Kleintje dagboek vandaag. Moest even mijn ‘herhalingsoefening’ afschrijven, een poging om mijn uitgangspunt nog eens te formuleren, toch weer langer geworden dan ik had gewild. Zie hieronder.
Hopelijk een van de laatste dikke ‘bijscholingsartikelen’ in het Engels. Hieronder: de achtergrond bij de oorlog in Libanon. Betrouwbare bronnen. De Israelische invasie had inderdaad niks met die twee soldaten te maken. Toch maar lezen, wie nog wil.
Op verzoek, de speech van Miriyam Aouragh tijdens de demonstratie op 22 juli. Zie hier, bij de reacties.
En de actuele advertentie van Uri Avnery in Haaretz, nu het er naar uitziet dat het staakt-het-vuren in is gegaan. Dat wil zeggen in Libanon. Vergeet Palestina niet. Daar gaat het gewoon nog door.
The last victim
Of this war
Has not yet
Been buried –
and the chief of
Army Intelligence
Already announces
That he expects
Another war
in Lebanon.
Could there be
A more striking
Confirmation of the fact
That there is
No military solution?
Gush Shalom ad published in Haaretz
August 15, 2006
Hallo mensen,
Heb net op de Belgische radio gehoord dat Israel bij haar terugtrekking uit Libanon alles platwalst wat nog overeind staat;
de tactiek van verschroeide aarde. Weet iemand hier meer over?
Gert,
Als dat waar zou zijn past dat in het plaatje, dat ik schetste in een bijschrift d.d. 6/8/2006 bij een weblog, dat commentaar geeft op een stuk door Martin van Creveld in NRC van 5/8/2006.
Mazzel & broge, Evert
Dag Gert,
Hoorde op de radio (maandagochtend) dat een hoge Israelische legerofficier heeft gezegd dat de Israelische troepen gerechtigd zijn om “als zij honger hebben” te plunderen in Libanon. Dat klinkt vreselijke natuurlijk. Want honger? Daar gelooft toch niemand in, die de efficiency van het Israelische leger kent? Maar let wel: plunderingen (en erger: verkrachtingen) horen bij de “cultuur” (ontlading van spanning) van militairen in/na een oorlog. Na WO II is dat ook gebeurd – door Russen vooral, want zij hadden (letterlijk) heel wat minder te “vreten” dan de geallieerde soldaten. Het probleem is natuurlijk dat van dezelfde soldaten die in alles en iedereen geacht worden hun tegenstander te zien (hoe kun je daar anders op schieten?), om vanaf het moment van het “staakt het vuren” ineens wordt verwacht dat zij zich als normale, weldenkende burgers gedragen. Het doden van mensen is al onmenselijk, maar als je in zo’n situatie bent geweest, en waarin je je kameraden hebt verloren, is zo’n “omslag” nog krankzinniger. Nu ineens je vijanden zien als vrienden? Kom op! Als soldaten zich na een oorlog misdragen is dat vooral de leiding aan te rekenen (die daar, net als in elke oorlog vaak helaas de ogen bij dichtknijpt, ook wel wetende dat..)
Vriendelijke groeten, Elma Verhey
@Elma
Dat het af en toe gebeurt, geloof ik zeker. maar voor het Israelische standpunt hierop verwijs ik je naar http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3291942,00.html over soldaten die huisraad in hun patservoertuig meenamen uit Gaza.
De reactie is zoals overal ter wereld: afkeuring en een strafrechtelijke procedure. Mijn eigen ervaring hiermee is dat Israelische soldaten afgeraden wordt aan meubilair en andere spullen te zitten aangezien deze in het verleden vaak geboobytrapped waren met explosieven. Dit is een standaard veiligheidsinstructie vòòr elke operatie.
Ik heb het radioprogramma niet gehoord, dus kan ik niet zeggen of je het juist geinterpreteerd hebt, of een officier dat werkelijk gezegd zou hebben of dat “iemand” verteld heeft dat een officier dat gezegd zou hebben. Ik kan er ook verder niets over terugvinden.
Het lijkt mij hoogst onwaarschijnlijk dat dit vooraf gesanctioneerd of achteraf getolereerd zou worden. (Glad ijs, ik weet het. Dit is een mening en géén feit. Denk toch dat dit een broodje aap story is)