In Gaza proberen mensen ervan te maken wat ze kunnen. Als altijd. Al zo lang. Op straat kijken ze naar de WK op de televisie van een gelukkige eigenaar van een generator. (foto Haaretz)
Weer veel Palestina op het weblog. Ik krijg haast de neiging om daarvoor mijn excuses aan te bieden, maar het is even niet anders. Ik hoop dat er spoedig tijden aanbreken dat ik ook weer eens toe kom aan andere onderwerpen.
Olmert, ongekend openhartig, laat weten te verwachten ‘de actie’ in Gaza nog zo’n twee maanden vol te houden. Met geduld, zegt hij, volgens Haaretz van vanochtend ‘om de internationale steun niet te verliezen’. Dat komt dus neer op langzaam uithongeren en langzaam doden, teveel doden ineens, zoals met het gezin op het strand, dat vindt de internationale gemeenschap niet prettig om aan te zien, en dan krijg je protest. Dus Olmert blijft heel redelijk, en biedt weerstand tegen de nog rechtsere vleugel die hem oproept in een keer de hele boel plat te bombarderen.
‘We can carry out missions like James Bond and lose the support we have in the international community. In order to preserve this support we must act with patience and cool heads’.
President Haniya heeft opgeroepen tot een staakt-het-vuren. Daar gaat Olmert niet op in, hij beschouwt het als een teken dat de Palestijnen door de knieen gaan en de invasie dus werkt.
Vannacht is er weer een granaat afgeschoten op een auto waarin Palestijnse strijders. Die zagen het aankomen en vluchtten op tijd uit de auto. De tweede granaat doodde een burger van 18 en verwondde 11 omstanders. Dit is de tweede keer in 24 uur dat een aanslag ‘mislukte’ en alleen burgers doodde, op zondagavond kwam een granaat neer in het binnenplaatsje van een huis aan de rand van Gazastad, waarbij een moeder en twee kinderen werden omkwamen.
Israel gaat door om mensen te weren uit de Bezette gebieden. Mensen met een Israelisch paspoort mochten er al niet in, zoals wij hebben gemerkt toen we een Nederlander met een Israelisch paspoort mee wilden nemen naar Gaza. Ook vertegenwoordigers van Israelische humanitaire organisaties, zoals Artsen voor Mensenrechten mogen er niet in, evenmin als advocaten die op willen treden voor de gevangenen. Palestijnen afkomstig uit Arabische landen mochten er ook al een tijd niet meer in, tot april werden er alleen uitzonderingen gemaakt voor bijzonder schrijnende humanitaire gevallen, bijvoorbeeld als een nabij familielid stervende was of al gestorven. Ook dat kan niet meer. Nu worden ook in Europa of de VS genaturaliseerde Palestijnen die hun familie willen bezoeken tegengehouden. Hoewel het gaat om Amerikaanse staatsburgers wil de Amerikaanse Ambassade zich niet ‘mengen in binnenlandse aangelegenheden’ van Israel. De Palestijnen in Gaza en de Westoever worden nog verder geisoleerd, binnenkort heeft de gevangenis ook geen bezoekuur meer.
In Beit Lahiya, waar het leger doorheen is getrokken, maken de bewoners van de huizen die door het leger werden gebruikt de schade op, gaten in muren, opengebroken vloeren, kapotte waterleidingen, overal rommel en poep naast de wcpotten. Sommige families die nog vastzitten bij de grensovergang Rafah hebben nog niet gezien hoe erg het is. Volkskrant, vanochtend.
Ik heb al een paar dagen geen direkt contact meer met Gaza. Ik weet dat ze op kantoor een generator hebben, maar die hapert regelmatig. Op email is nog niet geantwoord. Ik zou vanochtend naar Gaza zijn vertrokken. Over een paar dagen zouden Palestijnse vrienden naar Nederland komen, de visa lagen klaar. Het gaat allemaal voorlopig niet door. Zij kunnen er niet uit, wij kunnen er niet in. Of we eind augustus nog trainingen kunnen gaan geven moeten we nog zien.
