Druk. Vergat helemaal dat we een verjaardagje te vieren hebben. Vijftig jaar geleden, op 14 juni 1956, werd de ‘wettelijke handelingsonbekwaamheid’ van gehuwde vrouwen in Nederland afgeschaft. Voor die tijd konden zij geen auto of huis kopen, bankrekeningen openen of andere wettelijke handelingen verrichten zonder schriftelijke toestemming van hun man.
Lang stond nog in de wet dat de man hoofd was van het gezin. Dat gaf nog gedoe met het feit dat we een koningin hadden, aan het hoofd van het land dus, die ook getrouwd was, en dus tegelijkertijd ‘onder’ haar man viel. Dus eigenlijk was Bernard de baas in het land, en niet Juliana, en hoe moest dat nou, daar brak een commissie van geleerde heren zich het hoofd over en ze kwamen er niet uit, tot die bepaling werd opgeheven. Bij het huwelijk beloofden veel vrouwen nog gehoorzaamheid aan hun man, die man beloofde alleen dat hij haar zou onderhouden.
Het wordt snel vergeten dat dit echt nog maar een dikke generatie terug was. En dat we het gelijkheidsdenken zeker niet met de Verlichting vanzelf hebben meegekregen. In mijn tijd, veertig jaar geleden, kon je nog niet ‘eenzijdig’ van je man scheiden. Als hij niet wilde, dan kon je alleen maar van hem af als hij langdurig in de gevangenis zat, je zwaar had mishandeld en niet een beetje, je kon bewijzen dat hij overspel had gepleegd, of je moedwillig had verlaten. Kwam hij op tijd terug voor een kopje thee, dan kon je weer opnieuw dagen gaan tellen. Dat was de tijd dat vrouwen ontslagen mochten worden als ze gingen trouwen. Dat ik destijds een hypotheek kon krijgen kwam alleen omdat ik was afgestudeerd, want anders kreeg je die als vrouw alleen niet. Ik ken nog alleenstaande vrouwen die toen bij een hospita op een kamer woonden (en geen herenbezoek, wat niet zo erg was want de vrouw in kwestie was lesbisch), dat je als vrouw alleen een zelfstandige woning zou krijgen was ook nog heel nieuw. Dat moet ik nog wel eens vertellen aan een jonge garde, die niet begrijpt waar dat feminisme nou over ging, en denken dat dat alleen maar ’tegen mannen’ was.
Of de werkelijkheid nou zo ideaal is, is een ander punt. De verdeling zorg en arbeid is tussen mannen en vrouwen nog steeds niet optimaal, wat tot het gevolg heeft dat er onevenredig meer vrouwen in de (geciviliseerde) armoede zitten dan mannen. Maar dat er in ieder geval wettelijk gelijkheid bestaat is een feit waarvan we nu al vergeten dat daar eens behoorlijk voor gevochten moest worden. En nog niet zo lang geleden ook.
Ik kan me de boosheid in de stem van mijn moeder nog herinneren toen ze erover vertelde dat ze pas in 1956 weer handelingsbekwaam werd. Na zes jaar ervoor ontslagen te zijn bij haar huwelijk. Ze had het een ongelooflijke vernedering gevonden.
En eigenlijk ongelooflijk dat het pas 50 jaar geleden is.
Mijn vader (geboren in 1927)trouwde voor het eerst in die tijd. Hij vertelde mij jaren later hoe zijn vrouw inderdaad gewoon haar baan opgaf. Of niet eens opgaf, de dag na de bruiloft was ze simpelweg niet meer in dienst. Geen bloemetje van de collega’s geen drankje, niets. Ik vroeg mijn vader hoe zij daar tegenover had gestaan en hij zei: “Ik weet het niet daar hebben we het nooit over gehad, zo ging het nu eenmaal.”
Mijn vader was een buitengewoon lieve, open, ruimdenkende man en in geen geval ‘de baas in huis’. (Zij beheerde het salaris in envelopjes voor huur, gas etc, en hij kreeg een envelopje zakgeld) Als zijn vrouw had willen, kunnen en mogen blijven werken zou hij daar geen enkel probleem van hebben gemaakt. Ik verbaasde me daarom zo over het automatisme waarmee vrouw zomaar huisvrouw werd en dat daar helemaal niet over gesproken werd.
Pas 50 jaar geleden!
Een gelukkig einde van alweer een andere discreminatie.
