Gisteren in Delft, een discussie in de Sprekershoek over islam, migratie, integratie. Ik hield de inleiding voor de discussie. Ondanks het mooie weer waren er toch nog mensen gekomen.
Leuke mix. Echte authentieke Delftenaren, maar ook mensen met een gemengde achtergrond, Iran – Behnam kwam ik weer tegen natuurlijk, die is uit Delft – de VS, Suriname. Miriam zelf, die me had uitgenodigd was in haar eentje al een wandelend multicultureel project. Wim, over de Schilderswijk in Den Haag. Daar hadden we het onder andere over, dat er al zoveel culturele verschillen zijn in Nederland zelf, nog ongeacht migranten. Zei een van de autochtone Delftenaren, neem de verschillen tussen mij en mijn man. En we zijn nog steeds bij elkaar. Iemand had het over ‘wij’. Dan weet ik niet of ik daar bij hoor, zei Behnam. Ben ik wij of zij?
Mooi klein verhaaltje van Marylin bij de discussie. Er is te veel verontwaardiging, zei ze. Als ze in Amerika is wordt ze gezien als een soort buitenlander, want haar accent is veranderd. Maar in Nederland blijft ze ook een soort buitenlander, al is ze blank met blauwe ogen, en is ze genaturaliseerd. Ze kwam vanwege de Vietnam oorlog, mt haar man die niet in Amerika wilde blijven. Vroeger hielpen de buren je, met nieuwe woordjes. Toen ze het Nederlanderschap kreeg, waar ze vijfhonderd gulden voor moest betalen, heeft ze het gevierd, met beschuit met muisjes. Dat begrepen veel collega’s niet. Dat je daar vijfhonderd gulden voor betaalde. En werd je daar nou echt Nederlander van? ‘Je blijft toch altijd anders. En als ik dat al merk, terwijl ik blank ben, hoe moeilijk is het dan voor mensen met een donkere kop?’
‘Dit is mijn adoptieland, mijn leuke land. Maar als ik al het wantrouwen zie kan ik wel huilen. Ze vragen me: waar kom je vandaan? Uit Delft zeg ik. En hoe lang ben je hier? Ik ben hier een meter vijfenzeventig’, zegt ze dan.
Miriam speelde gitaar, en zong Imagine. En na afloop kreeg ik geen bloemen maar een rijtje schildpadjes – want verandering gaat langzaam -gemaakt door gehandicapten uit Sri Lanka, gekocht in de Wereldwinkel. Passend.
Nagekomen foto, van Wim Lankamp:
Lieve, lieve Anja,
Ik wil je wederom bedanken voor je tijd & moeite om met dit mooie weer binnen bij ons in de Delftse Sprekershoek met je boeiend verhaal. Ik zou nog uren kunnen luisteren naar iemand zoals jij die op een goede, boeiende manier weet te verwoorden wat velen ook vinden & wat enkelingen zelfs dagelijks ondervinden.
Het is te hopen dat je komst naar Delft niet voor niets is geweest en dat we langzaam maar zeker de verandering van de samenleving, ten goede dan, in gang hebben kunnen zetten, et beginnen hier in ons prachtige Delft!
Bedankt je bent echt een Tof Mens,……maar dat wist je vast al!
Get ga je goed en kom nog eens langs wanneer je in de buurt van Delft bent.
Liefs,
Miriam RP
Het was een nuttige discussiemiddag met een goede gemengde opkomst. Hopelijk komt er over een tijdje nog eens een vervolg hierop. Laten we in die tussentijd respectvol met elkaar blijven omgaan.