(summary, especially for Fatma, below)
Het ziet ernaar uit dat het gaat lukken, met onze Palestijnse vrienden, die na lang wachten door de grens bij Rafah heenkonden voor een bezoek aan Europa. Maar de problemen zijn nog niet voorbij, want er zijn al meer dan drie weken van hun bezoekersvisum verlopen, en ze zouden dus zondag al weer het land uitmoeten. Dus moet het visum verlengd, maar dat gaat niet zomaar. Het is nuttig om weer eens mee te maken hoe de wereld er uit ziet vanuit de ogen van een vreemdeling, een Palestijn, ook als die maar een paar weken met zijn kinderen Europa wil bezoeken, werkbezoek voor Kifaia en de SP, en ook even langs de familie die in Duitsland woont, ze hebben elkaar al jaren niet kunnen zien.
Vanavond komt de familie aan in Amsterdam. Morgenochtend moet ik met ze naar de vreemdelingenpolitie. Bij de politie krijgen ze als alles goed is een stempel in hun paspoort. Er moet nog meer geregeld worden, verlenging van ziektekostenverzekering moet uit Gaza worden over gefaxt. Bewijs waar ze verblijven. Garantie voor hun kosten. Ik moet mee, als garantsteller. Wat ik toch moet, want hoe zouden zij zonder mijn hulp al die instanties hebben kunnen vinden? Bellen naar het Ministerie van BuZa. Bellen met het IND, doorverwezen, na vier mensen, naar de juiste afdeling. Kopieen van alles, paspoorten en visa faxen, mailen of meenemen is niet voldoende. Niet dat iedereen niet even aardig en behulpzaam is hoor, ik klaag niet.
Als dat allemaal in orde is moeten we met de hele handel maandag voor een afspraak naar het IND in Rijswijk. Ja ook de kinderen, ‘zelfs babies moeten persoonlijk verschijnen, mevrouw’. Die dag extra, zondag loopt het visum af, krijgen we vanwege goed gedrag en netjes op tijd melden. Ze hoeven dus in ieder geval niet zondag al op het vliegtuig terug. En als alles in orde is krijgen ze hun verlenging voor nog 30 dagen, insha’Allah.
(Fatma, it looks like everything will be okay. We have to do a lot of things to get the visa prolonged, I had to phone with the Ministery of Foreign Affairs, they said okay, to phone with the IND, the Immigration Office of the Ministery of Justice, to send faxes and papers, to-morrow all of us go to the Foreigners Police and on Monday we have an appointment with the IND people to get new visa, we have to go to The Hague. And then it will be allright, insha’Allah)
Beste Anja,
Ik weet niet onderwerp het het beste te plaatsen, dus dan maar hier.
In ‘Haaretz’ van vandaag staat een behartenswaardig artikel van Daniel Ben Simon; Talking only to ourselves
http://www.haaretz.com/hasen/spages/751458.html
Groeten
Marij
Beste Anja,
Ik weet dat het in het licht van de dramatische gebeurtenissen minder belangrijk lijkt maar ik wil het toch graag hier signaleren in de hoop dat iemand in Nederland wil protesteren tegen de publicatie van het onwaarschijnlijke kaartje van Israël op de site van de Nederlandse ‘vakantiebeurs.’ Kijk gewoon zelf even op http://www.vakantiebeurs.nl/bestemmingen/land.php?wid=&lid=22
Ik heb zelf al per e-mail gereageerd (zie mijn weblog) en op hun forum maar tot dusver zonder resultaat. Misschien weet u raad om deze mensen tot inzicht te brengen?
Met dank en alleszins veel moed verder met uw werk voor de Palestijnse zaak
Koen Stuyck
Op wel meer kaarten van Israel is de Westoever vast geannexeerd, Koen, vooruitlopend op de plannen van de respectievelijke regeringen. Plus Jeruzalem, uiteraard. Meestal laten ze Gaza weg, want daar wil toch niemand heen en niemand wil het hebben.
Of ik weet hoe je mensen tot inzicht kan brengen? Als ik dat wist had ik dit weblog al opgeheven.
Maar dat je geen zin hebt om bij hun een reis naar Israel te boeken helpt misschien. Hoewel de mensen die de annexatie op papier storend vinden dat waarschijnlijk toch al niet deden…
Koen, heb je ook al Palestijnse (overheids)organisaties aangeschreven? Die hebben ook van dat soort kaarten, maar dan natuurlijk in de betekenis van een groot Palestina.
Die hebben ze nog van vroeger, Paul. Voor 1948 was het namelijk hun land.
Beste Anja,
Je verhaal deed me denken aan een gesprek vorige week met Maurice de Hond, die een jaar of wat geleden met een Cubaanse is getrouwd. Mijn eerste reactie: ‘was het niet moeilijk voor haar om dat land uit te komen?’ Het bleek een vraag die nagenoeg iedereen stelt. Maar volgens Maurice ligt het precies andersom: Cuba was geen punt, Nederland wel. Er is geen land ter wereld waar er zoveel garanties enz. enz. worden gevraagd voor buitenlanders volgens hem. Dit als reactie op jouw verhaal dat je morgen met deze mensen naar de vreemdelingenpolitie moet, moet aantonen dat zij verzekerd zijn enz. enz. Het zal beslist moeilijk zijn geweest bij de grens met Rafah, maar Nederland is dus ook een ramp wat dat betreft!
