Dagboek 23 augustus 2006

Alles slaapt nog. Straks wordt Walid wakker, en die is vandaag jarig. Elf. Die wil weten wat zijn verrassing is voor vandaag. Dat wordt een bezoek aan een elektronicawinkel, en als het lukt vanmiddag circus. Zijn broertje mag het mee vieren, want die werd deze maand negen. In het parlement gisteren staakten de stemmen over het wel of niet van een verjaardagstaart. Ik vind dat dat moet, met kaarsjes. Maar Pa vindt dat ze al worden volgestopt met van alles, en daar zit ook wat in. Hoewel ze wel genoeg fruit eten. We zullen wel zien. Gisteren hebben we uren met ze gezwommen. We kregen de jongens met moeite mee naar huis. Wat een dromen je dan krijgt. Waarom hebben we in Gaza niet zo’n zwembad, vroeg Wasim. Jullie hebben de zee, zei ik. Jullie hebben de zee en een zwembad, zei hij. Wat zeg je dan?

Even tijd voor de kranten terwijl iedereen nog onder zeil is. Jan Slomp legt even aan Joshua Livestro uit dat er geen sprake van is dat de sharia in Canada is ingevoerd. Dat beweerde Livestro in zijn angst-stuk over de oprukkende islam. Zei ik al. Is vooral storend dat de redactie van Trouw er kennelijk niet aan hecht dat feiten worden gecheckt. En Jan Jaap Ruiter vindt, ook in Trouw, dat het schelden op de islam ook een keer ophoudt. Dat naar aanleiding van een artikel van Anne-Marie Delcambre waarin beweerd wordt dat de ‘gematigde islam niet bestaat’. Ik leg theorieen waarin van alles over moslims wordt beweerd naast me neer, wanneer meteen duidelijk is dat een groot deel van de moslims die ik ken niet in het schema passen. Want waarover gaat het dan? Over ‘onze’ angst die volgens Trouw vooral gecultiveerd moet worden. En dan heeft Henk Zomer het over dominee Polhuis die in Trouw vond dat de Protestantse Kerk ten alle tijde vierkant achter Israel moet staan, in ‘ondubbelzinnige solidariteit’. Zomer: ‘Israel wreekt de ontvoering van enkele soldaten met het platgooien van een half land en de dood van honderden. Hoe kunnen vrienden van Israel volhouden dat ze Israel een dienst bewijzen met goedpraten van wat fout is?’ Ik hou het maar op Adam Keller, die tijdens de demonstratie op 22 juli zei dat hier, op het Museumplein, de werkelijke vrienden van Israel stonden. Niet degenen die de andere kant opkijken wanneer Israel zich vergaand misdraagt, maar vrienden die er vanuit gaan dat vriendschap nooit onkritisch is, en je je vrienden tegenhoudt wanneer ze iets doen waarmee ze niet alleen andere kwaad berokkenen maar uiteindelijk ook zichzelf.

a060822khal 004.jpg

a060822khal 001.jpg

Gisteravond een prachtig gesprek tussen Harry de Winter en Khaled Abu Zaid, Anneke en ik zaten er bij en genoten. We dachten het wel, die twee mannen, een jood, een Palestijn, zijn verwant. Zelfde idealisme, met de zelfde praktische dadendrang. Dat gaat nog wel wat worden. En daarna een gesprek met de andere de Winter, Micha. Over wat kinderen nodig hebben in een situatie als Gaza. Wat kun je doen aan opstapelende trauma’s in een situatie waarin de traumatsering nog steeds doorgaat. De gewone handboeken traumaverwerking, daar heb je weinig aan, als op pagina 1 al staat dat verwerking niet mogelijk is zolang er niet eerst een situatie van veiligheid bestaat. Daar kunnen de kinderen van Gaza niet op wachten. We gaan proberen om Micha de Winter een keer mee te krijgen, misschien in samenwerking met Unicef.

Doodmoe maar tevreden in mijn bed gerold. Een heel gezin gaande houden en ondertussen ook nog zoveel mogelijk nuttige gesprekken arrangeren, het is nogal wat. Gelukkig hebben de kinderen geleerd om een goed team te zijn. Ze ruimen hun spullen op, gaan nu zelf naar videoland, Fida houdt orde in de keuken en bakte gisteren de hamburgers en zorgde ervoor dat de jongens ook komkommer en tomaten aten. Zelf brengen ze hun kleren naar boven die in de wasmachine moeten. Ik ga ze nog ernstig missen, als ze morgen weggaan.

