Ze staat helemaal alleen op het podium, een jonge vrouw, met een gordel van explosieven om haar middel, en kijkt ons strak aan. En Palestijnse, uit Shatilla-kamp. Jawel, dat kamp van dat bloedbad van Sabra en Shatilla, in 1982. Maar het is geen politiek statement, zegt ze later. Al kun je daar nauwelijks omheen, als je Palestijns bent ben je politiek, zelfs als je probeert dat te ontkennen is het politiek. Maar het begon als het verhaal van haar grootmoeder uit Safat, over de liefde, en toen over haar eigen liefde.
Ze speelt het helemaal alleen met haar expressieve gezicht, op een bijna leeg podium, ze rent en danst, met alleen wat muziek, een paar tl-buizen, een krijtje, een bruidsjurk. Of toch niet helemaal alleen, de onvermijdelijke geschiedenis is haar tegenspeler, en komt tevoorschijn met de verschrikkelijke historische foto’s van Shatila. De lijken.
Het is haar eigen geschiedenis, en die van haar grootmoeder, die Bayan Shbib samen met Nederlandse regisseuse Annemiek Delis bewerkte, en ze wilde het ook zelf spelen. Na aflloop is ze er nog om vragen te beantwoorden. Ze hebben het stuk ook gespeeld in Israel, in Akko en Haifa. Het Israelische publiek zweeg en klapte niet, maar ze hebben het gezien, zegt ze. De Palestijnen moesten vaak huilen, vooral die van Shatilla, voor wie de beelden onverdragelijk waren. In Egypte en Syrie werd het publiek boos, dat het meisje dat ze speelt aan het eind haar explosievengordel laat zakken en zich niet opblaast. Dat had ze wel moeten doen, zeiden ze. En wat deed die liefdesgeschiedenis er in, je gaat toch niet de Bold en de Beautiful spelen midden in een oorlog. Maar de Palestijnen begrepen het. Die leven ondanks alles door. En die weten dat voor iedereen die zichzelf opblaast nog vele andere mensen zullen sterven. I have to explain: we live for life, not for death, zegt ze.
De voorstelling is nog te zien op dinsdag in Groningen en op 10 februari in Den Haag.
Het lijkt mij eerlijk gezegd niet zoveel. Ik heb ’t nog niet gezien natuurlijk, maar als iemand al gaat beginnen over politiek geladen thema’s (ook al ontkent ze dat) in kunst haak ik af. Meestal komt ’t net als bij Schindler’s List er een beetje op neer dat we met z’n allen moeten zien hoe zielig ze wel niet zijn. Niet mijn kop thee.
Moeten we nu al die mensen die zichzelf hebben opgeblazen, met het doel om zoveel mogelijk joden te doden,een schouderklopje geven?
Dat is een belangwekkende mededeling, Niels, dat het jou niks lijkt. En jij wil niet geconfronteerd worden met ‘zielige’ mensen. Dan ga je maar niet. Je zou er eens achter komen dat het niet gaat om zielig maar om onrecht.
En Pauline, je opmerking is onbedoeld geestig. Mensen die zich hebben opgeblazen hebben geen schouder om klopjes op te geven hoor. Je zou eens de moeite kunnen nemen om je er in te verdiepen, hoe de situatie er voor de Palestijnen uitziet. En er achter komen dat het niks te maken heeft met ‘zoveel mogelijk joden doden’. Maar met onrecht, bezetting, schending van mensenrechten. En met het verzet daartegen. Deze jonge vrouw, die uit Shatilla komt, waar honderden mensen zijn afgeslacht, laat zien dat ze zich nou juist niet wil opblazen. Daar kun je nog een voorbeeld aan nemen, in plaats van je er tegen af te zetten met een haast letterlijke dooddoener.
Met dit stuk hoor ik geen schreeuw om oorlog en geweld maar juist een schreeuw om laat het overgaan en laat mij a.u.b. leven in harmonie, daarom blaas ik mezelf niet op maar wil ik verder, en eraan meewerken om dat soort leven in harmonie te bereiken zonder angst, geweld, haat, agressie, een gezin kunnen stichten en mijn kinderen een hoopvolle toekomst in het vooruitzicht kunnen stellen. Die wil tot het “gewone” leven komt duidelijk naar voren in het kamp waarin ieder voor zich bezig is om “gewoon” te leven met de dagelijkse beslommeringen zoals een kapotte wasmachine of TV. of de roddels in de buurt.
