Vanavond rondom 10 uur is dit weblog even uit de lucht. Het wordt op een tweede server geplaatst vanwege de verwachte verkiezingsdrukte op de SP site. Als alles goed gaat is dit weblog daarna weer terug en verandert er niets, als het niet goed gaat vallen er foto’s af die ik opnieuw moet uploaden. Of zo.
Dus geen zorgen als je vanavond opeens niets ziet.
Ik ben weer thuis.
Stapels kranten, en nu het (politieke) seizoen weer is begonnen zijn het weer tomaten in plaats van komkommers.
Partijnieuws. Komt.
Ik heb nog een restje Cairo. Komt.
Een een verslagje van de opening van Gon Buurmans expositie. Komt ook.
Ik moet eerst de deur uit voor van alles.
Ik zei het al: Aisha is een fantastische vrouw, maar organiseren… We dachten dat er een eenvoudige receptie zou zijn, als afsluiting van de conferentie, met behalve de deelnemers een paar geinteresseerde genodigden. Ik was niet erg voorbereid op wat er zou komen: een sjieke zaal afgehuurd in een groot hotel, officiele speeches van belangrijke mensen, een haag van fotografen en wel vier tv camera’s. En of ik maar achter de tafel op het podium plaats wilde nemen, als VIP, naast een minister en een ambassadeur en opnieuw het woord wilde voeren. Moest dat echt? Het moest echt.
Jij bent belangrijk, zei Khaled.
En jij dan?
Jij bent belangrijker. Palestijnen kennen ze al. Jij bent een senator uit Europa. Go.
Lees verder
Te gast: Uri Avnery. Waar was Israelisch ‘links’ tijdens de oorlog in Libanon? Waar waren de ‘verlichte’ intellectuelen als Amos Oz, David Grossman en A.B.Yehoshua?
“Left, But…”
Lees verder
Dinsdag. Vandaag een luie dag. We hoeven pas vanavond bij de slotreceptie van de conferentie te zijn. Ontbijt, lappen Libanees scheurbrood, zoute fetakaas met olijfolie, Nutella. Nescafe inplaats van Arabische koffie want ook Palestijnen gaan met de tijd mee.
Lees verder
De film die vertoond zou worden, over Palestina en Libanon is niet gearriveerd. Dan maar het filmpje over de NCCR, hun werk met gehandicapten in Gaza. Ik zie dokter Adnan, dokter Wa’el, de verpleegkundige Ratiba, de fysiotherapeut Jahjah, even vergeet ik dat ik in Cairo ben en niet in Gaza. Die familie met drie meisjes met een zeldzame ziekte waardoor ze langzamerhand tenen en vingers verliezen, tot aan knieen en ellebogen. Het oudste meisje is overleden.
Lees verder
Maandag. Ik hield mijn grote lezing over terrorisme, ik zal de tekst, in het Engels, nog op mijn weblog zetten. Het liep allemaal een beetje anders dan verwacht. Aisha is een fantastische pionier, maar zoals wel meer pioniers niet per definitie een geweldige organisator, en bovendien kan ze het niet aan anderen overlaten. Dus veranderen de tijden steeds, hoor ik opeens dat de andere spreker er niet is en dat ik maar moet beginnen. De vrouw die het gesprek moet leiden vergeet zelf op te houden met praten, de vertaler waarom ik heb gevraagd blijkt een volunteer die aardig Engels spreekt maar niets weet van vertalen. Als ik in de vertaling die hij geeft woorden op hoor duiken die ik niet heb gezegd, moeten we eerst in discussie over wat zijnh taak is. Ik ga toch niet woord voor woord vertalen, zegt hij verontwaardigd, ik wil begrijpen wat je zegt, ik wil de mensen uitleggen wat je bedoelt. Tot drie keer toe moet ik hem er vriendelijk aan herinneren dat de discussie straks komt als hij uitbarst in een verhaal dat veel langer is dan wat ik heb gezegd. Ik sla me erdoorheen. Maar tegen de tijd dat de discussie kan volgen en de eerste vragen zijn ingediend komt de volgende gast binnen, een grote roze man die de Amerikaanse Ambassadeur van Egypte blijkt te zijn, die plompverloren naast me komt zitten en vervolgens in goed Amerikaanse traditie de dienst uit begint te maken. Meneer John. Het zij mij vergeven dat ik niet eens geprobeerd heb om achter zijn achternaam te komen, zoals zal blijken werd ik geen fan van meneer John.
Lees verder
Te gast: Petra Stienen. Verscheen maandag in het NRC op de opiniepagina. Dankjewel, Petra.
Zou u het eng vinden als er naast u in het vliegtuig iemand kwam zitten met een Arabische tekst op zijn T-shirt? De passagiers op een recente Jetblue vlucht van New York naar San Francisco wel.
Lees verder
Te gast: Gideon Levy
Gaza has been reoccupied. The world must know this and Israelis must
know it, too. It is in its worst condition, ever. Since the abduction of
Gilad Shalit, and more so since the outbreak of the Lebanon war, the
Israel Defense Forces has been rampaging through Gaza – there’s no other
word to describe it – killing and demolishing, bombing and shelling,
indiscriminately.
Lees verder
Eindelijk mijn koffer, om twee uur ‘smiddags, met mijn eigen kleren, nadat Fatma vele keren aan de telefoon had gehangen: er zit hier een senator! Die moet naar een conferentie! Die kan niet naar een belangrijke conferentie in een jalabija! De ochtendsessie van de conferentie had ik gemist.
Lees verder