Het is intussen een traditie geworden, in het zomerreces spreken we een dag af voor onze Eerste Kamerfractie. Dan hebben we de rust om eens even terug te kijken, wat deden we goed, wat kan beter, wat gaan we het volgende jaar doen.

Als ik op de trein stap, en daar Ronald al tref, Tiny was aan de beurt om gastheer te zijn en hij heeft een mooi dagje georganiseerd in Oisterwijk, zijn buurt – merk ik hoe bevoorrecht ik ben. Want ik heb er echt zin in. En vroeger zou ik nog al eens gedacht hebben, moet ik al weer aan het werk? Het plezier van werk doen waar je echt in gelooft, met mensen met wie je het goed kunt vinden.

Lopen in het bos en tussen de vennen. Tiny heeft paraplu’s meegenomen. Ondanks de nattigheid is het er prachtig. In een Hans en Grietje huis, met het liefste vergaderzaaltje dat je je voor kunt stellen gaan we aan het werk. Eerlijk, we zijn helemaal niet ontevreden over afgelopen jaar, we hebben hard gewerkt, het is niet onopgemerkt gebleven, al blijft het altijd frustrerend om in de oppositie te zitten en niet meer te kunnen. Bordje onderweg: fietspad dus niet brommen. Wij brommen helemaal niet.

Komend jaar gaat spannend worden. Eerst de verkiezingen voor de Tweede Kamer. Het concept verkiezingsprogramma is bijna klaar om door de partijraad besproken te gaan worden. SP staat stevig op winst. Zelfs als dat nog af zou kalven ziet het er naar uit dat we er mensen bij krijgen in de kamers. En dan daarna, na de verkiezing van de Provinciale Staten ook voor de EK. Met een grotere ploeg kunnen we meer doen. Nu laten we als kleine fractie nog wel eens wat liggen, zo heb ik de Antillen laten vallen omdat het gewoon te veel werd om bij te benen. Met een deels nieuwe fractie moeten we opnieuw taken gaan verdelen. We maken al een lijstje op welke zaken we graag versterking zouden willen voor de EK: juridisch, economisch, sociale zaken, arbeidsmarkt. Verder is het duidelijk dat we als actiepartij naast de formele taken er ook veel op uitgaan. Ik heb de afgelopen jaren veel contact gezocht met migranten- en moslimorganisaties en wil dat blijven doen. Maar we zouden ook wat meer contacten willen hebben met de gehandicaptenorganisaties. Is ook wel wat voor mij. En dan na een jaar wordt de situatie weer helemaal anders, want dan wordt de EK opnieuw samengesteld. Onderling bespreken we wie opnieuw kandidaat zal staan voor een nieuwe ronde van vier jaar. Het is een stevige investering. Maar de tijd, drie jaar alweer, is ook omgevlogen.

Natuurlijk veel speculatie over de nieuwe regering. Te verwachten dat daar de PvdA in zal zitten. Maar met wie? En wat gaat dat dan betekenen voor ons?

Ik merk hoe prettig het is om met deze op elkaar ingespeelde ploeg ook de afgelopen maand door te nemen, de gebeurtenissen in Gaza en Libanon, de demonstratie, de SP nota waar het wetenschappelijk bureau, Ronald dus, een boekje van gaat maken.

We wandelen terug naar Oisterwijk, waar we gaan eten. Twee van de partners, Koos van Tineke, en Ireen van Tiny voegen zich bij ons. Koos is van het onderwijs, dus dat wordt een stevige dicussie over wat de SP daarover in het verkiezingsprogramma op gaat nemen. Trapistenbier. Mosselen.

Koos en Tineke uitzwaaien die met hun busje op vakantie gaan. Ireen en Tiny gaan de andere kant op. Ronald en ik terug in de trein naar Amsterdam waar ik erg in slaap val. Veel om over na te denken verder.