(Foto van de demonstratie gisteren op de Dam van Faisal Mirza. Overgenomen van Wijblijvenhier)
Fadoua Bouali (Trouw 7 februari 2006) :
Natuurlijk vind ik het niet leuk wanneer de spot wordt gedreven met mijn geliefde profeet Mohammed. Maar het is voor mij als Europese moslim een gegeven dat het Westen bepaalde normen en waarden hanteert. Het is in het Westen nu eenmaal een normale gang van zaken – wat ook wel vrijheid van meningsuiting wordt genoemd – dat je met woorden, kunst, films, tekeningen, met spotprentjes en zelfs met lichaamstaal mag zeggen wat je denkt, vindt en voelt.
Dit grote goed, vrijheid van meningsuiting, kan gebruikt worden om misstanden, wantoestanden en onrecht aan de kaak te stellen. Ook wordt het gebruikt als middel om de spot te drijven met de heiligen en machtige leiders.
De spotprenten laten duidelijk zien dat de makers een bepaald idee, gevoel hebben over de profeet Mohammed. als moslim die een diepe liefde ervaart voor de profeet voelde ik me absoluut niet aangesproken door deze prenten. In mijn ogen is de profeet een prachtig mens geweest in zijn leven en heeft hij de mensheid een boodschap achtergelaten: doe geen onrecht want daar houdt God niet van. Als moslim kan ik alleen maar medelijden hebben met die die spotprentjes hebben gemaakt, vanwege hun gebrek aan inzicht in de ware boodschap van de profeet. Dat ze hem afbeelden als een foute man die onrecht pleegt, vind ik natuurlijk erg jammer. Maar die mensen zal ik met hun onwetendheid omtrent de islam en de profeet in hun waarde laten. Niet alle mensen willen nu eenmaal de andere kant oftewel de waarheid van anderen die anders staan in het leven dan zijzelf, oprecht begrijpen.
Ik herken veel in wat Faouda zegt. Ik maak veel spottende en geringschattende oordelen over religie mee, er zijn mensen die niet willen geloven dat ik zondags regelmatig in de kerk zit, of die denken dat er een steekje los aan me is: hoe kan jij nou zover terugvallen – vroeger was je toch links en progressief? Voor wie het horen wil kan ik best uitleggen dat links en gelovig elkaar in het minst niet dwars hoeft te zitten, en ik doe dat op dit weblog ook regelmatig. Ik heb een massa niet-gelovige vrienden. Ik ben maar een vriend kwijtgeraakt die het zo bespottelijk vond dat ik me had laten dopen dat er geen gesprek meer mogelijk bleek.
Net als Fadoua ervaar ik mijn geloof als onaantastbaar. Ik ben op dat punt onbeledigbaar, unshockable. Ik begrijp heel goed dat mensen met slechte ervaringen met de kerk, met politieke kritiek op de instituten van het christendom (die ik meestal deel) in een moeite door ook elk geloof overboord hebben gekieperd. Ik begrijp dat er mensen bang zijn voor de intolerante, dogmatische kanten die er bij elke religie te vinden zijn. Marx z’n uitspraak dat godsdienst opium voor het volk is kan ik heel goed plaatsen in zijn tijd: het is waar dat het volk door machthebbers in het gareel werden gehouden met een godsdienst die nederigheid predikte met het hiernamaals als beloning. Ik moet net zo weinig hebben van een paus die homo’s verkettert en vrouwen weert uit kerkelijke posten als van de ayatollah’s die dat doen. Ik heb onder die historische puinhopen en veel ‘geruchten over God’ (term van Huub Oosterhuis) een gave, helende God ontdekt. Net als Fadoua. Ik ervaar dat als een geschenk. Ik vind het niet erg als mensen dat niet begrijpen. Ik vind het met mijn on-religieuze achtergrond zelf ook wel wonderlijk. En als iemand weer eens iets roept over achterlijke godsdienst ben ik niet gekwetst. Wel daalt mijn achting nogal voor mensen die niet kunnen accepteren dat hun minachting voor religie niet de mijne hoeft te zijn en dat is een vervelend gevoel. Niet de kwetsing, maar mijn verlies aan vertrouwen in mensen die zelf denken zo tolerant en ruimdenkend te zijn en zo akelig laten zien dat dat tegenvalt. En voor agressief secularisme en atheistisch fundamentalisme heb ik al helemaal weinig vriendelijke gevoelens meer over.
De profeet Mohammed kan wel tegen een stootje, schrijft Naima Azough, ook zo’n Europese moslim. (Volkskrant 7 februari 2006) Dat is niet alleen mijn mening, schrijft Naima, dat blijkt uit de overleveringen. Tijdens de eerste jaren van de islam werd de profeet geregeld belachelijk gemaakt, bespot en beledigd. Toch zijn er geen verhalen bekend dat de profeet zich in die tijd schuldig maakte aan scheldpartijen, geweld of ander onwaardig gedrag.
Fadoua vindt het vooral tijd voor hand in eigen boezem. Zijn het niet vaak moslims zelf die de naam van de profeet te grabbel gooien? Die hun zoontjes Mohammed noemen maar ze niet opvoeden in een leven dat nog herinnert aan de levenswijze van de profeet? Naima ziet de moslims in het Midden Oosten brandstichten en bedreigen – in naam van de profeet, en wordt daar ook niet vrolijk van. Maar gaat de woede wel over die beledigende cartoons?
Het geweld dat wij zien, en de boosheid en vervreemdheid die dat ook bij mij oproept, verhult een dieper liggende onzekerheid: het angstige en diepgewortelde gevoel onder veel moslims dat het Westen fundamenteel antimoslim is. Een gevoel dat extremisten, hier en daar, in de kaart speelt. Dat gevoel is niet denkbeeldig.
Hier in het Westen zijn de moslims vooral teneergeslagen door de liefdeloosheid die zij geregeld ontmoeten. In Denemarken noemde de populaire Deens Volkspartij moslims vorig jaar kankercellen die weggebrand moesten worden. Ook in Nederland is het debat over islam en integratie in korte tijd enorm gekanteld. Onrustbarend is het onderhuidse effect van de islamofobie. Dankij Fortuyn, Ellian, Hirsi Ali en anderen ben ik net las vele moslims een deel van mijn identiteit, de islam gaan herwaarderen.
Het is niet de profeet of de religie zelf die moet worden beschermd. Voor een ware gelovige zijn die sowieso onaantastbaar. Waar het om gaat is dat de volstrekte ongevoeligheid van een groot deel van de autochtonen voor wat heilig is voor een groot deel van de moslims, wijst op liefdeloosheid, gebrek aan wezenlijke belangstelling, een kolonialistisch getinte minachting voor de ‘ anderen’. Als dat niet zo manifest aanwezig was denk ik dat weinig moslims zich druk hadden gemaakt om een paar domme plaatjes.
Twee richtingen die twee vrouwen aangeven. Fadoua houdt de moslims een spiegel voor: zijn wij wel zulke goede moslims. Naima houdt Nederland een spiegel voor: zijn wij wel zo tolerant, ruimdenkend, als we voorgeven te zijn? Twee keer hand in eigen boezem: voor moslims, voor niet-moslims. Een richting uit de loopgravenoorlog die over cartoons lijkt te gaan maar in werkelijkheid wat anders blootlegt. Hypocrisie aan beide kanten. Vijandbeelden die steeds verder verstarren. Kunnen we daar nog uit?
Naima:
Alleen met een eerlijk debat kunnen we verdere vervreemding tegen gaan. Want de moslims in Nederland zijn niet zo stil omdat zij niet geraakt zouden zijn door de cartoons en de eruptie van geweld. Moslims in Nederland zijn vooral stil omdat ze moe zijn. Moe van het islam-bashen en de xenofobe inhoud van het debat. De profeet kan wel tegen een stootje, maar zij voelen zich beurs.
