Vier uur op. Nog even een klein berichtje, voor ik de taxi neem naar Schiphol. Als alles goed gaat zit ik omstreeks vijf uur vanmiddag in Gaza. Hoog tijd om zelf weer te zien hoe de zaken daar staan.

Gisteren nog kaarsen gekocht, en kleine fietslampjes, voor mijn vrienden daar. De boodschap: please forget the sigarettes and the chocolate, bring candles. De dagen worden korter, ook daar, en iedereen zit s’avonds in het donker. Zonder tv.

En een kuub ‘eyeshadoo’ voor de vijf dochters van Fatma ingepakt, en antirimpelcreme voor hun moeder. Niet dat het helpt tegen de rimpels maar het helpt een beetje tegen de oorlog, al was het maar dat iemand kennelijk denkt dat er nog een rimpelloze toekomst voor haar is.

Gisteren nog even intensief Den Haag, mijn andere buitenland. Ik gewerkt aan de inburgeringswet, zodat Tiny die volgende week over kan nemen. Tiny zat tot zijn kruin in de splitsingswet, het ging er heftig toe, en hoe het afliep kunnen we vandaag vast op de SP website zien. En Ronald moest naar een directe tv uitzending. Bijna de hele aanstaande Tweede Kamewr fractie moet voortdurend de hort op, ik zag dat Jan Marijnnissen op wel drie plekken te zien en te horen was. Agnes Kant met andere dames politici bij Knevel. Ik wens ze sterkte, met de laatste week. Wij van de Eerste Kamer hebben het maar rustig, onze verkiezing komt nog en met erg veel minder misbaar.

Was met kind die pas verhuisd is – en ik verhuis binnenkort – op meubelsafari. En heb daarom het moslim verkiezigsdebat gemist, en het optreden van Mohammed Benzakour die mocht vertellen waarom hij vond dat Marokkaanse vrouwen wel af en toe een klap lusten. Stuk staat hier op het weblog. Miriyam Aouragh heeft er nog een sterk antwoord op geschreven. Hier.

Ik ga.
Hoop dat het me weer lukt om dagelijks een bericht te sturen.