Voor mij blijft al die discreminatie een kwestie van gebrek aan liefde.
Groet,
Amita
Wettelijke gelijkheid betekend nog niet gelijke kansen. Maar ja ze onderzoeken alleen maar onder discriminatie allochtoon autochtoon. Daar word ik nou zo moe van dat ze daar niet mee ophouden. Als de verdere ontwikkeling nu weer eens opgepakt bereik je toch automatisch alle groepen? Ik word er in elk geval moe van dat de werkelijke ontwikkeling handig via een bepaalde groep ontweken word.
Ik krijg spontaan een beeld voor ogen van een spotprent van een totaal bezopen vent met een klein meisje aan zijn arm:”Ach Vader lief, toe drink niet meer….”
Verder verbaas ik me over het gemak, waarmee toch wel weer veel jonge vrouwen hun vrijheid verkwanselen door sletterig gedrag om geld te verdienen, maar werkelijk geëmancipeerd zijn er niet zo veel. Vaak zijn hun meningen behoorlijk conservatief en zelfs ouderwets te noemen. De vrijheid die ze hebben vandaag de dag is bevochten. Letterlijk. De suffragettes zijn begonnen met het Vrouwenkiesrecht. Maar zelfs tot vrij recent verloren vrouwen die zwanger werden hun baan daardoor. Nog steeds worden vrouwen laget betaald voor hetzelfde werk als mannen. We zijn er nog lang niet en het is ook nog geen tijd om op onze lauweren te rusten. Integendeel. We moeten waakzaam blijven, want nog steeds heel veel mannen (goeden daargelaten en Goddank zijn die er steeds meer) zien niets liever dan dat vrouwen in een ondergeschikte rol zitten. We hebben meer mannen als bv Olav nodig! En meer vrouwen met haar op de tanden, die dat “haar” weten te gebruiken zonder op allerlei lange tenen te staan stampen.
En nog iets: tot zeer recent nog mochten vrouwen pas na hun 25ste meedoen aan pensioenplannen binnen bedrijven, waar de mannen dit al vanaf, dacht ik, hun 21ste mochten. Daardoor ook hebben nu nog steeds heel veel vrouwen een enorm pensioengat.
Een deel van deze reactie heb ik ook al geplaatst bij JM. Toch vind ik dit keer mijn reactie zo belangrijk dat ik ‘m hier ook neer wil zetten. Er moet nog heel veel gedaan worden en vooral ook, inderdaad Anja, informatie aan de jonge vrouwen van nu, die echt geen weet hebben van de jarenlange strijd om vrouwenrechten gelijk te maken aan die voor mannen en dat vrouwen en mannen gelijkwaardig zijn.
Het verbazingwekkendste is nog wel, dat die mannen ook nog gebruik maakten van die macht en dan ijskoud beweerden, dat ze van hun vrouw hielden. Ik kom dan weer terug op die reeks over klasse die je half januari hebt geschreven.
Ik ben blij, dat die bepaling niet meer bestaat. Hoe je als mens het idee kunt hebben beter te zijn en meer te weten dan een ander mens, alleen maar vanwege je geslacht is dan ook te zot voor woorden.
Ik zou bijna een felicitatie uit willen delen, maar aangezien we er nog lang niet zijn, denk ik dat het goed is, dat je ons er aan herinnert dat we op weg zijn, maar nog niet aangekomen. Het afschaffen is wel iets om te vieren lijkt mij, voor vrouwen dan. Maar voor mannen is het eerder iets om ons voor te schamen, dat het pas over de helft van de vorige eeuw werd afgeschaft. Het is in ieder geval wel een goed moment om te reflecteren op het feit, dat het wel kan het afschaffen van domme regels.
Hoi Anja,
Het verhaal wat je schrijft doet me ook denken aan de sneeuwerige zwart/wit beelden uit de VS van de jaren ’40, ’50 en ’60: Bussen en parken met alleen met “whites only”. “Apartheid… dat was toch Zuid Afrika? De Verenigde Staten!!!????” Ook daar is het nog lang niet koek en ei maar niet meer vergelijkbaar met die tijd. De norm is anders geworden en de wet ondersteunt dit.
Om een emancipatorische beweging en de ideeen die daar bij horen tot een norm te maken, zijn wettelijke maatregelen in een bepaald stadium wel een voorwaarde. Dat wordt heel duidelijk uit jouw voorbeeld.