(Voor wie wil reageren en nog niet eerder de spelregels las, doe dat even eerst.)
Dat zich beurs voelen, dat snap ik. Ik zal het uitleggen. Voor het eerst in mijn leven ervaar ik hoe het is om tot een niet zo geliefde minderheid te behoren. De situatie is een voetbalclub, een gemengd elftal van – autochtoon, maroc, turk, antiliaan – se pubers dat voetballen aan het leren is. En een weg in de nederlandse maatschappij. De jongens zijn volop in gevecht. Met hun hormoonspiegel, met hun ouders, met de leiding, met elkaar. Grenzen worden soms overschreden. Dan moet er corrigerend opgetreden worden. Pubers zijn lastig. ‘De straat’ met zijn eigen harde wetten van krach & grote bek trekt en het is niet eenvoudig om deze geduchte tegenstander als natuurlijk opwindend maar toch vaak ook als destructief te laten inzien.
De club is het zat. Mijn jongens hebben een slechte naam. Ze zijn wild. En zijn hierdoor tot op zekere hoogte vogelvrij. Picture this. Bij een thuiswedstrijd wordt er een nare overtreding gemaakt door een tegenstander op onze stervoetballer A. De scheidsrechter ziet de overtreding niet. Waarom niet? Hij staat er met zijn gezicht naartoe, op drie meter afstand. Zwak moment? Hmm ik twijfel, ik constateer gaande de wedstrijd dat van deze scheidsrechter, die ik hoog heb zitten hoor, keurige vent, eigen advocatenkantoor, de tegenstander meer mag dan wijzelf mogen. Zou dat iets te maken hebben met al het geklets dat er binnen de club is over de jongens? Anyway A. neemt wraak op de verkeerde manier, schopt de man van de nare overtreding, het wordt gezien door de scheids en A. mag met rood vertrekken.
Terecht natuurlijk. Natrappen mag niet. Wraak neem je door te winnen. Voetbalwedstrijden win je met goed voetbal. Dat wordt de les.
Maar er is nog een les. Het is een mooi team van vriendjes dat leert elkaar positief te stimuleren. Er wordt nu al maanden negatief over ons gepraat. En je moet sterk in je schoenen staan om niet ook negatief te worden.
“Marx z’n uitspraak dat godsdienst opium voor het volk”
“Van”. dus.
Aahhh! Tóch in Trouw! Had ik het toch goed. FIjn om het nog eens te lezen. Merci, Anja. Haar boek: Bevrijd door Allah is alleszins de moeite waard om ook te lezen!
En nu nog even mijn echte reactie: moeten we wel in debat? Of moeten we toch proberen om elkaar beter te leren kennen? Te ontdekken dat de troostende armen van een Turkse Moslima net zo fijn zijn als die van een autochtonenvrouw (rotwoord zeg!) als je verdriet hebt of in paniek bent? Te ontdekken dat je samen met een Marokkaanse mevrouw in klederdracht en vol henna tatoeages dubbel kunt liggen in de supermarkt over iets dat op dan moment gebeurt? Het fijn te vinden dat de voorzitter van de Marokkaanse vereniging je een stevige knuist geeft als je hem tegenkomt en dat je goed kunt praten het die man? Te ontdekken dat die Turkse familie schuin boven je socialer is dan je autochtone, Rotterdamse bovenburen die zich vaak rondtui aso gedragen? In gesprek met je buurjongen te mogen horen dat hij het advies om naar het VMBO te gaan is ontstegen en nu op het Gym zit, omdat hij later plastisch chirurg wil worden? Dat verdient nl goed! Hij is 15 en dan is “goed verdienen” belangrijk. Maar een andere specialisatie zou ook kunnen, zei hij. Helpen is ook fijn! Allemaal Moslims. Maar is het eigenlijk niet nog steeds zo dat we hier zeggen: Wat de boer niet kent… dat motten we niet! ? En er dan ook geen enkele moeite voor doen om zelfs maar een vriendelijke groet te hebben voor die Irakese groenteboer die je vrolijk goedenmorgen wenst als je voorbij loopt? Moet het niet gewoon ZO beginnen? Debat is weer iets elitairs, lijkt me, en dus lang niet voor alle mensen? Corrigeer me maar als ik verkeerd zit?
Hoi Anja, Naima etc,
Er moet me toch iets van het hart hier. Alhoewel ik best kan meegaan in de theorie: wanneer men zich maar sterk en zelfverzekerd genoeg voelt, kunnen ‘stootjes’ je niet eronder krijgen. Woedende reacties van hen die dat wel doen worden al snel als overdreven of zwak beschouwd. Waar ik me in de eerste plaats erg ongemakkelijk bij ga voelen is de bekende benadering (en hier ook van Boauli) dat ‘ze’ in het ‘westen’ zo hun eigen omgangsnormen hebben, helaas kan de moslim het dus niet kan krijgen zoals hij/zij het graag wil. Ik zag dat vele lezers (ook hier) dit een prettige, genuanceerde, volwassen geluid vinden. Maar als je alert bent, dan zie je dat we hier nog steeds uit gaan van de verkeerde psychologie, nl dat een moslim of arabier niet onderdeel van ‘ze’/wetsen is. ‘We’/allochtoon zijn anders, hebben ons toch te houden aan de andere cultuur, vooral als ze ons nog niet goed begrijpen. Maar ‘We’ –Naima Azough, ik, en de vele duizenden andere niet- westerse Europeanen– zijn hier geboren/getogen. Sterker nog, onze ouders hebben Europa opgebouwd, tot ze erbij neervielen en ze nu een schop na krijgen van Verdonk en co. We hebben als burgers van dit land net zo veel recht op invulling van de staat en waarden & normen–binnen de grenzen van de basiswetten die voor iedereen gelden. Het lijkt me niets meer dan logisch dat er geprotesteerd wordt wanneer er onrecht ervaren wordt. De instrumenten die gebruikt worden om dit protest te uiten, ontwikkelen zich in de regel van zacht naar hard. Wb de cartoons was dit van vriendelijke verzoekjes maanden geleden tot harde taal en demonstraties nu nadat al dat vriendelijke niet blijkt te helpen. Dat komt door de ongelooflijke etnocentrische hypocricy. Wat mij behoorlijk stoort in de vele commentaren en politieke stellingnames (bijv van Femke Halsema NB) is de cartoon kwestie volledig loskoppelen van deze hypocricy en de context van islamofibie en racisme. Want natuurlijk gaan alle uitbarstingen en protesten niet eens meer over de cartoons, die waren de druppel die deze verrotte emmer deed overlopen. Wat ik zo graag wil meegeven aan Naima en Bouali staat m.a.w. in het verlengde van wat Olivier Roy in een zeer sterk stuk in de NRC van vrijdag heeft duidelijk gemaakt: De crisis, vernedering, en bezetting in het Midden Oosten en de zeer directe rol van Europa daarin enerzijds, en de toenemende intolerantie en nieuwe racisme van Europa anderzijds kunnen never nooit losgekoppeld worden van meningen en evaluaties over de cartoon/vrije-meningsuiting kwestie. Malcolm X heeft ooit gezegd dat de zwarten alleen hun ongenoegen mochten uitten zolang deze beschaafd en vriendelijk was, maar dat de tijd aanbreekt om te laten zien dat die houding niets heeft veranderd. De onderdrukten dan maar hun rechten moeten opeisen ipv vriendelijk te wachten. Dit gevoel heerst nu ook. Ik was gister op de Dam en het viel me op dat geen van de allochtone en moslim organisaties er waren, behalve een paar mensen met hun handen in de zakken aan de rand. Dat is hun goed recht want ze hebben het niet georganiseerd dus willen ook niet de gevolgen dragen. Maar in bijna alle steden van Europa werden demo’s georganiseerd om het recht op vrijemeningsuiting toe te passen en een luidkeels protest te laten horen (plus woede kanaliseren), in London deed burgemeester Livingstone zelfs mee. Wat voor leiding zijn we nog als blijkbaar zo veel mensen vol met woede en verdriet zitten, wachten, en dus maar zelf een protest organiseren? Moeten we zoals Malcolm X zei niet eens over onze strategieen en tactieken nadenken, denken we nu echt dat de Nederlandse politieke elite zich iets van de non-elite aantrekt als er niet eerst voor gevochten wordt? Natuurlijk niet! dit geldt net zo goed voor burgers die protesteerden tegen de EU Grondwet in 2005, als tegen Balkenende op 2 oktober in 2004.
Dit alles heeft te maken met het keiharde feit dat we in een maatschappij leven die o.b.v. machtstructuren functioneert. De rechtse, islamofoben e, anti-multiculturalisten bewust daargelaten, zolang Bouali, Halsema of Azough MACHT ook niet als concept in hun verhalen integreren missen ze de essentie, hoe aardig of nobel hun bijdrages ook zijn.
Daarom ook is het gegeven religie voor links niet te begrijpen zonder deze machtsverhoudingen te zien. En dus verward links secularisme soms met anti-religie, en kan dus helaas zelf ook islamofobie goed praten. Goed om Marx in je tekst aan te halen. Wat zei hij precies? Ik heb het weer opgezocht en ja, veel verwarring onder links begint al bij de eenzijdige of verdraaide herhaling van zijn beroemde quote. Wat bij Marx aan de uitspraak over Opium vooraf gaat is de volgende sleutelzin: “de religieuze ellende is tegelijk zowel de uitdrukking van de werkelijke ellende als het protest tegen de werkelijke ellende. De religie is de verzuchting van het gekwelde schepsel, het hart in een harteloze wereld, en de geest van de geesteloze toestanden.” Als we deze dubbele karakter begrijpen -onderdrukkend en bevrijdend- herkennen we de Progressieve strijd van religieuze groepen en begrijpen we beter waarom uitingen van protest (op welke ‘aardige’ of ‘agressieve’ manier dan ook) iets is waar we achter staan. Nogmaals, degene die nog steeds denken dat de duizenden demonstraties en protesten een gevolg van een paar achterlijke cartoons zijn of een roep om het aanvallen van de vrijemeningsuiting, mist de essentie. De gewone burgers van Europa zullen door alles nu, zoals Roy schreef, misschien voor het eerst angnstvallig zien wat de gevolgen van het beleid van hun regeringen is. Ik zelf hoop uit het diepst van mijn hart dat dit er toe zal lijden dat burgers gezamenlijk -westers en niet westers-protesteren tegen de racistische verdeel en heers en natuurlijk de bezettings- en oorlogspolitiek.
Miriyam
@Miriyam,
“En ja, er zijn criminele allochtonen, luie allochtonen, ordinaire allochtonen, domme allochtonen, extremistische allochtonen en idiote allochtonen. Maar vervang in de voorgaande zin “allochtonen” door “Hollanders” en je hebt een nog even zo accurate beschrijving van de werkelijkheid als voorheen”
Overgenomen uit het weblog van Xaviera, een goed geintegreerede nieuwe nederlander. Zij maakt een amusant onderscheid tussen Hollanders en Nederlanders: xenofobe autochtonen vs. oude en nieuwe nederlanders.
http://www.druppeltjes.nl/xaviera/index.php?itemid=736#c
Cartoonrel.
Volgens Tweede-Kamerlid Ayaan Hirsi Ali mist minister-president Balkenende het lef van de Deense premier Rasmussen, wat betreft het weerstaan van de druk uit de moslimwereld om de persvrijheid te beknotten (persconferentie, Berlijn, 9 februari). Volgens mij etaleert de VVD-politica met deze uitspraak haar onvermogen om deze internationale rel tot een oplossing te brengen, die voor alle partijen aanvaardbaar is. Om dat wereldvattende democratische(!) doel te bewerkstelligen zal het allereerst duidelijk moeten zijn dat de cartoonrel in wezen niet draait om de vrijheid van meningsuiting, waarin Oost en West lijnrecht tegenover elkaar staan, maar om ethiek, waarin beide (machts-)blokken elkaar moeten kunnen vinden.
Wat dat betreft zullen wij ons niet moeten oriënteren op de liberale Deense premier Rasmussen, zoals Ayaan voorstaat, maar ons laten inspireren door de diep gelovige Deense filosoof Søren Kierkegaard. Als hij nu zou leven, zou hij volgens mij namelijk de fundamentele vraag opwerpen of de hoog oplopende internationale discussie over de aanvaard- of onaanvaardbaarheid van de Deense cartoons geen onethische discussie is. Onethisch, omdat het een discussie is die twijfel zaait, terwijl ethiek juist een zekerheid in zichzelf draagt. Alleen is het een zekerheid die niet te definiëren is, hoewel iedereen er wereldwijd weet van heeft.
Kortom, ethiek is geen onwetendheid die in kennis omgezet moet worden, maar innerlijke kennis die enkel verlangt maatschappelijk vertaald te worden. Dat die broodnodige vertaling om politici vraagt van een ander kaliber dan VVD-Tweede Kamerlid Ayaan Hirsi Ali, hoe hoog haar aanzien in de Westerse wereld ook is, is jammer maar waar.
Ik snap eerlijk gezegd niet echt wat je zegt, Miriyam. Is hier iemand aanwezig die heeft gezegd dat die cartoons alleen maar over cartoons gingen? Ja uiteraard gaat het ook over macht, dat is niet in tegenspraak met wat er staat, maar hoe dan exact? Dat burgers gezamenlijk protesteren tegen het racistische beleid, natuurlijk willen we dat. Maar hoe gaan we er voor zorgen dat het bewustzijn daarover stijgt? Dat valt op dit moment niet erg mee, weet je zelf ook. Weer een demonstratie? Moeten we vooral doen, maar je weet ook dat je daar op dit moment niet genoeg mensen mee op de been krijgt.
Jouw stukje leest alsof je je afzet tegen wat er door Naima, Fadoua en mij is gezegd (hoewel we niet alledrie hetzelfde zeggen) maar het is mij eerlijk gezegd niet duidelijk wat nou werkelijk je bezwaar is en ook niet wat nou exact je alternatief is. Het lijkt een beetje dat jij op zoek bent naar die ene strategie waar alles in een keer mee verandert, en dat je niet veel ziet in strategieen die maar over een deel van het probleem gaan, zoals, hoe verhoud ik mij persoonlijk in deze kwestie. Of heb ik dat mis? Vertel maar.
Reactie op Miriyam,
Miriyam’s reactie klinkt zuiver in de oren. Wat ik begreep uit haar stuk is dat de boosheid over de columns losstaat van de boosheid over het idee dat je in Nederland niet van het volle burgerschap kunt genieten. Afgezien van het feit dat er verschillende boosheden/irritaties in het geding zijn, namelijk de boosheid over de cartoons, het racisme en de onderdrukking van een islamitische politiek globaal gezien, kan men stellen dat men in Nederland met ons Nederlandse integratiemodel, we nooit echt helemaal onderdeel zijn geworden van de nederlandse samenleving. Of het nu door de erfenis van het protestantse arbeidsethos komt of simpelweg te maken heeft met ons verleden met minderheden, feit blijft dat het nederlands burgerschap iets is wat we moeten verdienen. Niet iets wat je meteen aanmeet als je de grens over rolt zoals bijvoorbeeld in de VS gebruikelijk is of Frankrijk. Daar zijn weer andere misstanden maar goed.
