Vandaag doen we alleen goed nieuws, voor de verandering.
Mijn eigen goede nieuws: gisteren werd ik gebeld of ik al wist dat ik door Tans was genomineerd voor de Tans Achievement Award. Tans (Towards an New Start) is een organisatie die opgericht is door jonge hoog opgeleide Marokkanen, die een netwerk opzetten, debatten organiseren, willen werken aan een positivere beeldvorming van Marokkanen in Nederland. En ik ben genomineerd vanwege mijn bijdrage aan een positieve beeldvorming rondom de Marokkaanse gemeenschap in Nederland, als enige ´autochtoon´, tussen vijf Marokkaanse Nederlanders. Dat vind ik nou echt leuk. En eervol.
Vervolgens meteen de tweede gedachte, toen ik zag dat het ging om een gala: wat moet ik aan? Er stond bij: of gala of Marokkaans. Ik heb echt helemaal niks in de kast dat passend zou zijn, want ik doe niet aan jurken, en al helemaal niet aan blote of sjieke. Ik heb één rok, voor de zomer, en die heb ik ook nooit aan. Ik heb heel erg veel sympathie voor mijn genderbendende medemens, maar ik ben geen travestiet. Wat te doen. Internet op. Marokkaanse kleding. Winkel niet zo ver van mij vandaan. Meteen heen. En daar heb ik een prachtige lange feestjurk gekocht, hooggesloten en met lange mouwen en heel elegant.
Met veel plezier van de aanwezige Marokkaanse dames die zich er allemaal mee wilden bemoeien. Er moet een ceintuur om, want hij is te lang, zei er een – en dan heb je toch nog een beetje taille. Maar dat is niet de bedoeling. Want een béétje taille benadrukt nou juist dat daar een echte taille hoort te zitten die er vroeger wel zat maar nu niet meer. En met de strakke ceintuur die ik moest proberen eet ik de hele avond geen erwt meer en dat bij mijn zere voeten die ik krijg omdat ik ook nog op hoge hakken moet, ik ga daar toch niet de hele avond ongelukkig zitten wezen met een rammelende maag en een van pijn vertrokken gezicht, zeg. We werden het eens over een paar plooitjes in de rug, samengehouden door broche of corsage. Geen taille, wel een beetje getailleerd, dan. Vrouwen gelukkig, ik ook zingend naar huis.
Die avond een inspirerende bijeenkomst met veel leuke mensen. Ik mag nog niet zeggen waarover dat gaat. Komt. Over een tijdje.
En dan het laatste goede nieuws, toch nog even de wereldpolitiek, voordat iedereen denkt dat ik meteen als ik een jurk aanheb verander in een oppervlakkig blondje: De EU gaat de 40 miljoen euro aan de Palestijnen betalen die Israel had ingehouden aan belastinginkomsten. Heel goed dat de EU nu eens niet doet wat de VS en Israel van ze wil. Er moet wel een merkwaardige bocht voor genomen worden, want de EU had besloten dat Hamas een terreurorganisatie was, waar dus geen geld aan betaald mag worden en nu hebben ze bedacht dat het uitbetaald wordt aan Abbas. Erg leuk. Hadden de mensen nou juist op Hamas gestemd omdat Fatah te corrupt was. Nou ja, ik neem aan dat de EU de bonnen controleert. Hoe dan ook, een pak van mijn hart dat de EU de Palestijnen niet laat verhongeren en tenminste een heel heel klein beetje iets goed maken van altijd maar de andere kant opkijken bij alle schendingen van het internationale recht door Israel.
En de zon schijnt, jongens.
Hm, ik geloof dat ik iets gemist heb, zie allemaal bekende gezichten op de foto’s. Maar ik zit dan ook met griep thuis.
Ik ben helemaal vrolijk door dat verhaal over die Marokkaanse jurk.
Je zou van mij soms iets kritischer mogen zijn, maar ik ben het helemaal met de jongens van TANS eens dat je een positieve bijdrage levert aan de veel te eenzijdige berichtgeving over Palestina, de Islam en b.v. ook de Marokkaanse gemeenschap.
Foto, Anja, foto!
Dat willen we zien, natuurlijk!
Zal er voor zorgen, Claar.
