een opleiding hebben gedaan, een baan hebben – een tintje verschil of een interessante achternaam en de reactie is: wat denken ‘jullie’ daar nou van?
Ik hoorde het van een Marokkaanse taxichauffeur, zelf al tweede generatie, kreeg ruzie met zijn vrouw die zei wij zijn toch Nederlanders, hij zei: dat dachten we, maar onze kinderen zijn donker en dus voor hun blijven ze buitenlanders. Die overwogen dus ook om te vertrekken, net als de Somalische Nederlanders die in Engeland tenminste zichzelf mogen blijven. Ruben Gowricharn, zelf Surinaams-Hindostaanse Nederlander zei: stel je voor dat wij in Suriname van Hindostanen zouden verwachten dat ze net als Creolen zouden worden, of omgekeerd, dan zou iedereen toch denken, waar zijn jullie mee bezig?
Integratie kan nooit gebaseerd zijn op de ontkenning van verschil. Al is het maar dat de kaaskoppen onderling ook aardig verschillen – gelukkig maar.
Anja, hoe halen we die angst uit de autochtone Nederlanders die nu achter Marco Pastors aanrennen?
@Lydia: dankjewel. Die vraag, daar moeten we iets mee. Dat de dingen liggen zoals ze liggen weten we, maar wat nu? Daar zou ik graag mee aan de slag willen…
Amna en Lydia,
Ik heb wel een antwoord op die vraag: ‘een verklaring van verbondenheid afleggen’. Waarom? De angst is te groot om door iets anders te worden weggenomen, en er zijn zelfs argumenten om te zeggen dat die angst eigenlijk een terechte vrees of een terechte zorg is. Het komt bovendien ook (al die) rechtsstatelijk ingestelde moslims ten goede.
Amna, vorige week ontplofte ik zowat toen ik Marco Pastors hoorde spreken bij In-Holland Hoge School in Rotterdam. Daar ging het voornamelijk om Antillianen, maar op de site van Leefbaar was te lezen dat hij het jammer vond dat dit ook niet gebeurde met de Moslims. Voor de Antillen wil meneer het Leger erheen sturen om daar de sueperieure Europese beschaving te brengen. Ik heb hem gemaild en hij mailt netjes terug. Onze meningen blijven (uiteraard) verschillen. Mijn Arubaanse vriendin voelde zich diep beledigd, maar kan groot genoeg zijn om zich hier overheen te zetten, al iz toch behoorlijk kwaad. En gelijk heeft ze! Over haat zaaien gesproken? Wat nu? Aangifte doen bij het CDA? prrffftttt!!
Lydia, als je angst uit mensen wilt kunnen halen moet je deze eerst begrijpen, daar zit het probleem! Jij en vele anderen zien een fobie of zelfs een soort van angstpsychose, niet omdat daar echt sprake van is maar omdat jullie de zeer gegronde angst voor instabiliteit en afbraak van zowel autochtoon als een steeds aanzienlijker deel van allochtoon Nederland eenvoudigweg niet kunnen accepteren omdat daarmee jullie hele kwaziprogressieve denkwereldje vol leugens inelkaar zal zakken als een pudding.
Kan ik me helemaal in vinden in wat Amna zegt, wil er ook wel mee aan de slag, de vraag is alleen hoe?
John, wat je zegt is onzin. Niemand in het ‘kwaziprogressieve denkwereldje’ zoals jij dat noemt ontkent werkelijke problemen, ik ken ze in ieder geval niet. Maar je moet ze wel in proportie blijven zien. Dat doemdenken over moslims die hier de boel over gaan nemen en migranten die zorgen voor de afbraak is een angstfantasie gebaseerd om een idioot overdreven vijandbeeld – als je de moeite doet om het te onderzoeken dan weet je ook dat de groep die werkelijk kwaad wil heel klein is, en dat het overgrote deel van de moslim-migranten normaal in onze samenleving wil participeren. Maar wel zichzelf willen blijven. Net als iedereen.
Verder blijkt uit dat doemdenken weinig vertrouwen in de stevigheid van onze democratie en rechtstaat – alsof die zomaar omver te blazen zou zijn door een stelletje nieuwkomers! Onze democratie is historisch gezien altijd al gebouwd op de opname van nieuwe bevolkingsgroepen en het in evenwicht houden van onderlinge verschillen. Dat is nooit zonder spanningen en problemen gegaan, maar het is altijd gelukt. Als het waar zou zijn dat onze democratie gevaar loopt werd het tijd voor een stevige dictatuur.