Zie vanochtend in Vrij Nederland, de advertentie van Anneke Jos Mouthaan en Harry de Winter, van Een Ander Joods Geluid, die oproepen de bevolking van Gaza niet te vergeten. En de echte vredesbeweging in Israel ook niet.

4 gedachten over “Dagboek 23 augustus 2006

  1. Anja, mensen als Khaled en Harry (en jij natuurlijk) zijn wereldburgers, geen sektaristen en egotrippers, dat maakt het verschil. Gisteren in de Volkskrant zag ik de kop “Het goede fluisterd, het kwade schreeuwt” (geen idee waar het over ging, ik zat in de trein). Schreeuwde het goede maar meer.

  2. Wat een prachtige fotos Anja,

    Vooral de onderste heeft bijna een mystieke inhoud. Twee gewone mannen, de ene Jood de ander Palestijn en tussen hen beiden de menora, de mystieke boom van de vrede.

    Ik zou ‘m zo boven m’n bed willen hangen.

    Liefs,

    Salima

  3. Ja, geweldig die foto van Harry de Winter en “zo’n Palestijn”! Ik zeg niet dat die op de voorpagina’s van kranten moet – ach, ik snap wel dat zij voor “de media” niet “belangrijk genoeg” zijn. Maar het is zo jammer dat de doorsnee lezer van kranten of kijker naar de TV zo’n plat beeld van voor- en tegenstanders krijgt. Er zijn wel degelijk mensen bezig om samen tot een gesprek te komen. En op het gevaar af voor naief te worden versleten: als dat niet – breed – worden gedragen en gestimuleerd door “de basis”, hoe moeten we onze politieke leiders daar dan ooit van overtuigen? Enfin Anja, aan jouw, je vrienden, en Harry de Winter c.s. zal het niet liggen. Moed houden dus maar??

  4. Over dat maar doorgaande islam-bashen, de houding van Trouw en dominees als Polhuis: Tja, die zogenaamde ‘christenen’…

    Er kan niet genoeg aandacht zijn voor de grondslag van de christelijke steun voor de staat Israël. Die bepaalt namelijk – naast economische motieven (olie) – de steun van de USA en ook van een groot deel van de EU. Het is heel verhelderend om een leidend figuur van de (conservatieve) USA protestantse kerken, de baptist Albert Mohler, aan het woord te laten. Ik citeer uit een interview van 23 april 2002:
    http://www.pbs.org/newshour/bb/middle_east/jan-june02/perspectives_4-23.html

    “… a conservative Christian consensus predates [gaat vooraf aan, hk] in many ways the entry of evangelicals in an organized way into our own national politics … central to that is the biblical understanding that God has established a covenant with the Jewish people that they are a chosen nation and that Christians, understanding that we have been grafted onto [geënt op, hk] the tree of Israel, as the Apostle Paul said, nonetheless must acknowledge with great respect the Jewish people. And most American conservative Christians, most evangelicals would see the establishment of the Jewish state in Israel as a matter very much related to biblical prophecy and as a responsibility for American Christians to speak as advocates and defenders of that state.
    … in the United States, there are about six million Jewish persons and at least something like 50 million conservative Christian evangelicals … we believe our government and this Administration should support the Jewish people and at the same time support the state of Israel; hold Israel accountable for its actions, but protect its right to exist and its right to defend itself.
    At the same time, we’re functioning as Christians, not just as Americans, who believe that Christians have a unique biblical responsibility to recognize the Jewish people and the state of Israel as an important part of God’s sovereignty; as a representation of God’s plan to bless the nations even through the state of Israel.
    Evangelicals may disagree about exactly how Israel plays out in biblical prophecy or how this particular government may be represented in terms of the prophetic material in the scripture, but this much is sure: We believe that Christians have a responsibility to protect the Jews and to speak on behalf of the Jewish people. … and there are Old Testament roots where God made promises to the Jewish people about the land of Israel. Now one does not have to believe that the current government of Israel represents the Israel of scripture to understand that it is nonetheless a vehicle for what we believe will be the fulfillment of biblical prophecy as we will see as the New Testament tells us of vast turning to Jesus Christ, to Christianity, to the Gospel, on the part of Jewish people. And then there are specific New Testament prophecies related to Jerusalem and to the coming reign of the Lord Jesus Christ.
    All of this comes together as evangelicals may have different understandings in the specifics, nonetheless, there is a clear consensus of support for Israel and the understanding that God is not finished with the Jewish people.”

    Einde citaat. Ergo: Het geklooi in het Midden Oosten is nodig om de komst van het ‘Koninkrijk van onze Heer Jezus Christus’ mogelijk te maken. Hoe krijg je het verzonnen. 50 miljoen USA-ers geloven dat…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *