Feest in Wageningen. Ons pardon, het mooie initiatief daar om vooruitlopend op een generaal pardon voor de overgebleven asielzoekers die onder de oude wet nog wachten gewoon alvast tweehonderd stadsgenoten een zo menswaardig mogelijk leven te geven. Ik zit in het comite van aanbeveling, maar deze keer was ik er tevens als woordvoerder voor de SP.
Ik deed er drie uur over om van Wormerveer naar Wageningen te komen, want geen treinen tussen Utrecht en Ede-Wageningen. Maar eenmaal daar had ik het weer reuze naar mijn zin. Lekkere gemengde bak met mensen, daar word ik altijd vrolijk van, mensen die zich serieus inzetten voor anderen, en heerlijke muziek.
Joost Bosland, van ‘26.000 gezichten’ met een goed verhaal. Het forum van drie linkse politici, Jeroen Dijsselbloem van de PvdA, Diana Wolff van Groen Links en ik, kwam wel een beetje neer op een thuiswedstrijd, want dat er een generaal pardon is, en dat dat een punt is in de verkiezingsprogramma’s, daar waren we het zo over eens. Het CDA zou daarover de mond open moeten doen, maar daar was geen vertegenwoordiger van gekomen. Want we weten zeker dat daar ook mensen zitten, echte christenen zeg maar, die ook vinden dat we de mensen die al zo lang hebben moeten wachten nu gewoon maar in Nederland moeten houden. En dat we ze fatsoenlijk moeten behandelen. Geen families meer uit elkaar, geen kinderen opsluiten, mensen niet verhinderen om wat zinvols met hun tijd te doen – we weten het allang. Een wat boze meneer kwam naar het podium, waarom we het alleen maar hadden over de mensen onder de oude wet, alsof het onder de nieuwe wet dan zo goed was. Mee eens. Ook daar is in ons verkiezingsprogramma in voorzien. Mensen moeten meer dan 48 uur krijgen om hun verhaal te kunnen vertellen, ze moeten niet langer dan maximaal een jaar hoeven te wachten op uitsluitsel, ze moeten kunnen werken als ze hier zijn, menswaardig gehuisvest worden, kinderrechten moeten worden gerespecteerd, wat we zouden willen is simpel genoeg. Maar wat we daarvoor nodig hebben is een meerderheid in het parlement voor links. Dus, zei ik maar, hoeft niemand op de SP te stemmen die daar geen zin in heeft, maar links stemmen is wel verplicht als je niet langer aan wilt zien hoe er met mensen gesold wordt.
Verhalen van de Wageningenaars die nog steeds wachten – natuurlijk, schreinende onzin, klein getreiter, en onze conclusie: het is vooral zo erg omdat het helemaal nergens voor nodig is om mensen zo te behandelen. Waarom we daar wat aan moeten doen? In de eerste plaats voor de mensen waar het om gaat. Maar in de tweede plaats ook voor ons eigen fatsoen.
Twee meisjes die zongen. Gerda Havertong die het programma met verve aan elkaar praatte. Prachtige Afrikaanse muziek. Het is dat je muziek niet echt kunt fotograferen. Daar was bijvoorbeeld La vie en rose, een groep die ik kan aanbevelen voor een van onze SP-feesten als we weer eens uit ons dak willen. En daar staat dat een meid in een lief rokje tot op haar knieen, met een braaf T-shirtje aan, en die speelt dan als een vrouwelijke Jimmy Hendrix met grote hartstocht op haar electrische gitaar tot je er kippevel van krijgt – maar dat krijg ik dus niet op de foto.
Toen de Maaltijd der Ontmoeting in de kerk. Tweehonderd mensen. Zit ik natuurlijk naast iemand met een hartverscheurend verhaal over werken in een vluchtelingenkamp. Waterputten bouwen. Nee, dat verhaal is nog nooit opgetekend. Moet wel, zei ik tegen haar. Kwam de plaatselijke SPers tegen. Erg bezig met de regionale conferenties om het verkiezingsprogramma verder aan te scherpen. Bert de Vries was er ook, zit ook in de aanbeveling. Ach, mooie dag, met goede mensen.
Toen moest ik weer drie uur terugreizen, want die treinen reden nog steeds niet. Maar had het er erg voor over.