Maar dat verdienen is knap lastig. Dat we niet over het koningshuis mogen klagen of sedert kort enkel maar in het nederlands ons kunnen uiten is tot daar aan toe maar dat een demonstratie tegen een voor de moslim grievend iets wordt afgedaan als aanstootgevend en belachelijk, is een duidelijk bewijs dat Nederland haar vreemdelingen niet heeft omarmd. Zonder duidelijke strijd of identiteitskennis kan er ook geen verbintenis ontstaan. De Profeet (VZM) is onschendbaar maar het idee dat men geen begrip heeft voor je standpunt en het afdoet als stennis is onuitstaanbaar.
Beste Anja,
Ik richt me idd tot het dominante debat waarin de werkelijk bredere context mist. Die context is cruciaal om de ‘cultural’ en ‘communalism’ verklaring te tackelen en tot de kern van de zaak te komen. Wat in mijn bijdrage mist [en de aanhef/groet waarschijnlijk verwarrend maakt omdat ik jullie ken] is een duidelijker onderscheid tussen mijn audience/publiek waarop ik me probeer te richten.
Ik wil graag de kleine ‘circle’ redeneringen ontstijgen en probeer aan te geven waar de pijnlijke plekken zijn zodat die cirkel doorbroken kan worden. Dat heeft idd met strategie en tactiek te maken. Zo denk ik bijv dat het niet veel meer toevoegt –hoe fijn ook om weer te lezen, om aan te geven dat we als allochtonen ook de westerse vrijheden willen respecteren en/of ons niet zomaar laten kisten als moslims of allochtonen die wel tegen een stootje kunnen. Daar gaat het m.i. niet eens meer om. Het maakt i.i.g. niet veel uit voor rechtse debaters hoe je je opstelt. Ook de vele oproepen voor dialoog hebben de laatste jaren het probleem [welke heel complex is] eerder doen bedekken dan echt tot uitdrukking brengen. Ik denk zelf dat hier een typisch Nederlands probleem speelt wat veel te maken heeft met ons poldermodel en paarse geschiedenis, maar dat is een andere discussie. Ja, je vindt het misschien te hard van mij, maar ik denk inderdaad dat er een interne discussie nodig is [die we gelukkig ook regelmatig voeren] over strategie en tactiek want ik denk dat we duidelijker moeten zijn in onze analyses. Met ‘we’ bedoel ik ook idd de mensen die colums/ingezonden artikelen schrijven zoals waar jij naar verwijst. Met offensief bedoel ik bijv dat wat we zeggen in context plaatsen. Bijv zeggen dat een belediging mij niets doet is een ding, zeggen dat het anderen terecht veel doet omdat het niet om de cartoon zelf gaat, is die extra scherpe. Dat dit allemaal in de context van islamofobie gebeurt. Etc etc.
Ook voor organisaties is er een uitdaging. Zeggen dat demonstraties niet de juiste methode is kan best, maar als blijkt dat er zoveel frustratie over iets is [onze ervaring mbt Jenin, Islamofobie bijv, maar nu ook weer] en deze uiting/boodschap simpelweg geweigerd wordt in het publieke debat kan een reden zijn om juist naar voren te treden. Bijvoorbeeld door een gezamenlijke oproep waarin deze zaken worden aangegeven. We moeten minder bang zijn denk ik, ik voel dat juist bij vele org. er een [best begrijpelijk in dit politieke klimaat] ‘angst’ is om niet voor ‘radicaal’ of ‘aanzetten tot’ uitgemaakt te worden. Anyway beste Anja, dit zijn zo een beetje de ideeen die ik hier probeerde te delen. We zitten in een veranderlijk politieke proces en gelukkig hebben we continue veel discussie met bondgenoten. Ons doel is immers hetzelfe.
Warme groet,
Miriyam
Ik denk dat Miriyam gelijk heeft dat de “cartoon oorlog” niet als een zuiver religiueze (of zelfs culturele) kwestie gezien kan worden. Er is een context van discriminatie tegen mensen uit zogenaamde islamitische landen. Vooral in Denemarken waar er een zeer rechtse, xenofobe regering aan de macht is, nota bene gedoogd door de ultra-rechtse Deense Volkspartij (DVP).
Laten wij eerlijk zijn, de plaatsing van de cartoons in de Deense krant (die eerder weigerde een anti-Christelijke cartoon te plaatsen) waren bedoeld om de islam, en zodoende moslims, belachelijk te maken. De cartoons gingen niet over een concreet gebeurtenis, maar zijn gewoon racistische karikaturen van dezelfde soort als “de ewige Jood” karikaturen uit Nazi Duitsland.
Ik ben ook met Miriyam helemaal eens dat het verkeerd is, en ook niet mogelijk, de protesten los te koppelen van de situatie als geheel. De cartoons zijn misschien de druppel die de emmer deed overlopen, maar de emmer was al lang gevuld.
Ik deel jouw verontwaardiging, Anja, dat veel zogenaamd ruimdenkende Nederlanders nu kennelijk vinden dat religie of geloof in het algemeen “achterlijk” is. Ik vind dit een merkwaardige ontwikkeling en weet niet waar precies het vandaan komt. Misschien is dit ook een symptoom van de diepe identiteitscrisis waarin Nederland, in mijn opinie, zich bevindt.
“Dat burgers gezamenlijk protesteren tegen het racistische beleid, natuurlijk willen we dat.” best protest is de makers van dat beleid buiten werking te stellen en dat wil dus zeggen in gewone taal, stem geen VVD ( das toch een democratisch recht ) want waar komt al die ellende en polarisatie vandaan, das 1 en voor de rest moet men in dialoog blijven met degenen die het ook wat vinden “Dialoog” en voor onwetenden mag je ze meer kennins en wijsheid toe wensen, en vooral nooit opgeven vooral wanneer de zaken weer op scherp staan en de discussies dan meer en meer van de “We” en “Ze” bevatten.
verbouwen is heel makkelijk, maar bouwen das pas kunst.
Selma, ik kan je geheel volgen. Ik ben het er ook volstrekt mee eens dat er sprake is van twee soorten burgers, en dat is in strijd met een werkelijke democratie. Alleen, dat heb ik hier al vele malen in verschillende bewoordingen betoogd, en voor mij is dat helemaal niet in strijd met de verhalen van Naima en Fadoua, dat gaat alleen over een ander niveau van denken.
Ik twijfel geen moment aan Miriyams zuiverheid hoor, en wij weten van elkaar, ook wat ze aan het eind van haar reactie stelt: ons doel is hetzelfde. En ik juich een discussie over hoe we verder moeten alleen maar toe.
Ik ben er ook voor dat er gewerkt wordt aan een bredere context. Stukken daarvan zijn ook op dit weblog al te vinden, de reservelegertheorie waar Mahmut mee kwam, de notie van cultural racism van Mahmood, in de SP werken we ook aan een breder analysekader en ik ben niet ontevreden over de vorderingen. Ik was een beetje verbaasd over de reactie, want ik dacht dat het van mij inmiddels wel duidelijk was dat ik heel goed weet dat de cartoons niet alleen gaan over plaatjes of een toevallig stelletje beledigde moslims. Ik weet bijvoorbeeld uit Palestina heel goed dat er een zwaar wantrouwen tegen Europa achter zit dat politiek nooit de nek voor ze heeft uitgestoken. Ik weet ook heel goed dat de Nederlandse moslims veel reden hebben om te protesteren tegen de toenemende islamofobie. Kortom: dat heb ik allemaal al duidelijk gezegd. Ik ben het ook erg met Charles eens, er zit volstrekt een onderlaag van denken bij een groot deel van de Nederlandse bevolking dat je moslims best belachelijk mag maken.
