Mijn tweede iftar in deze ramadan maand. Ik was uitgenodigd bij Het Vangnet, een opvangproject voor moslimmeiden. Het recept is simpel: een ruimte waar meiden en jonge vrouwen elkaar kunnen treffen, laagdrempelig, geen eisen. Gewoon: warmte. Je verhaal kunnen vertellen. Eens uit kunnen huilen. Waar je naar toe kunt als je je eenzaam voelt. En waar ook echte hulp is als je die nodig hebt. Van mensen die je begrijpen, omdat ze zelf ook van alles hebben meegemaakt. En zingeving. De islam als leidraad.
In Nederland is er veel aandacht, vaak negatieve aandacht, voor de jongens van de tweede generatie migranten. De ’tussengeneratie’, waarvan een deel zich niet welkom voelt, zijn draai niet kan vinden, vaak tussen twee culturen zit, die van de ouders, die van het land waarin ze geboren zijn maar waar ze vaak nog steeds als buitenlanders worden gezien. De ouders die zelf de weg niet weten en hun sociale netwerk kwijt zijn kunnen hen vaak niet helpen. Het gastland helpt ze ook maar al te vaak niet. Het is haast een cliche, maar we zien dat jongens en meisjes daar gemiddeld anders op reageren: de jongens ‘externaliseren’ vaker. Ze wijten hun ongeluk aan de omgeving, zetten zich er tegen af, vinden de school niks meer, zoeken hun soortgenoten op, hangen rond in buurten en leveren overlast, of gaan in de criminaliteit, of zoeken hun heil in een bij elkaar gesprokkelde netwerkislam en radicaliseren. Voor de minderheid van de jongens waar het niet goed mee gaat is er wel aandacht, al is het niet altijd de aandacht die ze nodig hebben, want we kunnen niet om de problemen heen. Voor de meiden al veel minder.
Met de meisjes waar het niet goed mee gaat, gaat het vaak anders. Die ‘internaliseren’ vaker, wijten hun ongeluk aan zichzelf, worden vaker depressief, vereenzamen, doen vaker een zelfmoordpoging. Voor hen is er al veel minder aandacht, want ze veroorzaken zelden maatschappelijke problemen. Lees het boek van Hans Krikke (zelf ook werkzaam in Bos en Lommer) Als niemand luistert. Verhalen van allochtone meisjes op een zwarte school. Dus is het goed dat er plekken worden gemaakt waar ze heen kunnen, waar ze thuis zijn.
Op deze iftarbijeenkomst, alleen voor vrouwen, was het onderwerp zusterschap. Ik mocht ook wat vertellen, en vertelde hoe ik zelf, veertig jaar geleden, eindelijk met mijn zoontje wegvluchtte van een gewelddadige man, en toen in een volkomen isolement belandde. Want opvang voor mishandelde vrouwen was er toen nog niet, daar moest een vrouwenbeweging zich eerst voor inzetten. En hoe ik toen met het begin van de vrouwenbeweging de steun en het zusterschap van andere vrouwen ontdekte. Dat, zei ik, is wat ik jullie nu ook zie doen. Er zijn voor elkaar.
Een mooie avond. Het doeagebed. Het vasten gebroken met dadels en melk. De traditionele harirasoep. En toen nog veel meer lekkers. De gesprekken, met de meiden, de vrouwen die er als vrijwilligsters werken, met Maimuna, met Ilkje, de gasten – ook autochtone vrouwen en vrouwen uit de locale politiek. En toen de afsluiting, samen in een kleine ruimte dicht op elkaar. De gedichten die werden voorgelezen, sommige door de meiden zelf. Hoe ze hun leven zelf in handen nemen. Samen.
Wat mooi om terug te zien. Ik kijk met een glimlach terug op die ‘spirituele’ avond vol gedicht, gesprek, liefde en vooral warmte. Zo hoort een Iftar te zijn!
Vond ik ook, Jihad. En natuurlijk ook leuk om jou daar weer te zien, na dat interessante gesprek dat jij en je zussen hadden met ons Jan op het partijcongres. Ik ben van plan om je nog vaak tegen te komen!
het was een hele bijzondere avond,en wilde iedereen weer heel hartelijk bedanken. thnx en kom gauw weer langs !!
ja, ik wil me helemaal aansluiten bij Jihad en Loubna.