En uit het onderzoek kun je in ieder geval leren hoe het niet moet.
Wesley, op jouw idee dat moslim-migranten (want ik neem aan dat je het daarover hebt) een ‘verklaring van verbondenheid’ af zouden moeten leggen heb ik al in een vorige posting gereageerd. Het komt helemaal niemand te goede van een aparte bevolkingsgroep verklaringen te vragen, en het is discriminerend en tegen de Grondwet. Misschien moeten we jou eens een verklaring van verbondenheid vragen of jij je wel aan de Grondwet wilt houden?
@Lydia (9): Ik denk dat het enige wat wij kunnen doen is laten zien dat wij allemaal gewone mensen zijn. Mensen die verschillen willen zien, zullen die altijd vinden.
Het is ook zeer goed mogelijk dat de mensen die achter figuren als Marco Pastors aanrennen, niet alleen bang voor “allochtonen” zijn, maar bang in het algemeen. De ontwikkelingen in Nederland in de laatste jaren hebben als gevolg dat veel mensen bang zijn om hun verworvenheden te verliezen en hun toekomst somber inschatten. Historisch gezien wordt in zo een socio-economische situatie een andere bevolkingsgroep soms tot vijand verklaart en feitelijk als zondebok gebruikt. Op zulke “onderbuikgevoelens” spelen helaas sommige Nederlandse politici in.
Ik vind het zeer treurig dat een groot deel van politiek Nederland (ook links) als reactie op de opkomst van Pim Fortuyn een deel van de zogenaamde “kritiek op multiculturele samenleving” heeft overgenomen. Dat heeft mede ernaartoe geleid dat racisme en discriminatie salonfähig zijn geworden. Politiek België kent een “cordon sanitair” om het Vlaams Blok. Waarom niet zo iets in Nederland? Het gaat toch om politici die graag de grondwet willen wijzigen en grondrechten zoals het verbod op discriminatie en de vrijheid van godsdienst willen afschaffen of beperken?
Ik denk dat het daarom ook zaak is de polieke partijen op hun verantwoordelijkheden te wijzen. Bij elkaar zijn zogenaamde “allochtone” Nederlanders een politieke kracht van betekenis, iets waarvan de politeke partijen nog onvoldoende bewust zijn. Wij moeten dus politiek actief worden als beweging, en ook binnen de politiek partijen onze stemmen laten horen.
Maar het belangrijkste is, denk ik, dat wij zelf voor onze rechten opkomen. Wij hoeven om niets te smeken, de rechten hebben wij al volgens de Nederlandse grondwet. Wij moeten eisen dat aan onze rechten voldaan wordt. Hierbij kunnen we veel leren van andere anti-discriminatie en emancipatie bewegingen in Nederland en in andere landen. Het is altijd gebleken dat verandering pas komt als mensen voor hun eigen rechten en gelijkwaardigheid opkomen. Dat is bij de strijd voor vrouwenemancipatie en homoemancipatie in Nederland gebleken, als ook in de strijd tegen de apartheid in Zuid Afrika en de strijd tegen segregatie in Amerika. Soms kan ook klein verzet en de weigering zich te schikken uiteindelijk grote gevolgen hebben. We kunnen een voorbeeld nemen aan Rosa Parks die weigerde op te staan.
Anja,
De ‘verklaring van verbondenheid’ zou voor elke (nieuwe) Nederlander dienen te gelden. En wel eens van de islamisering van Noord-Afrika gehoord? En van Iran? De rechtsstatelijk ingestelde moslims hebben in Iran spijt als haren op hun hoofd dat ze zich destijds achter de conservatieven hebben geschaard: ze hadden niet verwacht dat het deze kant op zou gaan. Wetten woorden gemaakt door meerderheden, en staatsgrepen door hen die er getalsmatig toe in staat zijn. Waarom is dat geen terecht zorg?
De niet-discriminerende verklaring van verbondenheid dient grondwettelijk mogelijk gemaakt te worden, als dat nu al niet geval is, dus op basis van 2/3 meerderheid. Nu kan het nog.
Bekende truc van rechts, je bedoelt eigenlijk moslims maar omdat je niet betrapt wilt worden op discriminatie laat je het dan maar gelden voor alle nieuwe Nederlanders. Het blijft flauwekul. Iedereen moet zich hier houden aan de wet, dat spreekt vanzelf. Een verklaring heeft geen enkele wettige grond, zoals ik al zei, wie kwaad wil trekt zich niets van een handtekening aan, voor wie geen kwaad wil is het niet nodig. Het enige wat je er mee uitdrukt is je wantrouwen. Daar zou je heel weinig reden voor hebben als je meer bekend was met Nederlandse moslims. Die wonen niet voor niets hier en zijn gemiddeld helemaal niet van het conservatieve soort, wat allang is gebleken uit hun stemgedrag . En het is allang bekend dat de overgrote meerderheid niets moet hebben van terrorisme, en wel vaart bij een democratie. Wie wat anders beweert is inderdaad een ‘handelaar in angst’. In een moderne democratie, die wel een stootje kan hebben, passen dergelijke maatregelen volstrekt niet. Verbondenheid kun je niet afdwingen en komt sowieso van twee kanten. En begint niet met wantrouwen.
Anja,
Wetten zijn mensenwerk of je nu ‘links’ bent of ‘rechts’. En meineed is strafbaar – verliest dan dus zijn Nederlanderschap. Een blik op de geschiedenis van Noord-Afrika en Iran leert iets anders dan je hier voorspiegelt. Je kent de groepsdruk niet. Je hebt geen benul van de ummah-gedachte. Ik heb het niet over terrorisme, maar over wetgeslijkheid voor man en vrouw en vrije verkiezingen. Staatsgrepen worden gepkleegd door hen die er getalsmatig toe in staat zijn. De democratie is kwetsbaarder dan je denkt. Verbondenheid wil ik niet afdwingen: iemand die de verklaring niet wil of kan ondertekenen, mij best, maar dan geen Nederlander (meer). Dat geldt voor eenieder.
Er is al veel gezegd, wat ik nog even wilde opmerken was het bericht dat de werkloosheid onder de Marokkaanse jongeren veel hoger ligt dan bij de autochtonenjongeren (bij het NOS journaal). Er werden inderdaad een aantal oorzaken genoemd die ik niet zal of kan ontkennen, alleen miste ik 1 andere belangrijke oorzaak nl. DISCRIMINATIE op de arbeidsmarkt en het weigeren van vele Marokkaansejongeren voor stageplaatsen. Terwijl hierover ook al vele onderzoeken naar zijn uitgevoerd en de resultaten er niet om liegen, werd deze in mijn ogen belangrijke oorzaak niet genoemd. Jammer, noem ze allemaal of anders niet. Ook jongeren met HBO’S diploma’s op zak worden geweigerd om datr ze toevallig Fatima of Hassan heten, het is triets maar waar.
We kunnen beter een verklaring van verbondenheid eisen van alle oude nederlanders, een verklaring dat ze nieuwe Nederlanders accepteren zoals ze zijn.
Naast de ‘oorzaken’ die hier al genoemd zijn, is denk ik ook angst voor verandering een belangrijke oorzaak, zeker nu we onze identiteit kwijt zijn in het eenwordende Europa en vanwege de globalisatie.
Het beleid wordt gekenmerkt door eenzelde soort denkwijze als tijdens de ‘repatriëring’ van Indische Nederlanders. Die moesten maar zoveel mogelijk daar blijven, want ze zouden zich hier niet thuisvoelen. Vervolgens kregen ze pas een huurhuis toegewezen als ze minstens driemaal per week Hollandse pot kookten. Dat werd gecontroleerd, echt waar! En er werd nog veel meer gecontroleerd.
Er wordt vaak gezegd dat de Indische Nederlanders zo voorbeeldig geïntegreerd zijn, maar dat is slechts schijn. Een voordeel was dat ze de taal spraken, maar de tweede generatie (en degenen die als kind naar Nederland kwamen) heeft z’n positie hier met veel moeite moeten bevechten. Ook letterlijk, in straatgevechten met Hollandse jongens. Pas de derde generatie (die van mij) heeft z’n draai gevonden. Maar nog steeds bestaat er een bloeiende heimweecultuur.
Dat de Indische Nederlanders sneller geaccepteerd werden komt misschien door het Indische eten en door het feit dat velen toch al iets met Indië hadden. Die band is er niet met Marokko en Turkije en je ziet ook maar sporadisch Turkse en Marokkaanse restaurantjes.
