Goed nieuws: Ceyda en Sumeyra mogen blijven. Niet alleen uitstel, ze krijgen nu een permanente verblijfsvergunning. Hirsch Ballin heeft een andere beslissing genomen dan Verdonk. Ik zag gisteren Verdonk nog even opduiken in het journaal en kreeg even een stuip. Maar nee, ze is niet terug, dat ging over de jeugdzorg.
In de Trouw van gisteren het redactioneel dat uitstekend oefenmateriaal biedt voor de studie van de paradigmastrijd, die ik hier heb geintroduceerd. De kop: UCP is te eenzijdig pro-Palestijns om evenwichtige bijdrage te kunnen leveren. United Civilians for Peace, dat is een organisatie waarin een aantal kerkelijke en niet kerkelijke organisaties verenigd zijn, die voorheen elk voor zich werkten met Palestijnse of kritische Israelische organisaties. Oxfam Novib zit er in, Icco, Cordaid, Pax Christi en tot voor kort ook Kerkinactie. Die laatste had het er moeilijk mee dat UCP te veel partij koos en vertrok. Er werd te veel gemord in de eigen achterban, met name door de protestantse kerken die nog steeds uit gaan van de ‘onopgeefbare verbondenheid’ met Israel, en dat invullen op een manier dat je dus niet partij mag kiezen voor de rechten van Palestijnen.
Ik volg dat al een tijdje uit de verte. Sommige protestante kerken collecteren voor Palestijnse projecten, bij anderen krijg je de post terug met woedende krassen er door, ‘ongewenste post’. Het is duidelijk dat de paradigmastrijd ook tussen de kerken onderling en binnen de kerken woedt, en dat ze er nog lang niet uit zijn hoe je christelijke solidariteit vorm moet geven als je tegelijkertijd je verbondenheid met Israel vorm wilt geven, maar er ook niet omheen kunt dat de Palestijnen flink in de knel zitten.
Ik was zelf ook eens mee met een reis van UCP naar Israel en Palestina, met een groep vrouwen van verschillend politiek pluimage. Het werkt heel goed om gezamenlijk naar dezelfde zaken te gaan kijken, een gesprek met een paar Israelische parlementariers, maar ook met Palestijnse. De muur. Gaza. Wat er gebeurde is wat bijna altijd gebeurt wanneer mensen daar zelf gaan kijken, en dat is dat het steeds absurder wordt om te denken dat je dat allemaal aan kunt zien, de bezetting aan de ene kant, de ontkenning van de bezetting aan de andere, zonder partij te kiezen. Voor de mensenrechten bijvoorbeeld. Waarmee je vrijwel automatisch terecht komt in wat ik dus paradigma 3 noem. Ik dacht nog dat het met die verschillende politieke kleuren, van VVD en CDA tot GroenLinks en SP, moeilijk zou zijn om een gemeenschappelijke statement te maken. Maar toen we kozen voor de mensenrechten als uitgangspunt was dat een fluitje van en cent. We waren het zo eens. Mochten de Palestijnen ook geen lieverdjes zijn, dit was gewoon structureel onrecht.
In het redactioneel van Trouw wordt UCP nu verweten dat ze geen ‘evenwichtige benadering’ van het Midden-Oosten conflict hebben. Evenwichtige benadering, lees maar even paradigma 2. Allebei de partijen evenredig aan het woord, en niet kiezen. Dat zegt Trouw niet, dat moet je als subtekst lezen.
Citaat:
Voor alle duidelijkheid: kritiek op het beleid van Israel mag worden geuit, als het nodig is hard. Je zult maar Palestijn zijn aan de verkeerde kant van de muur ofwel het veiligheidshek. Maar UCP bleek wel steeds blind voor de bestaande reden van die barriere: sinds die er is worden veel minder aanslagen gepleegd op Israelische burgers. Ook misten de UCPers gevoel voor de ernst van het islamitisch antisemitisme, meestal iets politiek verpakt als antizionisme.
De redacteur die het stukje in Trouw heeft geschreven heeft dus een andere mening dan de mensen van UCP. Maar de mening van Trouw is ‘evenwichtig’ vinden ze zelf kennelijk, die van UCP niet. Het is wel interessant om de argumentatie waar UCP in tekort zou schieten eens te ontrafelen.
Kritiek mag, en mag zelf hard. Kritiek waarop wordt er niet bij gezegd. Kritiek op de voortgaande bezettingspolitiek? Staat er niet. Je hebt pech als je een Palestijn bent, dat wel. Maar de muur, weet Trouw zeker, is er dus voor de veiligheid van de Israeli’s, want er zijn minder aanslagen gepleegd. Dat laatste is een feit. Hoewel iedereen die de Westoever een beetje kent allang weet dat de muur geen enkele potentiele terrorist tegen zal houden. Die lopen wel een paar uur om, en dat kan nog steeds. Er wordt in ieder geval geen rekening gehouden met de mogelijkheid dat er geen aanslagen meer plaatsvinden omdat de Palestijnen besloten hebben dat niet meer te doen. Er is ook geen ruimte in het verhaal voor alle analyses, zie Jeff Halper, B’Tselem, Tanya Reinhart, Jonathan Cook en anderen, die de muur omschrijven als een onderdeel van het bezettingsplan: sluit de Palestijnen op de Westoever op in zo klein mogelijke enclaven. Dat wat de bezoekers van UCP zelf konden waarnemen: de muur sluit niet zozeer Palestijnen en Israeli’s van elkaar af, het sluit Palestijnen van elkaar af.
Zelfs als de redatie van Trouw daar een andere mening over heeft, die ze dan wel zouden mogen motiveren, je kunt deze buitengewoon vergaand gedocumenteerde visie niet zomaar negeren – omdat die de poging om de zaak ‘evenwichtig te benaderen’ misschien een beetje te moeilijk zou maken?
En dan komt ook nog het ‘islamitisch antisemitisme’ op de proppen, de meest recente uitvinding in de ideologische strijd, want het is pas na 9/11, en na de opkomst van de angst voor de islam, dat men op de gedachte is gekomen om het verzet van de Palestijnen tegen de bezetting als een religieuze strijd af te schilderen. En wordt er weer eens gesuggereerd dat antizionisme wel eens hetzelfde zou kunnen zijn als antisemitisme. En ook hier kunnen we het er weer over hebben wat oorzaak is en wat gevolg.
Kortom, Trouw doet zichzelf in het redactioneel graag voor als ‘evenwichtiger’ dan UCP. Maar doet niets anders dan de eigen meningen als waarheid naar voren te schuiven, waar die van UCP aan worden getoetst en te min bevonden. De paradigmastrijd zit dus onder de tekst. Je moet haast per zin lezen vanuit welke positie Trouw de positie van UCP bekritiseert.
Inderdaad, UCP zit in een moeilijke positie. Wat wie zoals de mensen van UCP, maar ook van Icco en Novib, om er een paar te noemen, regelmatig in de regio is geweest, zich goed heeft gedocumenteerd, kan er haast niet omheen om op te schuiven naar paradigma 3. En dat is ook gebeurd. Maar als je daar te duidelijk over bent, dan krijg je de verwijten, in ieder geval van de paradigma 1ers maar ook van degenen die hechten aan ‘evenwichtigheid’ en dus, in ieder geval schijnbaar, in paradigma 2 zitten, dat je te veel partij kiest. Hoe moet het UCP daar mee omgaan? Ik weet het ook niet.
Ik weet wel dat ik vanuit de SP en vanuit Stichting Kifaia, tenminste partij mag kiezen, zonder dat ik daar met de eigen achterban ruzie over krijg. Tegen de bezetting, tegen de schendingen van oorslogsrecht en mensenrechten. En ook nog met de vaste overtuiging, stap 4, dat het uiteindelijk ook Israel ten goede komt wanneer ze op zouden houden met de bezetting. Zoals Adam Keller van Gush Shalom tegen de demonstratie zei: uiteindelijk zal blijken dat jullie de ware vrienden zijn van Israel.
Ondertussen zou je ook kunnen denken dat religie in Israel ook een grotere rol gaat spelen. In Haaretz staat in ieder geval dat 10% van de potentiele dienstplichtigen niet in het leger hoeft vanwege het feit dat zij, als orthodoxe Yeshiva studenten, daarvan zijn vrijgesteld. Sinds de ‘ontruiming’ van Gaza is dat percentage plotseling steil omhoog gegaan. Een religieuze opleving, of een manier om dienst te weigeren zonder daarvoor de gevangenis in te gaan?
Ik ga zo boodschappen doen met mijn Palestijnse gast. Kaarsen voor Gaza, want die zijn daar op. Engelse boeken voor de kinderen. Een atlas om de wereld te leren kennen daarbuiten.
Dag Anja, dag vrienden uit Gaza, alle goeds.
Anja, ik heb al eens een paar korte bijdragen naar je web log gestuurd.
Nu wil ik een gedachte met je delen, en weet niet of je daar energie en tijd voor hebt, kortom: zin in hebt.
Ik ga een wat langere tekst maken, gebeurt wel meer op je log.
Een deel van mijn reactie is, in jouw terminologie, denk ik “niet off topic”, “on topic” denk ik…
Maar ik wil ook een gedachte met je delen, die daarop door-associeert. Als je mijn bijdrage weg-modereert, snap ik dat.
Ik formuleer mijn gedachte ook op andere plekken, het is de eerste keer dat ik ze uit-type, dus goeie oefening…
Ik weet niet of je teksten redigeert, ik geef je toestemming om weg te laten wat je wilt… als je dat wilt.
UCP, Trouw en het nut van het paradigma-model..
Drie “onderwerpen” die ik al enige tijd volg.
“Van” het UCP ken ik een aantal burgerwaarnemers, hier in de provincie Groningen. Het zijn inspirerende mensen om mee te werken. De gedachte van het UCP (ik denk nav een idee van Hanan Ashrawi en Farah Karimi) om “gewone” burgers (mensen zijn niet gewoon gewoon) als waarnemer naar Palestina en Israel te laten gaan, mensen die in Nederland in hun eigen omgeving hun bevindingen vertellen, is heel waardevol gebleken. Nederlanders bezoeken mensen en organisaties met wie ze al iets gemeenschappelijks hebben, een interesse, of een beroep. Mensen nemen DAAR op hun geheel eigen manier waar, en vertellen hier vanuit hun eigen invalshoek. Ik heb lang en ontroerd zitten luisteren naar en zitten doorvragen aan een Groningse, christelijke boer, die vertelde over de moeite om in de Palestijnse landbouw iets te produceren,(water wordt door Israel afgetapt, soms mag je niet naar je land enz.); over de gruwelijkheid je producten dan niet op de goeie afzetplek te kunnen krijgen; om ze soms te zien weg-rotten. Hij vertelde over de vernielingen van het landschap, dat hij – in mijn woorden – kon “lezen”, hoewel het een totaal ander landschap is dan wij in Groningen kennen…
Zo’n waarnemer bereikt met zijn verhalen een publiek dat lang niet altijd al in Israel/Palestina geinteresseerd is.
Ik lees Trouw, en ben blij met je reactie op de UCP-discussie.
Ik ben eind vijftig en ik lees Trouw sinds ik een kranten-abonnement kan betalen. Ik ben ongelovig, lees soms de geloofs-discssies, meestal niet. De waarde van Trouw heeft voor mij jaren gezeten in de aandacht voor de Derde Wereld, zoals dat ooit wel genoemd mocht worden. Interessante informatie, theorieen en discussies.
Na september 2001 zie ik de Verdiepingsbijlage zich ontwikkelen tot christelijk-fundamentelistische propaganda. Lappen tekst, over (samenvattend woord van mij)Islam-terrorisme, DE psychologie van DE Arabieren, vaak vertaald uit de Verenigde Staten van Noord-Amerika. De toelichting had kunnen zijn: dit zijn voorbeelden van denkwijzen die in VS veel voorkomen. Maar de toelichting IS steeds in de trant van: “Laten we in Europa, in Nederland, deze waarschuwingen serieus nemen en niet naief blijven”. Soms wordt er in de loop van de volgende week een korte reactie op zo’n tekst geplaatst. Vaak niet. De teksten zijn vaak (quasi) psychologisch en theologisch. Ik mis, ik mis erg, feitelijke informatie over afzonderlijke Arabische landen, over economie, over organisaties van mensen die werken aan ideeen om hun situatie te verbeteren. Boerenbonden, vakbonden, of waarom die er niet mogen zijn… enz. Ik zeg niet dat er geen enkel dergelijk artikel is, maar dat ik de verhouding zoek vind.
Heel wat zaterdagochtenden zijn voor mij slecht begonnen, met weer zo’n hetzerige tekst. Ik blijf Trouw lezen, ik wil het volgen. Maar ik heb niet meer het plezier om originele, concrete en daardoor tamelijk “betrouwbare” informatie. Ik oefen in het analyseren van de teksten, welke selectie aan onderwerpen, waaaaar begint de suggestieve taal enz…
En daar, en daar niet alleen, helpt het paradigma-model me.
Ik kan soms zien waar een suggestieve tekst verwijst naar de achterliggende gedachte, kan zien waar deze formulering mee te maken heeft en uit voorkomt.
