2 gedachten over “Van Gush Shalom”

1. Al zal het wellicht niet zo zijn bedoeld, toch klinkt het als chantage. Hoe kan ik uitleggen dat ik OOK geraakt word door vrienden uit Israel, die zich zorgen maken om hun kinderen en kleinkinderen of die bij elke aanval de dood of de verwonding van hun dierbaren herinneren? Het is zo treurig dat mensen tegen elkaar worden opgezet, die er misschien – in een andere setting en zonder de inmenging van fanatici – zouden kunnen uitkomen. Of ben ik naief?

2. Ik ben het met je eens, Elma. Ik moet als ik lezingen houd altijd uitleggen dat als ik opkom voor de rechten van Palestijnen ik niet tegen Israel ben. Wel tegen de huidige politiek van Israel, maar het is voor mij zo duidelijk dat Israel bezig is ook zichzelf te vernietigen, van binnen uit. Al die schade aan jonge mensen die getraumatiseerd en kapot uit het leger komen, elke provocatie van het leger die weer acties van de Palestijnen en dus ook weer Israelische doden veroorzaakt, de grote mentale schade, wanneer je mensen dwingt of overhaalt zich niet aan de mensenrechten te houden, het dagelijkse racisme dat een gevolg is van de voortdurende campagne tegen Arabieren – om de bezetting te rechtvaardigen, de angst die maakt dat de goede mensen vertrekken (er gaan meer joden Israel uit dan er bij komen), de verwaarlozing van de sociale infrastructuur, de kloof tussen rijk en arm is groter dan in welk \’westers\’ land ook, de politieke apathie bij een groot deel van de bevolking, het morele isolement waar Israel in terecht komt – veroordeeld door een groot deel van wereld, uitgezonderd uiteraard de VS, en de bange, laffe Europese landen. De kloof die het veroorzaakt ook onder joden, aan de ene kant een kleine groep die het niet langer aan kan zien, aan de andere kant de mensen die zich verplicht blijven voelen Israel blind te steunen in hun kamikaze-politiek. \’Massada all over\’ zei een Amerikaanse jood, Israel is bereid ten onder te gaan, liever dan een gewone democratische staat te worden voor alle burgers, en zich te gedragen als een gewone staat tussen de andere. Ja, het is moeilijk om uit te leggen dat ik het ook verschrikkelijk vind voor gewone Israeli\’s die dit helemaal niet hebben gewild.

   Ik zie dat mijn vrienden in Gaza, al wat ouder, die allemaal herinneringen hebben aan joodse vrienden, en in de verste verte niet de antisemieten zijn waar ze nu van worden beschuldigd, heel goed weten dat zij er wel uit zouden komen als ze konden praten met hun net zo verstandige vrienden aan de andere kant. Maar de huidige politiek van Israel is blind en doof, volstrekt autistisch zou ik zeggen als dat niet beledigend was voor echte autisten, en de enige die ze tegen zouden kunnen houden is de VS – en daar heb je Bush.

   Ik denk dat er een internationale macht tussen zou moeten. De oplossing is niet eens zo moeilijk. Uri Avnery zei: geef mij twee maanden de macht en ik heb vrede. Ik geloof hem. Israel moet af van hun krankzinnige almachtsfantasieen. Ze hadden met een onrechtvaardige 74% van het oorspronkelijke land meer dan genoeg. Er was geen enkele zinnige reden te bedenken waarom ze ook nog een groot deel van de Westoever in moesten pikken en van Gaza een gevangenis moesten maken. Ze hadden in 1967 al een begin kunnen maken met het helpen van het opbouwen van een leefbare Palestijnse staat, door meteen de gebieden terug te geven. Dronken van macht en expansiedrift hebben ze dat niet gedaan. En zijn regering na regering, ja ook Rabin, ook Barak, doorgegaan met de annexatie van Palestijns gebied. Ze zijn gek geworden, ze zitten als een dronken man in een auto zonder remmen, en niemand houdt ze tegen. Ook de VN staat machteloos, zolang de VS alles tegenhouden. Internationaal recht betekent niets meer als de grootste macht ter wereld die met de voeten treedt.

   Terug, ja, dat is ook voor de Israelische bevolking een ramp.