Hou toch op, Wesley. Ik werk al tien jaar intensief in een moslimland. Je hoeft mij echt niets wijs te maken over oemma en groepsdruk. Je hebt een volstrekt clichebeeld over moslimlanden, als zovelen die maar tekeer blijven gaan tegen de islam. Je kijkt niet naar de ontwikkelingen in de verschillende landen, neem Turkije, en je doet alsof de meest reactionaire landen norm zijn voor alle landen met een islamitische meerderheid. Je weet niet wat voor ontwikkelingen er in de verschillende landen gaande zijn of wilt het niet weten.
Je hebt ook een volstrekt clichebeeld over ongelijkheid tussen vrouwen en mannen. In vrijwel alle landen is een vrouwenbeweging, in veel landen is al behoorlijk wat vooruitgang geboekt, in andere landen zijn de verworvenheden weer terug gedraaid, maar je kunt ze niet op een hoop vegen. Ongelijkheid tussen mannen en vrouwen is geen specifieke eigenschap van moslimlanden maar van praktisch alle nog traditionele, patriarchale landen, ongeacht de religie. En dat verandert zoals overal met de sociaal-economische mogelijkheden. Zoals je in Nederland onder migranten al een geweldige vooruitgang ziet als je de eerste generatie en de tweede vergelijkt. Ook onder moslimvrouwen in Nederland is er een emancipatiegolf gaande, zoals ik heel goed weet uit eigen ervaring, en uitgebreid ondersteund wordt door onderzoek. Dat betekent niet dat er geen problemen meer zijn, het betekent wel dat dat de richting is waar de ontwikkeling heengaat. Ook in Nederland heeft de emancipatie tijd gekost en is nog allesbehalve voltooid. Zo’n maffe verklaring die migranten zouden moeten ondertekenen – en wat moet daar in, dat de mannen vrouwen gelijk gaan behandelen? En hoe wou je dat controleren? helpt uiteraard geen zier, want emancipatie is een proces dat tijd en ondersteuning nodig heeft. En wou je de Nederlandse mannen die zich niet houden aan gelijkheid voor vrouwen er ook uitknikkeren? Denk toch even na voordat je zo’n voorstel doet. Juridisch en praktisch gezien is het flut. Als je bedoeling is om er zoveel mogelijk moslims Nederland uit te werken of tegen te houden moet je wat anders verzinnen.
Anja,
Toe maar. Ken jij een democratische rechtsstaat loyale schriftgeleerde? En dat er significant veel soennieten mee weglopen? Men heeft het over minderhedenwetten speciaal voor soennieten en sjieeten als ze dus in de minderheid zijn. Of zijn al die moslims van hun orthodoxe geloof aan het vallen? Dat zou (te) mooi (om waar te) zijn. Jij hebt een vertekend rooskleurig clichebeeld: een emancipatiebeweging is nog lang niet dat er op wetsnivo door de moslimgemeenschap gepleit wordt voor wetsgelijkheid, en vrije verkiezingen. Je wilt de geschiedenis niet kennen.
Natuurlijk er zullen best veel rechtsstaat loyale moslims zijn – loyaliteit is veel meer dan ‘respect voor de wet’; maar waarom dan die verklaring niet even getekend?
De bedoeling van de ‘verklaring van verbondenheid’ zou voor mij zijn – en dat hoeft er voor mij alleen maar in te staan – dat iemand principieel kiest voor de democratische rechtsstaat: wetsgelijkheid en vrije verkiezingen. Orthodox gelovigen, of het nu orthodoxe christenen, orthodoxe joden of orthodoxe moslims zijn, maken de democratische rechtsstaat ondergeschikt aan hun lezing van hun heilige boek en het is dan maar de vraag of die lezing geheel(!!) overeenstemt met die uitgangspunten van de democratische rechtsstaat.
Ik weet het, men is vast van goede wil, maar misschien wil men iets anders, mij best. Teken als iemand dat echt wil die verklaring, en als men het niet echt wil of niet kan teken hem dan niet. Als men vervolgens getekend heeft en betrapt wordt op handelingen en uitingen die daarmee in tegenspraak zijn en die men legitimeert met het geloof, dan is er meineed gepleegt. Tweede paspoorthouders kun je er dan uitknikkeren, je moet toch iets tegen het ontstaan van een meerderheid orthodoxe gelovigen, en ja, ik heb daarbij natuurlijk soennieten (en in midere mate sjiieten) op het oog: nu is 1 op de 20 Nederlanders soennniet, terwijl 1 op de 10 babies soenniet is (dat ben je dwngend bij geboorte, met alle (in)formele verplichtingen van dien!).
