Het was een emotionerende avond, vol tegenstrijdigheden. Goed om met de mensen te zijn waar je je mee verwant voelt. Warmte in een koude wereld. Plezier. Machteloosheid tegelijk, verdriet, woede. Lang had ik gedacht dat ik me niet ook nog eens in het asielbeleid zou storten, ik ben al zo bezig met Gaza, met het toenemende antimigrantenbeleid en de islamofobie in Nederland, gaat ook niet in je kouwe kleren zitten. Zelfs het grootste hart is op een gegeven ogenblik vol om het over tijd maar helemaal niet te hebben. En ik wist het wel, zo gauw je geconfronteerd wordt met de echte mensen waar het om gaat, om werkelijk onrecht, dan hang je. Dan kun je niet meer naar huis en denken, interessant onderwerp, nu weer wat anders. dan blijven de gezichten van de mensen die je hebt ontmoet je wakker houden. Net zo wakker als zij liggen.
Het verging meer mensen zo op de Nacht van de vervanging. Passend in het Verzetsmuseum. Vorig jaar was ik ziek en heb het gemist. Dit jaar, de derde nacht, was ik er bij, samen met activisten en initiatiefnemers, met politici en Bekende Nederlanders, en de hoofdpersonen zelf, de mensen waar het om gaat, de vluchtelingen en asielzoekers die nu al zoveel jaar wachten op de uitslag of ze een verblijfsvergunning krijgen. Nog één nacht, dan moet het toch afgelopen zijn.
Dit is natuurlijk ook de bedoeling, dat we zien dat het gewone mensen zijn, meestal met hele goede redenen om in Nederland te blijven, al doet datzelfde Nederland zulke verwoede pogingen om ze weer kwijt te raken. Er waren mensen bij die al acht, negen, tien jaar in martelende onzekerheid wachten, ondertussen niets mogen doen, niet werken, afhankelijk van onderdak dat ze wordt geboden, soms met de kinderen op een kamertje, of opgesloten in een gevangenis. Van hot naar haar gesleept soms, gek van de onbegrijpelijke formaliteiten, bang om van de ene op de andere dag op straat te staan of terug te moeten. Bang om van elkaar gescheiden te worden. Niet in staat om oude trauma´s te verwerken omdat die alweer bedolven worden onder nieuwe.
En geloof Verdonk niet als ze zegt dat er geen families uit elkaar worden gehaald. Hier zit zo´n familie: vader mag blijven, moeder en de dochters niet. Wat moet hij nu doen? Zijn vrouw en kinderen laten gaan of met hen mee terug gaan naar een land waar hij gevaar loopt? Wie bedenkt zoiets? Een hulpbehoevende man die zijn vrouw kwijt is, zijn zuster zorgt voor hem. De een mag wel blijven de andere niet. Dat is geen ´familie´. Een jonge man die alleen zijn grootouders nog heeft, zijn moeder al dood, zijn vader spoorloos. Worden gescheiden. Wie de verhalen hoort weet dat dit gewoon niet mag, en daarom wordt Verdonk ook zo furieus op de filmmakers, de fotografen, de schrijvers, de activisten die deze mensen gewoon als mensen laat zien, in plaats van als nummers, een gezichtloze massa, als een stapel dossiers.
Ik zie Marjan Berk en Nellie Frijda met verkreukelde gezichten van de emotie. Hanneke Groenteman, Hedda van Gennep, de filmmaakster die begonnen is met de portretten. Marijke Vos, Ed van Thijn en ik treden op als politici, en beantwoorden de vragen van Chris Keulemans, of onze partijen straks, als er een nieuwe regering komt, staan voor een generaal pardon. Uiteraard doen we dat, en onze partijen ook. Maar moeten we echt afwachten en aftellen tot dan? Ik heb nog een kleine hoop dat het sociale hart van het CDA weer wakker wordt, nu ze met het meedoen met dit harteloze beleid behoorlijk wat stemmen hebben verloren.
We horen welke mensen die er vorig jaar waren nu ook aanwezig zijn. Sommige van de mensen hebben nu toch een verblijfsvergunning. Anderen zitten nog in de procedure. Weer anderen zijn zoek. Illegaal. Ergens ondergedoken of zwervend. Karel Glastra van Loon was er vorig jaar bij, met zijn petje, al ziek. Nu is hij gestorven. Chris Keulemens steekt een kaarsje voor hem aan met zijn portret er op. Anneke en ik kijken elkaar aan. Shit. Tranen.
We zijn gematched, voor deze avond, met de vluchtelingen. En wie dat kan neemt ze mee als logee naar huis. Ik doe dat niet, met mijn eenpersoonshuis. Maar zit aan tafel met Zeyneb met haar twee kinderen die hier zijn geboren, Sultan en Ozcan. Ze zijn hier al acht jaar. Koerdisch. Zeyneb vertelt dat ze me hoorde spreken op 12 maart, bij de dag van Koerdische vrouwen en dat ze nog naar me toe had willen komen maar dat niet deed omdat ze zo moest huilen. Waarom dan? Om wat je zei over jezelf, hoe jij alleen was met je kind, en je man die je had geslagen. Toen moest ik aan mezelf denken, zei Zeyneb. Ze wacht op een verblijfsvergunning. Ze weet niet of ze die krijgt. Ze weet niet wat ze moet doen als ze die niet krijgt. Ze wordt er ziek van. Haar dochtertje spreekt vloeiend Nederlands, en Koerdisch. Dan kan ze me helpen, zegt Zeynab. Ik leer Nederlands, met haar samen. We lezen kinderboeken. Dan legt ze mij de woorden uit. Wat is museum? Sultan legt het uit. Wat gaat er gebeuren vanavond? Ik geef haar het programma zonder er bij na te denken. Verlegen geeft ze het me terug. Dat kan ik nog niet lezen, zegt ze. Ik ben niet naar school geweest. Ik kan nog maar een beetje lezen.
Anneke, aan tafel, is gematched met Mahyar. Een jonge man uit Iran. Hij hoort bij de duizenden vluchtelingen die zouden zijn vertrokken, administratief zijn afgeboekt. Hij is dus illegaal. Hij woont ergens bij een familie op een kamertje, zijn grootouders wonen ook nog in Nederland. Waar zijn vader is weet hij niet. Ook gevlucht. Ook ergens illegaal. Het ergste is dat je niets kunt doen, zegt hij. Ik kan niet eens naar een bibliotheek omdat je je dan moet legitimeren.
Wat het doet met de kinderen als je ouders elke dag bang zijn voor de klop op de deur. Dat de politie je komt halen. Probeer dan als kind maar om de angst van je ouders niet over te nemen. En wat het betekent als je weer naar een nieuw adres moet en je de poes waar je net aan gehecht was niet mee mag nemen, zegt Kaouther. Dat is geen kinderleven.
Krista van Velzen is er, met een meisje op schoot dat bij haar inwoont. Ed van Thijn is gematched met een christelijke Iranees. Wacht al negen jaar. Gaat waarschijnlijk worden teruggestuurd. Nee hij zou niet meteen worden doodgeschoten, maar hij heeft er geen leven, krijgt geen werk, wordt vervolgd. Zo ver zijn we in Nederland al gezonken, dat ´gewone´ vervolging al niet meer telt om iemand hier te houden. Ook niet na negen jaar wachten. Als ik terug wordt gestuurd maak ik me van kant, heeft de man gezegd.
Joris Linssen praat. Manon Uphoff, schrijfster, haar partner was zelf vluchteling. We hebben het over onze diepe schaamte dat we in een land leven waar zo met mensen om wordt gesprongen, en ons intense gevoel van machteloosheid dat we tot op heden niet in staat zijn geweest om het tij te keren. Ik zit aan tafel met Marion Bloem en Ivan Wolffers. Niet opgeven, gewoon doorgaan, Nederlanders laten zien over welke mensen het gaat. Een operazanger wordt geinterviewd, Reza. Hij wil niet praten. Alleen zingen. Als ik hem een hand geef vraagt hij of ik Jan Marijnissen de groeten van me wil doen. Hierbij. Nelly Frijda spreekt. Machteloze woede. Ik wil met stenen gaan gooien, zegt ze.
Ik spreek met een man uit Wageningen. Er zijn veel gemeentes die het niet aan kunnen zien, en noodopvang bieden aan op straat gezette asielzoekers, om de mensen zelf, om de stad. Wagingen gaat het voortouw nemen en de vluchtelingen die op straat staan onderdak en onderhoud bieden, gewoon openlijk. Voortuitlopend op het generaal pardon dat toch echt moet komen. Of ik mijn naam daaraan wil verbinden. Dit is burgerlijke ongehoorzaamheid en ik ben volksvertegenwoordiger. Ik zeg ja. Er zijn grenzen aan wat je als mens mag tolereren en die zijn bereikt.
Er is rap, er zijn gedichtenvan kinderen die veel te vroeg wijs zijn. Als afsluiting van de avond doen twee kinderen een vrolijk dansje op moderne pop. Dank jullie wel, zegt Chris. Deze twee kinderen staan over een week op straat. Of iemand nog een idee heeft?
Wat een hoop aangrijpende verhalen weer, Anja!
Schaamte en woede strijden om voorrang, bij zulk regeringsbeleid.
Gistermiddag hoorde ik bij toeval een item op radio 1 over kinderen in vreemdelingenbewaring. Tenhemelschreiend!
In “Kamp Zeist” zitten gemiddeld zo’n 40 kinderen. Ze hebben volgens het VN-Verdrag van de Rechten van het Kind (1989; Nederland is partij) recht op onderwijs, maar ze krijgen dat meestal niet. En als met veel moeite iets voor een kind is geregeld….. wordt het overgeplaatst -en dan kan je weer opnieuw beginnen-, of zelfs met de ouder(s) buiten gezet (met de mededeling: “binnen 24 uur moet u Nederland verlaten hebben”).
Ook de sportmogelijkheden zijn miniem, in elk geval in “Kamp Zeist”.
De Rechtbanken blijken de vreemdelingenbewaring in de praktijk helaas pas na zo’n zes maanden welletjes te vinden, en de opheffing ervan te gelasten.
Minister Verdonk: “Ze kunnen in pleeggezinnen worden opgenomen.” Ja, dat is reëeel, zeg! Welke ouder wil zich in een dergelijke penibele situatie van z’n kind laten scheiden, met het gevaar het zelfs kwijt te raken?
En tja, die uitgeprocedeerden mogen vooral niet te veel kosten, hè. “Ons bin zuunig!”
Hartverscheurend! Ik was eind vorig jaar in het vertrekcentrum en de gevangenis in Ter Apel en de verhalen die je hoort laten je niet los.
Verdonk hoort die verhalen ook, zij spreekt de asielzoekers ook. Hoe kan zij onbewogen blijven?
‘Nelly Frijda spreekt. Machteloze woede. Ik wil met stenen gaan gooien, zegt ze.’,
Ik heb ook zin in stenen gooien, maar ik doe het niet want het helpt denk ik nu niet.
‘Dit is burgerlijke ongehoorzaamheid en ik ben volksvertegenwoordiger. Ik zeg ja. Er zijn grenzen aan wat je als mens mag tolereren en die zijn bereikt.’
Helemaal met je eens, er worden grenzen overtreden. Ik geloof niet in het wachten op het CDA, die heeft inmiddels wel laten zien waar ze staan. Als dit hun normen zijn, wat zijn dan in godsnaam hun waarden? Het kan me niets schelen dat de meerderheid Verdonk steunt, ze schend mensen rechten…machteloos is het woord
Anja,
De schaamte voor onze officiële omgang met buitenlanders die hier verblijven, deel ik.
Acht jij het nuttig om formeel de mening te peilen van het gehele Nederlandse volk over de herziening van onze politiek terzake ?
antony singelenberg
Ik herhaal dat het een hoop zou schelen als we niet spraken over asielzoekers (mensen die hier niets te zoeken hebben) maar het correcte woord asielverzoekers zouden gebruiken (mensen die ons een verzoek doen).
Wie de cijfers volgt, Anja geeft ze ook, ziet dat het ‘signaal’ dat dit kabinet (want Verdonk is niet alleen verantwoordelijk) af wilde geven met het weigeren van een generaal pardon voor de 26.000 dossiers, totaal niet in verhouding staat tot het resultaat. Toen er 10.000 dossiers behandeld waren, bleek dat 40% gewoon recht had op verblijf.
Dat is een dermate groot percentage, dat het ministerie gewoon alsnog een generaal pardon af had moeten kondigen.
Nu is de prijs onacceptabel hoog: de stuitende en vernederende behandeling van asielverzoekers, de steeds weer opduikende verontrustende berichten over ontoelaatbare beleidsfouten en uitvoeringsfouten die worden gemaakt, de onrust en het verzet in de samenleving, het feit dat dit al jaren als een etterbuil doorzweert, de criteria die de minister hanteert voor de “schrijnende gevallen” en die we maar steeds niet mogen weten. En vooral: de vele kinderen die hierdoor leed wordt aangedaan. Ik kan maar niet aanvaarden dat het ‘mijn’ land is dat dit allemaal op z’n geweten heeft.
Dat is de veel te hoge morele en menselijke prijs van onvoorstelbaar koppig en hardvochtig beleid.
Maar los van dit alles wil ik als burger ook gewoon het kostenplaatje zien. Wat kost het de samenleving eigenlijk, deze weigering een generaal pardon in te stellen?
Ik wil alle kosten gespecificeerd zien. Die van alle ambtenarenuren, van de IND, van het projectteam Terugkeer, van het opzetten, inrichten en bemannen van de speciale vertrekcentra, de kosten van detentie, van begeleiding door de marechaussee van asielverzoekers naar het ‘land van herkomst’, van het inzetten van politie bij oppakken van asielverzoekers, van repatriëring, van meegegeven premiebedragen, van extra hoorzittingen en rechtszittingen, van het beantwoorden van tientallen kamervragen (1 vraag kost ongeveer 1200 euro), van spoeddebatten, van speciale delegaties naar landen die weigeren voormalige inwoners benodigde papieren te verschaffen, de kosten van opvang van ‘illegalen’ door gemeenten. En van alles wat ik vergeten ben of niet weet.
Ik wil als burger de volledige rekening zien.
Anders gesteld: ik wil alleen daarom al een parlementaire enquête (en ook de kosten daarvan bij het eindbedrag optellen, graag).
Ik ben ervan overtuigd dat de kosten van een generaal pardon, verblijfsvergunningen en opvang, in het niet waren gevallen bij de kosten die deze samenleving nu maakt.
info:
http://www.justitie.nl/organisatie/Begroting/Begroting_2006/helftterugkeerdossierafgerond.asp
http://www.vng.nl/Documenten/vngdocumenten/Bijzondere%20ledenbrief.pdf (pagina 9)
beste Clara Legene, dank voor je heldere reactie. Ik vind het echter hemeltergend om hier middels een kosten-baten analyse de minister er van te gaan overtuigen wel een generaal pardon af te dwingen. Als dat op deze grond wel zou gebeuren dan mag 1 van die 26.000 mijn huis hebben, ik vertek dan n.l. voorgoed uit het calvinistische en berekenende Holland.
Leo, je hebt gelijk. Ik dacht niet door.
Ik probeerde in mijn woede een argument te zoeken dat deze minister misschien wel verstaat. Omdat niets haar en haar kabinet nog schijnt te raken.
Beste Anja wat ontzettend humaan van jou dat jij je zo hartstochtelijk inzet voor de groep moslimmigranten. Je schrijft:
“Lang had ik gedacht dat ik me niet ook nog eens in het asielbeleid zou storten, ik ben al zo bezig met Gaza, met het toenemende antimigrantenbeleid en de islamofobie in Nederland, gaat ook niet in je kouwe kleren zitten. Zelfs het grootste hart is op een gegeven ogenblik vol om.”
Ik zou willen zeggen als je een aalmoes geeft, doe het dan in het verborgene. Nu lijkt het erop dat jij jouw daden van naastenliefde verricht omdat de bewondering ervoor volledig op jouw persoontje moet afstralen. Alhoewel moeder Theresa in haar leven bergen menselijkheid heeft verzet deed zij dit doorgaans zonder er al te veel ophef van te maken – zo had zij geen politieke bijbedoelingen – omdat ze het helpen van mensen in nood als haar roeping beschouwde…
Jij lijkt er zeer aan te hechten een [i]menselijk al te menselijk[/i] beeld van moslimmigranten en overige asielzoekers op te hangen. Logisch. Want alleen door het migrantenvraagstuk extreem filantropisch te belichten kun je anderen – bijvoorbeeld minister Rita Verdonk – die niet beantwoorden aan het door jouw gekoesterde ideaal van humaniteit als onmens afschilderen. Zo groot is dat mensenhart nou.
Beste Anja jij stelt de vraag wie de bedenker van de huidige vreemdelingenwet is en schrijft:
“En geloof Verdonk niet als ze zegt dat er geen families uit elkaar worden gehaald. Hier zit zo´n familie: vader mag blijven, moeder en de dochters niet. Wat moet hij nu doen? Zijn vrouw en kinderen laten gaan of met hen mee terug gaan naar een land waar hij gevaar loopt? Wie bedenkt zoiets?”
Anja, je zit lang genoeg in de politiek om te weten dat de sociaaldemocraat Job Cohen verantwoordelijk is [url=http://atlucida.web-log.nl/log/3962075]voor het ontwerp[/url] van de Nederlandse vreemdelingenwet. Het is wel zo eerlijk de feiten onder ogen te willen zien en het beleid en de uitvoering van de vreemdelingenwet niet als een schrikbeeld van harteloosheid en kille onmenselijkheid aan de mens Rita Verdonk op te hangen.
Een korte toelichting op het beleid dat door Job Cohen is opgesteld, en wel door De Grote Verzoener en mensenvriend Job Cohen:
“Zelfs als wij – en met wij zal zijn bedoeld de electorale appendix van de Linkse Kerk – het gevoel hebben dat wij nieuwkomers niet naar onze eigen maat opvangen, dan nog kan die maat er een zijn die voor nieuwkomers vanuit hun perspectief aantrekkelijk is. Naast deze groepen zijn er natuurlijk nog talloze anderen die via de weg van de asielprocedure proberen vaste voet aan de grond te krijgen in ons land, in de hoop op een beter leven of om een andere, menselijkerwijs begrijpelijke reden.
We kúnnen niet al deze personen een plaats geven in onze samenleving. Niet alleen omdat een verschil in welvaart op zichzelf geen grond oplevert voor het verlenen van asiel, maar ook omdat dit met dergelijke grote groepen fysiek onmogelijk voor ons is. Ik heb daarbij het gevoel dat wij het over de uitgangspunten van ons beleid betrekkelijk aardig eens zijn: rechtvaardig waar het gaat om op het opnemen van politieke vluchtelingen, streng waar het gaat om anderen.
Als wij er niet in slagen om ons op zichzelf juiste beleid strikt, om niet te zeggen, restrictief en streng, uit te voeren, dan is het op den duur, doodeenvoudig door de macht van het getal, onmogelijk om dat beleid in stand te houden.
Daarom zullen wij – nogmaals: met inachtneming van onze uitgangspunten – onszelf, of wij dat leuk vinden of niet, moeten opleggen om dat beleid streng uit te voeren. Ik denk dat dit de enige manier is om ons beleid beheersbaar te houden. Want om dat laatste gaat het: wij lossen het probleem niet op, wij kunnen alleen ons best doen om het beheersbaar te houden. En dus zullen wij voort moeten op de weg van rechtvaardig maar streng. Het kàn immers niet anders: wie rechtvaardig in zijn beleid wil zijn, moet streng zijn in de uitvoering daarvan. Vreemdelingendetentie behoort samen met de uitzetting tot het noodzakelijke sluitstuk van ons asielbeleid. Want wie niet bereid is uit te zetten, zet ons stelsel op scherp.”
