(summary at the end)
Leo en ik waanden ons bijna in Gaza, toen we aan kwamen zetten met onze spullen van Stichting Kifaia in de Meervaart in Amsterdam. Het Palestijns Platform voor Mensenrechten en Solidariteit had een groot festival georganiseerd om de Palestijnen te ondersteunen. Veel Palestijnse en Marokkaanse Nederlanders. Mohammed Cheppih als de grote organisator achter de schermen, en met Amani was hij op het podium ook nog de ceremoniemeester en leidde hij de veiling. Want de bedoeling was dat we niet alleen bij elkaar zouden zitten en kwaad en verdrietig worden over wat er in Palestina allemaal gebeurt. De bedoeling was dat we onze solidariteit om zouden zetten in klinkende munt. En dat gebeurde.
(Mohammed Cheppih)
(Amani)
(Amin Abu Ibrahim)
Na een film de koranrecitatie. Speech van Amin Abu Ibrahim, van het PPMS. Om met de Nederlandse Palestijnen en sympathisanten samen op te komen voor de rechten van Palestijnen. Zeker nu, nu het Palestijnse volk de democratische weg heeft gekozen naar de stembussen. En wat was het antwoord van de Europese en Amerikaanse politiek? Ze straffen het gehele Palestijnse volk. Maar wij zullen de uithongeringsstrategie nooit accepteren. Wij verzoeken de Europese politiek en de Nederlandse regering in het bijzonder de uithongering van het Palestijnse volk stop te zetten want dit is tegen alle menselijke normen en waarden en zeker niet in overeenstemming met de waarden en normen die Europa zegt belangrijk te vinden.
Inshallah keren wij op een dag terug naar ons geliefde Palestina.
(Ahmed Marcouch)
Ahmed Marcouch deed het woord. Benadrukte hoe belangrijk het is om solidair te zijn. Wat Marcouch betreft hoort ook Israel bij de schurkenstaten. Kritiek op Israel moet en mag. Maar we moeten het niet vermengen met jodenhaat, zei hij. Kritiek op Israel is gen antisemitisme, maar antisemitisme wijzen we af. In Amsterdam horen joden en moslims vreedzaam met elkaar te leven. We zoeken de bindingen. De Palestijnse zaak is niet alleen een islamitische zaak. Mensenrechten en solidariteit gaan altijd boven etnische en religieuze zaken heen. En we moeten opstaan tegen ieder die de mensenrechten schendt. Op een constructieve manier. Samen met de joodse Amsterdammers die ook niet blij zijn met wat Israel doet en die ook niet willen dat Palestijnen in kampen leven. We moeten het conflict niet naar Nederland importeren.
Cheppih vertelde hoe moeilijk het was geweest om Palestijnen naar Nederland te krijgen. Vader Atta Hanna, een orthodox christelijke priester kreeg geen toestemming om uit te reizen. We volgenden een interview met hem op het beeldscherm. Maar ook dat interview was er bijna niet geweest omdat de man die het maakte ook moeilijkheden kreeg bij de grens. En ook de vier zangers van Anasheed werden zes uur opgehouden bij de grens en mistten hun vliegtuig. Maar kwamen er uiteindelijk wel door. Liederen die de Palestijnen in het publiek zo goed kenden. Biladi, hoorde ik keer op keer. Ons vaderland.
(Taysir Attamimi)
(Azzam Tamimi)
Taysir Attamimi, een Palestijnse religieuze opperrechter uit Jeruzalem hield een speech in het Arabisch waar ademloos naar werd geluisterd. Toen een man die voor Europese Palestijnen heel bekend is, Azzam Tamimi, uit Londen, in vurig Arabisch, doorspekt met Engels. Een toneelstukje door jongeren. Kinderen uit Haifa, maar die Haifa nooit hadden gezien, met een lied. Een powerpoint presentatie met de afschuwelijke beelden die we in Nederland zelden te zien krijgen. De doden. Een kind dat door het hoofd was geschoten. De mensenmassa die hun doden naar hun laatste rustplaats brachten. Daarna mijn speech. Wat moet ik hierna nog zeggen, zei ik. En vertelde over – nee, niet alleen de doden, we moeten het over de levenden hebben, het alledaagse leven in Gaza, hoe vissers niet meer kunnen vissen, de boeren hun tomaten niet meer de grens over krijgen. Hoe kinderen onder het bed van hun ouders slapen uit angst en hoe de dochters van een vriendin met hun schoenen aan naar bed gaan voor het geval er een bom op hun huis valt.