Het was een fijne samenzijn.Anja bedankt voor jou aanwezigheid. En jou visie op Zusterschap.Hopelijk komt er weer zo`n fijne avond.
Ik heb de foto’s met tranen in mijn ogen bekeken….Ik ben trots op “mijn meiden.”..ben gelukkig met de verbondenheid die wij hebben weten te bouwen en die zoveel mensen heeft laten opbloeien en weer vertrouwen heeft gegeven in de ander en in hunzelf. Ik hoop dat meer en meer mensen het pad op gaan om samen te delen en er echt voor elkaar te zijn en elkaars verdriet en/of eenzaamheid te verlichten door open en eerlijk en betrokken met elkaar om te gaan. Ieder die geinteresseerd is in ons werk is meer dan welkom: op onze site vinden jullie onze openingstijden. Dank je wel Anja, voor je steun en betrokkenheid!
Hoewel ik niet bij deze Iftar aanwezig was zou ik zo kunnen raden wat er allemaal besproken is. Ik persoonlijk ben fel tegen iftars die tegenwoordig verworden zijn tot een therapeutisch groepsessies tegen de boze wereld. Ik heb mijn twijfels over de werkelijke intentie van zulke bijeenkomsten…en het publiceren van foto’s van moslima’s in het openbaar bewijst maar weer dat de normen en waarden links wordt gelaten.
Najibsri
dit was een van de leukste ervaringen of nii l0ubii mashallah zulke gebeurtenissen blijven je wel lang bij thanx voor alles. (K) en Anja u bent echt welkom om weer es langs te komen we hebben van alle extra gezelschap genoten
X Mar
Overigens is hier weer sprake van een verkapte vorm van demoniseren. Met alle respect Anja, opmerkingen als: ” of zoeken hun heil in een bij elkaar gesprokkelde netwerkislam en radicaliseren.” zijn een typische voorbeeld van orientalstische geneuzel van de 16de eeuw. Uiteraard zijn er enkelen die door externe factoren de islam als een schild gebruiken om zichzelf tegen de boze samenleving te beschermen. Opzich niks mis mee want dezelfde mensen die normaliter voorbijgangers lastig vallen, bedriegt en steelt en dames te pas en te onpas als prostituee bestempelen, heeft normen en waarde gekregen. Hij drinkt niet meer, behandelt vrouwen edel, steelt en bedriegt niet meer. Deze mensen dienen juist als voorbeeld genomen te worden om anderen te laten zien dat de islam niet alleen een religie is maar een levenswijze waar fatsoen eerder een norm is dan een waarde. Elke moslim dient wat dat betreft zich te radicaliseren en deze democratische hypocrisie te verwerpen. Immers, als 1/3de de sharia wilt toepassen wordt dat alsnog door de minderheid verworpen.
U zegt radicalisering net als of het een slecht iets is.
Najibsri- voor radicalisering!
Je kunt niet raden wat er besproken is op een iftar waar je niet bij was, Najibsri. Het staat jou vrij om niet bij iftars te zijn die in ingezet worden om ook anderen te gast te laten zijn, en zoals je kunt lezen hebben veel van de aanwezige vrouwen het als erg positief ervaren, ik ook. Wat je volgens mij maar beter niet kunt doen is andere mensen voorschrijven wat ze wel of niet mogen doen. Zoals ik de islam inmiddels begrijp is dat een zaak tussen jou en God.
Daar geef je radicalisme dus een slechte naam mee. Je hebt gelijk dat ik de term te simpel gebruikte. Ik bedoelde uiteraard het extremisme dat overgaat in geweld. Maar ik zie radicalisme waarbij mensen zich opstellen als degenen die anderen voor kunnen schrijven hoe ze zich gedragen moeten ook niet als erg positief, eerlijk gezegd.
Hai Anja,
Het is al weer een tijd geleden dat ik op je site actief aanwezig was. Ik heb even een lange pauze genomen van alle activiteiten en bestuursfuncties. We hebben elkaar bij meetingpoint en tans vaak gesproken.
Het eerste wat ik zag bij het surfen wat de bijeenkomst bij stichting Vangnet. Ontzettend goed dat dit soort organisatie worden opgericht. Veel van de meiden die hier behoefte aan hebben vinden langzaam de weg naar een soortgelijke organisatie. Complimenten voor de vrijwilligers die dit allemaal draaiende houden.