lijkt me een heftige maar ook mooie voorstelling
Anja,dat zeg je wel , dat het NIET de bedoeling is van al die mensen met zo`n belt om,om zoveel mogelijk joden op te blazen. Kijk naar de opgeroepen wapenstilstanden tussen Hamas en Fatah.Wat ze zeggen is [laten we stoppen met elkaar te doden],maar wat ze werkelijk willen zeggen is :laten we doorgaan met het doden van zoveel mogelijk joden. Natuurlijk is er hoop voor de Palestijnen . Ze zouden de agressie tegen Israel kunnen afzweren en Hamas zou Israel kunnen erkennen als Staat.De Israelisch en de Palestijnen zouden nauw samen kunnen werken en de economie kunnen laten opbloeien.Daar zou over onderhandeld moeten worden.Niemand is gebaat bij de huidige situatie,maar zolang er meerdere radicale groepen zijn binnen het Palestijnse volk,komt er geen vrede met Israel.
Dat is niet wat ze zeggen, Pauline. Over de vraag naar het ‘erkennen van de staat Israel’ hebben we het hier al uitvoerig gehad. Je bent gewoon niet voldoende op de hoogte van de plannen die Israel heeft met de Palestijnen, en die gaan niet richting samenwerken en de economie laten bloeien, herlaas. Lees het boek van Ilan Pappe, dan vallen je misschien de schellen van de ogen.
En ik zeg het nog maar even: met rotzooi in de trant van dat Palestijnen geen Palestijnen zijn hoef je ons hier niet lastig te komen vallen, dames en heren pro-Israel. Zelfs als jullie het niet met me eens zijn mag ik wel verwachten dat je met een fatsoenlijk onderbouwd verhaal komt aan zetten en niet met zulke kul.
Vindt het maar treurig al het geweld, geen enkel geweld is goed te keuren, 9 van de 10 keer gaat het om macht, vaak onder de vlag van een geloof! Dus ook daar, maar nog treuriger is het als de palestijnen mekaar gaan afmaken. Je kan dan ook zoiets niet meer opbouwen. Lijkt me trouwens ook moeilijk, al die jongeren worden volgestopt en opgeleid om joden te haten en andersom waarschijnlijk ook, al lijkt me dat minder. Maar de situatie daar is uitzichtloos. Het is knap als sommige hieraan kan ontsnappen! Maar om nou zo uitdrukkelijk sympathie op te brengen voor 1 groep lijkt me niet juist!
Het gaat niet om sympathie, Frans. Het gaat om onrecht. Als je dat ziet moet je wel partij kiezen. Dit gaat niet zomaar om twee groepen die tegen elkaar worden opgehitst, al gebeurt dat ook. Het gaat er om dat de ene groep leven moet onder de bezetting van de andere, en als je dat niet stopt, dan blijft de haat. Dus moet je kiezen waar je staat, en je inzetten, vind ik. Tegen de bezetting. Uiteindelijk, maar daar zullen veel mensen het in Israel niet over met me eens zijn, is dat ook in belang van Israel zelf.
Ik begrijp niet hoe een weldenkend mens sympathie kan opbrengen voor groeperingen die hun kinderen eerder leren haten dan praten. Hoe kun je sympathie opbrengen voor moeders die hun kinderen aanzetten zichzelf op te blazen en daarmee zoveel mogelijk anderen mee te sleuren in de dood en daar vervolgens ook nog eens hartstikke trots op te zijn. Hoe groot het (vermeende) onrecht ook is, als dat het antwoord is lost het niets op. Het maakt de kloof alleen maar groter. En dat is ook wat groeperingen als Hamas willen. Stel je voor dat de Joden ze aardig gaan vinden. Dat zou een schande zijn in de hele Arabische wereld. Als de Palestijnen het echt hadden gewild, hadden ze allang in vrede en in relatieve welvaart kunnen leven. Nu blijft het ellende en die wordt vervolgens weer als excuus gebruikt voor het vergieten van Joods bloed. Overigens vond dat al plaats voordat de staat Israel gesticht was. De grootmoefti van Jeruzalem had tijdens de tweede wereldoorlog al een overeenkomst met de Duitsers om zoveel mogelijk Joden om te brengen. Daar hoor je trouwens ook nooit iemand over (behalve de verder toch wel linkse meneer Stemerdink van de PvdA, die verhaalde er laatst over op de radio).
Beste Aldo, je hebt helemaal geen idee over Palestijnen. Wat je vooral laat zien is hoe vergiftigd je bent door een vijandbeeld. Informeer je beter. Lees Ilan Pappe, en durf dan nog eens te zeggen wat je nu zegt.