Het paradigma/model heeft me ook erg geholpen bij Israel-Palestina-discussies. Je kunt heel veel tijd kwijt zijn met praten over de verschillende informatie over bepaalde feiten, het scheelt zeeen van tijd als je er snel achter komt dat je verschillende informatiebronnen te maken hebben met verschillende basisuitgangspunten.
Tot zover mijn reactie op UCP, Trouw en de paradigma’s.
Nu mijn associaties.
Ten eerste dacht ik: in de kerken wordt de discussie tenminste gevoerd, in de maatschappij, in de politiek maken mensen zich er soms minder druk over.
Dat wil zeggen, met uitzondering van de Palestina-solidariteits-organisaties. En met uitzondering – natuurlijk – van de Israel-solidariteits-organisaties, maar die kom ik minder vaak tegen, omdat ik ze niet zelf opzoek.
Ik zie dat de Palestina-solidariteit in Nederland groeit; meer organsaties, meer activiteiten, soms voorzichtige samenwerking.
Bij Mensen-in-’t-Zwart, hier in Groningen twee keer per maand een uurtje op de Grote Markt, merk ik dat het aantal mensen dat ziet dat Palestijnen onrecht wordt aangedaan, gegroeid is en groeit.
Maar dat mensen – om duizenden redenen – aarzelen om zich in te zetten. Handtekeningen worden vlot gezet, “zal wel niks helpen, kan ook geen kwaaad, ik vind het geweldig dat jullie hier staan”.
Vaak is het geen gebrek aan vertrouwen dat het ” daar ” ooit goed zou kunnen komen; vaak is het volstrekt wantrouwen tegen eigen Nederlandse politiek.
Tweede gedachte.
De invalshoek van mensenrechten, tegenstander zijn van het schenden ervan, is heel waardevol.
Ik denk dat op dat punt in Nederland, net als bij jouw breed samengestelde UCP-delegatie, een meerderheid bestaat.
En dat we – misschien – als solidariteitsbeweging inmiddels wel te klein denken: we zij blij het vol te houden, onze acties, onze informatiecampagnes. We zijn blij met “goeie opkomst, goeie inhoud, weer wat bij-geleerd, weer inspiratie”.
Ik vind dat we (solidariteitsbeweging) politiek in Nederland bijna niks bereiken. Met Christenunie eventueel in regering, hoeft het CDA niks goeds voor Palestina te doen en heeft de PvdA de smoes niks te kunnen. Maar waarom zouden we met een coalitie-democratie een echte meerderheidsdemocratie af moeten schrijven?
Twee veronderstellingen:
Een: De meerderheid van het Nederlandse publiek is niet gelukkig toe te kijken hoe Palestijnse mensenrechten worden geschonden en ontkend, is niet gelukkige met het doorgaan van de steun aan Israel en het terugtrekken van de steun aan Palestina.
Twee: dan moeten we ons toch niet bij de Nederlandse status quo neerleggen?
Naar mijn mening is het inmiddels de goede tijd om te zoeken naar een strategie waarop we – in het Nederlandse publiek – een meerderheid zichtbaar kunnen maken door die te organiseren. We zijn het zat dat Nederland trots is op de vestiging van het Internationaal Hof van Justititie in Nederland, maar dat we een regering hebben die niks doet om uitspraken over de wederrechtelijke bouw van de muur (en veel meer) ook te laten leiden tot het stoppen van de bouw en de afbraak ervan!
Mensenrechten zijn niet om te formuleren, maar om te verwerkelijken!
Ik realiseer me dat zo’n strategie bedenken veel werk is, en dat het werken aan een effectieve strategie heel veel energie zal vergen. Ik denk dat als je werkelijk invloed op de regering, welke dan ook, wilt hebben, er een grote georganiseerde beweging moet zijn, om dat met druk ” vanuit de bevolking ” af te dwingen. Lobby-en, richting partijen, dat moet ook, maar is onvoldoende. Van Agt krijgt in z’n eigen CDA geen voet aan de grond.
Ik denk echt aan het opbouwen van een beweging die lijkt op de anti-apartheids-beweging. Voorbeeld: ” Groningen is ’t zat: Wij willen mensenrechten gerealiseerd zien, ook in Palestina”.
Ik veronderstel dat er allerlei mensen en organisaties over strategie nadenken, maar wilde graag mijn gedachte delen.
’t Allerbeste!
Fennie Stavast
Ik heb niks ingekort of geredigeerd, Fennie, dat doe ik zelfs met toestemming niet graag. Laten we maar kijken wie er op je verhaal wil reageren en ik kom ook wel met iets, als ik het even goed heb gelezen. Ik waardeer het in ieder geval zeer dat je mee denkt, hoe we verder kunnen.
tja….
1. amerika bewapent hamas en el-fatha (?) tegen hezebollah
2. hezbollah probeert kwetsbare democratie libanon omver te werpen
3. facties in gaza vechten met elkaar omdat amerikaanse (?) en westeuropeese ondersteuning (lees: dollars en euro’s) aan de grens worden tegengehouden.
ik geloof dat je bedoelingen wel goed zijn, maar je af en toe de zaak door een verkeerde bril ziet, he anja ?
jouw dappere strijders wapens aannemen van amerika ?
en dollars ?
Hoera, Ceyda en Sumeyra mogen blijven! Zelfde wet, andere ministen, dus ander beleid.
Je moet je even beter laten informeren, Alice. Amerika doet alles behalve Hamas bewapenen. Hamas wordt nou juist geboycot. Wat ze wel samen doen met Israel is te proberen de tweedracht daar nog even aan te scherpen door wel Abbas voor zich in te nemen, tegen Hamas.
De situatie in Gaza is erg op de spits gedreven door de economische boycot, maar dat is niet waar de facties over strijden, al helpt het niet dat onder de Hamas regering de economische situatie, dankzij de boycot, is verergerd.
Zolang de bezetting en de belegering van Gaza doorgaat zullen ze afhankelijk blijven van buitenlandse hulp omdat het onder die omstandigheden niet mogelijk is om een onafhankelijke economie te handhaven cq op te bouwen. Dat zegt ook een conservatieve instantie als de Wereldbank. Dus ook Europa is medeplichtig aan die situatie.
Ik vind mijn eigen bril het heel goed doen, Alice. In ieder geval een stuk beter dan de jouwe, maar dat vermoedde je al.
Inderdaad goed nieuws wat Ceyda en Sumeyra betreft. Hirsch Balin is inderdaad menselijker dan Verdonk. Wat heeft Verdonk eigenliijk met jeugdzorg???
Het stuk in trouw is evenwichtig en het citaat geeft de feiten weer zonder al te pro Israëlisch of anti Palestijns te zijn. Trouw is een van de weinige kranten die de goede middenweg bewandelen, vandaar dat hun oplage van de papieren krant als bijna enige is gestegen.
