Palestinian poet, Mahmud Darwish
Ahmad Az-Za`tar (as’ad abu khalil translation):
“…and rising toward the convergence of the dream
seats shrink under my trees, and your shadow…
those who climb on your wounds like seasonal flies disappear
and those who watch your wounds disappear
So remember me before I forget my hands!
And my interpretations to the butterflies
and the rocks are my letters on earth
my house is not Trojan
and my time is not a pillow
and I rise from the dryness of bread and the confiscated water
from a horse that got lost on the way to the airport
and from the wind of the sea, I rise
from the shrapnels that got addicted to my body
and I rise from the eyes of those coming to the sunrise of the plain
I rise from the vegetables’ crates
and the strength of things I rise
I belong to my first sky and to the poor in every alley
[who are] chanting
staying steadfast
and staying steadfast
and staying steadfast
…Oh, the name of eyes and the marble echo
Oh, Ahmed who was born from stone and Thyme
you shall say: No
You shall say: No”
Dank je, Miriyam. Ik ontmoette Darwish vele jaren geleden, in 1997, in Ramallah. Buiten werd gevochten, met stenen naar tanks gegooid. Ik was vooral erg onder de indruk dat al die jonge mensen het interessanter vonden om de grote volksdichter, die het gelukt was om over de Alleby bridge te komen zelf te zien, dan buiten te vechten.
Meer over Darwish, zie hier en hier.
Kan iemand me uitleggen waar dit gedicht over gaat? Of is het “abstract.” (ben geen intellectueel).
Huib, als je het land en het palestijnse volk kent, dan begrijp je dit gedicht. Ik heb geprobeerd een beetje uitleg te geven, als je er geinteresseerd ben.
Machmut Darwish is een van de groten en iedere Palestijn hier kent zijn gedichten, daar hoef je hier geen imtelectueel voor te zijn. Het is eigenlijk een heel positief gedicht. Ze kunnen de Palestijnen van alles aandoen, maar ze krijgen ze niet klein, daar komt het eigenlijk op neer.
Those who climb on your wounds like seasonal flies ,disappear
Hiermee wordt degene bedoeld die al jarenlang het Palestijnse volk onderdrukt en ze van hun land heeft verjaagd. Diegene zal ooit weer verdwijnen
and those who watch your wounds disappear
idem, degene die het volk kwaad doet zal ooit eens verdwijnen
So remember me before I forget my hands!
And my interpretations to the butterflies
and the rocks are my letters on earth
\”rocks\” , de rotsen en stenen, de harde grond waar het moederland Palestina uit bestaat
my house is not Trojan
Ik ben geen binnensluiper -oftewel de Palestijnen zijn niet de stiekeme binnenkomers, maar het volk wat al eeuwen lang hier leeft (verwijst naar paard van Troje)
and my time is not a pillow
op een kussen slaap je, hij bedoelt hier het leven en de tijd gaan door.
and I rise from the dryness of bread and the confiscated water
brood en water, voedsel voor de armen, en zelfs dat water is de Palestijnen afgenomen. Maar wij rijzen op uit deze ellende
from a horse that got lost on the way to the airport
and from the wind of the sea, I rise
de zee, de prachtige middellandse zee.
from the shrapnels that got addicted to my body
de granaatscherven die verslaafd zijn geraakt aan mijn lichaam: het oorlogsgeweld en de vele Palestijnen die de laatste 60 jaar zijn vermoord door de bezetter.
and I rise from the eyes of those coming to the sunrise of the plain
I rise from the vegetables’ crates
het land van melk en honing, veel groente, veel fruit, nu droog
and the strength of things I rise
Wij zullen ooit weer terugkomen
I belong to my first sky and to the poor in every alley
[who are] chanting.
Ik hoor bij de armen die met zijn allen aan het roepen zijn
staying steadfast
en blijf vastberaden.
Dit slaat op het woord soemoed, of al sjaab al samadin, het vastberaden volk. De palestijnen hebben al zoveel meegemaakt, al 60 jaar onderdrukking, land afgepakt, hun kinderen vermoord, maar, zeggen ze, ze gaan niet ten onder. Daar slaat dit woord steadfast of soemoed op
and staying steadfast
and staying steadfast
…Oh, the name of eyes and the marble echo
Oh, Ahmed who was born from stone and Thyme.
Achmed geboren uit de stenen en de tijm. Stenen en tijm is het symbool van Palestina, stenen omdat er zoveel zijn en de oudheid van het land, en tijm, wat overal groeit in de lente, en de geur van tijm ruik je overal, zo lekker. Van tijm maakt men een mix met sesam zaad. Deze mix heet zatar, een van de lekkerste dingen die er zijn. Een palestijn kan niet zonder.
you shall say: No
You shall say: No
hallo Anja,
Voor de liefhebbers van Darwish een link naar de integrale tekst in het Engels van een lang gedicht dat Drawish schreef op 6 augustus 1982 toen het Israelische leger Beiroet 12 uur lang non stop bombardeerde. Die dag alleen al vielen ere 600 doden in de stad. Darwish zelf verbleef in die zomer van 1982 in het belegerde west-Beiroet.
Ik krijg de link niet “geactiveerd”. Beste is even knippen en plakken in de url regel van de browser
http://content.cdlib.org/xtf/view?docId=ft1z09n7g7&brand=eschol
groeten,
Radi
Ha Radi, leuk om je hier aan te treffen.
Dank voor de link.
Ja, Trees. Zatar. Zo’n vers plat broodje, dat in de olijfolie dopen en dan in de zatar.
God ik krijg heimwee.
Ik gebruikte een citaat van Darwish als motto voor mijn eerste Palestina boek, Dagen in Gaza. Ik geloof dat dat het eerste was waar hij echt beroemd mee werd. Het wordt heel vaak geciteerd.
Schrijf maar op:
Ik ben een Arabier
ik heb geen naam, geen eretitel
ik heb een lange adem in een land dat
in een storm van woede leeft…
Identiteitskaart Mahmoed Darwish.