Hoewel ik het stuk niet heb gezien, ben ik van mening dat niet zozeer het zwaartepunt moet liggen op wat er in shatilla is gebeurd, of wat de katoesja raketten aanrichten in israel , en wat dan daarweer de reaktie op is, onmiddelijk gevolgd door een wederreaktie en zo verval je elke keer in de fout van de ouders.Het zou een enorme vooruitgang zijn als we,zonder al te zweverig over te komen, nu eindelijk eens redelijk met elkaar om de tafel konden gaan zitten,om met respect voor elk standpunt een open dialoog te beginnen. Het plaatsen van een veiligheidshek door palestijns-gebied, vind ik een slechte zaak,wat de haat ten opzichte van de israeliese auteriteiten alleen maar vergroot, en derhalve de onderlinge haat alleen maar tot een explosief opbouwd.
Wat is wijsheid? waar laten we reden en redelijkheid in elkaar overlopen ?”
Het zou heel mooi zijn, een ‘open dialoog’, Hans. Maar je lijkt nog uit te gaan van twee gelijkwaardige partijen die beide het verleden moeten laten liggen en eens naar elkaar moeten luisteren. Dat is paradigma 2. Daar schiet je niet veel mee op als je uitgaat van paradigma 3, en dat is dat de staat Israel een bezettingspolitiek voert om zoveel mogelijk land in te nemen met zo min mogelijk Palestijnen er op. Dat is wat er feitelijk aan de hand is. Zolang dat niet wordt gestopt kun je elke dialoog wel vergeten. Zie, als je hier nieuw bent, de paradigmastrijd. En als je er in geinteresseerd bent hoe van daar uit kort samengevat de situatie er uit ziet, lees de nota die Harry van Bommel en ik schreven voor de SP. Binnenkort verschijnt die als boekje. Hier.
En als je wilt begrijpen waarom het nodig is om erkenning te krijgen voor het verleden, lees vooral Ilan Pappe, The ethnic cleansing of Palestine. Korte samenvatting van zijn betoog hieronder. Hier, hier en hier.
eerst en voraal je moet gaan reageren als je de achtergrond van deze oorlog kent.Wat verwachtenn jullie eigenlijk van de palestijnen dat ze hun grond die eerst door de britten en dan door de joden met de hulp ven amerika bezet werd gewoon zomaar gaan afgeven. Wat zij honderde jaren hebben zitten bouwen hebben de europeanen en dan de joden vernield. En nu eens eerlijk het maakt mij echt boos dat de palestijnen als terrorristen beschreven worden als ze hun land verdedigen. Maar als de joden elke dag 100 palestijen ook onschuldige kinderen en vrouwen vermoorden reageren de europeanen heel anders . De enigste wat Amerike kan zeggen is dat Israel recht heeft om zich te “verdedigen”(zeker tegen die zeer gevaarlijke kinderen en oude vrouwen)
Wel een beetje kort door de bocht reactie, Anja. Waarom ga je inhoudelijk niet in op de overeenkomst tussen Adolf Eichmann en de grootmoefti van Jeruzalem? Staat zeker niet in het boek van Pappe. Palestijnen zijn mijn vijand niet zolang ze mij en anderen niets doen en gewoon laten leven. Geen vijandbeeld dus! Verder maak je mij niet wijs dat alleen de informatie van Ilan Pappe deugt. Laatst was er een door linkse journalisten gemaakte documentaire op de televisie over Palestijnse zelfmoordcommando’s. Een commandant verhaalde daar over een door hem georganiseerde zelfmoordaanslag waarbij een als vrouw verklede terrorist zich in een hotel in Israel opblies. Hij had vooraf gehoopt op drie slachtoffers. Toen het een veelvoud daarvan bleek te zijn kon hij zijn geluk niet op, zo zei hij. Dagelijks dankte hij Allah voor zoveel Joodse slachtoffers (waren ook vrouwen en kinderen bij). Aan zijn ogen kon je zien dat hij er van genoot om het te vertellen. Nou kan ik honderd keer Ilan Pappe lezen, maar ik zal nooit begrip kunnen opbrengen voor iemand die zo kan haten als deze Palestijnse commandant. Kijk ik ben geen Jood en woon ook niet in Israel, maar als ik daar wel zou wonen, zou ik dit soort figuren liever niet in de buurt hebben. Dat de Joden hun (ontzettend kleine) landje vrij van wandelende bommen willen hebben, begrijp ik dus wel. Mij schokkeert dan ook dat je mij vergiftigd durft te noemen en de daden van de Palestijnse aanslagplegers (ik zal ze dit keer geen moordenaars noemen) goedkeurt. Jouw brilletje is wel heel erg (palestijns) gekleurd. Trouwens typisch iets voor SP’ers om iemand die ergens anders over denkt meteen vergiftigd te noemen. Deden ze vroeger in Ljoebjanka ook. Jammer dat daar weinig van geleerd is!
