Koudekerke. Onderweg van Rotterdam naar Vlissingen: wat een uitgebreide vlaktes groen, wat een ruimte, wie zegt toch dat Nederland vol is. Tas met leesvoer en de laptop mee. Moet nog wat nota’s wegwerken en mijn verhaal voor het debat met Van Ardenne afschrijven en oppoetsen, nota over Palestina voor de SP van Harry van Bommel en mij moet ik actualiseren voor die in het partijbestuur besproken gaat worden. Met Anneke mee naar Zeeland, half werk, half uitrusten. Zeg ik toch ook altijd: vakantie is als je rustig kunt werken.
Werk vanochtend weblogje bij. Zo gauw de naam Hirsi Ali valt kan ik rekenen op dubbele porties reuring. De linkse kerk is bezig met een hetze, 1-0 voor Hirsi Ali, is een bijdrage die nog redelijk netjes is. Dan denkt iemand dat ik Hirsi Ali als ‘afvallige socialist’ het liefste vermoord wil hebben, en met Ellian erbij – hoe lang is mijn hitlist? Een ander neemt Farah Karimi even mee, van Groen Slinks, die terroristenpartij, afschieten die bende. Er wordt in sommige breinen veel geschoten. Normaal komt dat niet door mijn selectie heen, maar als voorbeeld laat ik ze nu toe, uit wat voor mensen bestaat de Ayaan fanclub, hoe denken mensen die nu woedend zijn omdat ze betrapt is op leugens, is er iemand bij die gewoon nadenkt en daar conclusies aan verbindt? Is in ieder geval nog niet langs gekomen. De agressie, dat haar dit wordt aangedaan, richt zich niet alleen op de boodschapper, maar op iedereen die een kritisch geluid over de heldin heeft laten horen.
Ik lees het boek van Joan Didion uit, over het jaar na de dood van haar man, met wie ze veertig jaar getrouwd was. The year of magical thinking – er is ook een vertaling in het Nederlands. Didion beschrijft het proces van haar ontreddering analytisch, in detail. Hoe ze vroeger misprijzend dacht over het boek van een andere weduwe, van Dylan Thomas. Zelfmedelijden, dacht ze destijds vernietigend. Toen was ze twee en twintig. Nu overkwam het haar zelf. Samen aan de eettafel. Zij mengde de sla. Hij praatte tegen haar. En toen opeens niet meer. Dood. Ze beschrijft hoe ze zijn schoenen niet weg kan gooien. Voor het geval hij terug komt. Ze weet dat het een soort van gekte is, dood is dood. Toch kan ze die schoenen niet wegdoen. Time is the school in which we learn.
Heeft iemand gisteren de Leugen regeert gezien? Het nieuws over haar verzonnen vluchtverhaal had Ayaan Hirsi Ali zelf al in 2002 verteld bij Barend&vanDorp en Zembla liet weten dat ze spijt hadden dat ze deze informatie niet in de uitzending hadden getoond. Ik heb het zelf dan ook talloze malen gelezen in de krant en het was dan ook geen nieuws. De broer heeft inmiddels ook al verklaard dat haar huwelijk wel degelijk gearrangeerd was. Laat de kritiek op haar strikt inhoudelijk zijn want anders komt het misschien als een boemerang terug.
Deze uitzending vanochtend in de herhaling gezien. Deze uitzending heeft klaarblijkelijk als enige doel het in diskrediet brengen van de persoon Hirsi Ali. Uitgerekend de Vara die voor 26.000 gezichten haar best doet om een algemeen pardon te verkrijgen, wil blijkbaar één gezicht een hak zetten.
Blijkbaar is het generale pardon enkel nastevenswaardig voor mensen die een gelijke politieke visie hebben als de VARA-coryfeeën. Zo niet dan zal men proberen je als persoon kapot te maken.
Deze reportage is schunnige riooljournalistiek, ik kan het echt niet anders zien.
Maar als iedereen met verblijfsstatus die leugens verkondigd heeft het land moet verlaten, dan kunnen heel veel mensen hun koffer pakken. Óf geldt dit alleen voor Hirsi Ali ?
Te laat Anneke, de niet-inhoudelijke kritiek is hier sinds gisteren al in veelvoud geplaatst.
Je draait de zaak een beetje om, Henk. Veel mensen die niet eerlijk zijn geweest zijn het land uitgezet. Zoals Verdonk zelf zei: ze had ook Hirsi Ali terug gestuurd. Dat dat niet is gebeurd heeft er dus mee te maken dat Hirsi Ali haar leugens al (gedeeltelijk) had opgebiecht bij de partijleiding die haar graag als parlementarier wilde hebben. Maar hoeveel van de mensen die het land uitgezet zijn hadden zo’n kans? Het gaat er dus helemaal niet om deze ene persoon het land uit te zetten, het gaat er om dat er met twee maten wordt gemeten. En dat uitgerekend een politica zich nooit en te nimmer op zulke voorrechten mag beroepen.
Waarmee ik dus niet zeg dat ze het land uit zou moeten. Ik zeg dat die anderen niet zo streng behandeld hadden moeten worden.
Het is best begrijpelijk dat iemand die geen andere uitweg ziet dat ‘verhaal’ vertelt dat tot het doel – een verblijf of nog liever: een verblijfsvergunnung – kan leiden; dit geldt behalve voor die vele duizenden asielzoekers ook voor Hirsi Ali; maar zij zou nooit meer met enig recht ook maar 1 woord kunnen verkondigen over de validiteit van de beweegredenen van al diegenen die hierheen kwamen en nog hierheen zullen komen. Er zijn meer flinke, ondernemende vrouwen en mannen als zij, die door een door haar ondersteund beleid echter niet dezelfde kansen krijgen als zij kreeg, o.m. door de kruiwagen die de eveneens ‘ondernemende’ Neelie Kroes haar bood…
Anja,
ik waardeer jou genuanceerde mening omtrent the Hirsi-gate.
Je noemt vandaag terloops jouw werk voor de palestijnen. Van de 10-geboden in Trouw weet ik dat dit jouw hart heeft.
zou jij ook eens in willen gaan op de strekking van navolgend bericht dat ik trouw van vandaag verscheen ?
gr,
Hans
Arafat ontving hulp in ruil voor een oplossing
Het geld van de westerse donorlanden heeft van het begin af aan het Palestijns Bestuur onder leiding van Jasser Arafat gediend, ook al wisten de donoren dat aanzienlijke bedragen in de verkeerde zakken belandden.
De deal was simpel: wij (het Westen) houden jou, Arafat, in stand in ruil voor een oplossing (akkoord/rust) met Israël.
Tien jaar lang ontvingen de Palestijnen gemiddeld zo’n miljard dollar per jaar. Naar schatting de helft daarvan is ’zoek’.
Het persoonlijke fortuin van Jasser Arafat werd na diens dood geschat op 3 miljard dollar.
Het is onbekend waar dat geld is gebleven.
De afgelopen jaren eisten de Wereldbank en het IMF transparantie.
Maar ook Arafats opvolger, president Mahmoed Abbas, gebruikte vlak voor de verkiezingen de donorgelden om de ambtenarensalarissen op te schroeven. Het was zijn manier om hun stemmen te kopen. Het mocht niet baten. De zege van Hamas en zijn weigering Israël te erkennen maakten een einde aan de ’deal’: de donors trokken de hulp in.
De schrijnende economische, en dus explosieve situatie doet ze nu opnieuw naar wegen zoeken om de nood te lenigen.
Bron: Trouw 13 mei 2006
Beste Hans, dat is oud nieuws, dus geen nieuws. Dat Fatah niet fatsoenlijk met het geld om ging is nu juist een van de belangrijke reden waarom oude Fatah aanhangers op Hamas hebben gestemd. (Overigens is van een deel van het geld wel bekend waar het heen ging, Arafat had een eigen fonds, en gaf graag op feodale wijze geld weg aan mensen of projecten die hij persoonlijk de moeite waard vond, ik ken veel organisaties die geholpen zijn met een schenking uit de ‘Presidents Office’, en was er zelf bij hoe mensen in de wachtkamer zaten met een petitie.) Wat er nu dus totaal mis is met de reactie van Europa, is dat de Palestijnen zelf voor Hamas hebben gestemd omdat die juist op dat punt onkreukbaar zijn, waarop de EU besluit om het geld alleen te willen overhandigen aan, juist, Abbas.
Hallo Anja,
Bedankt voor jouw reactie.
Jouw eerste zin bevat dezelfde ontduiking als welke de intellectuele vrienden van Hirsi momenteel gebruiken nl. dat oud nieuw geen nieuws is.
Ik ervaar dat als een merkwaardige redenering. Moeten wij onze kinderen dan maar niet meer vertellen van de gruwelen van de holocaust om maar eens iets te noemen?
Ik zou het een goede zaak vinden wanneer wij in ons calvinistische land waar zelf de RK calvinistisch is, eens realistischer met andere culturen zouden omgaan.
In cultueren waar het christendom geen invloed heeft gehad blijken mensen anders met elkaar om te gaan t.a.v. het mijn en dijn vanwege familiebanden bijv. en kennen niet het “uw ja zij ja en uw nee zij nee”.
Het gaat mij daarbij niet om goed of fout maar dat we volwassen leren omgaan met lieden als Hirsi en Arafat en Abbas die een heel nadere beleving van de werkelijkheid blijken te hebben (gehad).
Met vriendelijke groet,
Hans
Je bent bezig om een merkwaardig vooroordeel te verspreiden dat corruptie een cultuurverschijnsel zou zijn. Ik dacht dat wij daar in het Westen ook wel het een en ander van af wisten. Diefstal is in principe net zo goed tegen de islam als tegen het christendom.
En als je je kinderen over de holocaust wilt vertellen doe je dat niet omdat het ‘nieuws’ is, neem ik aan, maar omdat het een belangrijk deel van onze geschiedenis is.