Aan mijn bezoekersmetertje te zien komen veel mensen weer terug van vakantie. De Paasdip is voorbij. Leuk gehad? Weer toe aan Nederland?

Voor wie het gemist heeft en door de bomen het bos niet meer kan zien: een beetje verstopt onder dagboek 14 april zit een discussie met Amal en Salima over de verhouding tussen Marokkaanse mannen en vrouwen.
En onder de kop referentiekader een discussie over vijandbeelden.
Ik zet de discussie vandaag voort met een uit de hand gelopen column over islamofobie. Had een klein stukje moeten worden naar aanleiding van een ingezonden brief die illustreert hoe banggemaakte mensen ondertussen kunnen denken, met een paar opmerkingen uit een interessant artikel van een Francaise, Jasmine Lato. Is een groot stuk geworden. En er valt nog veel meer over te zeggen. Dat zal het boek worden dat ik van de zomer ga schrijven.

En nog een boek: ik mag de tekst schrijven bij een nieuw fotoboek van Gon Buurman, over de levensloop van vrouwen. Heb ik erg zin in.

Hoe maak je nieuws van bijna niks (welkom terug in Holland) In een interview met Opzij dat nog moet verschijnen heeft wethouder Aboutaleb gezegd dat vrouwen die er op staan een burka te dragen geen recht hebben op een uitkering als ze daardoor geen werk kunnen vinden. Grote stukken in alle kranten. Wel drie op een pagina in de Volkskrant. Eén journaliste heeft de moeite genomen om een ommetje te bellen bij de Sociale Diensten en het CWI in de grote steden. Het gaat tot op heden om 4 (vier) vrouwen.

De gedachte dat de media vooral links zijn, vooral geuit door rechts uiteraard, blijkt uit onderzoek niet te kloppen. Zie weblog van Jan Marijnissen. De vertegenwoordigers van de coalitiepartners komen vaker aan het woord dan de vertegenwoordigers van de (linkse) oppositie. Met uitzondering van, jawel, de Telegraaf. Dat bevestigt de indruk die ik al had, behalve dat ik dat van de Telegraaf niet wist, want die lees ik zelden. Klein voorbeeld uit eigen praktijk: meerdere pogingen om opiniestukken geplaatst te krijgen waarin wordt opgeroepen om wel met Hamas te gaan praten hebben het niet gehaald, onder andere een artikel van Harry van Bommel en mij. Wel staat in het NRC een opiniestuk van Uri Rosenthal, collega in de Eerste Kamer voor de VVD, die vindt dat we niet met Hamas moeten praten omdat die het niet verdienen. Waarmee hij zich ook maar even afzet tegen de WRR. Ik heb het niet nauwkeurig geturft, maar tot op heden waren de reacties in de media tegen de WRR veruit in de meerderheid. Ook alweer in de Volkskrant.

Rosenthal stelt, geheel terecht, dat democratie meer is dan vrije verkiezingen. Het gaat ook om de vrijheid van organisatie, van meningsuiting, het afzweren van corruptie en dergelijke. En Rosenthal wil niet geloven dat het daar in de Palestijnse Gebieden goed mee gaat. Ik ben duidelijk beter op de hoogte dan Rosenthal. Er hebben vele verschillende partijen meegedaan aan de verkiezingen. De enige belemmeringen bij de campagnes van de kandidaten kwamen van Israel, die onder anderen probeerden om Mustafa Barghouti te verhinderen naar Jeruzalem te komen, en de Oost Jeruzalemieten aanvankelijk tegen wilden houden om hun stem uit te brengen. Er was binnen de Palestijnse gebieden geen sprake van een ´geweldsdreiging´, veel Palestijnen die ik heb gesproken hebben op Hamas gestemd omdat ze genoeg hadden van, jawel, de corruptie van Fatah. Rosenthal wil eenvoudig niet geloven dat Hamas heeft gewonnen juist omdat ze zich aan de democratische spelregels hebben gehouden. En voor zover ze dat in de toekomst niet gaan doen worden ze bij de volgende verkiezingen weer weggestemd, als ze tenminste niet voor die tijd ten val worden gebracht door de buitengewoon democratische pogingen van het westen en van Israel om ze uit te hongeren en met invallen, aanslagen en permanente geluidsbombardementen op de knieen te krijgen. ´Hier wreekt zich het feit dat Hamas als terroristische groepering gewend is zich te onttrekken aan iedere vorm van democratische controle en gereguleerde publieke verantwoording´. Dat is geen feit, dat is een onbewezen opinie. Het punt is nu juist dat Hamas de bocht heeft genomen van ondergrondse verzetsorganisatie naar organisatie die zich laat controleren door een parlementair systeem. Rosenthal heeft geen idee, en reageert vanuit zijn overbekende vijandbeeld, niet getoetst aan de realiteit.