Toen ik vannacht niet slapen kon las ik het boek van Joris Luyendijk, Het zijn net mensen. Over zijn ervaringen als Midden-Oosten journalist. Over beeldvorming. Voor mensen die dit stukje tot hiertoe hebben gelezen, de doorzetters dus, een absolute aanrader. Leest als een trein, geestig en informatief, een ware blik achter de schermen van de nieuws-industrie. Luyendijk spaart niemand, ook zichzelf niet. Ik kom er nog op terug.
Ik kan er met mijn verstand niet bij, dat dit mogenlijk is.
Draai de feiten eens om en de hele wereld staat op zijn kop.
Zowel de westerse als de arabische wereld doet niets, ook niet hier in Egypte, alleen wat demonstraties.
Ik voel me onzettend machteloosverdrietig.
( Kan zijn dat ik deze post per ongelijk twee keer heb neergezet, sorry)
Hoi Anja. Ik heb donderdag met ramadan gebeld, was leuk om hem te horen. toen ging het hen nog relatief gezien goed. Als je wilt, dan bel ik hem vandaag nog. Bellen van hieruit is toch wat makkelijker. je zegt het maar.
hoi Anja, ik heb het boek van Joris Lyendyk ook aangeschaft, nog niet aan begonnen, voor straks als ik vakantie heb. Even een vraag van een heel ander orde. Tijdje geleden was je Amos Oz aan het lezen “Een verhaal van liefde en duisternis”. Ik kom er moeilijk doorheen, heb jij het al uitgelezen?
Fijn Trees. Doe hem mijn groeten. Hij bekijkt mijn weblog en weet dat we aan ze denken. Vraag of hij weer wat voor ons wil schrijven. Ik weet dat zij er soms ook genoeg van krijgen om steeds maar diezelfde ellende te moeten vertellen, maar voor ons is het goed om de berichten uit eerste hand te krijgen.
Hou jij je ook maar taai, Trees. Het is allemaal zo onacceptabel en zo erg dat ook onze eigen regering nog steeds niet ondubbelzinnig stelling durft te nemen, ik word er af en toe zo beroerd van, net als jij natuurlijk en dan hou ik me maar vast aan de Palestijnen zelf die maar door gaan – wat hebben die ook voor een keus. Dan hoor ik ze zeggen: what can we do? Overleven. Doorgaan. Maar vannacht kon ik er echt niet van slapen, terwijl ik in Gaza zelf als een roos door de bombardementen heenslaap. Ik heb er zelf het meeste moeite mee als ik het contact kwijt ben en ik me zo machteloos voel. What can we do?
Thea, nee, Oz ligt er nog, na eerst met veel plezier te zijn begonnen werd het me te veel. Misschien pak ik het weer op. Kan ook zijn dat ik er met mijn aandacht niet bij ben. Luyendijk hield mijn aandacht er wel bij.
Nergens voor veronstschuldigen, Anja! Gaza houdt jou niet teveel bezig, maar andere mensen te weinig. Dagelijkse probleempjes en tegenslagen zijn nu een stuk minder belangrijk.
Gisteren de WK finale gekeken met mijn cheri en een paar Franse vrienden. Toen de teleurstelling zich van de jonges meester maakte, (eentje was er erg dramatisch over) irriteerde mij dat. ‘De mensen in Gaza zouden willen dat ze jullie problemen hadden…’
Niet excuseren voor te veel Palestina Anja. Ik wil alles weten. Ik leef ontzettend mee met de Palestijnen, zoals velen. Ik heb ontzettend met die mensen te doen. Ook met jou. Jij kent die mensen persoonlijk. Jij moet je toch ook wel ontzettend ellendig voelen. Geen wonder dat je er niet van kan slapen. Ik loop er ook de hele dag aan te denken. Als ik het woord Israel of Gaza hoor op de radio spits ik mijn oren. Zegt die slappeling van een gezant van de VN dat ze die korporaal zonder meer vrij moeten laten, omdat dat de aanleiding is van alle ellende die de mensen in Gaza nu moeten ondergaan.
