Het ging er allemaal erg streng aan toe met het bezoek van de koning en koningin van Jordanie. Binnenhof afgesloten, overal mannen in uniformen of met oortjes. Ik mocht niet achter de ramen staan als ze aankwamen, en ook geen foto maken. Ook niet in onze vertrouwde EK zaal, waar de koning geinteresseerd keek naar het plafond waar wij graag diepzinnig naar staren als we ons een beetje vervelen. Er zijn interessante schilderingen op het plafond, waar het volk en de volken op ons neerkijken hoe we het er van af brengen.

Hij hield een mooie speech, in vloeiender Engels dan onze eigen Van Aartsen. Koning Abdullah II komt om het Arabische vredesplan, dat door Israel genegeerd wordt, onder onze aandacht te brengen. Hij wijst er op dat de situatie nijpender is dan ooit. Zonder spoedig ingrijpen is er binnenkort geen zelfstandige Palestijnse staat meer mogelijk, en dat stort het gehele Midden Oosten in een volgende periode van crisis. En daarmee de Westerse wereld.

Hij zegt het beleefd, en prijst Nederland meer dan we verdienen als een vredelievende natie. Maar hij is ook duidelijk in de termen die hij gebruikt: hij heeft het niet over een conflict tussen, zoals we dat hier zo graag doen, vredelievend als wij zijn, hij heeft het over een bezetting die moet worden opgeheven, en over de rechten van Palestijnen, woorden die je onze minister Bot die de relatie met Israel graag goed houdt niet al horen gebruiken. Hij heeft het over de democratisch verkozen Palestijnse regering. Israel zal moeten beseffen dat ze deel uitmaken van het Midden Oosten, en vrede sluiten met de omringende landen. Het aanbod ligt er. Maar daar voor is wel nodig dat de Palestijnen een souvereine staat krijgen, en het is vijf voor twaalf. Niets anders dan dat zal er voor kunnen zorgen dat Israel veiligheid krijgt. “A solution is difficult, but our friends, it is possible. But we need international support, and we have to act now. People die everyday, and our future is being destroyed. Time is critical”.

Hij had het ook over de verhouding tussen moslims en niet-moslims, de meerderheid aan beide zijden die van goede wil zijn, hij had het over de gemeenschappelijke waarden in christendom, jodendom en islam: tolerantie, respekt voor anderen, de zorg voor mensen in nood, goed burgerschap. En wees er nog even op dat Jordanie altijd een christelijke gemeenschap heeft gehuisvest. Die meerderheid die van goede wil is veroordeelt terrorisme en extremisme. Maar ook waarschuwt hij voor een mogelijke burgeroorlog in Irak, die rampzalig kan zijn voor de gehele omgeving.

Het was de moeite naar die korte, beleefde speech te luisteren.