Ik vind dat ik het verplicht ben aan mijn voorgeslacht en nageslacht de democratische rechtsstaat veilig te stellen.
En in Turkije houdt het leger de boel in het gareel. Ik wil alleen orthodox gelovigen weren, en een maatregel treffen zonder dat men statenloos wordt: met een tweede paspoort wordt een orthodox gelovige niet statenloos. Ik hoop dat veel moslims principeel willen kiezen voor de democratische rechtsstaat. We moeten elkaar dan beschermen tegen de orthodoxen die de daad bij het woord voegen en een deel van ons willen straffen voor die keuze.
Je bent jezelf aan het herhalen, Wesley, en het schiet niet op. Ik kan nu wel weer opnieuw op al die oordelen ingaan en dezelfde feiten er tegenover zetten die ik al heb genoemd, en die je zelf ook op zou kunnen zoeken als je dat zou willen – wat je kennelijk niet wilt. Jij wilt de Nederlandse moslims vooral blijven zien als een potentiele vijand. Ik denk niet dat wie of wat dan ook jou van je vijandbeeld afhelpt, dus het zij zo.
Mijn ‘vijandbeeld’ betreft louter en alleen orthodoxe molsims: men, ook jij, mag moslims niet over een kam scheren. Volgens mij heb je alleen rhetorische argumneten over en geen inhoudelijke meer. Het zij zo.
Op mijn nieuwjaarskaart heb ik dit keer geschreven: “Een multicultureel 2006 toegewenst!” Op het eerste gezicht lijkt dat misschien een (ver)oud(erd) verhaal, maar het is bedoeld als stellingname: Nederland IS feitelijk een muilticultureel land, en dat is GOED. Diverse bevolkingsgroepen met hun subculturen (ook wat betreft “autochtonen”) kunnen gezamenlijk een samenleving vormen waarin het de moeite waard is te leven.
Natuurlijk zullen emancipatieprocessen (“ethnische minderheden”, vrouwen, homoseksuelen, enz.) voortgang moeten vinden. Zal discriminatie, van welke aard ook, bestreden moeten worden. Zullen grond- en mensenrechten het fundament moeten zijn en blijven van de samenleving. In dit opzicht kunnen we inderdaad een voorbeeld nemen aan de VS en Engeland (zoals b.v. Lydia zegt in nr. 1).
Wat een blaaskaak, die Wesley! Hij begrijpt niet wat “meineed” betekent. Dat is nl. BEWUST een onware verklaring afleggen OP EEN BEPAALD MOMENT. In zijn opvatting pleegt CDA-fractieleider Verhagen nu ook als het ware “meineed”, door voorstellen te doen die indruisen tegen de scheiding der machten in Nederland!
Citaat: “Orthodox gelovigen, of het nu orthodoxe christenen, orthodoxe joden of orthodoxe moslims zijn, maken de democratische rechtsstaat ondergeschikt aan hun lezing van hun heilige boek…” (nr. 24). Dit is op zich onwaar. Waarschijnlijk bedoelt Wesley (gewelddadige) extremisten, wat een apart verhaal is. Er zijn vele orthodoxe gelovigen , ook autochtonen, die in geen enkel opzicht de rechtsstaat willen ondermijnen. De klok horen luiden, heet dat.
(Overigens: leuk om weer eens wat van Olav ten Broek te lezen!).
@ heej Wesley, je krijgt het nog druk, want ik ken ook heel wat orthodoxe en niet-orthodoxe witte nederlanders die de democratie erg graag om zeep zouden willen helpen. Ook maar laten tekenen, dan? En gelijk een briefje maken dat iedereen voor rood stopt in het vervolg? En dat we de belasting niet meer zullen ontduiken? Enneh ook nog een papiertje dat ik voortaan géén koelkast meer in mijn voortuin zal hebben met lege blikjes, maar wel een fiets met zo’n aardig mandje tulpjes voorop. Democratie is niet voor benauwden, Wesley. Kom op zeg.
Dat was de laatste reactie op ‘Wesley’. Die hebben we uitgezwaaid. Bleek opnieuw een kloon te zijn van dezelfde persoon die al zo vaak onder valse namen (waaronder islamitische namen) probeerde hier de boel te verzieken. Ik had even niet opgelet, tot hij weer door de mand viel. Sorry.
Ach…al is de leugen nog zo snel….
