Zo te zien heeft Hamas flink gewonnen maar houdt Fatah de meerderheid, en het is goed gegaan met de verkiezingen in de Palestijnse gebieden. Kijken wat Tiny te zeggen heeft die er met zijn neus bovenop zat. Ga naar de SP website. En voor het laatste bericht van Tiny, die vindt dat de Palestijnen het heel goed hebben gedaan, nog eens naar de SP site.

Gisteren met mijn Kifaia ploegje naar het nieuws zitten kijken. Gedachten: of Israel dit echt gaat gebruiken als excuus om niet met de Palestijnse regering te hoeven praten. Cynische opmerking van Conny Mus: niet dat Israel nu erg bezig was om met de Palestijnen te praten. Meer gedachten: dat Hamas nu Fatah dwingt om beter te besturen, want dit is duidelijk, veel mensen hebben niet op Hamas gestemd omdat ze zo religieus zijn, maar omdat de Hamas mensen veel fatsoenlijker bestuurden en betrouwbaarder waren. En dat Fatah op hun beurt Hamas dwingt om mee te gaan in een politieke oplossing in plaats van die van gewapend verzet – waarvan ook Hamas wel weet dat je daarmee niet kunt winnen. Dit is het optimistische scenario, dat ze nu ze gezamenlijk moeten regeren ook minder energie zullen besteden aan elkaar bestrijden. Nou, dat waren de optimistische gedachten. We zullen zien. Volgende week zit ik weer daar, insha ‘Allah. We zijn door Erez al ‘gecleared’, en ik moet mijn lezingen voor de training voor gaan bereiden.
Dit is het bericht dat Uri Avnery meteen de wereld instuurde:

AND NOW – WITH HAMAS, TOO!

With Hamas entering the Palestinian parliament, and perhaps the Palestinian government, there presents itself a historical opportunity to include this movement, with its leaders, members, sympathizers and voters, in the peace process. Any peace agreement so reached will be stronger and more durable.
Every Palestinian group that talks with the Government of Israel does thereby recognize the State of Israel in practice.
In the past, that applied to the PLO. The same way, it applies now to Hamas.

Op het Volkskrant weblog van Pieter Hilhorst stond een column, waarin hij Stephan Sanders citeerde die gezegd had: vergeet dat ik anders ben, vergeet nooit dat ik anders ben. Dat ging over allochtonen en ambiguiteit. Ik denk dat Sanders dat van een gedicht van Pat Parker heeft, dat we vroeger nogal eens citeerden. Ik neem het Sanders niet kwalijk, ik heb het ook vaak, dat er op een gegeven ogenblik iets in mijn brein rondfladdert waarvan ik ook niet meer weet waar het vandaan kwam.

Ik vertaalde dat gedicht nogal losjes in een boek dat nu niet meer in de handel is: De ziekte bestrijden, niet de patient. Over seksisme, racisme en klassisme. Actueel qua thema, maar achterhaald qua woordgebruik en voorbeelden. Toen ging racisme nog voornamelijk over huidskleur, en niet, zoals nu, voornamelijk over cultuur en religie. Dat wat Tariq Modood ‘cultural racism’ noemt. Ik probeerde het origineel te vinden, want dat zwarte Amerikaans is krachtiger dan mijn vertaling, maar helaas, na de verbouwing kwam ik met het ordenen van mijn boeken niet verder dan de K, en de gedichtenbundel van Parker, Womanslaughter is ook nog zo dun, ik kan het tot mijn ergernis nog niet vinden. Maar hier is mijn vertaling van toen:

For the white person who wants to be my friend

Het eerste wat je moet doen is vergeten dat ik zwart ben.
Ten tweede: vergeet nooit dat ik zwart ben.

Het is leuk als je Aretha Franklin mooi vindt, maar zet haar niet elke keer op als ik langs kom. En als je liever Beethoven speelt – je hoeft me zijn levensgeschiedenis niet te vertellen. Ik kreeg dezelfde muzieklessen als jij.

Eet Surinaams als je dat lekker vindt, maar verwacht niet dat ik je meeneem naar de restaurants of het voor je kook.

En als een zwarte je beledigt, je overvalt, je zuster verkracht, jou verkracht, van je steelt of gewoon een klootzak is – alsjeblieft, bied me niet je excuses aan omdat je zijn kop in zou willen slaan. Of ik zou denken dat je niet goed bij je hoofd bent.

En als je echt denkt dat zwarten beter kunnen vrijen dan witten – zeg het me niet. Of ik zou gaan denken dat ik me beter kan laten betalen voor mijn diensten.

Met andere woorden – als je echt mijn vriend wilt zijn – maar er niet zo’n werk van. Ik ben lui, weet je wel?

Ondertussen heb ik het boek van Fadoua Bouali gelezen. Heel erg aanbevolen. Het heet Bevrijd door Allah. Waarom een moslimvrouw haar mannen niet hoeft te gehoorzamen. Het is een krachtig en kwetsbaar boek en ik hoop dat ik er vandaag nog wat over kan schrijven, als ik mijn andere werk voor vandaag af heb.