Blijft de vraag hoe we ons op moeten stellen, ook persoonlijk. Daar gaat Faouda’s stuk over en ik vind het sterk dat ze zegt dat er ook sprake is van hand in eigen boezem, en zelfkritiek.
Ik ben helemaal niet tegen demonstraties Miriyam. Ik kom toch niet voor niets elke keer weer opdagen, ik laat me toch elke keer weer uitnodigen door Stop de hetze. Maar ik zie ook de beperktheid van protestbijeenkomsten en demonstraties. Voor mij was de grote les van de vrouwenbeweging, waar ook eeuwig is gediscusseerd over ‘de juiste strategie’ en ‘de juiste analyse’, dat je nu eenmaal niet de hele bevolking in een keer meekrijgt met een aanpak. Sommige mensen beginnen pas te zien waar het over gaat wanneer ze een keer hebben kennisgemaakt en welkom waren op een bijeenkomst, anderen gaan lezen, of worden geraakt door een film, politiek bewuste mensen gaan meer voor een scherpe analyse. Kortom: het is alle hens aan dek, met verschillende strategien, met onderlinge discussie over hoe verder. En ook met de vraag: hoe maak je bondgenoten.
ik weet niet hoever jullie in nederland staan, maar wat ik hier (belgië) leer is dat zelforganisatie cruciaal is. zolang er binnen de moslimgemeenschap geen duidelijke krijtljnen worden uitgetekend loopt elk gesprek, project of discussie vast. als je gaat onderhandelen om tot een compromis te komen dan hebben de verschillende partijen een zekere consensus nodig. en daar wringt het schoentje vaak. belgen hebben een jarenlange ervaring met zulke onderhandelingsmodellen, ik heb soms de indruk dat zelfs “inspraak” een moeilijk te bevatten begrip is. als ik nu kijk (soms zeg ik maar wat), naar hoe soennieten en sjihietten elkaar de duvel aandoen in irak. ik word er zelf helemaal warrig van.
heeb jullie in nederland een soort islam adviesraden ofzo? (op gemeentelijk vlak dan?)
hilde
@ Miriyam (5):
Een interessante bijdrage. Ik ben het eens met het belang van het machtselement. Door de rechtse wind, die de laatste jaren sterk is gaan overheersen, en het toegenomen westerse ethnocentrisme van “autochtonen” als gevolg daarvan -een misplaatst superioriteitsgevoel-, wordt veronachtzaamd dat mensen met een andere culturele achtergrond andere percepties en waardenprioriteiten kunnen hebben dan hier al tijden lang overheersend zijn geweest. Degenen die het grondrecht van “vrije meningsuiting” onhistorisch verabsoluteren (zonder de historische en sociale context, zonder de beperkingen die daarvoor gelden) en daaruit a-sociale econsequenteis trekken (als het “recht om te beledigen”) hebben een blinde vlek voor een andere invulling van waarden en normen dan de dominante.
Theo Maassen verwoordde het gisteravond in het TV-programma “Woestijnruiters” heel mooi: hij kan overal grappen over maken, over christenen, joden, en moslims, omdat hij NIET ATTAQUEERT en de mensen in hun waarde laat en eerst accepteert zoals ze zijn. Met haar tactiek van attaqueren bereikt Ayaan Hirsi Ali alleen negartieve effecten.
Hier ben ik het hartgrondig mee eens.
Overigens: het kan geen verwondering wekken dat de uiterst rechtse Deense Volkspartij het meest profiteert van de “cartoonoorlog”. Zie het Parool van 10 februari jl.:
http://www.parool.nl/nieuws/2006/FEB/10/buit1.html
Je hebt een belangrijk punt, Olav. Toen ik daar vroeger nog les over gaf, over racisme en diversiteit, was het uitgangspunt bij de theorie (niet door mij alleen verzonnen) dat iedereen wel vooroordelen en negatieve meningen kon hebben over de anderen, naar dat vooral die vooroordelen zo schadelijk waren die verbonden waren aan macht. De dominante groep bepaalt wat de minderheid maar moet pikken. De dominante groep bepaalt dat wat henzelf niet kwetst (onder andere omdat het niet met dreiging en macht is verbonden) ook een ander niet mag kwetsen. Zo is het natuurlijk heel simpel om te beslissen dat je iemands religie best belachelijk mag maken als je zelf niet gelooft. Dit is het punt: vooroordelen zijn vervelend, maar kun je afschudden. Vooroordelen plus macht zijn werkelijk bedreigend.
Antisemitisme in de jaren dertig vond niemand een punt. Onschuldige grapjes over joden, moest kunnen. Pas toen het met extreme macht verbonden werd en – achteraf – iedereen kon zien waar het toe kon leiden raakte antisemitisme besmet. Nu zijn de associaties met antisemitisme zo akelig dat bijna iedereen ziet dat je dat niet kunt doen. Wat antisemitisme betreft heeft bijna iedereen lange tenen – en met reden.
Gaandeweg raakt de islamofobie ook meer met macht verbonden, met de dreiging om ‘vreemdelingen’ het land uit te zetten, bijvoorbeeld. Hier zie je weer dezelfde dynamiek: de dominante groep is blind voor de dreiging die er van hun oordelen uitgaat. De minderheid uiteraard niet, die voelt dat aan den lijve. De minderheid reageert, in verweer. De dominante groep zegt: zie je wel, zij zijn agressief. Zij zijn intolerant. Zij zijn bedreigend. Wij moeten ons weren.
Dit is een gevaarlijke spiraal die we in de geschiedenis niet voor het eerst zien. Om het nog ingewikkelder te maken zijn de mensen die nu nieuw rechts en aanverwant vormen zelf vaak mensen met de nodige kwetsuren, vaak op klasse. Ik zie tenminste heel vaak hoe makkelijk miskend ze zich voelen, hoe lang hun eigen tenen zijn, hoe vaak ze echt denken dat zij als autochtoon of ongelovige nu achtergesteld worden, hoe vaak ze uitschieten naar ‘die intellectuelen’ of ‘links de denkt dat ze beter zijn’. Miskenning onder een dun laagje bravoure en spierballentaal.
In de werkgroepen die we destijds leidden was dat de eerste vraag als iemand zich afzette of oordelen had over een andere groep: wat heb je zelf meegemaakt, wie heeft jou klein gemaakt, waar komt je behoefte vandaan om je superieur te maken aan anderen? Bijna altijd raak. Wie eigen kwetsuren verwerkt in plaats van ze onderdrukken en vervolgens op anderen te projecteren heeft vooroordelen niet nodig. Ik denk niet dat racisten gelukkige mensen zijn. Ik denk niet dat islamofoben gelukkige mensen zijn. Je zult toch maar bang zijn voor elke vrouw met hoofddoek en elke nieuwe moskee. Je zult van je paranoia, dat ze straks de macht overnemen, toch maar wakker liggen. En er ook nog politiek van maken.
Maar ja, als methode is dit ‘gepsychologiseer’ tegenwoordig erg uit de mode. Het is alsof we het wiel weer helemaal opnieuw uit moeten vinden.
Anja,
Wat goed dat je dit uiteenzet.
Deze ‘methode’ is m.i. veel meer dan psychologie want je raakt juist de cruciale relatie met politieke economie, en is ten tweede nu absoluut noodzakelijk en moet zsm weer ‘in de mode’ komen.
