Nou, okee, dan dus toch Rutte. Was ik erg op het verkeerde been gezet. Want aanvankelijk dacht ik: de leden stemmen op Rutte want die weten, anders dan mensen die alleen maar stemmen, in welke moeilijkheden de VVD komt als Verdonk wint. Die gooide het in haar campagne vooral op de onderbuikers, met haar nieuwe invulling van de partij-ideologie: wij zijn vooral een volkspartij! Inspelend op de afkeer tegen Den Haag. Maar ze zit zelf in Den Haag, en in Den Haag moet ze ook functioneren. Dus ik dacht: de leden gaan kiezen voor Rutte, want iedereen kan zien dat het met die bulldozer een crime gaat worden om de partij bij elkaar te houden, je krijgt een te grote kloof tussen fractie en achterban, en al die blunders en fouten die ze heeft gemaakt en die ze zal blijven maken, daar is het deel van haar partij die steeds weer aan de damage control moet toch ook niet vrolijk over. Niet dat het mij veel kon schelen, voor links was Verdonk prima, omdat het de kans dat er nog eens een linkse coalitie komt aanzienlijk verhoogde.

Maar ik ging om in mijn voorspelling, net als Verdonk zelf, toen ik de prognoses hoorde. En toen moesten alle journalisten die hun stukjes al klaar hadden liggen de delete knop weer hanteren. (Hun stukjes verscheuren wou ik ouderwets schrijven, maar verscheurd wordt er niet veel meer). Rutte dus. Toen hij nog staatssecretaris was voor Sociale Zaken mocht ik hem wel. Anders dan met De Geus, die meningen en vragen die hem niet uitkomen het liefs negeert, was het een plezier om met Rutte van mening te verschillen in de debatten in de Eerste Kamer. Niet als met Verdonk, waarmee elk debat volstrekt zinloos was omdat alles op haar afgleed als water van een eend. Rutte luisterde, hij gaf antwoord. Hij was als persoon aanwezig, en niet alleen als politicus die net zo goed een look-alike had kunnen sturen om even de gebaren te komen maken. En het is dus ronduit verstandig van de VVD leden dat ze in meerderheid op hem hebben gestemd. En misschien wel jammer voor ons, van links, want ik zie Bos met hem nog wel in gesprek, maar Verdonk, dat zou de PvdA aanhang niet meer accepteren. We zullen zien.

Martin Sommer vanochtend in de Volkskrant is niet vrolijk. Hirsi Ali weg, Jaffe Vink van de Letter en Geest bijlage van Trouw ontslagen, en het rijtje lievelingen van Vink, Paul Cliteur, Bart Jan Spruyt, Leon de Winter, Afshin Ellian, Sylvain Ephimenco en Hans Jansen zullen het zonder hun vaste weldoener moeten doen. Vindt Sommer jammer. Die is bang dat de media weer ’terug’ willen naar ‘genuanceerd, politiek correct, naief, welwillend, niet polariserend – dus ontkennend’, en noemt de Letter en Geest bijlage graag dwars en tegendraads. ‘Je kunt Letter en Geest veel verwijten, maar niet dat ze netjes met de tenen achter de lijn bleven staan. Daarom is het opdoeken een groot verlies’.

Nou denk ik dat het rijtje Vinkianen niet zal hoeven te klagen, de meesten van hen hebben een vaste column, hebben een eigen website of zijn regelmatig te vinden op andere, worden vaak uitgenodigd voor de geijkte debatten waarvan de makers nog steeds denken dat je een spannende discussie krijgt als je maar de meest verbeten tegenstanders tegenover elkaar zet, ze zijn nog niet vergeten. Maar hun vaste bolwerkje zijn ze dus kwijt. Ik zal daar niet om treuren. Ik vond Letter en Geest regelmatig de grens overschrijden van journalistiek fatsoen, ronduit partijdig en wel naar rechts, en met een uiterst dubieuze funktie in het verspreiden van islamofobie en bangmakerij. Maar Vink vertrekt dacht ik niet naar de VS, dus die vindt vast wel een nieuwe stek.

Wat me opvalt: dat de funtie die links zichzelf eens toebedeelde, luis in de pels, tegendraadse meningen, nu zo geruisloos is overgenomen door rechts. Die nu alles ‘kritisch’ noemen als het maar tegen is. Tegen de ‘linkse kerk’, tegen ‘politiek correct denken’ (wat in mijn woordenboek nog steeds betekent dat je nadenkt over de effecten van wat je zegt, en dat blijf ik graag doen), tegen de moslimknuffelaars en softe multiculti’s. En het tweede wat me opvalt na het lezen van Sommers stukje, is dat het in het geheel niet gaat over inhoud. Alsof polarisatie en confrontatie altijd goed zijn, zonder er over na te denken, confrontatie met wat en met welk doel, polarisatie tussen wie en wie, en zitten we daar wel op te wachten. Sommers verwijt de andere kant ‘ontkenning’, ik denk dat hij daar zelf een beetje last van heeft. Want wat hij ontkent is dat zijn ‘kritische’ vriendjes een politieke kleur hadden, en het niet zomaar een beetje ging over ’tegendraads’ zijn.

Als dit een klein teken is dat die populistische en rechtse anti-golf over zijn hoogtepunt heen is, en meer mensen het zich herhalende geschreeuw tegen links en tegen moslims een beetje zat zijn, dan ben ik daar blij om. Er is nog genoeg over om over van mening te verschillen, om uit te zoeken, er zijn nog genoeg fundamentele gesprekken die gevoerd moeten gaan worden, en wat mij betreft mag dat met een beetje minder geblaat en geblaas, en iets meer gepolder in plaats van gepolariseer. We hoeven echt niet bang te zijn dat we het ooit met elkaar eens worden als we ons wat fatsoenlijker gedragen.

Als elke ochtend eerst de SPAM van mijn weblog geveegd. Nee, ik hoef nog steeds geen grotere penis, dank u. Weer eens naar mijn metertje gekeken. Na een dipje van de vrije dagen, de vaste dipjes op zaterdagen en dagen dat ze zon schijnt, is het aantal bezoekers weer zachtjes gestegen. Gisteren waren het er meer dan vierduizend. Op de piek na in maart, vlak voor en na de verkiezingen, toen het een paar dagen steeg tot boven de vijfduizend, gaat de lijn nog steeds langzaam maar gestadig omhoog. Het gemiddelde aantal bezoekers was in mei 3285 per dag. Ik vind dat nog steeds een onvoorstelbaar aantal mensen, als je bedenkt dat dit geen makkelijke weblog is, met vaak behoorlijk zware en lange stukken (geheel tegen de regels van het moet vlot en kort, want internetters zijn geen lezers), en streng in de regels van wie er mag reageren en hoe. Ik ben benieuwd wanneer het verzadigingspunt bereikt gaat worden.

Ik heb er veel werk aan, heb me regelmatig het hoofd moeten breken hoe ik het aan zou pakken, roep wel eens: het is net een hond die je minstens drie keer per dag uit moet laten – waarom heeft niemand me gewaarschuwd dat je er niet meer van af komt – maar eerlijk: ik heb er ook veel plezier in dat ik met dit voor mij zo nieuwe medium zoveel mensen bereik – of dat het een plek is waar mensen elkaar kunnen bereiken. En dat ik er ook zoveel op kwijt kan. En dat ik sympathieke initiatieven, acties, bijeenkomsten kan verslaan waarvan ik vind dat die anders te weinig aandacht krijgen – en daarmee elke keer opnieuw contacten opbouw. Een weblog als dit helpt mee aan het opbouwen van een netwerk van progressieve tegenkrachten, aan de dialoog daarbinnen tussen mensen met verschillende achtergronden, en daar ben ik heel tevreden over. Dus jullie allemaal bedankt, ook de mopperaars die zich hier zo graag komen ergeren.
We gaan weer vrolijk verder.

En ik ga weer een ‘virtuele zomerschool’ bedenken, zoals ik nu al twee keer heb gedaan, als er niet zoveel nieuws is, om degenen die ook in de zomer in de buurt van hun PC blijven zinvol aan de lijn te houden en mezelf een opdracht mee te geven waar ik ook nog wat van opsteek.