De veiling. Cheppih had ons beloofd dat er veel geld zou komen, dit jaar uit te reiken aan ons project in Gaza, voor rolstoelen en medicijnen voor de gehandicapten. Eerst zien, dachten wij zuinige Nederlanders. We hadden het nog niet meegemaakt, hoe genereus een islamitisch publiek, de Palestijnen, de Marokkanen zouden zijn. En prachtige Marokkaanse jurk ging weg voor duizend euro. En fles Palestijnse olijfolie, symbool van wat voor de Palestijnen zo waardevol is, zeker nadat we op het beeldscherm de ontworteling hadden gezien van de eeuwenoude olijfbomen door het Israelische leger. Ging weg voor 150 euro. Nog een jurk, en nog een. En vrouw bracht een gouden armband om geveild te worden. Anderhalf duizend euro. Er werd nog een ring naar het podium gebracht, en een ketting. Ondertussen haalden kinderen kleingeld op, en kaartjes met wat mensen beloofden te doneren. Leo en ik waren er stil van.
Gesprekken in de pauze. Mensen die ons een hand kwamen geven. Goed wat jullie doen. Bedankt dat jullie voor onze mensen werken. Ik word daar altijd verlegen van. Een paar mannen van een moskee die kwamen praten. Zitten er ook moslims en Marokkanen in jullie organisatie, vroegen ze onder andere. Ik kon de lijst met het nieuwe aanbevelingscomitee laten zien. Ahmed Marcouch. Mohammed Rabbae. Leyla Cakir, de voorzitter van de moskee in Geleen, en nog veel meer. Naast de joden, christenen en ongelovige Nederlanders. Een prachtige multiculturele lijst namen. Zoals het hoort.
(Jan Wijenberg)
Liederen. Interview met de opperrechter Attamimi. Toen weer een Nederlander, Jan Wijenberg, die ambassadeur was, onder andere in Jemen en Saudi Arabie. Die windt er geen tactvolle doekjes omheen. Er is geen Palestijns-Israelisch conflict, zei hij. Het probleem is Israel. En er is een simpele oplossing: het internationale recht. De resoluties van de Veiligheidsraad van de VN die nog steeds van kracht zijn. De Conventies van Geneve. In 1968 had Israel zich terug moeten trekken uit alle Palestijnse gebieden. En zolang dat niet is gebeurd hebben de Palestijnen het recht zich te verzetten. Niet door burgers in een ander land aan te vallen. Maar wel door zich te verzetten, ook met wapens, tegen soldaten op hun grondgebied. Israel schendt de mensenrechten dagelijks. Op grote schaal. En dat is ook slecht voor Israel zelf.
Donderend applaus.
(Mohamed Rabbae)
(De veiling. Die allochtone Zeeuw op de achtergrond die er zo buitenlands uitziet is Leo de Kam)
De opperrechter kwam nog persoonlijk meehelpen om de laatste sieraden te veilen. Een slotspeech van Mohammad Rabbae, die die de dag ervoor nog met me in een forum zat in Nijmegen. Een woedende speech. Als het gaat om de rechten van Palestijnen geven onze democratische landgenoten opeens niet thuis. De Palestijnen klommen het podium op om te dansen. In de zaal zat een groep meiden te zingen en met hun keffiyah’s te zwaaien.
En dan tot slot weer de inkeer. Attamimi leidde het gebed, en bijna iedereen in de zaal bad mee. Het was afgelopen. Volgend jaar weer. Op Nakba dag, wanneer Israel de oprichting van hun staat viert en de Palestijnen treuren om wat verloren ging: de grote ramp.
(Yesterday in Amsterdam we had a big Festival “heart for Gaza”, organized by the PPMS – The Palestinian Platform for Human Rights and Solidarity. The people who came were Dutch Palestinians and Moroccans. Many people from muslim religious organisations. The fundraising was for NCCR in Gaza, for a project for material like wheelchairs for handicapped children. The people who where there have been very generous, like true muslims are)
Website PPMS
Die kinderfoto’s, Anja…. onbetaalbaar! 😛
En de pers liet het afweten. Zouden die de weg naar Palestina soms niet kennen? Schandalig.