“Wat ze wel samen doen met Israel is te proberen de tweedracht daar nog even aan te scherpen door wel Abbas voor zich in te nemen, tegen Hamas.”
Kom op zeg Anja. Dat is geen tweedracht zaaien, maar een stem VOOR de gematigde en TEGEN de gewelddadige partij kiezen. Of moet ik soms nog even voor je herhalen wat de fundamentele verschillen zijn tussen pres. Abbas, Fatah en de Hamas-beweging??
En nu Hamas ook weer op de terugweg is in de peilingen (wat die ook betekenen mogen) is dat geen moment te vroeg.
Ja hoor Edward, ja hoor Pedor. Hartstikke evenwichtig in Trouw en ja hoor, als Israel nu opeens Fatah steunt na die toen ze aan de macht waren geheel te negeren dan is dat omdat ze dol zijn op gematigde Palestijnen.
Wel eens gehoord van verschillende paradigma’s?
“Ook misten de UCPers gevoel voor de ernst van het islamitisch antisemitisme, meestal iets politiek verpakt als antizionisme.”
Vooral deze zin in Trouws commentaar vind ik zeer onthullend. De suggestie dat antizionisme gelijk aan antisemitisme zou zijn. En als we “islamitisch” nu eens vervangen door “Christelijk”, zou dan het generaliserend karakter van deze bewering bij Trouw gaan dagen? En ook, dat de Palestijnen de rekening betalen van het (vroegere) Europese antisemitisme?
Beste mevrouw Meulenbelt,
U appelleert aan de sentimenten van een hoop landgenoten, maar van uw analyse blijft helaas weinig overeind. Israël negeerde Fatah voorheen alleen omdat diens toenmalige leider, Yasser Arafat, geen enkele politieke legitimiteit en geloofwaardigheid meer bezat, zowel internationaal als onder een groot deel van zijn eigen volk. Arafat was een schurk, die in het Engels terrorisme veroordeelde en in het Arabisch terrorisme aanmoedigde en antisemitisme propageerde. En als ik het goed heb, was hij het, niet Ehud Barak, die in 2000 wegliep bij het overleg in Camp David, nadat de Israëli’s hem een historisch aanbod hadden gedaan dat 95 procent van Gaza en de Westoever zou toebedelen aan de Palestijnen.
Nu komen we bij de kern van de zaak. Arafat had een dergelijke deal onmogelijk kunnen verkopen aan zijn achterban, omdat hij simpelweg een burgeroorlog had ontketend. Wat heeft het voor zin voor Israël om te praten met een regeringsleider als deze geen hobbesiaanse staat onder zich heeft en dus geen geweldsmonopolie kan uitoefenen?
Als gevolg van Arafats onvermogen en de corruptie van zijn bureaucratie is nu Hamas aan de macht en bevindt de regio zich andermaal in een “perpetuum mobile.” Hamas houdt zichzelf voor de gek als het denkt Israël te vernietigen, maar zolang het pogingen blijft wagen, blijft het ook pijnlijke reacties van Israël uitlokken en daarmee legitimiteit voor zijn acties genereren.
De gemiddelde Palestijn zou echter meer gebaat zijn bij een liberale regering die reële doelen stelt en economisch de boel op de rails zet. Het is immers een feit dat de Palestijnen vanaf 1948 al een welvarende staat hadden kunnen opbouwen met verstandig leiderschap voor zichzelf en in de hele Arabische wereld. Hun slachtofferschap berust grotendeels op zelfbedrog.
En de media in Nederland vind ik eerlijk gezegd tergend pro-Palestijns. Daarom denken de meeste Nederlanders net als u.
Groet,
Rolf
Dat is weer de bekende variant van paradigma 1, Rolf.
Je gaat er van uit dat Israel Arafat negeerde omdat het zo’n schurk was. Je gaat er niet van uit dat Israel elke Palestijnse leider negeerde en zou hebben genegeerd, omdat ze andere plannen hadden dan het meehelpen stichten van een levensvatbare Palestijnse staat. Daarvoor hadden ze op moeten houden met het bouwen van nederzettingen en dat is onder geen enkele regering gestopt, zelfs niet onder die van Rabin.
Zo ziet dat er dus uit vanuit de Palestijnen: Arafat was bereid namens het Palestijnse volk afstand te nemen van 82% van het oorspronkelijke gebied, op voorwaarde dat Israel nu aan de gang zou gaan om er echt voor te zorgen dat zij dan ook een vrije staat konden vestigen op 22% die nog over was. Daar ging het Oslo accoord over, dat Israel mee heeft ondertekend. Maar geen moment heeft Israel de verdere annexatie van de Westoever stopgezet. De Palestijnen hebben zich, in mijn ogen dus geheel terecht, bedrogen gevoeld.
Dat is een nogal ander verhaal dan het jouwe, nietwaar?
De mythe van het ‘genereuze aanbod van Barak’ kennen we ook al, ook dat is al ontmaskerd en grondig. Ga ik hier niet nog eens over doen, het is zo te vinden voor wie dat wil.
Hamas kwam aan de macht toen Arafat al lang niet meer aan de macht was, en ook die versie is te simpel. Ik heb over de redenen daarover ook al meer geschreven. Ga ik hier ook niet nog eens overdoen.
En de gemiddelde Palestijn weet heel goed wat ze zelf willen, Rolf, ze hebben jou niet nodig om ze te vertellen wat goed voor ze is, zeker omdat jij geen enkel idee hebt en kennlijk ook niet wil hebben, hoe de zaak er uit ziet als je door hun ogen kijkt. Zij weten erg veel beter dan jij dat met de voortdurende bezettingspolitiek van Israel de meest verstandige Palestijnse leider niet in staat zou zijn geweest om een ‘welvarende staat’ op te bouwen.
Jouw verhaal is in mijn ogen pure Israelische propaganda. Vandaaruit gezien is het duidelijk dat je de Nederlandse media ’tergend pro-Palestijns’ vindt, terwijl ze in mijn ogen niet verder komen dan een mager paradigma 2tje. Als de meeste Nederlanders denken zo als ik ben ik daar uiteraard blij mee, maar ik denk dat dat nog wel tegenvalt, Rolf. Of mee, vanuit jou bekeken dan. Al is het duidelijk dat de werking van de Israelische propaganda, die het in Nederland zoveel jaren goed heeft gedaan, op zijn retour is. Eeerlijk gezegd denk ik niet dat dat komt door mijn jarenlange pogingen om het Palestijnse verhaal hier te vertellen, maar meer door de tv die de afgelopen zomer de beelden heeft laten zien van wat het IDF in Libanon en Gaza aan heeft gericht. Inderdaad, langzamerhand begint de mening te kantelen. Wat de verstokte paradigma 1 ers, die zich in toenemende mate in het nauw gedreven voelen er niet aardiger op maakt tegenover mensen als ik, zoals ik je uit directe ervaring mee kan delen.
Dus dank, Rolf voor deze nieuwe illustratie bij wat ik al zei over de paradigmastrijd.
De Arabische landen, niet Israël, hebben het partition plan van AV-resolutie 181 uit 1947 de das om gedaan, mevrouw Meulenbelt. En in dat plan kregen de Palestijnen meer dan vijftig procent van het totale gebied. De Arabische wereld is er collectief verantwoordelijk voor dat Israël zich gedraagt zoals het doet. De oorlogen van ’67 en ’73 waren beide het gevolg van Arabische agressie en een corresponderende angst van Israël dat het van de aardbodem zou verdwijnen indien het niet hard zou terugslaan. En die angst is niet ongegrond, zoals we nu ook al zien aan de uitspraken van een andere schurk, de president van Iran Mahmoud Ahmadinejad.
U mag mij eens vertellen namens welke landgenoten Arafat sprak toen hij 82 procent van zijn land af wilde staan aan de Israëli’s. Arafat wilde volgens mij niets verkopen; als hij met de Israëli’s een dergelijke overeenkomst had gesloten had hij een burgeroorlog ontketend met Hamas en andere verzetsgroepen — als hij geen kogel door zijn hoofd had gekregen. En voor zover ik mij herinner, is Hamas begin vorig jaar met grote meerderheid gekozen door het Palestijnse volk. U weigert blijkbaar te in te zien dat een significant deel van de Palestijnen maar één oplossing accepteert: de honderd-procentoplossing. Oftewel: alle joden worden uitgeroeid. Dit gaat echter nooit gebeuren, en zolang deze extreme ideeën blijven bestaan, houden de Palestijnen hun eigen ontwikkeling tegen. Nogmaals: het is niets minder dan zelfbedrog.
En nog een korte opmerking over de beeldvorming. De Palestijn weet inderdaad prima wat hij of zij wil, zeker als hij door media en schoolboeken wordt gevoed met antisemitisme en radicalisme. Zolang de Arabische wereld introspectie ontbeert, houdt zij zichzelf voor de gek. Ik heb de Arabische tegenhanger van Anja Meulenbelt nog niet gezien, maar in Nederland kom ik er genoeg tegen. En Israëlische propaganda verspreid ik niet; mijn mening heb ik opgedaan tijdens jarenlange studie aan een academie die mij niet zelden vijandig gezind was. Genoeg tegenwicht voor mijn paradigma 1, zou ik zeggen.
Hallo Alice, ik denk dat je nog maar eens wat beter moet zorgen dat je je achtergrond info een beetje op een rijtje heb.Sinds wanneer bewapent Amerika Hamas en Fatah tegen Hezbollah. Israel geeft wapens aan fatah om een burgeroorlog uit te lokken, en helaas slagen ze daarin.Fatah moet die wapens weigeren en inplaats daarvan voedsel en alle gelden die Israel nog schuldig is aan de palestijnen, eisen. Het is inderdaad een schande dat Fatah dit accepteert, ik denk dat ik dit kan uitleggen, maar heb er nu geen zin is, omdat ik ervan over mijn nek gaat. Maar deze wapens zijn niet bedoeld tegen Hezbollah.Volgens mij heb je geen idee wie en wat en waar hezbollah is. Die zitten ver van Gaza vandaan.
je tweede punt, hezbollah probeert kwetsbare Libanese democratie omver te gooien. dacht het niet, vlgs. mij heeft Israel dit geprobeerd door Beiroet te bombarderen en daarna Zuid-Libanon, maar hebben ze daarin gefaald. Juist tijdens deze oorlog heeft hezbollah een groot gedeelte van de Libanese bevolking achter zich gekregen, ook een gedeelte van de christelijke bevolking, want men zag dat de Libanese regering onder leiding van Siniora niets kon of wilde uitrichten tegen de aanvallen van Israel. het tegenorvegestelde van wat Israel wilde is gebeurd. Ik weet niet of je een van de laatste rallies in Beiroet tegen de Libanese regering heeft gezien via t.v., waar honderdduizenden mensen samen waren en waar alleen maar Libanese vlaggen werden meegedragen, geen enkele Hezbollah vlag. wat een eenheid.
En jouw derde punt,
3. facties in gaza vechten met elkaar omdat amerikaanse (?) en westeuropeese ondersteuning (lees: dollars en euro’s) aan de grens worden tegengehouden.
Ten eerste komen er geen dollars en Euros richting Gaza, en dat geld wat werd tegengehouden was geld wat Hanieh de Hamas leider, gekregen had van Arabische landen. Hij kwam net terug van een rondje fondsenwerving door Egypte en andere Arabische landen en die hadden hem dat geld gegeven om in ieder geval de lonen van vele werkers te kunnen betalen.
Dus je hele betoog klopt van geen kanten omdat je de feiten niet kent. geen wapens van Amerika en geen dollars van Amerika
En Pedor, vblgs. jouw is het een keuze tussen de gematigde en gewelddadige kant. Ook weer te weinig feitenkennis. Waarom heeft Israel geweigerd om met fatah in de persoon van Abu Mazen te praten. tot nu toe?Maar nu ze elkaar in de haren vliegen is Israel er als de kippen bij om nog even benzine op het vuur te gooien. Schandelijk, en was het niet Hamas die heeft voorgesteld om een staakt eht vuren van jaren (ik geloof 10 jaar te hebben)zodat alles eens rustig bepraat kan worden? maar Israle en het hele westen willen alles hebben en er niets voor teruggeven.
Kleine reactie op Fennie, ik heb je stuk vol interesse gelezen, en ja, wat zou ik graag willen dat er en soort van beweging komt zoals destijds voor |Zuid-Afrika. Maar het is moeilijk. veel mensen durven zich nog lang niet uit te spreken tegen de Israelische politiek in bezet gebied, omdat men zich identificeert met het Joodse volk. Als zijnde westers tegen de Arabische “barbaren”.In Nederland moet er echt nog afgerekend worden met de gedachte dat als je anti-zionistisch ben of kritisch naar Israel toe dat je dan ook anti-semitisch zou zijn. Dit is natuurlijk niet waar. daarom moet er heel werk gestoken worden in vertellen wat er aan de hand is, hoe het werkt etc. En ook het islamofobisme wat je zeker in Nederland tegenkomt helpt niet echt om de zaken in een juist perspectief te plaatsen. Maar als je ideeen heb, ik hou me aanbevolen. Goed stuk van je.