Begrijp ik de missie van Anja Meulenbelt goed – een algeheel pardon voor alle asielzoekers – wanneer zij schrijft:
“Ik zie Marjan Berk en Nellie Frijda met verkreukelde gezichten van de emotie. Hanneke Groenteman, Hedda van Gennep, de filmmaakster die begonnen is met de portretten. Marijke Vos, Ed van Thijn en ik treden op als politici, en beantwoorden de vragen van Chris Keulemans, of onze partijen straks, als er een nieuwe regering komt, staan voor een generaal pardon. Uiteraard doen we dat, en onze partijen ook.”
Het is inmiddels geen verrassing meer dat een uitgelezen links groepje (bekende) Nederlanders zich het lot van de ‘26.000 gezichten’ aantrekt. Van sommige politieke kopstukken is zelfs bekend dat zij zonder enige wroeging – en vaak bij ontstentenis van een echt eerlijk eigen verhaal – het asiel- en vreemdelingenvraagstuk tot inzet van de verkiezingen maken.
De emotionele lading die op de achtergrond rondom de kwestie van (uitgeprocedeerde) asielzoekers in het bijzonder en bij moslimmigranten in het algemeen meespeelt- maakt de verleiding bij verschillende oppositiepartijen kennelijk erg groot om niet toch uit electorale motieven menselijk al te menselijk leed tot op het botte af te exploiteren. Progressief links gelooft in de gezamenlijke missie van Nederland een betere wereld te maken. Er worden gouden bergen beloofd. Politiek progressieve mensenvrienden van alle gezindten bieden tegen elkaar op wie zich van hen het meest ruimhartig durft op te stellen. Welke partij durft het verst te gaan in het wekken van valse verwachtingen.
Jij beste Anja lijkt er nog al ver in te willen gaan. Zo schrijf jij:
“Vooruitlopend op het generaal pardon dat toch echt moet komen. Of ik mijn naam daaraan wil verbinden. Dit is burgerlijke ongehoorzaamheid en ik ben volksvertegenwoordiger. Ik zeg ja. Er zijn grenzen aan wat je als mens mag tolereren en die zijn bereikt.”
De botte aanmatiging het meerderheidsbeleid van minister Verdonk niet als menselijk te kapittelen omdat het kennelijk niet voldoende tegemoet komt aan het ‘morele dictaat’ van een drammerig groepje filantropische radicalo’s. Wouter Bos heeft niet alleen het probleem hoe hij binnen de gelederen van zijn partij grote aantallen moslimmigranten in het partijpolitieke gareel dient te houden c.q. te krijgen… Maar daarnaast moet hij met het oog op de landelijke verkiezingen, met als inzet een sterk links en sociaal meerderheidskabinet, kennelijk ook nog eens zijn eigen buitenparlementaire “achterban” en oppositiegenoten te vriend houden.
Ik geef geen aalmoezen, Lucida. Ik werk, met Palestijnen, met migranten, en voor zover ik dat kan zet ik me ook in voor vluchtelingen. Ik doe dat niet om me op de borst te kloppen, evenmin vind ik het nodig om dat in het verborgene te doen. Tenslotte wil ik met mijn verslagen daarover andere mensen stimuleren om het werk te ondersteunen en inspireren zelf de handen uit de mouwen te steken. Dat je daarmee ook reacties ontlokt aan zuurpruimen die proberen dat werk in discrediet te brengen neem ik op de koop toe.
Je hebt een cynisch stuk geschreven waarin elke poging van Nederlanders om op te komen voor de mensen die al jaren wachten op een verblijfsvergunning wordt afgedaan als opportunistisch en politieke exploitatie. Dat is gezien de situatie waar veel van die mensen in verkeren nogal misselijk.
De suggestie dat mensen die zich inzetten voor deze groep asielverzoekers feitelijk bezig zouden zijn om een grenzeloos aantal mensen toe te laten is een drogreden die wel vaker wordt gebruikt. Het is volstrekt niet aan de orde. Er gaan op dit moment al meer mensen Nederland uit dan er in komen. De nieuwe wetgeving is al heel erg streng. Het gaat hier om een groep mensen die nog onder de oude wet valt en al jarenlang, meer dan vijf, soms tien jaar wacht of ze een verblijfsvergunning kunnen krijgen. Wij pleiten voor een generaal pardon voor de mensen die geheel buiten hun schuld zoveel jaar aan het lijntje zijn gehouden, niets meer en niets minder.
Inderdaad, ik vind Verdonks beleid, gezien de ervaringen hierboven, zonder meer onmenselijk en harteloos, en ik wil dat hierbij graag nog eens herhalen. Verdonk is ook binnen het kader van de wet bij machte om de mensen die nog moeten wachten een pardon te geven of ze minstens in afwachting van hun procedure fatsoenlijk te behandelen. Je zet geen gezinnen op straat, je haalt geen families uit elkaar, je sluit kinderen niet op.
Verdonk is ook onder de huidige wetgeving niet verplicht om homo´s, mishandelde vrouwen, gemartelde en getraumatiseerde mensen, christenen en anderen uit te zetten naar landen waar ze gevaar lopen vervolgd te worden. Harteloos vind ik daarvoor nog een eufemisme. Ik vind het schandelijk en tegen alles waar een beschaafd land dat heel goed weet wat vervolging is voor hoort te staan.
Verder vind ik dat een partij die menswaardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit in het vaandel heeft staan een humane behandeling van vluchtelingen absoluut tot inzet moet maken van de verkiezingen, dat is wat je als politieke partij hoort te doen, en ik ben dus blij dat Jan Marijnissen gezegd heeft dat dat bij de prioriteiten hoort van de SP.
Is Lucida het pseudoniem van Verdronk?
Moet natuurlijk zijn Verdonk, freudiaanse slip of the pen.
Lucida, je schrijft hierboven een uitgebreid stuk waarop Anja zelf al reageerde.
Maar ik heb een vraag aan je, die voor mij als lezer belangrijk is. Omdat ik de werkelijke reden van je stuk niet goed kan plaatsen en dat graag wil kunnen. Dus ik hoop dat je dat antwoord wilt geven.
Je stuk gaat (ik vat kort door de bocht samen) over het verdedigen van het beleid van minister Verdonk. Je giet je verdediging in de vorm van een scherpe aanval op de persoon van Anja Meulenbelt, een toelichting op het beleid van Cohen, vragen die je bij Anja’s uitspraken hebt en een politieke interpretatie die je aan de protesten tegen het beleid van minister Verdonk geeft.
Jouw stuk is een lang stuk, je citeert zorgvuldig, je schrijft goed en je moet hier minstens drie kwartier aan kwijt zijn geweest. Het is dus voor mij als lezer duidelijk dat het gaat over een onderwerp waaraan jij veel belang hecht. Maar wat is eigenlijk het onderwerp, vroeg ik me af.
Niet Verdonk, Cohen, Anja of de politiek. Dat zijn stuk voor stuk zaken die je aanvoert om mij iets achterliggends onder de aandacht te brengen.
Je schrijft: De emotionele lading die op de achtergrond rondom de kwestie van (uitgeprocedeerde) asielzoekers in het bijzonder en bij moslimmigranten in het algemeen meespeelt- maakt de verleiding bij verschillende oppositiepartijen kennelijk erg groot om niet toch uit electorale motieven menselijk al te menselijk leed tot op het botte af te exploiteren.
Als ik me niet laat afleiden door het tweede deel van de zin, waarin je oppositiepartijen een zeker opportunisme verwijt, dan vind ik je eigenlijke onderwerp in het eerste deel van je zin. Het gaat jou om de (uitgeprocedeerde) asielverzoekers in het bijzonder en de moslim-immigranten in het algemeen. Klopt dat?
Zo ja, dan heb ik daarover dus een vraag: wat is nou precies de reden dat de (uitgeprocedeerde) asielverzoekers en moslim-immigranten in onze samenleving voor jou aanleiding zijn zo uitgebreid, zo aanvallend en met zo’n opvallend heftige intensie over hen te schrijven?
Clara, ik heb jouw vraag gelezen en zal er later uitvoeriger op ingaan.
Beste Lucida, ook ik heb een vraag.
Hoe sta jij tegenover het aan de ene kant uitwijzen van (jaren lang) wachtenden en aan de andere kant het legaal binnen laten komen van (bijv.)Poolse loodgieters?
Dit terwijl er onder de “lang wachtenden” een prima loodgieter zich bevind maar die niet legaal hier mag werken.
Clara jij stelt mij de volgende vraag:
“Zo ja, dan heb ik daarover dus een vraag: wat is nou precies de reden dat de (uitgeprocedeerde) asielverzoekers en moslim-immigranten in onze samenleving voor jou aanleiding zijn zo uitgebreid, zo aanvallend en met zo’n opvallend heftige intentie over hen te schrijven?”
Ik meen dat je twee zaken goed van elkaar gescheiden moet houden. Het ene is een persoonlijke mening m.b.t. de opnamecapaciteiten van het Nederlandse opvang- en toelatingsbeleid van groepen asielzoekers en migranten. Het andere is de vaak ongemeen felle strijdwijze die door een drammerig groepje filantropische radicalo’s tegen het vreemdelingenbeleid van minister Rita Verdonk wordt gevoerd.
Ik richt mijn pijlen van venijn dus niet, zoals jij schrijft, op de (uitgeprocedeerde) asielzoekers, illegalen en moslimmigranten, maar op al degene (d.i. mainstream media, partijpolitieke organisaties en andere aanverwante links-radicale groeperingen) die het nodig vinden niet alleen het asiel- en uitzetbeleid van minister Verdonk systematisch te kapittelen als onmenselijk, hardvochtig en kil, maar die het daarnaast volstrekt vanzelfsprekend lijken te vinden Rita Verdonk ook nog eens als mens (soms bijna letterlijk) onder vuur te moeten nemen.
Laten we wel wezen, als het om de problemen van (uitgeprocedeerde) asielzoekers en de gestage toestroom van moslimmigranten en ongewenste vreemdelingen gaat, zit de huidige regering opgezadeld met de sociaaldemocratische erfenis van hoofdzakelijk de twee kabinetten Kok. Deze kabinetten hebben door hun lamentabele Paarse vooruitschuifcultuur een enorme bureaucratische puinhoop op het departement van vreemdelingenzaken en binnen de IND veroorzaakt.
Ook de fortuynistische “tussenpaus”, LPF’er, Hildebrand Nawijn is er niet in geslaagd orde op zaken te stellen. Pas bij het aantreden van minister Verdonk bleek er eindelijk schot in de zaak van het vreemdelingenvraagstuk te komen. En ja dan is het logisch dat er soms ook onsympathieke maatregelen moeten worden genomen om het systeem niet te laten ontaarden in (ambtelijke) willekeur en rechtsongelijkheid – en uiteindelijk het “verstrekken” van valse hoop.
Mijn mening is dat de minister, meer coulant dan al haar voorgangers bij elkaar – zeker als het om het verstrekken van permanente of tijdelijke verblijfsvergunning gaat! – de noodzakelijke balans tussen een rechtvaardig maar streng beleid op een juiste en integere wijze in evenwicht heeft weten te brengen. Het draagvlak onder Nederlanders voor een zekere solidariteit met mensen die op terechte gronden een asielverzoek indienen, wordt mijns inziens alleen maar breder als blijkt dat alle “rotte appelen” en dus ongewenste vreemdelingen zonder pardon de toegang tot dit land wordt geweigerd.
Mensen die hier een verzoek tot verblijf – op wat voor gronden dan ook – indienen hebben het recht de uitspraak over hun verzoek in dit land af te wachten. Toch kan tegelijkertijd niet worden ontkent dat er een bepaalde groep van juridische hulpverleners bestaat die het als zijn morele plicht ziet, de verschillende wegen van de rechtsgang zoveel mogelijk te bewandelen. Ook al is het verzoek een twee, ja zelfs drie keer afgewezen, de advocatuur vindt kennelijk altijd wel weer een argument, een wettelijk hiaat om alsnog eerdere uitspraken aan te vechten. Niet kan worden ontkent dat de langdurige procedures veelal ook worden veroorzaakt door een juridisch steekspel dat in de kern alleen maar beoogt – op kosten van gemeenschapsgeld – zoveel mogelijk obstructie en frustratie van de rechtsgang te plegen, met als oogmerk te komen tot uitstel en of langdurige vertraging van de definitieve afhandeling.
Zoals in mijn eerste reactie aangetoond, zijn de uitgangspunten die minister Verdonk hanteert bij de procedures tot uitzetting echter een logisch uitvloeisel van het beleid zoals dat door toenmalig staatsecretaris van vreemdelingenbeleid, Job Cohen, is opgesteld.
Aangezien jij Clara, maar ook Anja daar met een grote boog omheen lijken te draaien – geen van beiden refereert immers expliciet aan de passage waarin Job Cohen zijn beleid uiteen zette – wil ik de kern van het beleid toch nog een keer onder jullie aandacht brengen.
Job Cohen zegt over de het door hem opgestelde vreemdelingenbeleid:
“We kúnnen niet al deze personen een plaats geven in onze samenleving. Niet alleen omdat een verschil in welvaart op zichzelf geen grond oplevert voor het verlenen van asiel, maar ook omdat dit met dergelijke grote groepen fysiek onmogelijk voor ons is. Ik heb daarbij het gevoel dat wij het over de uitgangspunten van ons beleid betrekkelijk aardig eens zijn: rechtvaardig waar het gaat om op het opnemen van politieke vluchtelingen, streng waar het gaat om anderen.