😀
De waarheid achterhaalt hem wel 😀
ik ben van Noord-Amerika. Ik word beledigd dat wij van de Verenigde Staten, Canada en Australië die de eerste westelijke landen van democratie zijn, refered aan als derde woordingezetenen en niet westelijk zijn. Als om het even wat, wij moderner zijn en meer het uitzonderen van andere nationaliteiten toen Europa. Wij hebben alle zwarte scholen, of alle witte buurten niet. Moslims en de Joden leven samen met alle nationaliteiten en culturen en boeken vooruitgang. Ik zeg niet dat wij geen racisme hebben, daar ben in elk land. maar wij staan het niet op een overheidsniveau toe. En de privé burgers die racistisch worden gevangen zijnd, gearresteerd en de nieuwe inburgering wet vervolgden, die oudkomers dwingt om duizenden euro plotseling te betalen om het inburgering op hun eigen kosten te doen die hen verlaat in financiële ruïne is inhumane. waarom is moet het dat de mensen van de EU niet het inburgering moeten doen, nog niet de EUMENSEN het inburgering doen? dat is schijnheilig en onderscheidt.
Ik verget om te vermelden wat ook beledigend is is het feit dat in de Verenigde Staten, wij veel cultuur van Nederland hebben. Toch was het nedherlanders die onze eerste constituion en feit schreven dat wij drie Nederlandse Amerikaanse voorzitters en meer dan 8 miljoen Nederlandse desendents hebben gehad die hun Nederlandse cultuur met hen aan de Verenigde Staten brachten. mijn moeders ouders zijn van Nederland. mijn moeder werd opgeheven in een helemaal Nederlandse gemeenschap in Iowa. Canada, Australië en de Verenigde Staten zijn volledig van de cultuur van Nederland en kennis en cultuur van nedherlanders. zo is het beledigend aan ons. Wij werden door Europeanen, zodat opgericht om als tweede klasse in uw landen worden behandeld in zeer het beledigen. Wij behandelen u niet deze manier wanneer u aan onze landen komt. Wij eerbiedigen uw recht eveneens op familie reunification en veranderen geen wetten op u na het feit, zodra wij u reeds een groene kaart verleenden.
Ik begrijp het Nederlands van Sandra niet geheel, maar ik denk dat ze wil zeggen dat ze de inburgeringsplicht beledigend vind. Helaas moet ik melden dat ik dat ook vind. Mijn vrouw is uit India afkomstig, spreekt en leest sinds 1985 Nederlands maar heeft het ongeluk om niet ergens midden jaren negentig een Nederlands paspoort te hebben aangevraagd. Nu moeten we tegen torenhoge kosten dat paspoort alsnog zien te krijgen of we betalen ons iedere vijf jaar blauw aan leges voor verlenging van de verblijfsvergunning. Zelfs van SP zijde bemerk ik dat de inburgeringsplicht als iets goeds, een vorm van emancipatie wordt gezien.
Ook heb ik begrepen dat Nederland het eerste land ter wereld is dat een inburgeringsexamen verplicht stelt voor oudkomers en natuurlijk nieuwkomers. Zij we ook hierin weer een ‘gidsland’?
Nederland voerde een assimilatiepolitiek in de voormalige kolonien, 3 eeuwen lang. Daar hebben de mensen uit die kolonien heel slechte ervaringen mee. Suriname, de Antillen, enz. Bottomline: je mag jezelf niet zijn en aan jou wordt verteld dat alles aan jou inferieur is. De allergie met het zgn. Nederlandse integratiebeleid is dus heel erg groot bij mensen uit deze ex en huidige Koninkrijkslanden, want we voelen al jaren op onze klompen aan waar het zgn. integratiedebat over gaat: we moeten onszelf ‘witwassen’. Ook de jeugd van de tweede en derde generatie weet dat en heeft er last van. Maar tegelijketijd weten we: hoe wit we onszelf ook wassen, we zullen nooit geaccepteerd worden voor wie we zijn, als het zo doorgaat in de firma NL. Zolang politici ons als zondebok gebruiken om hun eigen falen te maskeren, zolang we te misbruiken zijn om stemmen te winnen, zal dit doorgaan. Dat laatste is trouwens alleen maar mogelijk in steeds rechtser georienteerde maatschappij. Zoals de Nederlandse steeds meer wordt.
Waarom is men hier in Nederland toch zo bang voor de rijke en mooie verschillen tussen mensen? Het leven is dynamisch, wij voegen zoveel aan elkaar toe. Waarom moeten we allemaal op elkaar gaan lijken?