Naar Palestina nog wel, Hendrik Jan, maar niet helemaal naar de Meervaart, dat is te ver.
Bedankt Anja!!! Niet alleen voor jou speech van gisteren maar voor alles wat je doet om de werkelijk situatie waarin de de Palestijnen leven onder de aandacht te brengen. Jij geeft me hoop door jou inzet en doorzettingsvermogen m.b.t. gerechtigheid en solidariteit.
Vredige groet,
Aissa Zanzen
Anja, fijn om zo’n optimistische reportage te lezen en de foto’s te zien. En je weet, of kunt weten, dat ik ook met graagte een bescheiden financiële bijdrage lever aan Kifaia.
Daarom des te droeviger mijn gemoed als ik op CNN zie dat
helaas nu in Gaza gebeurt dat wat Sharon nooit voor elkaar heeft gekregen maar wat in feite door de, door de VS verordonneerde, boycot van de democratisch gekozen regering nu is bereikt: een burgeroorlog van de Palestijnen onder elkaar.
De Israëlies kunnen handenwrijvend toezien.
Dank jou, Aissa. Wie weet, jouw hoop en inzet, en de mijne, en die van de anderen – de zachte krachten zullen winnen, dat komt uit een Nederlands gedicht.
Toevallig gebruikte ik deze krachtige eerste regel van het gedicht van Henriette Roland Holst ook, enkele dagen terug op de pvda-amsterdam-site…niet zomaar een gedicht, maar een hermetisch sonnet waarin een universele wijsheid ligt besloten.
Wat in deze tijd waarin de Homo Atlanticus met harde hand regeert ‘de machten die de liefde nog omkluistren’ zijn, daar heb ik zo mijn gedachten over.
De volledige tekst ervan:
De zachte krachten zullen zeker winnen
in ’t eind – dit hoor ik als een innig fluistren
in mij: zoo ’t zweeg zou alle licht verduistren
alle warmte zou verstarren van binnen
De machten die de liefde nog omkluistren
zal zij, allengs voortschrijdend, overwinnen,
dan kan de groote zaligheid beginnen
die w’als onze harten aandachtig luistren
in alle teederheden ruischen hooren
als in kleine schelpen de groote zee.
Liefde is de zin van ’t leven der planeten
en mensche’ en diere’. Er is niets wat kan storen
’t stijgen tot haar. Dit is het zeekre weten:
naar volmaakte Liefde stijgt alles mee.
Henriette Roland Holst
(1869-1952)
Dank je Anja, hier heb ik op gewacht.
Ik link even naar je weblog voor de foto’s
Pingback: Wij Blijven Hier!
Dankje Anja ik waardeer echt waar U mee bezig bent en over zondag het was echt het moeite waard..Ik was er zelf bij en vond het perfect…
gr abdellah
With your activities and efforts, you made me feel that you are Palestinian more than many real Palestinians……….. from my Heart..Thank You………Ahmed El-Tatari
Moeried Bargouti schrijft in zijn boek: ‘weerzien met Ramallah’ dat de Palestijnen niet bestaan,maar een idee te zijn dat ze bestaan.
Zondag was een vaststelling dat het een feit is dat Palestijnen bestaan en dat zij evenveel recht hebben als ‘mens’ te leven en te overleven als mens en niet als Palestijn.
Een oprechte waardering voor Uw inzet, mevrouw Meulenbelt. U hebt een typische Nederlandse verschijning maar U straalt veel moed uit en Uw uiterlijke verschijning past met het beeld dat wij hebben van de Palestijnen, dit in tegenstelling tot anderen.
Eveneens een waardering aan al diegene die zich hebben ingezet, zelfs de vrolijke kinderen met hun glimlach.
Met heel veel bewondering naar u geluisterd afgelopen zondag, het was voor ons als gezin de eerste keer dat we zo’n festival hebben bijgewoond. Het heeft een grote indruk op ons gemaakt en geeft veel hoop voor de toekomst. Ik hoop meer van dit soort bijeenkomsten bij te kunnen wonen waardoor je weer bewuster wordt van de erbarmelijke omstandigheden van je medemens en daardoor gemotiveerd raakt om je steentje bij te dragen.