In Woord & Dienst ( een opiniërend blad voor de Protestantse Kerk in Nederland)schrijft er altijd ene Kees de Vreugd een stukje genaamd “Jeruzalem Post”. Deze keer schrijft hij onder meer over de ontruimde nederzetting Chomesh. “Er is niets meer van over dan een wat afgevlakte heuvel. Er gebeurt niets. Het hele gebied ligt woest en ledig, een treurig gezicht. Joden zijn er niet gewenst. Anderen hebben er blijkbaar geen behoefte aan. Wie is de liefde voor dit land aangeboren?”
Onbegrijpelijk.
Express lees ik je weblog altijd ´s ochtends, want ik weet dat als ik ´s avonds zou lezen, ik zeker weten een slapeloze nacht zou hebben. Ik kan alleen herhalen wat al zo vaak is gezegd hier: Het is ongelooflijk dat dit “gewoon” mogelijk is zonder daadwerkelijke tussenkomst van de internationale gemeenschap.Alleen een paar opmerkingen van “onacceptabel,oproepen tot..”. pff, wat hebben de Palestijnen daar nou van, ze zitten nog steeds in dezelfde schrijnende situatie. ´t is om te janken.
Ondertussen ben ik afgestudeerd (Bachelor Oriental Languages and Communication,Arabisch als hoofdvak), en ben aan het bedenken wat ik nu ga doen. Moet nog eveneen paar dingen natrekken, maar waarschijnlijk ga ik voor 3-4 maanden terug naar Nazareth en omgeving, voordat ik 2 semesters in Libanon ga studeren. Op voorwaarde dat ik in Nazareth of omgeving werk vind dat in ieder geval mijn levenskosten daar zo´n beetje dekt. Tot nu nog niets, dus Anja, Trees, als jullie nog iets weten dan hoor ik het graag..
Heb ook het nieuwe boek van Joris Luyendijk besteld. “Een goede man slaat soms zijn vrouw” vond ik geweldig (best herkenbaar:-)), en het artikel over “Het zijn net mensen” in het NRC (geloof ik) klonk erg veelbelovend.
Beste Anja, ik wil je hartelijk bedanken voor het geweldige werk dat jij met je dagelijkse berichtgeving over de afschuwelijke situatie in Gaza, en de rest van bezet Palestina, voor de lezers van je weblog verricht. Excuseer je niet ! Het is van het hoogste belang dat wij die jou lezen zoveel mogelijk kennis kunnen vergaren over al het leed, de voortdurende verschrikkingen waar de cynische Israelische politiek verantwoordelijk voor is, het schandelijke schaamteloze zwijgen van Europa etc… Ik lees je elke dag. Het is bloedstollend wat zich daar allemaal voltrekt in de haast totale onverschilligheid van onze werelddeel. Maar weten is het allereerste stap naar
Vervolg van 9 : Weten is de eerste stap naar de persoonlijke mobilisatie tegen dit eindeloze opeenstapeling van gruwelik onrecht. Daarop volgt dat anderen hiervan horen en ook gemobiliseerd worden. Vanavond op A2 een kort verslag gezien van de protestaktie bij het Lieverdje. Dat dit door de Ethiopische uitzending tot mij moest komen! Zij stonden daar, een handjevol mensen. Het deed me goed ! Een volgende keer zullen het er meer zijn. Het gaat tergend langzaam, dat wel, maar meer en meer mensen kunnen en willen dit alles niet meer stilzwijgend aanzien. Daarom Anja, schrijf jij elke dag. Bravo ! Jouw werk van bewustmaking is onmisbaar.