Gideon Levy, in Haaretz, is nogal sarcastisch over het protestje dat in Israel kwam na de oorlog tegen Libanon. Waar waren jullie toen het begon? Hoe komt het dat er een massaal protest was na het bloedbad in Sabra en Shatilla, terwijl Israel daar indirect voor verantwoordelijk was – protest dat Sharon dwong om af te treden, nu zijn wij direct verantwoordelijk voor wat er in Libanon werd aangericht, en waarvoor? Voor niets.
Levy:
With their own eyes they saw how the IDF was turned into an occupying police force, bullying the weak but untrained to deal with the strong. They protected settlers, saw the suffering caused by the occupation, were witness to or participated in abuse of Palestinians. The responsibility for the IDF’s lack of preparation, therefore, is theirs, partly because of what they did and partly because of their silence. They cannot claim now that they were surprised by the IDF’s failure to execute: they were there when the army changed its face. They knew all these years that checking IDs at roadblocks, invading bedrooms, chasing children in alleys and demolishing thousands of houses is no preparation for war.
They were supposed to understand that the occupation army’s activities in the territories inspires great hatred of us, that Israel’s rejectionists policies endanger it more than anything else and that the real test of the army is not in the casbahs. Even the home front’s lack of readiness should not have surprised them: a country that abuses its weak at times of quiet will do so in times of war, as well. What is so new and surprising about all this?
Above all, it is depressing to find out that none of the protesters are raising moral questions. A protest movement that says nothing about the terrible destruction we wreaked in Lebanon, how we killed hundreds of innocent civilians and turned tens of thousands into impoverished refugees is by definition not a moral movement. Even after it has been proved that the excessive force was not effective, no protest has been directed at it. How long will we only focus on ourselves and our distress?
With such protest movements, Israel does not need the silent sheep that has so characterized it in recent years. We should be fed up with such whiners. Maybe they are brave soldiers on the battlefield, but on the fields of protest they are nothing more than cowardly soldiers.
Voor het hele artikel van Gideon Levy, hierheen.
Ondertussen gaat het in Gaza gewoon door. Vier mannen die buiten stonden werden gedood door een afgeschoten granaat, ze verbrandden en stierven. Het leger zegt nog drie militanten te hebben doodgeschoten. De tanks en bulldozers, geholpen door de gevechtshelicopters zitten nu in een buitenwijk van gazastad, Shejaiyeh.
Gisteren werden drie Palestijnen bij een luchtaanval gedood. Twee cameramannen van Reuters gewond toen hun gepantserde wagen werd beschoten. Het voertuig was ook van bovenaf duidelijk als pers herkenbaar. Het leger zegt dat ze het niet gezien hebben dat het pers was, maar dat de auto zich ‘op verdachte manier bewoog’ Een twintigjarige man werd door een scherpschutter in het hoofd geschoten. Een zesjarige jongen kreeg van een scherpschutter een schot in de borst en ligt nu in kritieke toestand in het ziekenhuis.
De helft van de Palestijnse parlementsleden zijn ondertussen gevangen genomen, en een paar ministers, waaronder de als zeer gematigd bekend staande minister van Onderwijs. Gisteren werd parlementslid Mahmoud Musleh in Ramallah gevangen genomen.
Er wachten nog een paar duizend mensen bij de grensovergang Rafah om weer naar huis te kunnen. Af en toe gaat de grenspost voor een uur of wat open, waarna een paar honderd mensen worden toegelaten, dan gaat het weer dicht.
Fatma, de moeder van Fida, is Gaza uit, en wacht nu op ons in Cairo. De vraag is hoe ze straks na de conferentie er weer in kunnen. De kinderen moeten naar school.
Is de (zwakke) roep om aftreden van Olmert/Peretz inderdaad ingegeven door medeleven met de Libanezen? Mijn vermoeden is dat het vooral gaat om het gezichtsverlies dat Israël heeft geleden en niets te maken heeft met het inzicht dat het beleid wel eens onmenselijk zou kunnen zijn.
En ik geloof of weet eigenlijk wel zeker dat je daar helemaal gelijk in heb, Hendrik jan. Veel van deze demonstranten zijn boos omdat “de klus niet is afgemaakt”. ze hadden graag nog even door willen gaan. Ik ben het wel met ze eens dat het belachelijk was om kort voordat de wapenstilstand in zou gaan op maandagmorgen, men nog even als een idioot naar die Litani rivier wilde gaan, met het bekende resultaat, vele doden. dat was natuurlijk gekkenwerk, zoals die hele oorlog trouwens gekkenwerk was. En nu gaan ze over de teruggave van die soldaten praten. Alsof er niets gebeurd is. Dat hadden ze dus 6 weken geleden meoten doen.
De roep om aftreden van Olmert is denk ik omdat hij nog niet genoeg bloed vergoten heeft en dat hij Hezbollah niet uitgeschakeld heeft. Degenen die om zijn aftreden riepen stonden bij het graf van Golda Meir. Dat zegt mij genoeg.
Beste Anja,
Je somt het op, drie mannen zijn gedood, iemand door zijn hoofd geschoten, een zesjarig kind heeft een kogel in de borst gekregen. Als je het snel leest doet het geen pijn, vooral als je niet nadenkt. Maar op het moment dat je rustig en bedachtzaam leest, doet het wat met je, het gaat leven, het zijn mensen die de dood hebben gevonden, kinderen zijn wees, vrouwen weduwe, moeders huilen en vaders rouwen. Alhoewel ik vele kilometers verwijderd ben gaat mijn gedachten uit naar die mensen, het leed, pijn, agressie, onmacht, de verdriet. Op welke wijze zullen deze mensen dit kunnen verwerken, op welke wijze zal het een plaats krijgen.
Leiders worden gevangen genomen, mensen worden monddood gemaakt, maar vooral de wereld is stil, zwijgt bedachtzaam. Blijkbaar is het bloed dat vloeit minder waard, blijkbaar zijn de kinderen die gedood worden een leven niet waard want anders zou men Olmert vragen te vertrekken vanwege het leed dat hij veroorzaakt heeft en niet omdat hij te weinig heeft gedaan.
Sinds kort heb ik een kat, Hoessein heet hij. alhoewel ik grenzen moet stellen en hem moet opvoeden heb ik er moeite mee omdat ik hem dingen ontzeg. En dat terwijl aan de andere kant van de wereld mensen worden vermoord en niemand mededogen, compassie toont.
Jullie hebben vast gelijk. Maar waarom alleen maar cynisch? Er zijn echt ook mensen in Israel die serieuze kritiek op Olmert hebben en niet alleen vanwege de “mislukking”. Ik vond het overigens wel een eye-opener dat de leider van Hezbollah heeft gezegd dat hij nooit opdracht zou hebben gegeven die twee Israelische militairen te ontvoeren als hij geweten zou hebben dat het op een oorlog zou uitdraaien… Daar kun je natuurlijk ook wel weer cynisch over doen, maar ik geloof het. Hezbollah was uit op het ruilen van gevangenen. Waarom op een oorlog, waarvan ze in hun stoutste dromen niet hadden kunnen vermoeden dat ze die zouden “winnen”? En Israel meende een aanleiding gevonden te hebben om ‘ns effe af te rekenen met “die lui”. Zo onstaan oorlogen dus… Ik vrees dat “politiek” uiteindelijk niet veel verder gaat dan de emoties in de kleuterklas. Of ben ik nou cynisch?
Elma, wat bedoel je precies met cynisch? Wie is er cynisch? Roepen om aftreden nadat het kwaad al is geschied roept toch vragen over oprechtheid op? Gelukkig zijn velen al direct na de eerste bombardementen in actie gekomen. Dat waardeer ik bijzonder. Maar tot een breed gedragen besef dat de Israëlische leiders verkeerd bezig zijn heeft dat kennelijk (nog) niet geleid.
Gaat het bij politiek niet juist om het op een volwassen manier met elkaar overleggen, ook als je het niet met elkaar eens bent? Dit lukraak smijten met bommen om te imponeren heeft weinig met politiek te maken, maar inderdaad des te meer met de emoties van de kleuterklas, lijkt mij zo. (Kleuters kunnen daar niets aan doen, volwassen mensen wel!)
Ik ben het met in zoverre met je eens Hendrik Jan, dat we ook mensen serieus moeten nemen die na de bombardementen tot dit inzicht komen. Ik wilde vooral waarschuwen voor mensen die denken dat de protesten alleen maar voortkomen uit het idee dat ook leeft in Israel: Olmert had nog veel harder moeten optreden.
Hartelijks, Elma.