Anja, heel veel succes met je stichting!
met vriendelijke groet, Zohra Azzouz
Dank jullie wel, Zohra, Hachar, Andellah, thanks Ahmed.
Het was ook voor mij bijzonder, omdat zondag mijn werelden een beetje bij elkaar kwamen. Mijn ’tweede land’, Palestina, waar ik me zo thuis voel, en waar mijn vrienden me al als een halve Palestijn zien, ook al ben ik tegelijk heel erg buitenlands voor ze. En mijn solidariteit met de moslims in Nederland. Ik wist wel dat Marokkaanse Nederlanders erg meeleven met de Palestijnen, maar nu kon ik het ook echt voelen, en dat was ook voor mij hartverwarmend. Ik wou dat het met de ‘Nederlandse Nederlanders’ ook zo ging. We hebben al een mooie lijst aan donateurs, maar veel Nederlanders hebben het nog altijd moeilijk omdat ze denken dat je tegen Israel of tegen joden bent als je opkomt voor de rechten van Palestijnen. En wat ik altijd zeg: uiteindelijk komt het ook Israel ten goede als ze de rechten van de Palestijnen respecteren en zelf een rechtvaardig land worden. Dan zouden alle joden ter wereld weer trots kunnen zijn op hun land.
Ik weet nog niet hoeveel we hebben opgehaald zondag, maar ik heb onze vrienden in Gaza al laten weten dat ook de Marokkaanse Nederlanders heel genereus zijn geweest en echt hun hart hebben opengedaan.
hallo anja
ik was het met alles eens wat u zei.
ik vind het heel goed van u dat u palestina steunt.
ik vond het hele festival heel leuk.
ja en ik wens je nog veel succes als u nog een keer naar palestina gaat.
groetjes rajae
p.s. ik ben 9 jaar oud
We in the National Center for Community Rehabilitation (NCCR) on behalf of all the disabled in Gaza would like to express our deep thanks towards everybody who contributed to the success of this festival, we appreciate highly your humanitarian and emotional contribution participation for the problems and interests of our disabled.
At the moment we get a look at Anja weblog and had seen your kind and friendly faces, we feel that you are real brothers , sisters and real friends.
We pray for God to bless you all.
Thank you very much for your kind support to (NCCR). We are heartened and impressed by all the expressions of sympathy and support from you for disabled people in Palestine.
And you Anja we did not fined the suitable word to express our emotion towards you, as you know that the majority of the disabled people know you very well, and appreciate highly your effort and care.
Finally accept greeting from NCCR teams and all the disabled people.
Khaled Abu Zaid
Dank je wel, Rajae. Ik vond het ook heel fijn. De mensen in Gaza willen graag iedereen bedanken, dus ook jou. Staat hierboven in het Engels. Volgende maand ga ik weer naar Gaza, en dan zal ik ze alles vertellen over het festival, en dan vind ik het leuk om te weten dat je me veel succes hebt gewenst.
Dag dag.
@ Anja, vraagje: ik zou eens meer willen weten over de organisaties (NGO’S) die in palestina ,puur vanuit humanitair persepectieven, actief zijn ( die zich niet door politieke toestanden laten beinvloeden ).
Hallo Jalal! Ik weet dat er vele grotere en kleinere NGO’s zijn in de Palestijnse gebieden, die zich richten op humanitaire doelen, maar ik weet niet welke er gebonden zijn aan de politiek of aan religieuze organisaties, en ik zou je geen lijst kunnen geven.
Mijn eigen club is er zo een, die helpen mensen ongeacht religie of politieke achtergrond, en ook de staf is wat dat betreft gemengd. Er wordt zorgvuldig op gelet dat de organisatie wel samenwerkt met de overheid maar er niet van afhankelijk wordt. Je hebt ook groepen als Parc, waar ik het op dit weblog al eens over gehad heb, die zelf politiek actief worden, sommige vrouwengroepen ook. Er is ook een hele reeks humanitaire organisaties die in verbinding staan met Hamas, daar hebben ze onder andere hun succes met de verkiezingen aan de danken. Voor andere NGO’s zou je moeten gaan googelen. Je kunt kijken bij PNGO, dat is een Palestijnse koepel van NGO’s. Maar ik denk dat de meeste organisaties die daaraan verbonden zijn seculier zijn, en ook erg kritisch tegenover de overheid. En dan heb je de grote organisaties als De Rode Halve Maan, de evenknie van het Rode Kruis. En organisaties als UNRWA, van de VN, waar veel Palestijnen voor werken, of organisaties die min of meer geleid worden vanuit het buitenland. Ik weet niet of onze club, die echt vanuit de gehandicapte mensen zelf is opgezet, en die onafhankelijk wil blijven, ook van ons trouwens, en terecht, uniek is.
