Voor alle moslims die het vieren, een goed Offerfeest!
En voor alle niet-moslims die niet weten wat dat is, lees bij Wij Blijven Hier.

Dat was wel een héél rustige week. Veel gelezen, veel geslapen, (te) veel gegeten, met vrienden gepraat. Nagedacht. Wat weblog betreft had ik een dipje. Zulke dipjes ken ik: meestal krijg ik die wanneer er even geen evenwicht meer is tussen dat wat me inspireert en dat wat ik doe als plicht. Tussen wat ik geef en wat ik krijg.

Gaat voor alle terreinen van mijn leven op. Zelfs de leukste klussen, die ik van harte doe, brengen wel een portie ruis met zich mee, onvermijdelijke administratie, een deel werk waar ik helemaal geen zin in heb maar wat nu eenmaal gedaan moet worden. Wanneer dat laatste het eerste gaat overheersen word ik ontevreden en kribbig. Met het weblog was ik uit balans, ik begon me te veel te ergeren aan de reacties die te veel meer van hetzelfde waren, te negatief, te voorspelbaar, en ik begon het echt vervelend te vinden om daar zoveel tijd aan te moeten besteden. Ik vond het gewoon niet leuk genoeg meer voor de tijd die ik er mee kwijt was.

Andere mensen die moeilijk uitkomen met hun geld hebben het over elk dubbeltje omdraaien. Ik kom moeilijk uit met mijn tijd, en draai elke minuut om. Dus nadenken. Wil ik nog door met het weblog? Of ga ik door, maar dan zonder de mogelijkheid te reageren? Toch zonde, dacht ik. Met mensen over gepraat. Vonden het ook zonde om er mee op te houden. Hoe dan wel? Dit is de voorlopige conclusie: ik ga er in principe nog een jaar mee door. De gelegenheid om te reageren blijft. Maar ik ga nog strenger worden in mijn selectie, nog meer dan in afgelopen periode ga ik kijken of een reactie echt wat bijdraagt. En wat we al hebben gehad, wat ik te negatief vind of te veel herhaling, dat neem ik niet op. Eens kijken of dan voor mij het evenwicht er weer is. Voor een lang verhaal met overdenking waarom ik het zo doe, zie hieronder.

Ik heb meerdere verhalen liggen, want het denken hield niet op, en ik had nu rustig de tijd om te lezen en te schrijven. Dat doe ik altijd met veel plezier.

Vandaag twee stukken, een gaststuk van Jaap Hamburger, van Een Ander Joods Geluid. Verscheen gisteren in de Volkskrant als reactie op het Cidi, die boos reageerde op de speech van Max Wieselmann tijdens de stille tocht naar Westerbork. Die is te vinden op de website van EAJG.

En ik las met veel plezier een boek over God. Van Kuijer. Ook hieronder. Ik heb nog meer boeken over God of daaromtrent liggen, die ik ook graag wil voorstellen. Van Laroui, over islam en islamisme, en een boek van Marjo Buitelaar. En ik wil terugkomen op Westen, islam en de zogenaamde scheiding tussen kerk en staat. Las Olivier Roy. Binnenkort in dit theater.

Over Palestina en Israel heb ik ook weer van alles. Maar niet alles tegelijk. Morgen verder.