Sommige mensen die geen enkele ervaring hebben in de politiek zien het helderder. Zoals Esma Alariachi, een van de ´meiden van Halal´, die nu als ´gastarbeider schrijft voor Wij Blijven Hier. Citaat:

Ik vind het bijvoorbeeld belachelijk dat Hamas niet als volwaardige politieke partij wordt gezien om mee te praten. What the hell? Wat mankeert de wereld? De hele westerse wereld wil dat er overal democratie heerst en dan wordt er ergens democratisch voor een partij gekozen, is het weer niet goed, omdat het de verkeerde partij is. The world has gone mad! Ik snap best dat er wordt gezegd dat Hamas niet de aangewezen partij is om te regeren, vanwege haar terroristische stempel. Maar is er wel eens kritisch gekeken naar de regering en het leger van Israël? Dat is pas niet pluis. Verder kun je pas weten wat een partij voor ideeën heeft als men met haar rond de tafel heeft gezeten. Kortom, eerst praten dan pas beslissen. Iedereen houdt toch van verbaal problemen op te lossen? Dit is een kans

De oogst in de Palestijnse Gebieden staat op dit moment op 19 doden, waaronder drie kinderen. Zie het wekelijkse mensenrechtenrapport van het PCHR (Palestinian Centre for Human Rights) op Electronic Intifada.

Ronald Plasterk heeft met in zijn column in Buitenhof, waar ik met plezier naar verwees, een fout gemaakt die hem op een briesende column van Ephimenco kwam te staan. Ephimenco is niet islamitisch maar katholiek opgevoed.
Plasterk in een ingezonden brief in Trouw vanochtend:
In mijn Buitenhof-column van afgelopen zondag signaleerde ik dat de drie felste reacties op het WRR rapport afkomstig waren van prominente Nederlanders die zelf in een islamitische dictatuur zijn opgegroeid (Hirsi Ali, Ellian en Ephimenco: Somalie, Iran en Algerije) en dat ze alledrie op een ayatollah-manier reageren op een rapport waar ze het niet mee eens zijn: tieren, schelden en disqualificeren, precies zoals de regimes in die landen dat doen. In Trouw van gisteren zegt Ephimenco nu over mij: beunhaas, knoeier (3x), babbelaar, bruine regionen, onwelriekend, liegen, huiveren. Ephimenco tekent aan dat hij, anders dan ik gezegd had, niet islamitisch is opgevoed. Hiervan acte, en mijn excuses dat ik me niet in zijn c.v. had verdiept. De correctie tast de essentie van mijn betoog overigens niet aan, en Ephimenco´s reactie bevestigt mijn observatie.

Gisteren er vijf uur over gedaan om mijn paspoort met spoed verlengd te krijgen, toen ik tot mijn schrik zag dat ik een paar dagen tekort kwam – voor toegang tot Israel moet een paspoort nog minstens zes maanden geldig zijn. Ik ga niet uitleggen hoe ik er, samen met de bureaucratie, en de vriendelijke hulp van mensen die het ook niet konden helpen, in geslaagd ben om drie keer in de rij te staan met een nummertje, er drie taxiritten, een treinreis naar Den Haag, drie keer door de scan bij Buitenlandse Zaken over heb gedaan om nog net op tijd mijn paspoort verlengd te krijgen, als ik daaraan begin zitten we hier morgenochtend nog. Maar het komt op het nippertje nog in orde, inshallah. Vrijdag vertrek ik weer naar Gaza in de hoop dat we nu de training kunnen gaan geven die we door de cartoonrellen niet door konden laten gaan. Joes heeft ondertussen verzenuwd achter onze vergunning aangezeten, want door Pasen en Pesach waren alle instanties onbereikbaar. Gisteren het verlossende woord van Erez: we zijn gecleard. Oef. Als er nu niets anders tussenkomt, koffertje pakken. Opnieuw mijn inleidingen voor de training voorbereiden.
Het dingetje van de KPN waarmee ik vanaf de flat met mijn laptop zou kunnen internetten is ook nog steeds niet in orde, ondanks twee bezoeken en enige correspondentie met de KPN, en hun excuses, want ze hadden me een verkeerd abonnement gegeven. En door Pasen komt dat niet op tijd in orde. Maar eens komt het goed en zolang behelp ik me met de lijn op het kantoor. Als alles verder goed gaat.