Een mooi voorbeeld wat emancipatie vond ik ook studie over de rubriek “25 jaar Margriet weet raad” uit het bekende damesblad.
Sloeg manlief je, dan moest je vroeger toch beter koken en er leuker uitzien, zijn overhemden beter strijken Jaren later is het advies louter feministisch. OPZOUTEN DIE KEREL. Zoek een leukerd!
Ninka, vrouwendiscriminatie wordt bij mijn weten niet weggemoffeld onder die andere discriminatie, zie bijv. http://www.emancipatie.nl.
Norman, ik ben niet van plan mij te schamen vanwege eventueel fout gedrag van mijn vader, daar was hij verantwoordelijk voor, niet ik, net zoals ik mij (als moslim) niet hoef te schamen (en verantwoorden) voor het gedrag van Osama bin Laden.
Leo en Norman, wat mij grote zorgen baart, is wel het feit dat vrouwen zelfs vandaag de dag nog gediscrimineerd worden met werk. Ze verdienen voor hetzelfde werk dat ze al evenlang doen of langer, nog altijd iets van 15% minder dan die mannen. Bedrijven hebben er ook een handje van bij grote drukte vrouwen aan te nemen op flexibele contracten en bij minder werk deze vrouwen weer te dumpen. In de jaren 80 noemden we dat “klapstoelen”. Die gebruik je als je ze nodig heb en je klapt ze dicht als je ze niet meer nodig hebt. Wat me mateloos ergert is ook die pensioenopbouw. Ik heb echt geen idee hoe lang dit inmiddels gelijk getrokken is met de mannen, maar in eerste instantie was pensioenopbouw voor vrouwen een niet-bestaand iets. Later “mochten” ze meedoen, maar pas, nadát ze 25 jaar geworden waren, waardoor ze tenminste vier jaren achterliep op de mannelijke collega’s. Een groot deel van de alleenstaande ouderen is vrouw. De meeste hebben geen of een piepklein pensioentje en het zijn dan weer de vrouwen die het met veel minder financiële armslag moeten doen, dan hun mannelijke leeftijdgenoten die alleen wonen. Het zegt ook wel iets over zoveel van die vrouwen dat ze het redden en als dat niet het geval is, dat ze die last ook nog dragen zonder te klagen. Vrouwen hebben in ons land nog altijd niet echt gelijke rechten en kansen.
over discriminatie gesproken,
Vraag 1,
in wat voor categrorie moeten we zien wat het kabinet doet richting allen die met een buiten Nederland wonend persoon wilt trouwen ( leeftijd: minimaal 21 inkomen 1441 netto )? zou je dat discriminatie kunnen noemen of vreemdelingenhaat of racisme of wat ? laten we zeggen dit is gewoon onschuldige beleid van een goed willende kabinet hoe zit het dan met de vrije keuze van mensen ? kunnen mensen nog kiezen met wie ze kunnen trouwen en wanneer ze dat willen ? ik begrijp dat de wet mensen die net 18 zijn het recht geeft om te stemmen maar nergens lees ik dat die leeftijdsgrens omhoog moet waarom is dat ? het blijft gewoon vreemd hoe de wereld in mekaar zit, de wet verbiedt mensen om te discrimineren terwijl diezelfde wet (die toch door mensen wordt gemaakt ) andere mensen discrimineert, hmm enige conclusie die je kan concluderen is dat er mensen die beter dan anderen zijn. klopt het eigenlijk ?
Wist men dat bij het overlijden van de vrouw de man zijn penzioen gewoon 100% kan behouden? Als de man overlijd wordt het pensioen met x% verminderd. Je hebt het dan wel nog over de groep vrouwen die na hun huwelijk onslagen werden en geen pensioen op mochten bouwen en heden ten dage nog steeds niet vol het pensioen, wat in mijn ogen samen is opgebouwd, mogen genieten.
@Hendrik Jan
Tuurlijk weet ik de weg wel te vinden naar sites die er aandacht aan besteden. Ik bedoel meer wat wel en niet de media steeds weer haalt qua onderzoek etc.
Lydia,
Wat een vechtlust! Heerlijk om te weten dat dit soort vrouwen nog bestaan, die letterlijk en figuurlijk met een knuppel in de hand voor hun rechten opkomen. Ga zo door.
een medesufragette,
@Hendriik Jan Bakker: Ik vind ook niet dat je je moet schamen. Als jij dat niet wilt, dan doe je het niet. Ik schaam me er ook niet voor dat ik man ben. Het wordt pas beschamend, als we niet net als de mannen uit de vijftiger jaren tot het besluit kunnen komen om regels af te schaffen die discriminerend zijn. En het was natuurlijk vooral beschamend voor de mannen van die generatie, helemaal als ze gebruik maakten van hun positie om hun vrouw belachelijk te maken.