Ja, en ik vind het ook stinkvervelend voor mijn vrienden, vooral die kinderen, dat ik na alles wat ze al meegemaakt hebben morgen met ze bij de vreemdelingenpolitie moet zitten, in plaats van dat ik fijn met ze naar Artis kan, en dan nog eens naar het IND – alsof het nooit ophoudt. Ze klagen niet, ze zijn het gewend. Dat is eigenlijk het ergste.
En ik vind het nog geen punt dat er gecontroleerd wordt, maar zou een loket niet voldoende kunnen zijn.
Ik vind het ergste dat kennelijk als je Palestijn bent niemand zich kan voorstellen dat je gewoon op vakantie komt. Ik weet namelijk vrijwel zeker dat Israeli’s die hier op vakantie komen niet naar de vreemdelingenpolitie etc hoeven . Omdat zij als nationaliteit wel bestaan en dus een normaal paspoort bezitten. De dochter van mijn palestijnse vriendin heeft als laatste van de familie eindelijk na bijna 13 jaar de nederlandse nationaliteit gekregen. Mijn vriendin wil nu graag naar het buitenland op vakantie zodat ze haar paspoort kan laten zien en echt het gevoel kan hebben dat ze eindelijk een nationaliteit heeft, iemand is.
Ondertussen gisteren gedemonstreerd op Schiphol, maar van morgen in Trouw gelezen dat de Nederlandse regering gewoon doorgaat met de wapendoorvoer via Schiphol vanuit de VS naar Israel, daar kunnen dan weer heel veel Palestijnen mee onder de duim worden gehouden en erger.
Ps. ik wens je vrienden een fijne en ontspannen tijd toe in Nederland en hoop dat ze een beetje tot rust kunnen komen.
je moet gewoon net doen of de IND een soort Artis is, Anja (sorry, moest even).
Heb een fijne tijd met ze en ik hoop dat de paperassen snel in orde zijn.
Dat idee van Clara om de boel maar als een soort Artis te zien, lijkt me ook maar het beste Anja!
Maar ik wil Ina toch nog even zeggen dat haar idee dat Israliers heel gemakkelijk Nederland binnenkomen niet klopt, voorzover ik dat weet dan. Ik ken een joodse oorlogswees, die is geboren in Nederland, moeder Nederlandse (generaties lang), maar die door haar huwelijk met een hier ook geboren joodse man uit Hongarije, (vluchteling, die echter niet de Nederlandse nationaliteit bezat), haar Nederlanderschap verloor. Daardoor waren haar kinderen ook geen Nederlanders! De man waarover ik het heb, Jeno G., geboren in 1942, ouders vermoord, werd (hij was toen nog een kind) al in de jaren vijftig lastig gevallen door de Nederlandse vreemdelingenpolitie. Is om die reden op zijn 15e naar Zweden gevlucht (!!). Want had b.v. – als niet-Nederlander – geen recht op scholing enz. Is inmiddels Amerikaan, en wordt nog steeds niet als “Nederlander” erkent. Hij is professor inmiddels, en zeer rijk. Haat Nederland, en mijdt het land als de pest, want mag er in vanwege zakelijke belangen. Andere Nederlande joodse oorlogswezen (Israliers inmiddels, want door joodse organisaties daarheen gestuurd), met wie het heel wat minder “succesvol” verliep, en die ook zogenaamd geen Nederlanders zijn, hebben nog altijd geen recht op WUV en de grootste moeite om dit land zelfs maar binnen te komen… Voor zover ik dat kan overzien is er wat het “vreemdelingenbeleid” betreft, niet zo heel veel veranderd, sinds Verdonk…
Als een boom, in een bloempot.
Schommelden, de opgesloten zielen.
Door de speeltuin van zijn bezetting.
Alle daags, de belemmering in zijn achteruitgang.
Groeiden de haat, als een boom in een bloempot.
Nederland denkt altijd dat het de liefste wens is van iedere buitenlander om hier te komen en te blijven.
Mijn Nederlandse vriendin is getrouwd met een Guineeer en samen hebben ze een kleuterschool opgezet en geven lessen lezen en schrijven voor straatkinderen. Visumaanvragen worden met argwaan bekeken en er moeten een hoop garanties worden afgegeven. Het feit dat de man schooldirecteur is en dus vast wel terug zal gaan, maakt het niet makkelijker. Hij wil niet eens in Nederland wonen. Vakantie, leuk, maar dan weer lekker naar huis. Daar heeft hij zijn leven namelijk…
Een heel fijne tijd met je Palestijnse vrienden. Even rust. En Anja, die grote poezen in Artis mag je net aaien he? 😉
anja,mijn huis is jouw huis, jullie zijn welkom,ook in arnhem,bij mij en mijn dochter en zoon, voor jou, maar ook voor onze vrienden uit gaza.