Voor meer informatie: ga naar www.onspardon.nl
Afgelopen dinsdag interviewde ik Jan Marijnissen. Natuurlijk heb ik hem ‘doorgezaagd’ hoe het met de linkse samenwerking gesteld is – helaas, vanwege de onwilligheid van de PvdA, nog steeds niet goed. En omdat hij in een eerder interview had laten vallen dat hij, als die samenwerking er wél zou komen, ‘desnoods’ wel minister van Justitie wilde worden (zijn ambities zijn en blijven bij de Kamer) vroeg ik wát hij als minister van Justitie als eerste ter hand zou nemen. Hij aarzelde geen moment en zei: “de 26.000”, daarmee refererend aan al die mensen waar jij en zoveel anderen zich vandaag weer voor hebben ingezet. Sorry Anja als ik dus zeg: roep iedereen op SP te stemmen! En laten mensen die enige invloed hebben bij de PvdA (of beter nog: bij Wouter Bos) hem ervan overtuigen dat hij voor een linkse samenwerking moet kiezen. Als de polls zo doorgaan, eindigen we met een PvdA/CDA c.q. CDA/PvdA regering die hetzelfde neo-liberale en harde beleid tov van de ‘26.000’ zal voortzetten. Laat niemand zich illusies maken: ‘strategisch stemmen’ verandert niets!
(Psssst. Natuurlijk vind ik dat ze op ons moeten stemmen, Elma, want we zijn de beste, en de leukste, en het meeste in contact met de mensen, en de betrouwbaarste en de trouwste aan onze principes alhoewel de ChristenUnie op dat punt misschien net zo trouw is, en zeker vind ik ook dat ze SP moeten stemmen om de PvdA niet de kans te geven weg te komen met een coalitie met het CDA, maar ik hou er niet van om te roepen stem op mij want ik ben de beste -en dat kan trouwens niet want ze kunnen niet op mij stemmen – of stem op ons – het spreekt toch vanzelf dat ik dat vind waarom was ik anders lid van die club. Ik denk: mensen maken zelf wel uit wie ze het meeste aanspreekt. Je loopt niet met jezelf te koop, zo ben ik nu eenmaal opgevoed.)
Prachtig sfeerbeeld. Het zou mooi zijn als er ook in andere steden dit soort manifestaties zouden zijn. Het is leuk om zoveel verschillende, blije gezichten te zien. Nederland is een mooi land als je met zoveel verschillende mensen samen kunt wonen en feest kan vieren. Laten we er met elkaar hard aan werken om na 22 november een regering te hebben die er ook zo over denkt.
Echt geweldig Nico, vind ik ook. Maar laten al die mensen die de fantastische website van Anja lezen/bezoeken beseffen dat zij niet voor niets 1e kamerlid van de SP is. Zij mag daar dan bescheiden over doen en zeggen dat de ChristenUnie in elk geval ook integer en betrouwbaar is (als zij de macht krijgen mogen we niet meer zwemmen op zondag om maar het minste te noemen); het neemt niet weg dat we alleen via Den Haag voor deze mensen een’echte’status c.q. verblijfsvergunning bereiken. Wat niet betekent dat zo’n aktie als vandaag daar niet heel veel aan bijdraagt.
Inderdaad jammer dat er geen landelijke ondersteunende vertegenwoordiging vas van het CDA. Dat het bij de mensen van het CDA in vaak anders ligt, bleek ook wel in Wageningen, waar Ons Pardon door de CDA fractie ondersteund wordt. Dat bleek wel bij de plakactie voor Ons Pardon, waaraan door twee raadsleden van het CDA deelgenomen werd.
In een aantal regio’s, waaronder Gelderland worden door mensen van het CDA amendementen ingediend, gericht op de opname van een pardon in het CDA programma. Laten we hopen dat zoveel mogeljk leden van het CDA een dergelijk amendement gaan ondersteunen.
Jo Soolsma – Van Harte Pardon
Heel goed, Jo, dat je ons daar op wijst. Ik weet van nabij ook dat er CDA’ers zijn die zich net als ik diep schamen hoe we in dit land met asielzoekers en vluchtelingen om gaan en ik hoop van harte dat die stroming binnen jullie partij er wat aan kan doen om ook het CDA landelijk op dat spoor te zetten. Dat we opkomen voor de vreemdeling is tenslotte een onontkoombaar kernpunt van het christendom. En ik heb wel eens boos geroepen dat de C anders maar ingeleverd moet worden en de partij dan maar eerlijker als de DA verder moet.
ik zal toch strategisch pvda moeten stemmen ( met tegenzin )om een centrumrechtse coalitie te voorkomen.
het is jammer, maar wel een politieke realiteit.
Wat me telkens weer opvalt, zijn die sterke foto’s van heel verschillende mensen in heel verschillende omstandigheden – van vergadertijgers tot in het zand spelende kinderen. Elke keer weer bevestigen ze me dat mensen boeiend zijn, in al hun verschijningsvormen.
Dat mensen in hun politieke opvattingen op latere leeftijd vaak veranderen, is bekend; het lijkt wel of dat bij het CDA relatief vaak gebeurt, als ik denk aan figuren als Van Agt en Van den Broek, en in minder opvallende mate de CDA’er, eveneens ex-minister, op de derde foto van onderen. De eerste twee staan tegenwoordig veel minder ‘met de rug naar het oosten (en zuidoosten)’ dan vroeger, toen ze een tamelijk starre pro-Atlantische koers volgden. Ze zijn in de (naar mijn gevoel) goede richting bijgedraaid.