Zo heeft mijn grootvader het gedurfd om, ondanks dat het een noodzakelijke aankoop was, mijn grootmoeder te vertellen dat ze terug moest gaan naar de winkel om een aankoop te annuleren. Zonder daar ooit bij te nadenken over hoe vernederend dat moet zijn geweest voor zijn vrouw, die verder een zelfstandige en verantwoordelijke vrouw was.
@Lydia: Het is wat je zegt te onzinnige voor woorden, dat mensen regels maken waardoor bepaalde groepen mensen in een achtergestelde positie terechtkomen. Ik zie het nut er ook niet van in. Wat dat betreft vind ik het hele pensioensysteem waarbij je je hele leven bij dezelfde baas moet blijven om een behoorlijk pensioen op te bouwen belachelijk. Maar dan moet je van werkgevers en pensioenbedrijven ook niet anders verwachten. Ze zijn allemaal bezig om winst te maken. De enige oplossing om uit dit systeem van winst maken te komen is dat iedereen eigen baas wordt en voor zichzelf gaat werken. Hoewel de belastingdienst liever heeft dat je in vaste dienst bent ook als je dat zelf niet wilt.
Zou het zo maar eens kunnen zijn, dat er nog steeds heel veel mannen gewoon bang zijn voor vrouwen? Bang zijn, dat vrouwen in veel zaken beter blijken te zijn? Bang zijn voor hun “machtspositie”? Zegt dat dan niet ook heel veel over die bepaalde mannen?
@16 (Lydia): ik denk dat je daar gelijk in hebt, Lydia. Ik denk dat vrouwen veel sterker zijn op een aantal cruciale gebieden.
Ik was bevriend met een transseksuele vrouw, en die heeft me veel geleerd over de werkelijke verschillen voor mannen en vrouwen. Als je begint met de “verbouwing” van man naar vrouw, zei ze, dan begin je eerst met pillen die het mannelijk hormoon onderdrukken. Dat is niet zo sensationeel. Je testosteron-gehalte daalt, en je hebt niet meer voortdurend die seksuele drive. De behoefte om de ene helft van de mensheid te versieren, en met de andere helft op de vuist te gaan, die neemt sterk af. Wat veel sensationeler is, is wanneer je vrouwelijk hormoon gaat slikken. Dan gaat er een heel nieuwe wereld voor je open. Al je waarnemingen veranderen. Kleuren worden intenser, geuren en smaken worden subtieler, geluiden klinken anders, emoties worden veel heftiger. Je voelt je als een soort pubermeisje, met buien van slappe lach en diep verdriet. Of als een zwangere vrouw, trouwens, daar duiken die effecten ook op. Daar leer je mee omgaan, je leert om al die indrukken te hanteren.
En dan zijn er natuurlijk nog de verschillen die je vanaf de geboorte al had, en die niemand kan ervaren die er niet zelf bij is geweest, een ervaring die mannen en vrouwen niet kunnen vergelijken.
Er zijn grote verschillen, wil ik maar zeggen, meer dan je je realiseert. Ik zou geen man willen zijn. Ik ben veel te blij met mijn gevoelsrijkdom. Daar kun je ook veel meer mee, in deze moderne wereld. De tijd waarin jagers en strijders het alleen voor het zeggen hadden, is toch een beetje voorbij.
Ik zou alleen willen dat vrouwen zich eens wat meer bewust werden van hun kracht. Er zit toch nog steeds een groot collectief minderwaardigheidscomplex, volgens mij, en dat is nergens voor nodig. De gemiddelde vrouw kan de gemiddelde man gemakkelijk aan, met twee vingers in haar neus, zeker op emotioneel gebied.
Maar ja, als we nu ook al de testosteron van de mannen overnemen, wat blijf er dan nog voor ze over?
Anne-Marie, dank je wel!! Ik ga een lieve vriend van me inseinen om dit even te lezen. HIJ is ook transsexueel en doorloopt dit proces van vrouw naar man. Eigenlijk gaat het nu pas echt beginnen voor hem, binnenkort. Met alle begeleiding door het V.U. Soms merk ik dat hij tegen dit soort zaken aanloopt en dan kan hij dat inderdaad bekijken van twee kanten. Heel bijzonder.
Verder heb ik enige jaren geleden het boek van John Grey gekocht: Mannen komen van Mars en Vrouwen komen van Venus. Als je niet voorbereid bent dan sla je aan het eind dit boek dicht met het idee: waarom hebben we in vredesnaam mannen aan de macht gelaten? Ze moeten constant over hun bol geaaid worden en ze moeten continu horen hoe goed ze wel niet zijn, maar zeg alsjeblieft nooit dat ze iets zouden “moeten”. Da’s dan weer kritiek. In de afgelopen jaren heb ik die eerste gedachte wel enigszins minder scherp gekregen, hoor. 😀
Maar dit boek helpt me wel bij omgaan met mannen, als ik eraan denk. 😀 Overigens: ik blijk vrij veel testosteron in mijn lijf te hebben: ik ben erg goed in kaartlezen en verdwaal zelden! 😀
Ik kan in het algemeen niet zeggen dat vrouwen beter zijn dan mannen en andersom ook niet. Er bestaan nou eenmaal vrouwen, mannen en mensen die zowel vrouw als man zijn.
Wat ik wel wat meer zou willen zien in de maatschappij is dat mensen, vrouw of man maakt niet uit, inzien wie ze zijn. Wat hun essentie is. Deze essentie zou ik de ziel willen noemen. Deze hoort onafhankelijk te zijn van de uiterlijke verschijning. Zodra je jezelf identificeerd met hoe anderen je zien, dan ben je verwijderd van wie je echt bent. Zorg ervoor dat je inziet dat je dezelfde persoon blijft, intern. Je kan Cleopatra zijn in het ene leven, in het andere ben je een romeinse, weer een andere ben je een aziatische monnik. Besef hebben dat je toch telkens dezelfde bent behoed je om als een schim te verdwijnen in het collectief.
Ik zeg niet dat ik geloof in reincarnatie, maar ik gebruik het als hypothese.
Ik denk dat nog veel mannen zich vereenzelvigen met wat anderen van hen verwachten. Als man hoor je mannelijk te zijn. Dit wordt overgenomen van patronen in de maatschappij. Het wordt denk ik met de paplepel meegegeven.
Lydia je hebt helemaal gelijk. Er zijn nog steeds grote verschillen tussen mannen en vrouwen en die bemerk je wel als trans zijnde.
Als meisje/ vrouw zijnde wordt je veel beschermder opgevoed. Er wordt veel voor je gedaan. Daar in tegen moet je als vrouw zijnde veel harder vechten m.b.t. werken. Of zelfs op school al, een potje voetbal meedoen met de jongens.
Als je in het verkeerde lichaam zit en je hier naar gaat leven dan is dat verschil echt goed merkbaar. Aan de andere kant wordt er van jongens/ mannen veel meer verwacht. Dan moet je zeg maar in eens de dode huisdieren opruimen omdat je de man in huis bent. Die wereld is toch een stuk harder, in ieder geval als je deze niet vanaf je geboorte mee hebt gemaakt. Dan komen er ook inderdaad ineens veel indrukken op je af.
Maar naar mijn beleving is het dus wel zo dat je als meisje zijnde veel beschermder opgevoed wordt, alsof meisjes/ vrouwen het niet aan kunnen en daar mag nog wel wat in veranderd worden.
20 (T): ik heb een tijdlang op discussiegroepen op usenet rondgehangen met een nickname waar niet aan te zien was dat ik een vrouw ben. Het opmerkelijke was, dat veel mensen dan automatisch aannamen dat ik een man was. Ik heb dat lange tijd maar in het midden gelaten. Het is erg leerzaam om dat eens mee te maken. Als je een vrouw bent, dan word je veel vriendelijker ontvangen in een mannenwereld, maar je wordt ook veel minder serieus genomen. Als man word je veel meer bij de kop gepakt, en het vuur aan de schenen gelegd, maar als je vasthoudt aan je standpunt, dan levert je dat ook een hoop respect op. Vuurproef, zeg maar. Da’s een goeie training geweest, moet ik zeggen. Ik heb er nu in de gemeenteraad een hoop profijt van. 🙂
Er is nog steeds een onbewuste regel dat mensen mannen zijn, tenzij nadrukkelijk anders aangegeven. Het zit in kleine dingen, in de Eerste Kamer wordt er gezegd \\\’voorzitter\\\’ als er een man zit, en \\\’mevrouw de voorzitter\\\’ als Yvonne dienst doet. Het is of \\\’mevrouwen en meneren\\\’, of, zoals ik doe, de voorzitter (M/V) gewoon aanspreken als voorzitter. Zelfde idee: lijsten met namen, alleen bij de vrouwen staat er mevrouw voor.
Dat zijn maar kleine dingen, maar ze zeggen vooral iets over hoe mensen (M/V) denken.
Ik heb me vroeger meer bezig gehouden met dat soort onbewuste taalseksisme. Zoals in \\\’De eskimo\\\’s lenen hun vrouwen uit aan buitenlanders\\\’ (die vrouwen zijn dus geen eskimo\\\’s maar van de eskimo\\\’s, en de buitenlanders zijn alleen mannen) of \\\’iedereen wil wel een vrouw die er leuk uitziet en lekker kan koken\\\’. Nou, ik toevallig wel, maar ik ken toch massa\\\’s vrouwen die liever een man hebben die er leuk uitziet en lekker kan koken, maar die zijn dus niet opgenomen in \\\’iedereen\\\’.
Ik denk dat er nog steeds geheel onbewust verschillende verwachtingen zijn over mannen en vrouwen, en zo\\\’n testje als jij deed brengt dat boven water.
Zoals bij leidinggevende vrouwen. Die zijn er wel meer, en het verschuift wel, toch denk ik dat vrouwen in de leiding een smallere marge hebben van geaccepteerd gedrag: is ze te vriendelijk dan is het toch snel, ach, een vrouw, is ze te gedecideerd dan is ze veel sneller een \\\’bitch\\\’ dan een man zou zijn.
Nog iets met taal. Hoeveel termen hebben we niet voor vrouwen die \\\’te mannelijk\\\’ zijn? Manwijf, haar op de tanden, kenau, enz. Hoeveel termen hebben we voor mannen die \\\’te vrouwelijk\\\’, dus te soft zijn? Watje, zacht ei, mietje, verwijfd enz. Kennen we woorden voor vrouwen die te zacht zijn? Kennen we woorden voor mannen die te hard zijn? Veel minder. Macho misschien maar dat vindt een echte macho niet eens een belediging.
Er zit nog veel beeldvorming in de taal verborgen.
(Tja die streepjes als ik aanhalingstekens gebruik zijn ook nieuw. Zal eens wat anders verzinnen)
Conclusie: we zijn er nog lang niet!
Ik ben het met je eens Anja, zolang wij in allerlei subtiele taalconstructies onderscheid blijven maken, komen we er niet uit. Dat betekent om te beginnen dat mannen gaan begrijpen, dat ze niet beter zijn dan vrouwen (overigens vaak een kenmerk van een minderwaardigheidscomplex). En vrouwen moeten gaan begrijpen, dat het geen zin heeft om je beter te voelen dan mannen, omdat je dan eigenlijk hetzelfde doet als die mannen.
Ik zou het heel erg leuk vinden als vrouwen hun vrouwzijn zouden gaan waarderen als iets waar deze wereld heel veel nood aan heeft, net als mannen dat zouden moeten waarderen. En mannen zouden hetzelfde moeten doen met hun manzijn, en vrouwen ook.
Ik sommige van de bovenstaande reacties lees ik echter toch het westerse duale denken. Iets moet beter zijn, er moet iemand winnen, er kunnen geen gelijken zijn. Het cognitieve is beter dan het emotionele, of het emotionele is beter dan het cognitieve.
Het vreemde is echter, dat als je objectief gaat kijken naar het gedrag en de werkwijze van mannen en vrouwen, dan zijn het juist de mannen die direct vanuit hun emoties reageren, terwijl vrouwen heel cognitief alles overdenken en dan pas reageren. Vrouwen maken lijstjes met regels en keuze momenten (stroomdiagrammen met criteria voor beoordeling en beslissingen). Mannen kijken ergens naar en roepen mooi, lelijk, dik, dun en kijken niet verder naar waarom ze die keuze maken.
Maar beide manieren van werken zijn nodig, afhankelijk van de situatie waarin je terecht komt. In een noodsituatie is het weinig zinvol om een stroomdiagram bewust te doorlopen. In een planningssituatie is het weinig zinvol om vanuit je directe gevoel op de keuzes te reageren. Het is dus vooral belangrijk dat mensen van elkaar leren hoe ze kunnen plannen en hoe ze om kunnen gaan met noodsituaties. Elkaar bekriticeren over het feit, dat je verkeerd reageert in een bepaalde situatie leidt vaak niet tot leren, maar tot vechten om controleren over het eigen leven te houden.
