Joris Luyendijk schreef het in zijn boek: het is veel moeilijker om mensen uit te leggen wat een bezetting is, dan wat een aanslag is. Met de beelden van een aanslag ben je in een paar seconden klaar. De jaar in jaar uit voortgezette bezetting, om duidelijk te maken wat dat met mensen doet, de vernedering, machteloosheid en woede van de mensen die bezet worden, maar ook de morele verloedering van de mensen die de bezetting uit voeren, daar heb je een beetje meer tijd voor nodig.

Neem die tijd even. Salima stuurde ons een link naar een documentaire van John Pilger, Palestine is still the issue. De beelden zijn schokkend. Deze keer niet vanwege de doden, de beelden van uiteengereten lichamen. Maar vanwege de volstrekt zinloze destructie. De poep op de fotokopieermachines die Israelische soldaten achterlieten na de bezetting van het Palestijnse Ministerie van Cultuur, de infantiele reactie op Palestijnse kindertekeningen. Beelden van soldaten die met stenen de armen breken van al gevangen genomen Palestijnen. Interview met een van de Palestijnse vrouwen die haar kind moest baren bij een checkpoint waar ze niet doorheen werd gelaten. Het kind overleed later op weg naar het ziekenhuis. Ze is niet eens kwaad meer. ‘ Het was niet persoonlijk bedoeld. Zo behandelen ze alle Palestijnen’.

Palestijnen aan het woord, maar ook een Israelische dienstweigeraar, en andere Israeli’s die het niet meer aan kunnen zien en niet langer medeplichtig willen zijn.
En meer.

In de introductie Moestafa Barghouti: ‘Occupation is the cancer that eats the life of both people’.
Ga zien, en weet waar je zaterdag voor demonstreert.
Palestine is still the issue.