Ik weet Anja dat jij grote waarde hecht aan het dagblad Trouw (m.i. een véél te grote waarde!) en vooral aan de commentaren in die krant maar begrijp niet waarom je verbaast bent wanneer deze commercieel-christelijke-krant haar standpunt -zeg maar ‘paradigma 1’- consequent verdedigt.
Wanneer ze bij/in Trouw spreken over ‘evenwicht’ dan bedoelen ze evenwicht vanuit de (hún) christelijke kerkbank gezien.
Ik (dooplid Nederlands Hervormde Kerk) laat me bewust al jaren niet meer in die kerk zien, heb me afgemeld (voor zover dat mogelijk is) en alle betrekkingen met hen verbroken.
Ik vind dat de christelijke kerken in Nederland (mede)schuldig zijn aan de systematische moord op onschuldige Palestijnen (waaronder relatief veel kinderen en bejaarden!) en reken hen dat zéér zwaar aan!
Mag ik het even over Somalië hebben? De rust leek enigszins weergekeerd onder het bewind van de islamisten. De VS verleiden Ethiopië de ’terroristen’ te verdrijven (zelf durven ze dat kennelijk niet) en doen het zelf vanuit de lucht. Zo kan een lamgeslagen regering, die niet in staat is het land behoorlijk te besturen, nog een tijdlang in het zadel blijven, terwijl chaos en onveiligheid weer aan de orde van de dag zijn. Wat wil de VS eigenlijk? Stabiliteit, bestaanszekerheid, mensenrechten? Dat alles wordt nu weer in gevaar gebracht. (Let op: ik ben geen voorstander van een Somalisch Talibanregime, maar een beetje rust in de tent zou geen kwaad kunnen.)
Meer van hetzelfde Rolf.
Het verdelingsplan.
Hamas wil alle joden uitroeien.
De schoolboekjes.
Arabieren doen niet aan zelfreflectie.
Paradigma 1.
Je vergeet nog die van ’toen ontruimden we Gaza en wat kregen we als dank, raketten’.
Nee, we gaan hier niet Somalie doen, Hendrik Jan, al is het nog zo belangrijk. Ik hou me op dit weblog aan onderwerpen waar ik behoorlijk wat van weet. Over Somalie weet ik ook niet meer dan ik in de kranten kan lezen.
Is goed Anja, je had het ook kunnen verwijderen.
Beste Anja,
Je hebt het, als je over Israël/Palestina schrijft, vaak over mythes en propaganda. Daarmee doel je meestal op gezichtspunten en feiten die, indien waar, een minder ongunstig licht op Israël zouden werpen of een minder gunstig licht op Palestijnen.
Gesteld dat ik een neutrale lezer was, hoe zou ik met zekerheid weten dat wat jij als mythes en propaganda diskwalificeert ook inderdaad niet waar was, en dat wat jij zelf over de kwestie te berde brengt waar is, terwijl anderen dat als mythes en propaganda diskwalificeren?
Als half Israël en een heleboel Amerikanen in mythes en propaganda kunnen geloven, plus enkele mij uit eigen omgeving bekende Nederlanders die mij de induk geven niet slecht geïnformeerd te zijn, is het dan niet even goed mogelijk dat de UCP, het ICCO, Oxfam NOVIB enz.enz. in mythes en propaganda geloven?
Onderzoek, Kees. Leer Palestijnen kennen. Ga er heen en vertrouw je eigen ogen. Lees de historici en de rapporten van mensenrechtenorganisaties, de VN, de Wereldbank. Kijk welke journalisten, politici en commentatoren een visie hebben die klopt met wat je zelf al hebt waargenomen. Bijvoorbeeld: als iemand beweert dat de muur zelfmoordaanslagen tegenhoudt en een veiligheidszone is tussen Israel en de Palestijnen, en je neemt met eigen ogen waar dat die muur wel boeren, scholieren, zieken, ouderen, vrouwen met babies tegenhoudt, maar een beetje terrorist met een paar uur extra tijd makkelijk om kan lopen, je constateert verder dat de scheidingsmuur Palestijnen van elkaar scheidt en niet op de Groene Lijn is gebouwd, dan weet je dus dat degenen die dat beweren niet betrouwbaar zijn. Dat zijn ze dan op andere punten waarschijnlijk ook niet. Zo bouw je een netwerk op van mensen en bronnen waarvan je hebt kunnen zien dat die wel betrouwbaar zijn.
UCP heeft vele malen burgerwaarnemers naar de gebieden gestuurd. Als je ook nog weet dat die mensen onderling zeer van elkaar verschillen, ook qua politieke visie, en ze komen dan toch met dezelfde verhalen terug, dan weet je dat die ergens over gaan.
Voor mij begon het met mensen die ik erg vertrouwde in hun mening, die me er op wezen dat ik nog erg in een automatische pro-Israel houding zat, terwijl ik op andere gebieden allang kritisch was. Toen ben ik dus zelf gaan kijken. En gaan studeren. En dan leer je kritisch kijken. Dan zie je vanzelf de absurditeit van mensen die beweren dat de Palestijnen zich verzetten omdat je tegen joden zouden zijn. Je hoeft echt maar een paar dagen in Gaza te zijn geweest om te begrijpen dat als je wilt dat die kinderen vriendelijker over joden denken het zou helpen als ze eerst die tanks daar weg zouden halen.
Zoiets.
Hartelijk dank voor het prompte en verhelderende antwoord. Nu is het wel zo dat eigen onderzoek niet erg binnen mijn mogelijkheden ligt zodat ik toch moet afgaan op zegslieden die zelf ter plaatse zijn geweest en dat weer vergelijken met wat andere bronnen erover melden. Ik heb niet kunnen vaststellen dat iedereen die zelf ter plaatse is geweest tot een zelfde beoordeling van de situatie komt. Sommigen beweren dat voor een goed zicht enige afstand juist goed is, maar ook commentatoren van afstand komen niet allemaal tot dezelfde beoordeling. Je moet dus ergens kunnen wegen welke bron je vertrouwt en welke niet. Ik herinner me van lang geleden, toen in Zuid-Afrika de Apartheid nog bestond en zelfs de latere VVD-er Gerrit Zalm actief was in de boycot acties tegen Outspan-sinaasappelen, er mensen in Nederland waren die het voor het Apartheidsbewind opnamen en die in Zuid=Afrika waren geweest. Die zeiden tot de anti-Apartheids actievoerders: “Je moet er zelf geweest zijn om er over te kunnen oordelen.” Ik vond dat toen een loze kreet, hoewel ik zelf nooit in Zuid Afrika was geweest en beslist geen zin had om er zelf eens een kijkje te nemen. Maar zou het dan op dezelfde wijze gerechtvaardigd kunnen zijn om, als je nooit zelf in Gaza bent geweest, en ook niet van plan bent om daar eens een kijkje te gaan nemen, een mening te handhaven die gebaseerd is op andere bronnen en die een heel andere is dan de jouwe?