Ik denk dat er door de eeuwen heen de man in zekere zin op veel gebieden voorsprong heeft gehad op de vrouw. Dit is te merken in de wetenschap, in de kunst, in de politiek, in religie en ga zo maar door.
We zijn nu gelukkig met een inhaalslag bezig, maar helaas het is vechten tegen de bierkaai. De mannen die nu in een riantere positie zitten willen hun verkregen privileges niet zomaar opgeven.
Het probleem van veel alleenstaande moeders is schrijnend. Alleen al in mijn dorp ken ik zoveel alleenstaande moeders die zich kapot werken (daar is mijn moeder een van). Overdag buitenshuis werken, dan naar huis, was doen, eten maken, huis schoon maken, rekeningen betalen, kattenbak schoonmaken, vuilnis buiten zetten, verzorgen van zieke moeder (broers doen dit niet) etc. Ik zie dat deze vrouwen het echt te druk hebben, ze kunnen het niet aan. Ze willen graag part time werken, maar dat is onmogelijk als je een minimumloon verdient.
Alimentatie ontvangen ze te vaak toch niet, of te weinig.
21 Klopt, mannen zijn veel harder tegen elkaar dan tegen vrouwen. Dat verschil merk ik ook heel erg. Maar andersom hebben vrouwen ook de neiging heel erg lieflijk te doen tegen meisjes/vrouwen. Een voorbeeld, ik reed een keer een auto aan met mijn fiets (ahum, andersom dus.) De vrouw achter het stuur kwam woest haar auto uit, ik was een rotjong en weet ik nogal niet wat naar m’n hoofd geslingerd kreeg. Tot ik m’n nog officiele meisjesnaam op moest geven. Toen was het krasje op de auto ineens niet erg, ze moest namelijk toch al naar de garage. Meteen ook de vraag of ik pijn had en of ze me eventueel naar huis kon brengen. Dat was toch ook best vreemd om mee te maken.
Het is maar de vraag of mannen een voorsprong hadden in de vele gebieden van de maatschappij, waar ze het alleen voor het zeggen hebben. Vaak komt die voorsprong neer op het feit ‘de huidige situatie in stand willen houden, door een bepaalde manier van denken verplicht te stellen’. In de wetenschap bijvoorbeeld de macho wijze van bewijzen. Degene die de meeste bewijzen aan zijn kant weet te krijgen, op de manier zoals afgesproken, is degene die gelijk heeft. Ook al blijkt het nodig om op een andere manier te gaan kijken, zodat er meer inzicht ontwikkeld wordt. Zolang het met de afgesproken manier niet te bewijzen is, dat een andere manier van kijken beter is, blijft de oude manier staan.
Ook de politiek kent een vaste manier van handelen. In het openbaar probeer je elkaars standpunten onmogelijk te maken. Achter gesloten deuren probeer je zoveel mogelijk argumenten te vinden om jou standpunten te onderbouwen en vervolgens af te stemmen met de standpunten van de ander. Als het voor een vrouw niet leuk is om in het openbaar standpunten af te breken, dan pas je dus niet je manier van werken aan, maar eis je van de vrouw, dat ze haar manier van denken of werken aanpast.
En laten we het over de religie maar helemaal niet hebben. Want dat is gewoon één grote vorm van volksverlakkerij, bedoeld om macht uit te oefenen over mensen. In vergelijking met de meeste religieuze leiders, zijn politieke leiders engeltjes en heiligen. Politici verbergen zich tenminste niet achter allerlei zalvende uitspraken en voor mensen onmogelijk na te komen beloftes. Ik heb tenminste nog nooit een politicus horen zeggen, dat als je op hem stemt hij je het eeuwige leven zal bezorgen.
En dat ik hij gebruik, is de macht der gewoonte, daarbij zijn er in de meeste religieuze hiërarchiën geen vrouwen te vinden, zelfs niet in het Tibettaanse boedhisme.
Het wordt dus eens tijd, dat alle machtspositie aangeven hoe ze te werk gaan en kijken of ze hun manier kunnen aanpassen aan de nieuwkomers.
Hoog tijd om maar eens wat te onderdrukken dus.