Een mooi aanbod voor wie weer eens lekker wil studeren. Professor Halleh Ghorashi gaat met twee collega’s een masterclass geven over diversiteitsvragen in Nederland. Het is bedoeld voor studenten en voor professionals, met name voor migrantenvrouwen. Het is dus de bedoeling om gezamenlijk concrete vraagstukken te verbinden aan de theorie.
Die theorie is pittig. Er is een flinke literatuurlijst bij, er wordt veel inzet verwacht. Mij lijkt het een uitgelezen kans om binnen een korte tijd bij te raken, de hersens weer eens te laten kraken, je te laten inspireren, over zaken als identiteit, dialoog, burgerschap, gender, en de dilemma’s van verschil.
Praktisch, het kost voor externe deelnemers 150 euro, en vindt plaats op 13 november, alleen de middag, en de hele dag op 20 en 27 november en 11 en 18 december. Meer informatie of aanmeldingen via mevrouw Ismintha Waldring, ie.waldering@fsw.vu.nl
(Voor meer over Halleh Ghorashi, google haar even op op dit weblog)
Het dilemma van verschil’, da ’s een mooie.
Ik weet eigenlijk niet waar je moet beginnen, als je wilt kijken naar wat er nou is dat individuen van elkaar scheid. Ik kan me nog herrinneren dat ik een vriendin had die een hele club homovrienden had, van die types die veel aandacht trekken, goofy doen , en vanalles weten over mode. Vanaf die tijd, dacht ik altijd aan dat leuke creatieve gezelschap, telkens als het woord ‘homo’ viel. Maar op een moment, ik denk dat dat met Pim Fortuijn begon, veranderde dit. Ik zag hier iemand, een homo die ontzettend populair was bij veel mensen, en mij, moslim, allochtoon, als achterlijk zag. Ik voelde me verraden, in de steek gelaten, gekwetst. Wat weet hij nou van mij? Hoe kan hij dit toch over mij zeggen? En toen, ging ik een keer wat tekenmateriaal kopen; de verkoper was volgens mij homo, hij keek me argwanend aan, tenminste dat dacht ik, ik had een hoofddoek…………ik voelde me alsof alle homo ’s tegen me waren, mij niet mochten, omdat ik ‘achterlijk’ was. Het klinkt absurd, maar zo voelde ik me toen.
Beste Salima,
Ik ben homo, al weet ik niet vanalles over mode en weet ik niet eens wat “goofy” is. Het spijt me voor je dat je in het hokje achterlijkheid gestopt wordt. Ik merk dat ook in homo-kringen. Onlangs lukte het mij om boos te worden toen de Donner-sharia-zaak ter sprake kwam. Ik kom uit de provincie en ontmoet weinig moslims. Ik heb wel de ervaring op gedaan dat ik in bedrijven door vrouwen met hoofddoek beter geholpen werd dan door hun niet islamietische collega’s.
Ik heb bij mijzelf gemerkt dat als ik een beetje op automatische piloot handel, ik door vooroordelen geleid kan worden, en als ik me daar dan van bewust word, moet ik alle zeilen bijzetten om dat uiterlijk niet te laten merken. Ik ben nog niet perfect.
Ik denk dat het grootste verschil tussen mensen is de biografie die een ieder schrijft. Dat geldt voor alle mensen op aarde en daarin verschillen we van de dieren. De biografie maakt dat elk mens uniek is. De biografie wordt gekleurd door de plaats waar je geboren wordt, de familie waarin, het lijf waarin en de volksaard waar je mee te maken hebt en nog veel meer. Maar ik denk dat die biografie het meest gekleurd wordt door de ontmoetingen die je hebt. Als je bijvoorbeeld in Darfur geboren bent en in Amsterdam schoonmaker wordt, schrijf je je unieke biografie. En elk mens heeft het recht om haar of zijn eigen biografie te schrijven.
groet,
Dag Bert,
Leuk dat je reageert! En ik ben ’t er helemaal mee eens. Dat wat je zegt over de ‘volksaard’ waar je in opgegroeid bent vind ik helemaal juist. Dat bemerk ik bij mezelf als ik bv. met m’n moeder praat of met m’n oma. M’n oma praat veel meer over zaken als overleven, en de natuur, terwijl m’n moeder veel meer over cultuur praat, dingen als muziek, verhaaltjes etc. Het lijkt alsof er tussen hen een heel ander wereldbeeld is.
En als ik naar mezelf kijk, dan zie ik dat ik weer anders ben, ik balanceer tussen de vage herrinneringen, geuren en kleuren van Marokko en de roots met Nederland. Het lijkt alsof ik Marokko vernederlands of Nederland vermarokkaniseer.