Er is boven deze een extra dimensie die de wijze van aanpak bemoeilijkt waar ik naar probeerde te hinten, maar blijkbaar niet overkwam doordat ik 3 debatten tegelijk aan het voeren was ;). Dit betreft het gegeven dat sommige manieren van protest/tegenbewegingen het probleem eigenlijk in stand houden en erger, vergroten. Daar zouden we het een keertje over kunnen hebben. Er is interessant kritische literatuur in de sociale wetenschappen die ingaan op de over-focus op identity politics en andere postmoderne anti-systeem trends van de jaren 80/90 en waar we nu nog steeds mee te maken hebben. Daar zie je het begin van een intellectueel legitimatie om macht van sociale processen te ontkoppelen. Maar het daarmee eigenlijk ook de-(a)politiseren. Een van de gevolgen is dat er “sociale bewegingen” zijn die niet meer dan symptomen van grotere problemen aanpakken. Er is onlangs een hele discussie over losgekomen in de NRC mbt o.a. trendy initiatieven als Geldof/Bono’s Life8 politiek en of hun aanpak nou echt wat uitmaakt. We hebben nog steeds veel sympathie omdat we denken ‘beter iets dan niets’ en laat ieder op zijn manier een deel van de strijd doen. Maar waar bepaalde critici op wijzen is dat dit soms wel een probleem is. Bijv. dat het aanpassen (of individualiseren) van onze toon, downsizen van politieke eisen, en het fragmenteren van strijd vaak (ook onbedoeld) leidt tot het in standhouden en legitimeren, en uiteindelijk soms zelfs versterken van onderdrukkingssystemen. Dit kan zijn kapitalistische uitbuiting, islamofobisch racisme, milieuvervuiling… Bijv samenwerking van antikapitalistische groepen met Nike, of door allochtonen/moslims met Verdonk. Uiteindelijk wordt niet het probleem aangepakt maar krijgt de structurele oorzaak of veroorzaker van het probleem een sociaal gezicht, wordt het acceptabel, etc etc. Dit zijn dynamieken waar we op moeten letten. Wat ik wel eens lees is dat deze kritiek zo ouderwets is, terug naar ‘hiërarchie’ naar het ’totale systeem’ etc, maar ik hoor vreemd genoeg dan niet concreet wat dan de beste aanpak is. Tenminste, als meer dan symbool politiek je doel is. En dat is het bij mij iig wel, racisme moet met wortel en al weg want ik wil niet dat we over 10 jaar weer dezelfde discussies voeren. En tja, datgene waar we tegen ageren is ook uiterst hiërarchisch en sterk geïntegreerd met politieke en economische belangen, why pretend its not? M.a.w.: we hebben weer erge behoefte aan het soort cursussen en teach-inn’s waar ‘vroeger’ over gepraat werd. Volgens mij was er toen een veel holistischer benadering van politiek activisme. Ben ik in de verkeerde tijd geboren? 😉 Nee, laten we doorgaan met onze bijeenkomsten, discussies, verklaringen, en protesten, want ik denk dat dit de vertaling is van het wiel die we weer uitvinden. En gelukkig hebben we mensen als jij en de vele boeken en historische ervaringen om als schouders te gebruiken en op te staan!
Miriyam
We begrijpen elkaar weer, Miriyam. Vertrouwde ik ook wel op. Ik zou best eens willen nadenken of we die oude methoden waar ik zo veel mee gewerkt heb niet eens af kunnen stoffen en als experiment weer eens opnieuw inzetten. Ik praat daarover met mijn vriend/collega Jan Andreae, met wie ik veel trainingen heb gegeven aan mannen- en vrouwengroepen en ook in voormalig Joegoslavie. Misschien kunnen we eens iets organiseren en kijken of het werkt. Het zijn methoden die ik zelf als erg belangrijk heb ervaren, ook voor mezelf, sowieso voor mensen die in het hele proces leiding willen nemen, om een paar blinde vlekken kwijt te raken, minder snel zelf in mijn wiek te schieten (zou wel weer eens een duizendkilometerbeurt kunnen gebruiken, geloof ik, ik heb regelmatig de neiging om te gaan slaan en dat is niet zo effectief) en helderder te zien hoe ik andere mensen kan bereiken en hoe je machteloze woede om kunt zetten in actie. We spreken er over.
Laten we inderdaad een vuist maken! We hebben contact. Op 26 februari tijdens de Geef Racisme Geen Stem dag zullen we ieder sowieso een aantal van deze punten bediscussieren in ons eigen debat onderdeel. Wellicht kunnen we daarna tijdens het avondprogramma/feest met een aantal andere betrokkenen spijkers met koppen slaan? Check onze site voor programma etc als je het vergeten bent. Of beter, zet die prachtige GRGS flyer op je weblog zodat anderen ook kunnen komen luisteren naar ons! Aan interessante en gedrufde inhoud zal absoluut geen gebrek zijn die dag. En over je laatste punt [aanpakken blinde vlekken etc] heb ik hier op de UvA ook meerdere mensen gehoord. Wie weet wordt het nog een interessant netwerkje van oude en nieuwe geangageerde betrokkenen!
Wat mij aan de berichtgeving over de cartoons stoort is, dat (in ieder geval de Nederlandse) media de indruk wekten dat de wereldwijde gewelddadige protesten ‘uit het niets’ opkwamen. De Deense moslims werd verweten dat ze eerst maandelang stil waren en de boel ‘plotseling’ hebben laten escaleren. Dat is dus niet waar, blijkt uit een overzicht dat Jyllands Posten op 8 februari zelf publiceerde. Hieronder de belangrijkste feiten.
9 oktober 2005: de organisatie Islamisk Trossamfund (Islamistische Geloofsgemeenschap) van Aboe Laban eist excuses van Jyllands-Posten. Excuses worden geweigerd.
14 oktober 2005: demonstratie in Kopenhagen.
19 oktober 2005: elf ambassadeurs van islamitische landen verzoeken de Deense premier om een onderhoud om overheidsoptreden tegen Jyllands Posten te bepleiten. De premier nam een formeel standpunt in (de Deense regering kan geen invloed uitoefenen op het publicatiebeleid van een krant) en weigerde de ambassadeurs te woord te staan.
27 oktober 2005: een twintigtal moslimorganisaties, verenigd in de Islamisk Trossamfund, klaagt Jyllands Posten aan wegens godslastering. Op 6 januari besluit de Officier van Justitie te Viborg om het onderzoek niet door te zetten. De organisaties gaan tegen dit besluit in beroep.
December 2005: de ministers van buitenlandse zaken van de Arabische Liga bekritiseren de Deense premier voor de manier waarop hij met de zaak is omgegaan.
Wat de publicatie van de cartoons zelf betreft stoort het mij dat er geen concrete aanleiding toe was. Het feit dat voor het illustreren van een kinderboek over Mohammed geen tekenaar te vinden was is door de krant aangegrepen om het tolerantieniveau van moslims te testen. Over de vraag of dat nodig was heb ik in de media niets gelezen, tenminste niet van autochtone zijde. Het ging niet om de vrijheid van meningsuiting. In alle berichtgeving kwam ook niet de aard van dat kinderboek aan de orde (was het een serieus boek, was het voor moslims of juist voor Deense autochtone kinderen?) Ook over de inhoud van het artikel ‘over zelfcensuur en vrijheid van meningsuiting’ is niets gezegd. Wie afbeeldingen van de betreffende pagina gezien heeft, heeft kunnen constateren dat het om twee kolommetjes tekst ging, met daaromheen de karikaturen. Het kan nauwelijks een serieus artikel zijn geweest. Ik ga de krant vragen of ze mij een Engelse vertaling kunnen sturen.
