(Update 20 september 2006)

De weblogteller stond gisteren op 3224, zoveel bezoekers kwamen er dinsdag dus langs. Het gemiddelde per dag is nu boven de 2500 en stijgt nog steeds. Er zijn dus weer nieuwe bezoekers bijgekomen en dat is ook te merken aan de reacties van mensen die nog niet weten wat hier de spelregels zijn. Dat leg ik dus nog een keer uit.

Dit is een persoonlijk weblog, en ik draai er niet omheen dat het ook een partijdig weblog is. Ik onderschrijf de uitgangspunten van de SP van harte, menswaardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit, en ik vertaal dat naar de gebieden waar ik actief op ben, ik kom op voor de rechten van Palestijnen, en ik kom op voor de burgers in Nederland die tot ‘minderheden’ worden gemaakt. Op dit moment dus voornamelijk de islamitische Nederlanders, maar ook vluchtelingen en asielzoekers. Ik ben socialiste en een feministe, ik kom dus ook op voor de emancipatie van migrantenvrouwen en moslimvrouwen. Ik vind het dus ook belangrijk om informatie te geven, over de islam, zeker omdat er veel vooroordelen in omgang zijn, en om te laten zien wat er al gebeurt op het gebied van emancipatie, en wat er leeft onder moslim Nederlanders. Zoals onlangs met het debat tussen Tariq Ramadan en Dyab Abou Jahjah. Dit naast de onderwerpen op dit weblog die minder reacties oproepen: ik breng ook met plezier verslag uit van mijn activiteiten als lid van de Eerste Kamer voor de SP, bericht over sociale zaken, activiteiten van de partij, nu de gemeenteraadsverkiezingen. Ik juich discussie van harte toe. En zoals trouwe lezers kunnen weten: niet iedereen hoeft het met me eens te zijn. Andere meningen dan de mijne worden wel degelijk geplaatst, als ze voldoen aan de spelregels.

Dat ik over ben gegaan tot selectie en niet meer automatisch alles plaats heeft een goede reden. Mijn weblog werd bedolven onder de reacties van de mensen die anti-migrant, anti-islam en anti-links zijn. Die hanteren meestal een stijl die werkelijke discussie in de kiem smoort, en dat maakte dat veel mensen voor wie dit weblog werkelijk bedoeld is afhaakten. En dat vond ik echt zonde van de tijd die ik er in steek, en van het doel wat mij voor ogen staat. Sinds ik besloten heb om te selecteren is het aantal bezoekers flink gestegen. Ik merk dat er behoefte is aan een weblog waar de normen van fatsoen niet met voeten worden getreden. En ik ben heel tevreden over het resultaat, en de kleurrijke en diverse groep mensen die ik ermee bereik. Ik had in ieder geval nooit gedacht dat er zoveel mensen dagelijks op mijn virtuele stoep zouden staan, terwijl dit weblog geen makkelijke onderwerpen aansnijdt, en soms ook echt wel wat leeswerk en denkwerk van mensen vraagt.

Natuurlijk kijk ik met belangstelling hoe andere sites en weblogs het doen. Er zijn weblogs waar helemaal geen reacties worden opgenomen, zoals van Klaas de Vries, Wim de Bie en Stan van Houcke. Ik heb dat ook overwogen, het zou mijn werk veel makkelijker maken, maar ik zou het ook zonde vinden. Ik vind de reacties vaak heel interessant, ik vind het ook leuk dat de bezoekers met elkaar in discussie kunnen en ervaringen en meningen uitwisselen.

Ik heb ook gevolgd hoe het Femke Halsema verging, die nog dacht dat ze zonder te modereren, alleen door mensen op een paar fatsoensnormen te wijzen, haar weblog open kon houden. Ondanks dat bleven de reacties zo weerzinwekkend, dat ze er om te beginnen maar helemaal mee ophield en haar weblog maandenlang braak heeft gelegen.

Er zijn weblogs die alle reacties plaatsen, en alleen de allerergste racistische en de scheldpartijen verwijderen. Dat zijn over het algemeen ook de webloghouders die zich zelf nauwelijks meer met de reacties bemoeien. Dat is een optie – het geeft meer ruimte aan mensen om hun ei kwijt te raken, maar veel werkelijke discussie levert het niet op, en meestal komt het neer op een eindeloze herhaling van dezelfde meningen en argumenten. Ik heb er voor gekozen me heel actief met de reacties te bemoeien, er op te antwoorden, vragen te stellen, te besluiten wanneer het genoeg is geweest. Dat vind niet iedereen prettig, maar zo doe ik het.