Ikzelf vind het belangerijk als homosexualiteit binnen de Islamitische gemeenschap bespreekbaar word. Er ligt een taboesfeer op, en dat vind ik fout, want de persoon in kwestie kan er heel erg mee zitten. Sterke persoonlijkheden zijn natuurlijk overal, die redden zich wel, maar toch. Ouders hebben een verkeerd beeld van homosexualiteit, vaak associeren ze ’t met prostitutie, en niet met de biologische geaardheid.
Er zijn gelukkig wel Islamitische geleerden die zich met ’t onderp bezig houden, maar deze blijven toch in de achtergrond. Het grappige is dat er heel veel islamitische verhandelingen zijn over transsexuelen, mensen die zowel man als vrouw zijn, regels over waar in de rij deze moet bidden bv. en of ze met een man of met een vrouw mogen trouwen.
Maar over homosexuelen is nog niet zo over nagedacht. En de uitspraken van Imam el Moumnie laten zien hoe ontwikkeld deze studie is.
Ik zou graag willen dat er ook geleerden zich met deze kwestie bezig gaan houden, vooral ook om houvast te geven aan moslims die homosexueel zijn. We weten nu wel dat homosexualiteit net zoals transsexualiteit iets biologisch is, dan moet je volgens mij met wat meer komen dan dat ’t een ziekte is. Op zo’n manier word je als imam niet serieus genomen, tenminste niet door mij.
Groet,
P.s Ik heb eens met een gay marokkaan gesproken uit Belgie en ik bemerkte bij hem iets heel opvallends. Namelijk zijn mening over de Libanon oorlog. Hij vond Hezbollah een enge bende fanaten, terwijl hij Israel prees als democratie die de rechten van de mens respecteerd (o.a van homo-rechten).
Al die Libanese doden zag hij als slachoffers van Hezbollah en niet van Israel zelf.
Ik kon in ieder geval hem niet ervan overtuigen dat hij ’t bij ’t verkeerde eind zou kunnen hebben.
Bij het laatste kan ik me iets voorstellen, Salima. Op http://www.dse.nl/~rainbowcolours/greymatter/00000067.html
staat dat het wel gebeurd dat Palestijnse homo’s, als het hun lukt om in Israël de juiste relaties aan te boren, toestemming krijgen om in Israël te leven.
Volgens sommige bronnen, zegt Rainbowcolours, vluchten Palestijnse homo’s naar Israël en met name naar Tel Aviv. Deze bronnen roemen Israël dan vanwege de homorechten. Volgens andere bronnen, zegt weer Rainbowcolours, is dit een onzin verhaal, omdat Israël wel het internationale vluchtelingen verdrag getekend heeft, maar dat niet van toepassing verklaard heeft voor Palestijnen.
groet,
‘Massaal’ is sowieso al sterk overdreven, en het leek me inderdaad volstrekt onwaarschijnlijk dat Israel Palestijnen binnen laat omdat ze homo’s zouden zijn. Dus misschien zitten er wel een paar, die het in betere tijden hebben geprobeerd, maar die zitten daar dan illegaal, zonder status. Israel weert namelijk steeds meer Palestijnen, ook brave heteroseksuele huisvaders en moeders die bij hun gezin willen wonen.
En nog iets: Tel Aviv is niet Israel. Tel Aviv is een progressieve enclave, als je in Jeruzalem probeert om een gay parade te houden krijg je stenen naar je hoofd of erger, en de laatste is vanwege de bedreigingen dan ook afgelast. Van de regering hoef je het ook niet te hebben als homo.
En nog iets: dit valt geheel in de nieuwe rechtse trend om homo- en vrouwenrechten te claimen, te kapen, als dat te pas komt in de campagne tegen moslims in het algemeen, en in het bijzonder tegen de critici van Israel. Dus dit is waar: de beweging voor homorechten staat in de meeste Arabische landen nog in de kinderschoenen. Veel moet nog ondergronds. Het bestaat wel, trouwens, ook in Palestina. En makkelijk is het zeker niet.
En voor meer mensen in het Midden Oosten is het een dilemma. Ik ken veel Palestijnen die niks ophebben met fundamentalisme, inderdaad, vanwege vrouwenrechten of homorechten, al wordt dat laatste zelden uitgesproken. Maar die wel Hezbollah of Hamas steunen als voorhoede in de nationale bevrijdingsstrijd. Zo ingewikkeld kan het dus zijn.
Er zullen mensen zijn die het gevoel hebben te moeten kiezen: of moslim (Arabier, Palestijn) of homo (of lesbo)en dan maar liever weg wezen. Wat ik me voor kan stellen, als je nog een beetje een normaal leven wilt hebben. (Maar dan bij voorkeur nou net niet naar Israel, zou ik denken) Maar er zijn ook dappere mensen die weigeren te kiezen en die zeggen ik ben alletwee, hoe moeilijk dat ook is.(Die zijn er ook hier trouwens). Dat is in mijn ogen de echte voorhoede, want daar gaan de veranderingen vandaan komen.