Als wij er niet in slagen om ons op zichzelf juiste beleid strikt, om niet te zeggen, restrictief en streng, uit te voeren, dan is het op den duur, doodeenvoudig door de macht van het getal, onmogelijk om dat beleid in stand te houden.
Daarom zullen wij – nogmaals: met inachtneming van onze uitgangspunten – onszelf, of wij dat leuk vinden of niet, moeten opleggen om dat beleid streng uit te voeren. Ik denk dat dit de enige manier is om ons beleid beheersbaar te houden. Want om dat laatste gaat het: wij lossen het probleem niet op, wij kunnen alleen ons best doen om het beheersbaar te houden. En dus zullen wij voort moeten op de weg van rechtvaardig maar streng. Het kàn immers niet anders: wie rechtvaardig in zijn beleid wil zijn, moet streng zijn in de uitvoering daarvan. Vreemdelingendetentie behoort samen met de uitzetting tot het noodzakelijke sluitstuk van ons asielbeleid. Want wie niet bereid is uit te zetten, zet ons stelsel op scherp.”
Hoe nu is het mogelijk, dat ten tijden van het Paarse Kabinet het aangescherpte asiel- en uitzetbeleid nog op zoveel maatschappelijke instemming kon rekenen, terwijl onder het huidige kabinet hetzelfde beleid door deze aanvankelijke voorstanders nu te vuur en te zwaard wordt bestreden?
Voorzitter Vluchtelingenwerk Eduard Nazarski, voormalig adjunct-directeur van Vluchtelingenwerk benadrukte dat de Nederlandse regering het recht heeft om asielzoekers die niet aan de criteria voor vluchtelingenschap voldoen, af te wijzen. Over de eerste door Job Cohen geopende vertrek- en uitzetcentra zei hij: “Ik vind dit echt een heel sympathiek project.”
Ook John van Tilborg, directeur van de vluchtelingenorganisatie Inlia en woordvoerder van het Knooppunt Vrijwillige Terugkeer, vond het terugkeerproject een forse stap in de goede richting. hij zei hierover:
“Er is niet eerder zo’n breed draagvlak geweest voor een dergelijk project. Dat doet me deugd.”
En bij diezelfde gelegenheid liet een woordvoerster, A. van den Broek, die namens de Raad van Kerken bij het uitzetproject betrokken is, weten: “We hebben afgesproken voortaan te spreken over gefaciliteerde terugkeer.”
Kijk dat noem ik nog eens heel andere geluiden dan de manier waarop PvdA’er Jan Pronk minister Verdonk hekelde als minister van “deportatie”. Of een andere PvdA’er Klaas de Vries die minister Verdonk openlijk tot onmens betitelde. Ik ben wel eens benieuwd hoe het komt dat dit soort geluiden niet werden gehoord toen de sociaaldemocraat Job Cohen hiervoor de directe verantwoordelijkheid droeg?
We herinneren ons misschien nog een Turkse kleermaker in Amsterdam de heer Gümüs, die ondanks een brede steun vanuit het hele land, toch zijn biezen mocht pakken. Toenmalig staatsecretaris Job Cohen was niet te vermurwen. Hoe heette het toen zo mooi?: “…de marge van barmhartigheid … die de staatssecretaris was vergund voor groepen vreemdelingen die in Nederland arriveerden op een toleranter, althans minder repressief tijdstip, is tot in juridische decimalen vastgelegd.”
M.a.w. de vermeende inhumane, harteloze uitwerking van de uitzettingsprocedures zit als het ware al in het grondconcept van de aangescherpte vreemdenlingenwet ingebakken. Maar niettemin een wet dus, die door een grote meerderheid in de Tweede Kamer is aangenomen, immers al onder Paars luidde het credo: ,,Een illegaal is en blijft illegaal…”
Naast de vanzelfsprekende humane aspecten waar vooral de oppositie en verschillende belangenorganisaties terecht de nadruk op leggen, zijn er echter ook nog andere consequenties die de wens voor een algeheel pardon van de ‘26.000 gezichten’ aanzienlijk zullen bemoeilijken.
Zo zal van een algeheel pardon een aanzuigende werking uitgaan en schept het bovendien een precedent – in juridische of volkerenrechterlijke context mogelijk zelfs met terugwerkende kracht! – naar talloze (ongewenste) vreemdelingen (Gümüs) die wel zijn teruggekeerd. Over dit niet geringe morele dilemma wordt nog al eens makkelijk heengestapt door degenen die zich slechts blind lijken te staren op dat ene doel: een algeheel pardon voor alle (illegale) asielzoekers en moslimmigranten.
Tot slot wil ik Anja en Clara uitnodigen nu ook eens daadwerkelijk in te gaan op de mores zoals die door de ontwerper van de vreemdelingen wet, Job Cohen, op ondubbelzinnige wijze in de vreemdelingenwet is vastgelegd.
Lucida, bedankt voor de lange reactie. Ik heb pas vrijdag gelegenheid te reageren.
Olav Meijer en ik hebben eerder “aanvaringen” gehad met Lucida op de weblog van Jan Marijnissen. Ik wil niet op zijn lange retorische betogen ingaan (ook nog vol verkeerde aannames en onwaarheden). Met retoriek kan men alles verbloemen. De Nazi’s hadden tenslotte uitstekende retorische argumenten waarom ze 6 miljoen Joden moesten vermoorden.
Maar een paar dingen die vaak vergeten worden:
– Veel van de 26.000 zijn gewoon niet uit te zetten. Men kan alleen maar iemand uitzetten als het andere land die persoon ook toe wil laten. Meestal is dat in een bilaterale verdrag geregeld. Met sommige landen bestaat zo’n verdag niet (ook met grote landen zoals Indonesië).
Madam Verdonk heeft de mogelijkheid, mensen die “buiten hun schuld” in Nederland moeten verblijven een verblijfsvergunning te geven. Tot nu toe heeft ze dat zeer terughoudend gedaan. Ze schijnt liever hele gezinnen (met kleine kinderen) letterlijk op straat te zetten, dan een menselijke oplossing te vinden.
Daarbij – en verschillende juristen zijn hiermee eens – handelt ze in strijd met de verdragen over bescherming van het kind, en het gezin.
– Het gaat om een groep mensen die meestal volledig ingeburgerd zijn. Als ze een verblijfsvergunning zouden bezitten, hadden ze al lang de Nederlandse nationaliteit kunnen aanvragen.
Ook als mensen na lange jaren verblijf in Nederland wel uit te zetten zijn, is de vraag altijd nog of dat humanitair is. Vooral als kinderen ermee gemoeid zijn. Voor hun is Nederland hun thuisland geworden.
– Een generale pardon heeft geen invloed op de huidige wetgeving en zet ook geen precedent, aangezien de “26.000” per definitie onder de oude asielregeling (vóór Cohen) vallen.
Hier in Almere, heeft de afgelopen weken een hele school met ouders geprotesteerd tegen de dreigende uitzetting van een gezin die al jaren hier gewoond hebben. Ik denk dat de protesterende leerkrachten, ouders en kinderen al te goed beseffen dat het niet om retoriek gaat, niet om “dossiers” en ook niet om “beleid”, maar dat het uiteindelijk wel om echte mensen gaat.
Er is boven iets misgegaan met de link naar een bericht over de protesterende school.
Bij deze:
http://www.almerevandaag.nl/nieuws/almere/article429595.ece?secId=633
Charles jij schrijft:
“Olav Meijer en ik hebben eerder “aanvaringen” gehad met Lucida op de weblog van Jan Marijnissen. Ik wil niet op zijn lange retorische betogen ingaan (ook nog vol verkeerde aannames en onwaarheden). Met retoriek kan men alles verbloemen. De Nazi’s hadden tenslotte uitstekende retorische argumenten waarom ze 6 miljoen Joden moesten vermoorden.”
Ik heb de keren dat er sprake zou zijn van verschillende opvattingen niet ervaren als “aanvaringen”. Je zou misschien eens wat concreter kunnen zijn, en aangeven waar die “aanvaringen” betrekking op hadden. De mening van een ander – uitsluitend omdat het een andere dan de jouwe is – trachten af te doen als verbloemende retoriek is kennelijk een veelgebruikt, maar niet minder opzichtig, trucje om er het mogelijk gebrek aan een passend weerwoord mee te camoufleren.
T.a.v. het vergelijk met de nazi-praktijken; immens sneu is het dat mensen zich met dit soort idiosyncratische gevoelsargumenten ongans houden. Tragisch ook om te moeten constateren dat zulke lieden daarmee het aandachtsveld waar het hier werkelijk om gaat verleggen – en daarbij ogenschijnlijk in het geheel niet gehinderd door enig besef van zelfkennis – naar de zaken die er helemaal niet toe doen, maar die met het oogmerk van een gerichte ressentimentbewerking te pas en te onpas worden opgerakeld.
Ik sta open voor discussie. Scheld niemand uit, maar steek niettemin mijn mening niet onder stoelen of banken. Deze en gene, allen hebben ze hun mond vol van vrijheid van dit en vrijheid van dat, maar zo gauw zij zich in spreekwoordelijke zin door anderen overvleugeld voelen – bijvoorbeeld op rationele, religieuze en of ideologische gronden – dan wordt ‘automatisch’ (en dus vaak ondoordacht) teruggegrepen op het politieke correcte verdedigingsmechanisme van politieke verkramptheid en zélf-opgelegde censuur.
Plots moeten allerlei krachten worden gemobiliseerd waarmee het dreigend gevaar op ‘gepaste’ wijze kan worden afgewend en indien nodig geëlimineerd. Het is sowieso een historische miskleun van jewelste om de strenge maar rechtvaardige wijze waarop minister Verdonk de Vreemdenlingenwet uitvoert – en binnen die context om het even welke andere bewindspersoon die gehouden is democratisch tot stand gekomen wetten uit te voeren – op enigerlei wijze te associëren met praktijken uit het nazi-verleden. Dat zouden sommige Italiaanse politici – voor sommigen de moederschoot van het fascisme – toch ook moeten weten.
Elke vergelijking in die richting gaat mank, maar laat onverlet de uiterst sinistere handelswijze waarmee sommige links-liberale antifascisten hun persoonlijke onmacht, het verleden zonder “omzien”, wrok en rancune te verwerken, anderen als schuld daarvoor in de schoenen schuiven.
Op eenzelfde onbezonnen wijze werd bij de brand van het Schipholcomplex, waar op tragische wijze elf uitgeprocedeerde asielzoekers zijn omgekomen, meteen geroepen dat de verantwoordelijke bewindspersonen moordenaars waren. En om het vermeende ‘morele’ gelijk achter die bewering nog eens extra “overtuigingskracht” bij te zetten werd het geheel met ludieke spandoeken en naziesymbolieken “opgesierd”. Zoiets valt dan allemaal onder vrijheid van meningsuiting.
En nog eens terugkomend op minister Rita Verdonk kan worden vastgesteld dat de link naar nazi-praktijken voor het eerst door voormalig minister Jan Pronk is gelegd. Hij achtte het nodig het asiel- en uitzetbeleid van minister Verdonk met de deportatiepraktijken van “destijds” te vergelijken. De toon was gezet. Vervolgens heeft Klaas de Vries het stokje overgenomen en de minister als onmens gekapitteld. Na hem nam ook burgermeester Job Cohen (dammanifestatie n.a.v. moord op Theo van Gogh; slavernijherdenking in Amsterdam Zuid-Oost) het ‘anti-Verdonk estafettestokje’ nog eens over. Vervolgens is het nog maar een kleine stap op weg van demonstreren naar demoniseren! Zeker dan wanneer zoals nu blijkt de mainstream media er schaamteloos ongenuanceerd op in springen, en het vreemdelingendossier op ‘gekleurde’ wijze een menselijk gezicht trachten te geven.
Leo jij vraagt:
“Beste Lucida, ook ik heb een vraag.
Hoe sta jij tegenover het aan de ene kant uitwijzen van (jaren lang) wachtenden en aan de andere kant het legaal binnen laten komen van (bijv.)Poolse loodgieters?
Dit terwijl er onder de “lang wachtenden” een prima loodgieter zich bevind maar die niet legaal hier mag werken.”
Te denken valt aan dat wat ze bij onze Oosterburen ‘Die Nachrangigkeitsregel’ noemen: bij gelijke geschiktheid dient een Duitse werknemer met voorrang te worden behandeld.
Lucida ik vermoed dat je heel erg op ruzie kickt.
Als je nieuwe inhoudelijke inzichten te bieden hebt, post die dan maar, en graag misschien wat korter en wat minder “verbal diarrhea”. Dat je de “sociaal-democraten” hippocriet vindt heb je nu voldoende herhaald. Dat je tegen “moslimimigranten” bent en Rita Verdonk een adequate minister vindt is ook nu duidelijk.
Dat zegt heel veel over jouw Lucida. Mogen “zij” van jouw géén menselijk gezicht hebben, Lucida?
