De iftar van de ‘multiculturele moslim studenten vereniging’ Mashriq. Feestelijk. Vele nieuwe mensen maar natuurlijk ook vrienden, en mensen die ik de laatste tijd veel heb gezien. Ik was uitgenodigd door Faisal en Umar, van Wijblijvenhier.
Gedekte tafels in de prachtige voormalig protestante Julianakerk, bordjes met dadels en fruit waar we nog niet aan mochten zitten, koranrecitatie, muziek, een speech van predikant Klaas Koffeman over vasten in het christendom, erg verwaterd, nog resten te vinden in het snoeptrommeltje en vis op vrijdag, een mooie en vrolijke speech in het Engels van Sheich Ramadan uit Engeland die daar vooral populair is onder de jongeren. En van Abdullah Haselhoeff, de eerste islamitische geestelijke verzorger in Nederland, over de betekenis van vasten. En een speech van een jonge man, die nu carriere maakt bij ABN-Amro, de bak die deze iftar sponsorde. Het valt daar reuze mee, zei hij, het waren in ieder geval niet de racisten waar hij voor vreesde. Heerlijk Pakistaans eten. Vond een Marokkaanse naast me weer minder, want te scherp en gekruid. Zo begrijp je meteen waar dat ‘multicultureel’ op slaat. Wij tellen in Nederland onder de moslims vele verschillende culturen.
Echt jammer dat ik niet kon. Ik had al toegezegd voor de buurtiftaar in de Laakkapel. Veel minder inspirerend, maar wel belangrijk voor de samenhang in de buurt. Was georganiseerd samen met een Soedanese club. Jammer dat er geen islamitische voorbede werd gedaan. Vreemd ook dat de aanwezige moslims geen gebruik maakten van de mogelijkheid om het avondgebed te doen. Op twee na dan, ik (het initiatief kwam van mij) en mijn Soedanese tafelgenoot, met wie wij overigens leuk geconverseerd hebben. Ik had daar speciaal gebedskleedjes voor meegebracht.
Leuk, al die clubs die een iftaar voor moslims organiseren, maar jammer dat ze niet met hun moslimgasten overleggen over hun wensen.
Het wordt toch tijd dat ik je een keer tegenkom op een iftar, Hendrik Jan, we can’t go on NOT meeting like this. Maar ik doe er nog maar een, een heel officiele in een moskee, en dan is het weer wachten tot volgend jaar.
Ik ben niet eens een moslim, maar ik vind de voorbede elke keer weer indrukwekkend, zelfs al versta ik geen woord. Ik vind het ook wel jammer als het te veel verwaterd in een gezellige sociale bijeenkomst (kan je het hele jaar door doen) en de spirituele kant te veel verdwijnt. Dat moment in de iftar in Bos en Lommer, dat een van de meiden voorstelt om de voorbede te doen, en het dan ook doet, in het Arabisch dat niet meer haar spreektaal is, dat gaat echt direct naar mijn hart en naar mijn ziel.
Hoi Anja,
Mooie foto’s en bedankt voor het komen!
Inderdaad een heel mooie, inspirerende, spirituele en leerzame bijeenkomst, God zij dank.
Het gezelschap was goed, het eten was lekker, de organisatie was uitstekend en het was ook echt tof om op het eind naat te zingen met mijn zusters.
En die recitaties van Khalil bezorgden me letterlijk kippevel, hij heeft masha’Allah echt een prachtige stem.
🙂