Ik geloof dat we met al die discussies en onderlinge contacten in onze maatschappijen bijna nergens komen totdat iedereen zich aan één spelregel houdt en dat is dat wij ons kunnen uitdrukken zonder lichamelijk bang hoeven te zijn. Ik denk dat momentheel een van de grootste problemen is dat mensen bang beginnen te worden en je kunt ze verwijten dat ze racistisch, te rechts, te links of wat dan ook zijn maar de angst is van vele kanten helaas niet ongegrond. Een nederlands islamitische vrouw zal bang zijn dat een facistisch aangelegde jongeman haar lichamelijk aan kan vallen en verkrachten omdat ze een hoofddoek draagt, een autochtone nederlandse meid in korte rok dat ze door een facistisch aangelegde jongeman voor hoer uitgemaakt zal worden en haar vervolgens zal aanvallen verkrachten. Een journalist, politicus, artiest die met de dood bedreigt kan worden omdat zijn/haar mening niet politiek correct is.
Tot men zich veilig voelt komen we weinig verder denk ik.
Dit is de tyrannie van de minderheid die geweldadige middelen als intimidatie, en lichamelijk geweld acceptabel vindt om de rest te domineren.
Ik ben maar een lafaard denk ik. Ik ben nooit in de positie geweest waar ik geconfronteerd ben met opstaan voor mijn mening onder bedreiging van lichamelijk geweld, of erger, dood. Ik hoop ook nooit op die plek terecht te komen maar wie weet. En wie weet, zou ik mijzelf verbazen.
Wie zei ook alweer;
“All we have to fear is fear itself”
Blijkbaar heeft de bovengenoemde schrijver nog niet helemaal door dat de cartoons en de steun van vele westerse mensen daarvoor voortkomt uit Moslimhaat. (Het is een moderne nazikrant van deze tijd)
Wat betreft kinderboeken over de Profeet(VZMH)kun je er diverse en voldoende soorten vinden in Islamitische boekhandels. Andere soorten hebben we niet nodig, er is genoeg
Met bovengenoemde bedoel ik de schrijver van artikel 20.
Dit om misverstanden te voorkomen.
We moeten misstanden aan de kaak stellen, dus ook islamfobie en racisme, toch?
@Hendrik (20): Toen ik jouw opmerking over het kinderboek over Mohammed las, dacht ik opeens dat het toch een raar verhaal is.
Volgens Wikipedia gaat het over een boek door Kåre Bluitgen. De cover van het boek met afbeelding van Mohammed is daar te zien. Een illustrator heeft hij wel gevonden, hoewel het meer uitziet als “1001 nachten” dan een boek over een profeet.
In een interessant stuk over de auteur (hier te lezen) staat het volgende:
In ieder geval lijkt het mij dat Jyllands Posten het boek van Bluitgen zuiver als smoes gebruikt hebben. De cartoons hebben in feite helemaal niets met het boek te maken.
Het is wel typisch van de media dat er steeds gesuggereerd wordt dat het om een “zielige” auteur ging die geen illustrator kon vinden. Zoals vaker het geval is het echte verhaal gecompliceerder en interessanter.
Mij is trouwens wel opgevallen dat de genoemde getallen van tekenaars die weigerden nogal variëren, van 2 of 3 tot 13.
ROME – De Italiaanse minister van Bestuurlijke Vernieuwing, Roberto Calderoli, heeft T-shirts laten drukken met daarop de spotprenten van de profeet Mohammed die in de islamitische wereld voor zoveel verontwaardiging hebben gezorgd.
“Ik zal ze zelf vanaf vandaag dragen”, zei de bewindsman van de separatistische Lega Nord dinsdag tegen het Italiaanse persbureau ANSA. “Ik zou dit initiatief geen provocatie willen noemen, maar een uitnodiging tot dialoog.”
Calderoli vindt tevens dat “een einde moet worden gemaakt aan het hypocriete onderscheid tussen terroristische islam en vreedzame islam”.
Vooral de zin: “Ik zou dit geen provocatie willen noemen, maar
een uitnodiging tot dialoog”
Hoe bestaat het toch dat mensen denken dat ze kunnen beledigen onder het mom van vrijheid van meninguiting. En dan ook nog denken dat je dan met hun een dialoog wil aangaan. Om Tariq Ramadan maar weer eens aan te halen, “Zolang er geen dialoog plaats vindt op basis van gelijkwaardigheid, kan je ook niet spreken over een dialoog. Dan is het meer een monoloog gegoten in dialoogvorm” Kan hem hierin zeker geen ongelijk geven.
Erger me echt groen en geen aan de tot nu toe door de media voorgeschotelde zogenaamde “dialogen”, debatten of hoe je ze ook noemen wilt. Steeds maar weer het verwijt naar je hoofd geslingerd krijgen , “Ja, maar in Saoudi Arabie kennen ze geen vrijheid van meningsuiting” om er maar even 1 te noemen” Net alsof je als moslim geboren en getogen in NL hier wat aan kan doen/of het met deze dictoraleregimes eens bent.
Zelf heb ik me geen moment beledigd gevoelt door die cartoons. associeer de profeet (vzmh)niet met terrorisme/terroristen of als leverancier van maagden aan de hemelpoort.
Waar ik me aan stoor is toch weer de toon! Omdat er door een canaval vereniging bij voorbaat al is gezegd, dat moslim beledigende carnavalspakken niet mogen dragen, om moslims niet onnodig te kwetsen. Je kunt het hier natuurlijk wel of niet mee eens zijn. Maar om dan een nieuwslezer te horen zeggen dat de intergratie in dit gedeelte van NL nog even wordt uitgesteld is wel ronduit beledigend. En zo langzamerhand wel iets waar ik behoorlijk boos over maak.
Ik geloof dat Harry (22 en 23) niet goed gelezen heeft. Wij bedoelen hetzelfde, alleen verwoorden het anders. Ik bekritiseerde de media, omdat de indruk wordt gewekt dat alles de schuld van de moslims is. Maar ik denk inderdaad dat de hele actie en vele autochtone reacties zijn ingegeven door moslimhaat. Dat Jyllands Posten rechts is, was mij ook opgevallen. Dat het boek door een niet-moslim geschreven is en alle inmiddels overbekende stereotypen bevat, bevestigt mijn (voor)oordeel. Bedankt Charles (24)
@Harry,
ik heb de angst spiraal heel goed door Harry. Hoef je mij niet te vertellen hoor. Op het moment dat mijn twee jonge dochters op 9/11 in school in ‘lockdown’ (waarin de school afgesloten is in een emergency) waren nadat twee van de vier vliegtuigen op 9/11 in mijn staat de twin towers invlogen, en nadat duidelijk werd dat het merendeel van de terroristen van Saudiese afkomst was, dat was toen voor mij de angst spiraal begon. En je hoeft mij ook niet te vertellen dat alles wat ervoor en daarna gebeurde en de rol die geschiedenis speelt en de verhoudingen tussen het midden oosten en het westen een rol spelen. Je hoeft de angst van mensen ook niet gelijk af te schrijven als overdreven of ongebaseerd of fobisch (als in op niets gebaseerd.) Ik lees eindeloos opinies en probeer mijn eigen angsten te relativeren en mijzelf voor te houden dat het om een groep radikalen gaat. Maar dat lukt niet altijd als ik de uitbarstingen van agressie zie in het nieuws; de aanslagen in Madrid, de aanslagen in London, de moord op van Gogh, de branden in Parijs,de rage naar de Denen, plakkaten in demonstraties in London met “behead those who insult Islam”.
Toen ik twee maanden na de 9/11 aanslagen met KLM naar Nederland vloog werd er vlak voor dat wij zouden vertrekken gevraagd of er een Mr. so and so (Midden oosterse naam) aan boord was en of die zich aan wilde melden. Niemand meldde zich aan. Vervolgens werden alle koffers weer van boord gehaald want blijkbaar was er een stuk bagage ingechecked maar de passagier was niet aan boord. Ja, en dan vertel jij mij dat ik dingen niet begrijp. Ik weet dat er allerlei verklaringen voor kunnen zijn maar iemand die terrorisme niet in zijn achterhoofd houdt is een idioot.