Vrijwel geen site of weblog ontkomt eraan om regels te stellen. De Wij blijven hier weblog modereert nu ook, de Volkskrant blog worstelde ermee en stelde de regels bij. Het blijkt niet mogelijk om alleen te appelleren aan regels voor fatsoenlijke onderlinge omgang. Helaas. De enige weblogs waar niet geselecteerd wordt zijn die waar de anti-migranten anti-islam en anti-linkse brigades zich verzamelen. Die hoeven dat niet, de enkeling die zich nog met een andere mening op die sites waagt haakt al spoedig af na onder de rotzooi te zijn bedolven. Dat selecteert zichzelf dus uit.

Het internet is een interessant medium, met nieuwe mogelijkheden die andere media niet hebben. Maar het staat ook wijdopen voor elke vorm van misbruik. Mensen kunnen zich verschuilen achter pseudoniemen, zich voordoen als een ander, en doen dat ook regelmatig. Mensen kunnen de weblogs van anderen proberen te gebruiken voor eigen doelen – zoals het aandacht trekken voor eigen sites. Er is zonder selectie geen enkele rem op het spuien van oordelen die onder andere omstandigheden al aardig in de richting van racisme, discriminatie, smaad en andere in deze rechtsstaat strafbare zaken gaan. Een krant heeft zich nog enigszins te houden aan een aantal journalistieke regels. Zo kun je niet iemand vals beschuldigen zonder daarvoor op je vingers getikt te worden. Je hoort je te houden aan controleerbare feiten, je bronnen te vermelden, en behalve in columns waar meer vrijheid is speel je niet op de persoon. Kranten nemen ook geen anonieme reacties op, en terecht niet. Dat soort normen gelden op het internet kennelijk niet, nog niet. Er wordt lustig gescholden, op de persoon gespeeld, vals beschuldigd. Zo ben ik meermalen voor antisemiet, landverrader, fascist, NSB’er, Mao-aanhanger uitgemaakt, en wordt er beweerd dat ik achter zelfmoordaanslagen sta – ik heb nooit anders gezegd dan dat dat ik aanslagen op burgers altijd verkeerd vind, en ook heb ik uiteraard nooit beweerd dat ik voor de invoering van de sharia ben inclusief het afhakken van handen en stenigen van overspelige vrouwen, noch ben ik een jodenhater die het liefst de staat Israel wil vernietigen. Van dat soort troep miegelt het op de bekende websites, en dat soort troep wil ik dus niet op mijn weblog hebben. Of ik het ben die voor fascist uitgemaakt wordt of een ander: ik accepteer het niet. Er is voldoende waar we het over oneens kunnen zijn om wie dan ook uitspraken in de schoenen te schuiven die die persoon helemaal niet gemaakt heeft. En wie dergelijke ‘discussiemethoden’ hanteert hoeft ook niet meer terug te komen. En wie het na een waarschuwing nog niet snapt krijgt een IP-ban.

Ook die eindeloze stroom vooroordelen over de islam, over migranten en over moslims accepteer ik niet meer. Dat geeft geen discussie maar een loopgravenoorlog. Mijn weblog is er niet voor bedoeld om vooroordelen te verspreiden, en voor wie het niet laten kan: er zijn voldoende websites waar je met dat soort opvattingen meer dan welkom bent.

Is dat democratisch? Nou nee. Maar als ik een boek schrijf is dat ook niet democratisch, als een krant selecteert welke artikelen worden geplaatst is dat ook niet democratisch. Dit weblog zou democratischer kunnen zijn als mensen zich meer aan de democratische normen van fatsoen zouden houden. Tot zolang gebruik ik het middel dat ik heb om het hier zo fatsoenlijk mogelijk te houden en selecteer. Soms glipt er wel eens iets tussendoor dat ik achteraf liever had tegengehouden, soms ben ik per ongeluk wel eens te streng – het is met het grijsgebied waar ik mee te maken krijg nauwelijks mogelijk om nooit een fout te maken.

En is dat tegen de vrijheid van meningsuiting? Helemaal niet. Die vrijheid houdt in dat ook ik het recht heb mijn weblog in te richten zoals ik dat wil. En hier behalve mijn stem die van anderen te laten horen die ik persoonlijk interessant, waardevol of een bijdrage vind voor werkelijke discussie. Wie het niet eens is met mijn keuzes hoeft dit weblog niet te bezoeken, je komt hier tenslotte vrijwillig, en iedereen heeft het volste recht, en de middelen, om zelf een weblog te beginnen als je denkt dat je het beter kunt.

En om het nog maar even streng te zeggen, het bovenstaande is geen discussiestuk. Dat er mensen zijn die het er niet mee eens zijn, met name uiteraard de lui die ik de toegang al ontzegd heb, spreekt vanzelf en is niet meer aan de orde. En uiteraard helpt gedreig in de trant van ‘we weten je wel te vinden’ ook echt niet om me van mening te laten veranderen.