Was ik toch een tijd geleden op het idee gekomen dat het slimmer was om die gigantische bewaarde papierrommel in mijn huis over te dragen aan het IIAV (het Internationale Archief voor de Vrouwenbeweging) met het idee dat dat beter nu kon dan als ik dood was. Want dan kan ik niets meer uitleggen. En het lag hier maar te verstoffen in veel stapels, tot onder mijn bed. Met de bijkomende gedachte dat als ik zelf ooit nog iets zoek ik het beter daar kan vinden dan in mijn eigen huis. En ze wilden wel. Ik vond dat eervol en aardig.
Wat ruimde dat op, toen ik al die dozen uitzwaaide.

De inventarisatie is klaar. Dat was een karwei waar ik respect voor heb, zeg. Had ik zelf nooit gekund. Elk papier, papiertje, krabbel, aantekening, tekening, knipsel, brief is door een paar handen gegaan en geordend. Het komt neer op 491 omslagen, mappen, pakken, en de boeken zelf nog niet meegerekend. Samen 11,24 meter archief. Om met terugwerkende kracht moe van te worden. En het is nog niet volledig. De foto’s, hier een paar, zitten er nog niet in. En ik ben nog niet dood.

Ik ga binnenkort de dames IIAV maar eens even persoonlijk bedanken, en zelf kijken hoe mijn verleden er bij legt. Hangt. Staat.

De inventaris van het archief is in te zien op www.iiav.nl/archieven, tik Meulenbelt in en ga naar word document.

Op mijn ouwe website, die ik nu niet meer gebruik, staat trouwens een tot 2002 complete lijst van mijn boeken, plus toelichting en roddels. Hier.