Geen idee, Kees. Ga ik er over wat jij moet denken?
En ik ken geen mensen die naar Gaza zijn geweest en er vervolgens een fundamenteel andere mening op na houden dan waar de bezoekers meestal mee terug komen. Want de bezetting en de gevolgen van de bezetting zijn daarna moeilijk te ontkennen. Het is dus een erg abstracte vraag.
Nee, natuurlijk ga jij, noch iemand anders erover wat ik of een ander moet denken. Dat doe me denken aan mijn studietijd, lang geleden, toen een groepje filosofiestudenten een club oprichtten met de naam ‘baas in eigen hoofd’, naar analogie van het jou welbekende ‘baas in eigen buik’.
Maar wie graag redelijk wil zijn, is natuurlijk wel bereid zich naar beste inzicht door de beste argumenten te laten overtuigen. Met goede argumenten heb je dus wel degelijk de macht om mensen van gedachte te doen veranderen, al ga je er natuurlijk niet over wat ze moeten denken.
Het motto ‘baas in eigen hoofd’ kan natuurlijk ook zo worden uitgelegd dat je de vrijheid hebt om eerst partij te kiezen en vervolgens alleen die dingen te zien en die argumenten tot je toe te laten die je in je keuze bevestigen, en daarnaast alles te negeren of terzijde te schuiven wat je aan het twijfelen zou kunnen brengen aan de juistheid van je keuze. Als mensen die vrijheid nemen is daar weinig aan te doen en is de poging om ze van gedachte te doen veranderen verloren moeite. Dat komt natuurlijk veel voor, maar ik hoop anders te zijn, in elk geval in de kwestie Israël/Palestina.
Ik neem zonder meer aan, en niet alleen omdat jij het zegt, dat wie in Gaza heeft rondgekeken, moeilijk kan ontkennen wat hij daar met eigen ogen heeft gezien. Toch kun je vragen of je wel alles, of zelfs alleen maar het belangrijkste hebt gezien als je alleen de bezetting hebt gezien, en of je niet verder gaat dan alleen maar een verslag van wat zichtbaar is als je wat je ziet benoemt als de gevolgen van de bezetting. Ik bedoel: in deze beschrijving zit toch een zeker oordeel besloten over de oorzaak van wat je ziet, het oordeel namelijk dat de bezetting eerste oorzaak of hoofdoorzaak is van alle narigheid die je ziet. En daarover kunnen andere waarnemers, die dezelfde narigheid zien, misschien een ander oordeel hebben, bijvoorbeeld omdat zij niet alle narigheid aan de bezetting toeschrijven, of de bezetting zelf als een gevolg zien van de narigheid die door terroristische aanslagen in Israël wordt aangericht. Men vertelt mij dat als je je oor bij de bewoners van de Gaza-strook te luisteren legt ongeveer 80% die aanslagen wel goedkeurt en dat een gelijk percentage met niets minder tevreden is dan dat Israël, zoals Aminedjad dat uitdrukt, van de landkaart wordt geveegd. Er is sprake van tunnels die worden gegraven, wapens die worden gesmokkeld, dingen die allemaal te zien en te horen zijn, en die niemand die ze gezien of gehoord heeft kan ontkennen. En als je alles gezien hebt blijft er de vraag naar hoe je interpreteert wat je gezien hebt en hoe je dat beschrijft. En de nog verdere vraag: welk waardeoordeel je daaraan verbindt. Voor mij is wat ik over de situatie lees -en ik raadpleeg verschillende bronnen- zo ingewikkeld dat ik het moeilijk vind om zelf tot een beoordeling te komen, zowel van de détails als van de situatie in zijn algemeenheid. Maar ik ben wel nieuwsgierig naar de argumenten van degenen die wel tot een min of meer omlijnd oordeel zijn gekomen. Vandaar ook mijn belangstelling van wat jij over deze zaken schrijft.
Het blijft voor mij nog steeds een geheel abstracte gedachtengang die je hier ontvouwt, Kees, en ik kan dus eigenlijk niet veel meer dan herhalen wat ik al heb gezegd.
Uiteraard kun je in Gaza niet ‘alleen maar de bezetting zien’. Wie dat zegt heeft nog nooit een bezetting gezien, denk ik meteen. En je suggereert dat je dan niet zou zien dat er tunnels worden gegraven, dan wel dat iemand als ik niet zou weten hoeveel mensen daar de aanslagen goedkeuren – de meerderheid is er tegen kan ik je hierbij vertellen, wat blijkt zowel uit mijn kontakten, als de polls, als het feit dat ze dan ook zijn opgehouden. Ook ik raadpleeg verschillende bronnen. Uiteraard.
Wat mij betreft is het onmogelijk geworden om geen oordeel te hebben, wat altijd een gegeven is, wat mij betreft, als je geconfronteerd wordt met groot onrecht, dat bovendien ook nog voortduurt. In mijn ogen is in zo’n geval geen oordeel hebben net zo goed partijdig, dat is namelijk altijd in het voordeel van de sterkste partij die zijn gang kan gaan.
En uiteraard, ook mensen die de bezetting werkelijk hebben waargenomen, en voor wie het dus duidelijk is dat aan de kant blijven staan er niet meer in zit, en dat je hoe dan ook niet aan partijdigheid ontkomt, zijn er nog duizend details waar je over van mening kunt verschillen, er zijn discussies en gesprekken om helder te krijgen wat er aan de hand is, hoe het verder zou moeten enzovoorts. De situatie daar staat niet stil, anders was ik er allang over uitgeschreven.
Je kunt heel concreet zien hoe ik het doe met mijn waarnemingen, mijn bronnen, mijn partijdigheid, en mijn waardeoordelen, dus daar hoeven we het niet langer in abstractie over te hebben.
Daar laat ik het bij.