En nu nog een dilemma, moet ik naar de kapper? Vroeg een van de vrouwen in de winkel wat ik van plan was met mijn haar te doen. Sjees. Ik was niks van plan. Ik doe nooit wat met mijn haar. Ik was het regelmatig en haal er eens per dag een borstel doorheen, en als ik er niet meer onderdoor kan kijken en een gevaar word in het verkeer laat ik er een stuk afknippen. Maar zo´n touwhoofd boven die jurk, ik snap ook wel dat dat niet staat. Vroeg een van de vrouwen aarzelend, hoofddoek? Nee zeker he? Het zou wel een oplossing zijn, dat wel. Maar dat geeft misverstanden, want er zijn nu al mensen die beweren dat ik de sharia in wil voeren. En bovendien, pas in Gaza deed mijn vriendin Fatma me een hoofddoek om, strak, zoals het hoort. Keek ik in de spiegel. Dacht nee he, ik zie er uit als zestig. Nou ben ik ook zestig maar daarom hoef je er natuurlijk nog niet zo uit te zien. Fatma heeft het al opgegeven om mij naar de plaatselijke kapper te krijgen om me een kunstig Arabisch krullenhoofd aan te laten meten, zo half opgestoken met tig speldjes en een paar kekke losse lokken en met lekker veel haarlak zodat het niet van zijn plaats verschuift. Vroeg ik Fatma wat er dan mis was met mijn haar. Your hair make intifada zei ze.
Pruik? Naar een andere kapper? Hoofd ruilen?
Wat een zorgen toch opeens.
Doe mij nog eens een nominatie voor een prijs.
En volgens mij is er nog ruimschoots tijds voor een herkansing, Hendrik Jan. Dit gaat om een plan waar we nog wel even zoet mee zijn.
Ik kan bijna niet wachten tot er daar een foto van komt…
O en Wouter. Dat je vindt dat ik niet kritisch genoeg ben. Daar denk ik wel eens over na. Ik denk: als iedereen een beetje normaal deed over migranten en Marokkanen en moslims, dan was ik vast niet zo bezig om als tegenwicht juist de meer positieve kanten te benadrukken. Dan was ik misschien wel vaker kritischer.
Een ander punt is dat ik vind dat het uitmaakt hoe iets gezegd wordt, of het alleen kritiek is of dat het uit werkelijke betrokkenheid wordt gezegd, en ook dat het wat uitmaakt wie iets zegt, juist onder de huidige omstandigheden met zo´n vergaand wij-zij denken. Ik vind dat er veel zaken zijn waar ´wij´ maar eens een beetje ons mond over moeten houden omdat het in de eerste plaats de gemeenschappen zelf aangaat. En omdat het ´ons´ past om wat meer zelfkritiek te hebben, en de hand eens in eigen boezem te steken, zoals we dat ook van ´hun´ verwachten. Zolang er aan de kant van de autochtonen een vrijwel totaal stilzwijgen is over de mate waarin wij aan de problemen van migranten bijdragen, vind ik dat we weinig recht hebben op kritiek. Dus als Fadoua Bouali, zoals onlangs, behoorlijk kritisch is op haar eigen gemeenschap, vind ik dat zeer te waarderen, ook omdat ze haar nek uitsteekt en wat ze zegt tegen haar en haar gemeenschap gebruikt kan worden, en ik vind het erg waardevol dat ze dat doet. Dat vind ik heel wat anders dan wanneer een autochtone blanke Nederlander tekeer gaat over de dubbele moraal van Marokkaanse mannen.
Ik weet nog al te goed hoe het vroeger in de vrouwenbeweging was als mannen ons weer eens gingen vertellen wat we doen moesten en wat er mis met ons was. Ik luisterde daar niet naar. Die mannen moesten eerst maar eens naar zichzelf kijken. Maar kritiek onderling, van vrouwen zelf, dat nam ik serieus. Zo werkt dat en zo werkt dat overal waar groepen onder druk staan. Ik heb met al die vuilspuiterij over moslims niet zo´n behoefte om daar nog eens een schepje bovenop te doen.
En dan nog iets: ik denk ook na over wat ik wil bereiken met wat ik zeg. Zo vind ik het bijvoorbeeld veel belangrijker om te laten zien dat er in alle landen vrouwenbewegingen zijn die iets aan de ongelijkheid doen, dan alleen maar op te schrijven hoe onderdrukt vrouwen zijn. Ik schrijf graag over de initiatieven van vrouwen tegen gedwongen huwelijken, of tegen meisjesbesnijdenis, bijvoorbeeld. Daarmee zeg ik natuurlijk ook dat het erg is, maar ik verbind er een richting aan hoe we uit de problemen kunnen komen. Ik wil graag laten zien dat vrouwen geen hulpeloze slachtoffers zijn, maar heel goed in staat om hun eigen lot in handen te nemen, en dat ook massaal aan het doen zijn. Dat vind ik absoluut een betere bijdrage dan alleen maar voor de zoveelste keer te zeggen hoe erg het is.
Kortom, ik denk er wel over na en ik ben me er van bewust dat ik onder de huidige omstandigheden de neiging heb om de meer positieve kant te kiezen.
Ziet er positief uit, veel bekende gezichten ook. 🙂 Vertel je ons binnenkort meer, Anja? 😉
Ik zou dat haar gewoon zo laten, Anja. Je bent genomineerd om wat eronder zit.