Jij hoeft mijn hoofd dus niet te analyseren; dat doe ik zelf wel.
En? was er een terrorist, uh sorry, persoon met Arabische klinkende naam aan boord? Angstaangjagend voorbeeld van hoe de politiek van de angst kan werken, Geert Mak had gelijk. De islamofobie en hypocrite War against Terrorism heeft veel mensen doen komen tot het maken van hele generaliserende conclusies. Maar ook legitimaties ‘ik heb dit meegemaakt dus kom mij niets zeggen’ lijkt wel. Waarom niet Bush en de Amerikaanse neo-cons zelf aanklagen? Vergeleken met hen zijn de cartoon tegenstanders peanuts. Onschuldige mensen moeten helaas boeten voor wat hun regeringen doen, zoals 9/11. Dit is niet goed te praten, maar de slachtoffers worden ook opgezet tegen andere gewone burgers. Ik ben daarom zeer blij met de Amerikaanse en Europese vredesgroepen die protesteren tegen de politiek van de angst, of filmmakers als George Cloony die de vinger op de zere plek (politiek-economische belangenpatriotisme) legt. Dit soort fijne mensen voorkomen terroristische aanslagen! Bovendien, het feit dat we (hier althans) vrijwel niets van de dezelfde angst en pijn op televisie zien of in de kranten lezen die de moeders en families van onzichtbare burgers (niet blanken, niet rijken, niet …) voelen en ervaren zegt niets. Wanneer zij die een nog veel harder repressie en racisme ervaren– ja inclusief vliegtuigen die gebouwen doorboren en bommenwerpers die dorpen wegvagen, martelingen en alledaagse vernederingen zoals ze af-en-toe naar de de pers lekken, als collateral damage of zelfs untermenschen worden gedegradeerd; waneer zij die hun stem verheffen, terugslaan, schreeuwen slechts worden gezien als ‘uitbarstingen van agressie’ of ’tyranie’, dan is de politiek van de angst hartstikke goed geslaagd. Je eigen vooroordelen relativeren is geen gunst of luxe maar een plicht in deze double standard wereld. Fysiek en materieel veilig kunnen en mogen voelen, dat is een onbereikbare luxe voor 3/4 van deze wereldbevolking; een aangezette gevoel van onveiligheid en bedreiging door massamedia en de eurocentrische prioriteit van wat onrecht is in mensen pompen, zijn realiteiten die deze mechanisme in stand houden. Succes
Miriyam
@Miriyam
“Onschuldige mensen moeten helaas boeten voor wat hun regeringen doen, zoals 9/11. Dit is niet goed te praten, maar……” Huh????!!!!!!!!! Dat laatste woord “maar” says it all.
Nee, degene die uiteindelijk de terroristische aanslag voorkomt is de man of vrouw die zegt: “Nee, ik blaas mijzelf niet op in het winkelcentrum.” Je geeft Hollywood’s blabbering elite veel te veel credit.
@harry;
Ik ben jouw een apologie schuldig aangezien ik mijn ogen duidelijk niet open had en mijn “mond” (key board) te snel; je schreef in #23 dat je reaktie op #20 was. Dat had ik eindelijk door na de reaktie van Hendrik Jan. Sorry!
@ Miriyam;
Als ik het over de tyrannie van de minderheid heb heb ik het niet over mensen die schreeuwen en hun stem verheffen; ik heb het over de mensen die zich opblazen op de bus in London; die een bom achterlaten in een trein in Madrid; die zich opblazen in een pizzeria in Jeruzalem, die een bom afzetten bij een school in Bagdhad, die een plakkaat dragen “behead those who insult Islam”, die een vliegtuig in de twin towers vliegen, die een bom afzetten in een verkiezings kantoor in Kabul etc.
Je heb geheel gelijk dat je fysiek en materieel veilig voelen inderdaad een luxe is die meer dan 75% van de wereld niet kent en dat wij die die luxe hebben ‘priveledged’zijn; en die luxe komt met een verplichting voor je inzetten voor de verbetering van de wereld. Ik geloof echter dat terrorisme geen antwoord is en dat er ook geen “maar…..” voor is, zelf niet de politiek van oorlog.
By the way; in land als Irak zijn de Irakezen veel meer het slachtoffer van terrorisme dan alle bezettende militairen bij elkaar. In London waren er Moslims onder de slachtoffers. Dat zou iedereen die zichzelf “ja maar..” hoort zeggen al aan het denken moeten zetten over de mentaliteitvan de terroristen!
Zou jij het acceptabel vinden om je zelf op te blazen en andere mensenlevens daarin mee te nemen over jouw ‘cause’? Als je daarop ‘Nee’ antwoord dan hoef je ook geen “ja maar…” voor iemand anders aan te dragen.
@miriyam (27): Ik voel ook jouw boosheid en frustratie, en (ik moet een Engels woord gebruiken) “outrage”.
Ik heb net naar de laatste fotos uit Al Ghraib gekeken en ik ben helemaal van slag. Hoe kunnen mensen zulke dingen doen in de naam van vrijheid en democratie? Hoe halen mensen überhaupt zulken dingen in hun hoofden? Waar zijn wij als mensheid mee bezig?
100,000 doden in Irak door een onnodige oorlog gebaseerd of leugens, voor de aandeelhouders van Haliburton en Exxon. 30,000 kinderen per dag dood aan ziektes die makkelijk te voorkomen of te behandelen zijn. Moeders die huilen om hun verhongerende kinderen. Zo veel onnodig leed en oneindig veel tranen.
En steeds de frustratie dat men mensen probeert wakker te schudden: “Kijk, die zijn ook mensen net als jij en ik!” Maar steeds het wegkijken, de opgetrokken schouders: “Wij kunnen niets aan doen, dat heeft niets met ons te maken.”
Fatsoen moet je doen.
Over de behoefte aan een liberaal etiquetteboek, tot nut van het algemeen.
In een toespraak op 13 februari jongstleden voor liberale moslims in Hengelo, maakte oud-VVD-leider Wiegel duidelijk dat voor hem de vrijheid van meningsuiting niet absoluut is. Tussen dat vrijheidsrecht en het gebruik maken van dat recht staat de moraal. Ongebreideld gebruik van het vrije woord gaat ten koste van het fatsoen en verhardt de samenleving, zei Wiegel. Getuige de verdeeldheid die daarover bestaat in de VVD en de onrust die daardoor ontstaat bij het liberale electoraat, vraag ik mij af of het geen tijd wordt voor het op schrift stellen van een liberale vraagbaak, getiteld: “Hoe hoort het eigenlijk?”. Tegen het gebruik van deze titel zal Amy Groskamp-ten Have volgens mij geen bezwaar gemaakt hebben. In haar gelijknamige standaardwerk over etiquette uit 1939, heeft zij er immers op gewezen dat weten hoe het hoort belangrijk is! Niet alleen omdat het je helpt op een respectvolle manier met je medemens om te gaan, maar ook omdat het je vrijer of minder angstig maakt in het maatschappelijk verkeer.
Vooral voor allochtone VVD-leden en voor minder getalenteerde Nederlandse liberalen, lijkt mij zo’n liberaal etiquetteboek onontbeerlijk. Echter niet alleen voor hen, geheel politiek Den Haag (dus de democratie in haar geheel) zal er wel bij varen, omdat het boek ongetwijfeld ook in andere partijen zijn sporen zal nalaten. Langzaam maar zeker zal het politieke blazoen daardoor gezuiverd worden van (door insiders gebezigde) kwalificaties als ’vunzigheid’ en dergelijke, wat het broodnodige vertrouwen in de politiek zonder meer ten goede zal komen, met alle positief maatschappelijke consequenties van dien.