Ik maak me er vandaag even van af. Ik moet dringend aan de update van de Kifaia website werken, die we erg hebben laten versloffen, want woensdag verschijnt er een advertentie in VN, initiatief van Anneke Jos Mouthaan, waarin zij en Harry de Winter vragen om steun aan een aantal Palestijnse projecten, waaronder de onze in Gaza, en een aantal belangrijke kritische groepen in Israel. Dus de website moet op orde zijn, voor de mensen die nog nooit van het werk van Stichting Kifaia hebben gehoord en informatie willen.

En dan is er nog meer: mail en telefoon van Fatma uit Gaza. Wat we al niet meer verwachtten is toch gebeurd, de grens met Rafah is een dag open geweest, Khaled Abu Zaid, de oprichter van het NCCR waar we mee samen werken, en waar we mee bevriend zijn is met zijn twee zoontjes en de oudste dochter van Fatma aangekomen in Cairo, en moeten nu beslissen of ze eerst naar Duitsland gaan, naar familie, of eerst naar ons in Nederland komen. Ze zijn er meer dan een maand mee bezig geweest, vaak midden in de nacht opstaan, de spullen pakken, dan weer de mededeling dat de grens niet openging, tot gek wordens toe. Maar nu is het dan toch gelukt. Ik moet dingen gaan regelen, slaapplaatsen. Ze zullen wel aardig over hun toeren zijn en minstens doodmoe. Die reis door grenspost Rafah, met alle spanningen, is geen klein akkefietje. Ik moet afspraken maken. Activiteiten voor de kinderen. De Kifaia ploeg op de hoogte brengen en inzetten. Dus vandaag valt het andere nieuws even weg.