Dagboek 9 juli 2006

Jawel, er zijn nog andere kwesties in de wereld – en in Nederland. Maar zoals mensen kunnen begrijpen die zich net als ik betrokken voelen bij de situatie in de Gazastrook – en bij de vraag hoe het daar ooit goed moet komen, gaat mijn aandacht op dit weblog op dit moment voornamelijk daar naar uit.

Hieronder een fotoreportage van de UCP-actie in Scheveningen, vrijdag. Een artikel van de voorzitter van Een Ander Joods Geluid, Max Wieselmann. Wederom een artikel van Uri Avnery, van Gush Shalom die onvermoeibaar demonstreert tegen de militaire invasie in Gaza en doorgaat met zijn commentaren de wereld in te sturen. En dan een artikel van Arik Diamant, reservist voor het Israelische leger, en aanvoerder van de dienstweigeraars organisatie The Courage to Refuse. Naar aanleiding van de gekidnapte Israelische soldaat. Lees.

Ondertussen gaat de militaire invasie in de Gazastrook door, ondanks protest, nu ook van de EU, tegen de disproportionaliteit. Wat is het doel van dat militaire offensief eigenlijk? Om de soldaat Gilat Shalit vrij te krijgen? Daar is dat grof geschut helemaal niet geschikt voor, want het leger zal toch geen grondtroepen de dichtbevolkte woonkernen in de Gazastrook insturen, daar staat het verzet al klaar om op zijn minst terug te schieten. Om de Kassam-raketten tegen te houden? ook dat werkt niet. Er zijn opnieuw raketten afgeschoten, een ervan richtte in de Negev schade aan aan een huis, een Israeli lichtgewond, en drie mensen in shock, zegt de Israelische woordvoerder. (Ik hou nu verder maar een cynische opmerking achter de kiezen van hoe het er uit zou zien als je in de Gazastrook ook ‘mensen in shock’ op gaat tellen bij de gewonden). Om de Hamas regering ten val te brengen? Ook dat werkt uiteraard niet. Juist nu het gehele volk zich teweer moet stellen tegen de vijand van buiten sluiten de rijen zich weer, en zijn de onderlinge spanningen even niet aan de orde. Waar het offensief onder de lieflijke naam ‘zomerregen’ dan wel toe moet dienen is onduidelijk, ook is het duidelijk dat Israel achter de schermen bezig is met de enige manier waarop je de soldaat vrij kunt krijgen, onderhandelen, en de bereidheid om tenminste ook een deel van de Palestijnse politieke gevangenen vrij te laten, waaronder vrouwen, kinderen, en mensen die al twintig jaar gevangen zitten.

Tot nu toe zijn bij het offensief 40 Palestijnen gedood, veel mannen van het Palestijns verzet, maar ook burgers. Dan Halutz, commandant van het leger, geeft ook wel toe dat het offensief niet het beoogde resultaat heeft, ‘maar dan weten de terroristen in ieder geval wel dat ze een hoge prijs betalen voor het afschieten van Kassam-raketten’.

Ondertussen zijn drie burgers gedood in hun huis aan de rand van Gazastad. Een moeder, een meisje van zes en haar oudere broertje. Het leger geeft toe dat ze een luchtaanval op die plek uitvoerden tegen een groep gewapende mannen, maar wijst elke verantwoordelijkheid voor de dood van de burgers van de hand. Het leger, waarvan de tanks nu aan de rand van Gazastad staan, laat weten het offensief voort te zetten en uit te breiden in de komende dagen.

AJS50_wa.jpg

Het hoofd van de UNRWA, John Ging, laat weten dat de situatie wanhopig is. Tekort aan water, voedsel, electriciteit, sanitair. De UNRWA heeft geholpen met het evacueren van 36 Bedoeinengezinnen naar een schoolgebouw. De Bedoeinengemeenschap die gelegen is naast het vliegveld in het zuiden kwam onder schot van het leger te liggen. De families sliepen ’s nachts onder een paar bomen verderop, waar ze probeerden hun in paniek geraakte kinderen tot rust te brengen, tot duidelijk werd dat de ouderen en zieken die wandeltocht naar een veiliger plek niet meer volhielden, en de UNRWA ze op kwam halen. De Karni Crossing, de enige plaats waar goederen de grens over kunnen is weer dicht. Aan de andere kant wachten 235 containers met voedsel die door de VN worden uitgedeeld op toegang. Ook kunnen de lege containers er niet uit. Naar commentaar gevraagd door Haaretz had het leger hierop geen antwoord.

In het Shifa ziekenhuis ligt een Palestijnse fotograaf zwaargewond. Verslag volgt.

7 gedachten over “Dagboek 9 juli 2006

  1. Het is met geen woorden te beschrijven wat daar gebeurt. Inmiddels is mijn zus in Nablus aangekomen en zij beschrijft een situatie die erg doet denken aan wat je in films en boeken weleens treft: een totaal kapot geschoten stad, verwaarloosde kinderen, ouders die zich geen raad weten en jongeren die met een ‘dode’ blik rondlopen alsof hun leven reeds is afgelopen. Ondertussen komen de Israelische tanks bijna dagelijks ook Nablus binnen, alles wat nog een beetje van historische en culturele waarde is, wordt met de grond gelijk gemaakt. De volledige verwoesting van de Palestijnse steden is in volle gang gezet. Men spreekt, zo hoor ik, dat na Gaza Nablus aan de beurt is. Men lijkt in alle ellende Hebron vergeten te zijn. Toevallig heb ik daar ook verre familieleden wonen. Men vertelt mij dat die stad (de grootste stad op de Westbank, op de voet gevolgd door Nablus) letterlijk een spookstad geworden is en dat het Israelische leger de zeer radicale kolonisten in het centrum van de stad een carte blanche gegeven hebben om ‘zich te verdedigen’. Het resultaat is dat niemand op straat meer veilig daar deze koloninsten lukraak rond mogen schieten.
    Het doet dan weer zo verschrikkelijk veel pijn als t NOSjournaal spreekt over invallen in Gaza, nadat (uiteraard t ligt wel aan de Palestijnen zelf) raketten zijn afgevuurd op Israelisch grondgebied. Bah, wat krijgen we door de landelijke media toch een verkeerd beeld voorgeschoteld.

  2. Andre Manuel had vanmorgen een zeer goede colum in De Andere Wereld van Zondagmorgen van de Ikon. Hij staat te lezen op de website van de Ikon.
    Ook heb ik net naar Arna\’s Children gekeken op Ned. 3. Ook van de Ikon. Zeer aangrijpend.
    Dat de wereldleiders dit allemaal maar straffeloos laten gebeuren. Onbegrijpelijk.

  3. Ja, Arna’s Children is een prachtige documentaire. Wie de kans heeft die nog te zien, doen.

  4. Kunnen we alle politieke partijen niet bestoken met deze reactie van Imal en ook andere vorige vanuit Palestina. Kunnen ze later niet zeggen. We hebben het niet geweten.

  5. Dat kunnen ze al niet meer, Corrie. Ze zijn ondertussen al bestookt met kamervragen en protestbrieven. Geen politicus kan nu nog zeggen dat ie het niet wist.

  6. Toch de politieke partijen maar bestoken met artikelen als “De dag dat de geschiedenis begon” en “Look who’s been kidnapped”?
    De schrijvers hiervan kan in ieder geval geen antisemitisme worden verweten. Onbegrijpelijk is het voor mij dat vooral de Christelijke partijen kunnen zwijgen over het onrecht waaraan geen einde lijkt te komen. Juist als je van het volk in Israel houdt zou je hen moeten wijzen op deze schande.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *