Na elf uur vergaderen is de demissionaire regering er uit. Ze blijven aan. En de uitzetting van ‘oude wetters’ wordt opgeschort al zijn ze het daar niet mee eens. En Verdonk wordt vervangen door Kamp, en zij mag zolang het jeugddetentiebeleid doen. Die krijgen nu in korte tijd hun derde minister. Maar geduld, geduld, ze verdwijnen ook weer.
Volg Jan de Wit op de SP website.
En zie de Volkskrantwebsite, want in de kranten van vanochtend was het laatste nieuws nog niet meegenomen, daarvoor werd het gisteravond te laat.
Balkenende, Rutte e.a. hebben de oppositie steeds verweten tegen het staatsrecht te handelen wat betreft opschorting van uitzettingen. Maar het is juist ongekend dat een aantal ministers publiekelijk zegt het principieel niet eens te zijn met een belangrijk deel van het kabinetsbeleid, en tóch blijft zitten. Juist dít is in strijd met regels en gebruiken van het staatsrecht. “In het staatsbelang”? Ammehoela! In het belang van de twee regeringspartijen en enkele van hun politici!
Ik dacht dat Verdonk portefeuilleruil moest doen met Hirsch Ballin?
Helemaal eens met Olav. En ook dat zogenaamd ‘staand (asielzoekers)beleid’ dat niet ‘gewijzigd’ mag worden, dat waanidee dat een demissionair Kabinet ijskoud dat ‘staand beleid’ eigenzinnig kan blijven invullen, ongeacht wat de (nieuwe) Tweede Kamer ervan vindt.
Het is de wereld op zijn kop: het is juist de Tweede Kamer die het laatste woord heeft. Een demissionair Kabinet moet nederigheid betrachten, en zich juist heel terughoudend opstellen, en sowieso geen enkele daad verrichten die op een of andere manier tot maatschappelijke onrust kan leiden, discutabel of compromitterend is – in zekere zin dus juist dat ‘staand beleid’ in de ijskast zetten/bevriezen. En dus niet pro-actief doorjakkeren.
Daarbij heeft Dorien Pessers destijds heel fijntjes uitgelegd dat het binnen dat zogenaamde ‘staand beleid’juist aankomt op een genuanceerde invulling ervan, m.a.w.: wetten en regels zijn er om geinterpreteerd te worden, niet om rigide toe te passen. DAT is beleid voeren op het gewenste hoogste niveau. Juist op dit punt maakte Pessers terecht korte metten met de ondermaatse benadering van Verdonk.
Wat het vluchtelingen- en asielbeleid dus, moet – zeker omdat het om mensen gaat! – geen compromitterend uitvoerend beleid plaatsvinden (uitzettingen) – tot er een nieuw Kabinet is.
DAT is wat er in ‘het landsbelang’ moet gebeuren.
Vervangen door Hirsch Ballin toch?
Er wordt in deze affaire weer wat afgekrabbeld maar de staatsrechtelijk meest scheve schaats wordt gereden door de VVD. Ook de staatsrechtgeleerden lijken het volgende punt niet correct te zien.
Vanaf het moment dat een kabinet demissionair is heeft het geen parlementaire binding meer. De ministers hebben hun ontslag aangeboden aan het staatshoofd, die het ontslag in beraad houdt en de ministers verzoekt de lopende zaken te behartigen. Dit betekent dat elke minister weliswaar nog lid is van een politieke partij maar niet langer namens deze partij in de regering zit. Het kabinet is als het ware een zakenkabinet geworden. Er zijn geen CDA-ministers en geen VVD-ministers meer. Er zijn alleen nog ‘ministers’. Binnen haar beperkte opdracht behoeft Verdonk natuurlijk nog wel het vertrouwen van het parlement.
Dus, toen Rutte overwoog ‘het VVD smaldeel uit de regering terug te trekken’, schoffeerde hij daarmee het staatshoofd en dreigde zo het landsbelang te schaden. Gelukkig zijn de voormalige VVD-ministers nog net op tijd op hun schreden teruggekeerd. Het zou anders misschien wel dicht bij landverraad zijn gekomen. In ieder geval was het een sterk staaltje politiek machtsmisbruik.
Verdonk staat de portefeuille vreemdelingebeleid af aan Hirsch Ballin, en krijgt daarvoor terug: preventie, jeugdbeleid en reclassering.
Volgens mij ook Hirsch Ballin hoor ? Maar verder is het voor “vleesch noch visch”. Een gevallen Kabinet kan niet tweemaal vallen. Maar wat een bananenrepubliek zeg! BAH!!
@ Hermie Kreeft (5):
Het is een mooie redenering, maar waarop baseer je die?
Ministers zijn officieel nooit “CDA-, VVD-ministers” enz. Tijdens formatieonderhandelingen wordt door de deelnemende coalitiepartners een bepaalde portefeuilleverdeling overeengekomen. Daarna zoekt elke partij haar “eigen” bewindslieden en stelt die voor. Soms zijn die (nog) niet eens leden van de desbetreffende partij! De bewindslieden worden à titre personnel door het staatshoofd benoemd.
Verder heeft ook een demissionair kabinet een bepaalde parlementaire binding. Het verschil met een “missionair’ kabinet is uitsluitend hierin gelegen, dat het in principe geen belangrijke of controversiële beleidsverandering of –vernieuwing doorvoert en lopende zaken afhandelt. Dit om een volgend kabinet niet voor de voeten te lopen. Elke bewindspersoon behoeft echter nog steeds het vertrouwen van het parlement, en kan, zo dat ontbreekt, worden weggestuurd. In theorie kan zelfs een demissionair kabinet worden weggestuurd en vervangen, maar dat zou in de praktijk heel gecompliceerd zijn en natuurlijk weinig oplossen.
Voor mij is de “rek” er echt uit.Wat een sukkels.Bahlkenende in een spagaat. Staat ‘m echt schattig die roze maillot.Kan die vast wennen aan Tomatenrood.
Fonzo, doe je olijke opmerkingen een beetje aan de borreltafel en hou het hier op de inhoud, wil je.
Inhoud?Bahlkenende?Aflopende zaak? O.K.pas na een nieuw kabinet laat ik weer van mij horen.
Mij lijkt de hele gang van zaken fundamenteel antidemocratisch, hoe mooi het ook is om Verdonk naar de zijlijn te zien verdwijnen, en hoe blij ook ik ben dat er tenminste een aantal van de betroffen mensen voorlopig niet uitgezet gaan worden. Het is immers helder: de Kamer – een gekozen orgaan – dient tot twee maal toe een motie in. De minister – ongekozen, deel van een minderheidskabinet en ook nog eens demissionair – weigert tot twee maal toe die uit te voeren. De Kamer neemt motie van afkeuring aan. Dan dient de minister gewoon te vertrekken, en dan dient het kabinet de moties alsnog uit te voeren. NU echter blijft de minister en geeft een eigen invulling aan de in de moties gevraagde uitzettingsstop. Daarmee onttrekt ze zich aan het beetje democratische greep die er via het parlement nog is. Ik vind dat erg griezelig. Hoe dat staatsrechtelijk zit laat ik aan anderen over (er zit wel meer ondemocratische onzin in het staatsrecht: een ongekozen staatshoofd bijvoorbeeld). Maar het beetje democratie dat we nog hebben wordt door het aanblijven van Verdonk ernstig geschonden.
@ 8, Olav Meijer
Ik heb tegen jouw staatsrechtelijke punten weinig bezwaar, behalve dat het demissionaire karakter bij en vooral na verkiezingen een extra afstand schept in de mate van parlementaire binding. Een extreem voorbeeld maakt misschien duidelijker wat ik bedoel. Het had theoretisch kunnen gebeuren dat de VVD na 22 november op nul zetels was uitgekomen. Ook dan hadden de ministers, voorheen namens de VVD, nog steeds in het demissionaire kabinet gezeten. Maar wie had dan “zijn” VVD smaldeel uit de regering kunnen terugtrekken? Niet de fractievoorzitter van de VVD!
Ik neem aan dat we het wel eens zijn dat de houding van de VVD hoe dan ook verwerpelijk is.