@Charles jij bent kennelijk niet geïnteresseerd in discussie, maar loopt liever als een oud wijf te kijven.. Dat je mij allerlei zaken tracht aan te wrijven onderstreept jouw onvermogen over zaken in debat te gaan die niet bedoeld zijn om louter en alleen op de persoon te spelen. Jammer, maar wat zal ik zeggen Jedem das Seine. Mocht je onverhoopt toch normaal willen doen kan ik alsnog overwegen om met jou weer in discussie te gaan. Voor nu is dit voorlopig mijn laatste reactie aan jou.
Groet Lucida.
Lucida, je hebt nog een reactie van mij tegoed.
Je schrijft: Ik meen dat je twee zaken goed van elkaar gescheiden moet houden. Het ene is een persoonlijke mening m.b.t. de opnamecapaciteiten van het Nederlandse opvang- en toelatingsbeleid van groepen asielzoekers en migranten. Het andere is de vaak ongemeen felle strijdwijze die door een drammerig groepje filantropische radicalo’s tegen het vreemdelingenbeleid van minister Rita Verdonk wordt gevoerd.
Ik vroeg je nadrukkelijk naar het ene: wat is je persoonlijke mening over asielverzoekers en moslim-immigranten, waarom wind je je zo enorm over op over hun aanwezigheid in deze samenleving, waarom zijn ze voor jou ongewenst? Je geeft daar geen antwoord op.
In plaats daarvan krijg ik voor de tweede maal (heel veel) meer van het andere (en dus hetzelfde): een alle kanten opspattende aanval op links, ter verdediging van het beleid van minister Verdonk. Je stelt zelfs de legitimiteit van de Nederlandse rechtsgang ter discussie: de advocatuur vindt kennelijk altijd wel weer een argument, een wettelijk hiaat om alsnog eerdere uitspraken aan te vechten.
Het onderwerp waarop je op dit weblog van Anja reageerde, gaat over het beleid ten aanzien van een specifieke groep: de mensen die nog onder de oude vreemdelingenwet vallen. Jij blijft je van de domme houden en stelt dit beleid voortdurend en dus ten onrechte op een lijn met het beleid inzake de nieuwe vreemdelingenwet. En daarbij wil je stelselmatig geen onderscheid maken in asielverzoekers, illegalen en moslim-immigranten, aangezien je ze ook nu weer drie keer in één adem noemt. Voor jou kennelijk één pot ongewenst nat. Maar waarom toch? Daarop geef je dus geen antwoord.
Je stelt mij over het nieuwe beleid een vraag, die erop neerkomt dat je zegt: hahhahhaha, jullie eigen linkse architect Job Cohen is anders wel mooi degene die de basis heeft gelegd onder het snoeiharde beleid van minister Verdonk. Waar blijven jullie nou met je linkse praat?
Mijn antwoord daarop is simpel: ik erken dat de grondslagen van het nieuwe toelatingsbeleid (waarmee ik bekend ben) hard zijn, harder dan ik zou willen, maar om allerlei redenen noodzakelijk zijn. Maar ik eis tegelijkertijd dat de uitvoering van dat beleid voldoet aan eisen van internationale verdragen, zorgvuldigheid, fatsoen en nooit ook maar de verdenking op zich mag laden dat het wordt ingegeven door verkapte vreemdelingenhaat.
Vier criteria die in mijn ogen door de huidige minister bij herhaling en voortduring aantoonbaar worden geschonden.
Lucida, ik laat het hierbij. Ik ben vannacht namelijk uitgebreid op je weblog gaan kijken en heb daar in elk van de kolossale stroom van zichzelf herhalende en met dure woorden doorspekte artikelen die jij afscheidt intussen het ondubbelzinnige antwoord gevonden dat je hier weigert te geven.
Samengevat: jouw antwoord op de opnamecapaciteiten van het Nederlandse opvang- en toelatingsbeleid van groepen asielzoekers en migranten luidt platgezegd: liefst helemaal geen opnamecapaciteit. Om dat te onderbouwen schuw je bedenkelijke middelen niet.
Ik geef één voorbeeld: de afbeelding die je zonder commentaar onder de foto van Aboutaleb plaatst, maakt mij in één klap duidelijk waar je staat. Je zegt bij de opening van je weblog: Ik open deze log met de bedoeling een digitale dialoog op gang te brengen en, daarmee een bijdrage te leveren aan dat deel van het taalwetenschappelijk discour wat streeft naar een recollection of the immense loss.
Als deze afbeelding het niveau is waarop je die digitale dialoog wenst te voeren, dan ben je mij als gesprekspartner kwijt.
Niet echt een immense loss.
http://atlucida.web-log.nl/log/4245017
Ik weet dat het ondertussen een maand of 8 later is, maar wil de topic graag weer heropenen
Lucida, kun je mij antwoord geven op de vraag waarom je in je eerste reactie verteld dat de oude vreemdelingenwet is bedacht door Job Cohen en Rita Verdonk dit simpelweg uitvoert en dat je in één van de volgende reacties verteld dat Job Cohen het stokjeoverneemt van de demonisering van Rita Verdank. Erg consistent ben je niet in je redenering of er klopt dus echt iets niet met de wet zoals deze bedoelt is en de uitvoering hiervan. Veel ambtenarentaal lees ik van je, maar weinig goede onderbouwingen, want hetgeen jij ook verteld, is dat het scheef staat in de balans met de groei van de nederlandse bevolking en dat dit bij de asiel(ver)zoekers gezocht moet worden, terwijl uit de statistieken van het CPB blijkt dat er al een afname van bevolkingsgroei is en zelfs uit de laatste peiling bleek dat het tataal aantal inwoners van ons land verminderd is. Ik ben het met je eens dat er een eerlijke en rechtvaardig uitvoering moet komen van de vreemdelingewet, maar deze is zoals het nu wordt uitgevoerd, alles behalve rechtvaardig. En hiermee verschillen we dus duidelijk van mening.
Gezien de recente ontwikkeling in het stemgedrag van de nederlanders, een motie (met meerderheid) en een Rita die dit aan haar laars lapt en dan ook nog niet eens opstapt zoals het een zelf- en democratie respecterende minister betaamt, denk ik ook dat je er gruwelijk naast zit met je redenering.
(lees door op vorige bericht)
en mening over de persoon en uitvoering van Rita Verdonk
de bovenstaande 25 reacties tonen wat mij betreft aan dat discusieren over het internet een onbegonnen zaak is.. en dat weblogs en chatrooms het best kunnen worden vergeleken me een olievlek; het breidt zich constant uit zonder op te lossen…
In hemelsnaam, ga in een cafe zitten ouwehoeren, mischien kom je dan aan het eind van de avond nog een beetje dichter bij elkaar…
over en uit.
En wat doe jij dan hier, in plaats van in het café, Caspar, en dan ook nog jaren na het feestje?