Als de meerderheid nu tegen de aanslagen is en als daaruit zou voortvloeien dat ze nu niet meer plaatsvinden dan is dat natuurlijk een verheugend feit. Maar als ik dan toch nog een ‘abstracte’ opmerking mag maken: er is altijd een afstand tussen een verslag van een waarnemer, zelfs als je er veilig van mag uitgaan dat die waarnemer volkomen te goeder trouw en waarheidsgetrouw weergeeft wat hij gehoord en gezien heeft (en daar twijfel ik in jouw geval natuurlijk niet aan) en wat je daaruit kan afleiden als je het naast verslagen van andere waarnemers legt of naast feiten die bekend zijn uit andere bronnen, waarvan op het eerste gezicht de betrouwbaarheid evenmin twijfelachtig is. Het is in elk geval bij vrije verkiezingen gebleken dat de Hamas de absolute meerderheid van de kiezers achter zich verzamelde. Of al die kiezers precies wisten waarvoor ze kozen is misschien onzeker, maar wat de Hamas voorstaat is tamelijk ondubbelzinnig verwoord in het handvest (‘charter’) uit 1988. Ik heb dat gelezen en heb geen reden om aan te nemen dat het om een falsificatie of een foutieve vertaling ging. Om uit de massale steun voor Hamas voorzichtig af te leiden dat de meerderheid van de bewoners van de Gaza-strook wellicht nooit genoegen zal nemen met vreedzame coëxistentie met Israël is het volgens mij niet per se noodzakelijk om zelf ter plaatse een kijkje te nemen.
Dat in sommige omstandigheden een neutrale, afstandelijke opstelling een vorm van partijdigheid kan zijn begrijp ik en ik begrijp ook ten volle dat iemand met het hart op de goede plaats ten zeerste begaan kan zijn met mensen die in de narigheid zitten. Maar dan kan men natuurlijk ook begaan zijn met de gewonden en nabestaanden van de doden in Israël als gevolg van aanslagen. En men kan iemand die geen oordeel wenst te hebben over die aanslagen even goed van partijdigheid betichten als iemand die geen oordeel wenst te hebben over de ellende van veel Palestijnen. Ik denk dat je noch aan het leed van de Palestijnen, noch aan het leed van veel Israëli’s gemakkelijk voorbij kan gaan. Maar intussen kun je wel terughoudend zijn in oordelen over wat oorzaak van wat is, of je partijen kan indelen in pure schurken en louter slachtoffers, hoe de schuldvraag beantwoord moet worden, en óf er überhaupt wel zinvol een schuldvraag kan worden gesteld. Ik ken de argumenten van degenen die de schuld vooral bij Israël leggen, of althans de Israëlische opstelling als hoofdoorzaak van het probleem zien. Maar er zijn ook schrijvers die, hoewel niet volledig onkritisch ten opzichte van de Israëlische politiek, met voor mij moeilijk te ontzenuwen argumenten de hoofdoorzaak eerder leggen bij de opstelling van de Palestijnen en de omringende Arabische wereld. Tegenover de redenering dat de terroristische acties eigenlijk worden opgeroepen door het Israëlische militaire geweld en de woede over vernederende grenscontroles staat de redenering dat dat geweld en die grenscontroles voortkomen uit het legitieme motief om die terroristische acties te voorkomen. Je leest hoe mensen die in het bijzonder de Palestijnen gunstig gezind zijn de argumentaties en feiten die door meer pro-Israël gezinden worden aangevoerd als mythen en propaganda diskwalificeren, en omgekeerd lees je hoe mensen, die in het bijzonder Israël gunstig gezind zijn, de argumentaties en feiten die meer pro-Palestijns georiënteerden aanvoeren als mythes en propaganda van de hand wijzen. Wie er voor kiest vooral zo veel mogelijk te lezen wat tegen Israël pleit, of juist vóór Israël, heeft natuurlijk geen probleem. Maar als je van beide standpunten kennis neemt, heb je wel een probleem, en dat wordt voor mij niet vanzelfsprekend opgelost door eerlijke en waarheidsgetrouwe berichtgeving van ooggetuigen ter plaatse.
Je hebt erg veel woorden nodig om te zeggen wat we al wisten, Kees, dat is dus paradigma 2.
Dear Anja,
Wanneer je ziet wat een half jaar opbrengt aan dode mensen in Gaza (en hun dode kinderen) dan zou men haast gaan geloven in een wetenschappelijk gestaafd “genocide” – 4000 graven op een rij mag er bij de PVDA een sok worden getrokken…
Hallo Anja,
Tot voor kort had ik mij nog nooit verdiept in de palestijnse/israëlische kwestie. Het was ver van mijn bed.Tijdens mijn studie werden we geconfronteerd met het Midden -Oosten conflict en kregen we documentaires te zien die zich afspeelden bij Israëlische grens overgangen. Als je dan ziet hoe onmenselijk de Palestijnen behandeld worden. De onverschilligheid en willekeur van Israëlische soldaten. We zagen het bouwen van de muur en hoe op deze manier families uit elkaar worden gehaald , hoe mensen in hun vrijheid beperkt worden, waterbronnen aan de kant van de muur van Israël liggen. Dat dit zomaar mag en dat je dan ziet dat de VN geen enkele invloed uit kan oefenen. Israël gaat gewoon door.
Na deze documantaires kregen we de film Paradis Now te zien. Als je dan ziet onder welke omstandigheden de Palestijnse jeugd opgroeid, dan snap je ook hoe een jongen kan komen tot een zelfmoord actie op Israëlisch grondgebied.Ik keur het niet goed, maar na deze film snapte ik wel waarom.
Na dit alles moesten we ons doormiddel van vragen gaan verdiepen in het midden Oosten conflict. Je komt op allerlei sites en leest dan over de gruwelijkheden die de palestijnse bevolking wordt aangedaan en dan heb ik het niet over teroristen.Kinderen die getraumatiseerd zijn, niet meer slapen.
Ik was hier niet van op de hoogte, het is wel eens goed om met je neus op de feiten gedrukt te worden. Als ik iets in de krant las dan betrof het een bomaanslag in Israël.
Wat jij noemt structureel onrecht heb ik gezien in allerlei teksten , foto’s op sites, type maar in midden Oosten conflict en je komt van alles tegen. Ga er maar een paar avondjes voor zitten en je ziet het onrecht dat de palestijnen wordt aangedaan.Ik keur hun bomaanslagen niet goed. Maar ik begrijp de onmacht die zij moeten voelen. Ze worden niet als mensen behandeld. Er is geen respect en wil je tot elkaar komen dan is dit wel het minste dat er moet zijn.
Ga door met het geven van je mening in je dagboek. Ik heb het met plezier gelezen
Hoi Martha. Mooi verhaal van je. Ik ben altijd blij met mensen als jij die de moeite nemen om zichzelf op de hoogte te stellen, want mijn ervaring is dat mensen die dat doen vervolgens vanzelf tot de conclusie moeten komen dat er werkelijk sprake is van onrecht, onacceptabel onrecht. Tenslotte wist ik er eens ook niets van en stond zonder er bij na te denken kritiekloos achter Israel. En moest ik met pijn en moeite mijn mening bijstellen toen ik eenmaal voor de eerste keer in Gaza was geweest.
Dus: mensen als jij geven mij de hoop dat het de moeite waard is om maar door te blijven ‘drammen’. Dank je wel.