Met groet,
@ Anja, ik had het meer over buitenlandse NGO’S die in palestina actief zijn en of zij hun activiteiten binden aan bepaalde politieke (wereldse) standpunten of zij dat puur uit humanitair oogpunt doen.
Veel suc6 in Gaza, hopelijk komen er wereldwijd meerdere initiatieven om gedupeerden waar dan ook in de wereld te helpen.
Groeten,
Anja, de woorden komen te kort om u te badanken voor alles wat u voor de onderdrukte Palestijnse volk doet. Mensen zoals u zijn in deze tijd weinig te vinden. Ga zo door Anja. De Palestijnen hebben uw steun nodig.
HET WAS HEEL LEUK
IK HOOP DAT VEEL MENSEN UIT PALESTINA VRIJ KOMEN
DAT HOOP IK
Geachte Anja Meulenbelt,
Laatst was ik aanwezig op het Palestina Festival. Zelf ben ik van Palestijnse afkomst en 15 jaar oud. In het jaar 1948 is mijn familie in Palestina gebleven en niet gevlucht naar buurtlanden. Mijn voorouders hebben voor het stuk grond gevochten. Ik kan al7amdoulillah (Alle lof en dank is voor Allah) mijn familie 2 keer per jaar opzoeken. Mijn familie bevindt zich in de plaats ”Dabburiya”. Het ligt naast de bekende stad Nazareth.
Waar ik nog wel veel verdriet van heb is het feit dat ik familieleden in Gazaa en andere niet bezetten gebieden niet kan opzoeken. Iedere dag word ik wel weer met het conflict in Palestina geconfronteerd. Mijn familie lijd er ook onder. Maar ik voel me zo machteloos. Het liefst zou ik zoveel mogelijk voor mijn landgenoten willen doen. Ik bid wel iedere dag voor ze, maar ik wil meer doen dan dat. U voordracht op het Palestijns Festival was geweldig! Ik had een vriendin van Nederlandse afkomst meegenomen en me vader. We waren helemaal onder de indruk! In veel Arabische/Islamitische landen denken ze niet eens zoals u. Of ze zeggen het wel maar laten het daar ook bij! Ik zie u als een mede Palestijnse zuster. We hadden ook bewondering voor u stichting. Omdat ik me zo machteloos voel heb ik met enkele vriendin wat besproken om actie te gaan ondernemen. We willen volgend schooljaar insha Allah (Alleen als Allah het wil, met Allah’s welbehagen)een lezing geven over Palestina aan alle medeleerlingen. Hierbij willen we een aantal bedrag laten doneren. Ook willen we het hele jaar gaan collecteren met een groep. Waarom ik dit tegen u vertel is, omdat we het voor u stichting willen opnemen. Heeft u misschien een email waar we contact met u kunnen opnemen en verder kunnen informeren? Hartelijk dank dat u even de tijd heeft genomen om mijn bericht te lezen. Ik hoop snel een bericht terug te ontvangen.
Ma3a selema (Ga in vrede)
Met vriendelijke Groet,
Ines M.
leuke foto’s. een van mijn broertje en een van mijn zusje die sliep. ik was er niet bij, maar ik heb gehoord dat het erg leuk was. en succes verder Anja met je werk.
vraag 18 jalal was over NGO’s. Ik werk voor Pyalara zowel wat het opzetten alsook financieren van projecten voor jonge mensen betreft;(70%
25: eigen website:www.pyalara.org
De Wereld is Zwaar Verk*nkerd !!
Pro-Israel !
salaam oe 3aleikom machalah dat mensen wat er mensen vorzorgen dat was gwn mooi om te zien mooi om te hooren droevig om te voelen dat was gwn prachtig machalah ik bedank die mensen die ze hebben voor deze verzaameling machalah
salam oe 3aleikom