Anja, dankjewel voor je toelichting, ik had al zo’n vermoeden dat dit de reden was, en ik kan heel goed begrijpen dat je hiervoor gekozen hebt. Ik kan me alleen voorstellen dat sommige mensen dit zullen opvatten als eenzijdigheid, waardoor je mogelijk minder serieus genomen wordt. Daar wilde ik voor waarschuwen, en ik ben blij om te horen dat het een bewuste afweging is. 😀
Dank je Wouter. Mensen die mij minder serieus zouden nemen omdat ik te positief zou zijn moeten er maar eens over nadenken of ´kritisch´ altijd hetzelfde is als ´negatief´.
Ook de SP heeft lang de naam gehad alleen maar overal tegen te zijn, met die slogan van toen, SP – stem tegen! Die draai is inmiddels genomen, het is nu: waar zijn we voor, waar willen we heen en hoe. Daar voel ik me thuis bij.
Goed nieuws ! (?)
De Israëlische krant Haaretz bericht dat de Amerikaanse regering wél doorgaat met hun financiële steun aan de Palestijnen. Ik kan het me moeilijk voorstellen na de oorlogsmissie die Condoleezza Rice de afgelopen week ondernam naar Saoedië Arabië en Egypte hoewel ze gelukkig in beide landen nul op het rekest kreeg.
Afwachten dus maar even.
Nu de hevigheid van de storm na de Palestijnse democratische verkiezingen is geluwd komt er misschien binnenkort meer duidelijkheid.
Dit is de link:
http://www.haaretzdaily.com/hasen/spages/687037.html
Beste Anja, wat een leuk bericht! En omdat ik ik niet zo van graag naar de kapper ben, even een tip. Ik draag al vele jaren bij vlagen een sjaaltje rond de kop, maar ik knoop het niet vast rond mijn kin, maar in mijn nek. Oorbelletjes maken het feestelijk, maar door de week doe ik dat niet.
Zeer benieuwd naar de foto’s, van harte gefeliciteerd en VEEL PLEZIER!
Oh, en hoge hakken? De dames in Marokko lopen op fraaie muilen, soms geborduurd en met stukjes spiegelglas ingelegd, maar ik heb daar echt geen hakken gezien. Ze lopen allemaal op zachte platte zolen! Als ik jou was, zou ik daar dus niet intrappen.
Anja, een vrouw met een jurk is zeker niet automatisch een oppervlakkig blondje, zelfs niet als ze mooie lange grijze lokken heeft. 🙂
Hamas heeft inmiddels een eerste stap gezet door te zeggen dat het, onder voorwaarden uiteraard, bereid is Israël te erkennen. Natuurlijk heeft Israël meteen geantwoord dat het alleen onder Israëlische voorwaarden bereid is te praten. Maar hoe dat ook zij: het geeft al aan dat Hamas wel degelijk pragmatisch zal gaan optreden en de opstelling van de VS en de EU (Hamas is een terreurorganisatie die geen steun mag ontvangen, ook al is het democratisch gekozen) helemaal averechts werkt.
Gefeliciteerd met de award, je verdient hem!
Dank je, Esther. Ik ben meteen even langs je website gegaan. Heel interessant! Veel over racisme, uitsluiting, ik kan het iedereen aanbevelen. Het is wel in het engels.
Onder nr. 13 schreef ik:
“Hamas heeft inmiddels een eerste stap gezet door te zeggen dat het, onder voorwaarden uiteraard, bereid is Israël te erkennen.”
Ik baseerde mij hierbij op een wellicht foutief radiobericht. Het gaat Hamas waarschijnlijk vooralsnog ook alleen nog maar om gesprekken.
Overigens is de militaire inneming van de grensstrook met Jordanië (Jordaanvallei), waardoor de Palestijnen daar niet meer op eigen grond kunnen komen zonder een speciale pas (welk systeem ook nog tamelijk willekeurig blijkt te worden toegepast), een zéér veeg teken, dat weinig hoopgevend is.
Beste Anja,
Terecht dat je genomineerd bent voor deze award.
Het zegt genoeg dat je als enige Nederlandse vrouw in dit rijtje staat. Wel jammer dat er verder maar 1 Marokkaanse vrouw tussen staat, Rahma el Mouden. Verdere genomineerde zijn; Said Bensalem, Khalid Boudou, Ahmed Marcouch en Ibrahim Afellay. Spreek dan ook de hoop uit dat jij of Rahma hem wint,we zullen het zaterdag zien. Ben benieuwd naar de omtovering van jou in Marokkaanse feestkleding. Vast en zeker een leuke foto waard, groetjes en wellicht tot zaterdag. Amal
Laten we dan duimen voor Rahma, want niet uit valse bescheidenheid hoor, maar ik vind dat het een Marokkaan(se) moet worden, zo belangrijk dat het vanuit de gemeenschap zelf lukt om iets aan die beeldvorming te doen. Ik ben ook een fan van Ahmed Marcouch, maar die krijgt al veel aandacht, en terecht. En ik ben dik tevreden dat ik op het lijstje mag.
Misschien zie ik je daar.