Zizitje, het zou je verhaal erg helpen aan kracht als je een onderscheid kon maken tussen Israeli’s en joden. Niet alle joden staan achter de daden van Israel.
Beste Aldo, je hebt nog steeds geen enkel idee over Palestijnen. En over hun geschiedenis. ‘Palestijnen zijn mijn vijand niet zolang ze mij en anderen niets doen’. Wil je je aub verdiepen in het feit dat de Palestijnen daar woonden, waar Israel nu is, en zijn verdreven? Je moet de zaken dus niet omdraaien, en je mag wel de moeite nemen je er in te verdiepen voordat je maar wat beweert.
Aldo, waarom begrijp jij niet dat de Palestijnen hun nog veel kleinere landje vrij willen hebben van wandelende, vliegende, rijdende en anderszins zich voortbewegende Israelische soldaten die er door middel van welk middel dan ook, pesten treiteren en ook moord erop uit zijn zo min mogelijk Palestijnen over te laten in het het gebied dat ze bezetten. Kijk eens naar de films die oa door Israelische filmers en documentaire makers zijn gemaakt over de Israelische kolonisten in Khalil (Hebron) of over Israelische soldaten die zich ophouden bij de roadblocks, of andere documentaires waar Israli’s hun haat tov Palestijnen uiten. Kijk goed en kijk hoe de blik in hun ogen is als ze het over Palestijnen hebben. Haat heerst aan beide kanten. Dat jij alleen de Palestijnse haat ziet en veroordeelt typeert je standpunt duidelijk. Mij is duidelijk dat jou brilletje slechts twee kleuren kent, namelijk blauw en wit. Moge je het hele kleurenspectrum ooit leren zien.
Het zou prettig zijn, als we het over een aantal zaken eens konden zijn, wat een gezamenlijk vertrekpunt zou inhouden. Helaas zijn allen vastgeroest in hun eigen overtuiging, en dan vooral diegenen die pro-Palestijns zijn. In mijn visie is Hamas een terroristische organisatie, dus dat regeringen geen steun geven aan de Hamas-regering is in mijn optiek verdedigbaar. Natuurlijk kun je een andere mening zijn toegedaan, maar zelfs dan moet je toch kunnen invoelen dat deze mening ook verdedigbaar is. De hele tijd op het hetzelfde aambeeld hameren dat “de internationale wereld wel democratische verkiezingen wil zien in Palestina, maar zodra de uitkomst hiervan hen niet welgevallig is, de gekozen regering niet erkend/steunt” is wel heel eenzijdig, en laat de grondslagen waarop die boycot gebaseert is links liggen.
Het Midden-Oosten, en dat geldt ook zeker in dit conflict, wordt gekaapt door extremisten, aan beide kanten van het spectrum. Dit betreft een kleine groep mensen, die (waarschijnlijk) vanwege hun fanatisme helaas wel de dienst uitmaken. Als de meerderheid van de “gewone” bevolking aan beide kanten werkelijk gematigd is, en zij zouden de regie hebben, was het conflict van een heel andere orde van grootte geweest, als het al/nog bestaan had! De sympathie voor het Palestijnse volk is terecht, voorzover het de gematigden betreft, maar om ook sympathiek t.o.v. Hamas te staan gaat wel heel ver. Sympathie voor de Israelische gematigden is evenzeer op zijn plaats, maar voor de haviken in de Israelische regering ligt dat ook anders.
Anja, ik heb de paradigma artikelen gelezen, en de discussie die eruit is ontstaan. Veel van de kritiek in die discussie over de paradigma’s, en dan met name op de manier waarop jij jezelf in een bepaald paradigma plaatst, deel ik. Het is m.i. niet aan jou om te bepalen in welk van de paradigma’s jij thuishoort, dat kan een objectieve buitenstaander vaak beter. Zoals je in die reacties zelf al aangeeft ben je duidelijk partijdig: dat mag, en wellicht ben je dat op zeer goede gronden, maar het laat onverlet dat het jezelf zo duidelijk in het “goede” paradigma te plaatsen, getuigt van arrogantie en/of zelfoverschatting, of toch tenminste daar naar riekt. Veel van de reakties treft dit verwijt overigens: we weten het allemaal wel erg goed, maar het zou toch aan het denken moeten zetten dat mensen die duidelijk een gezond verstand hebben, toch zulke tegenstrijdige meningen verkondigen (want dat zijn het, ook al wordt die mening nogal eens met een feit verward)? Mensen die zo ove!
rtuigt zijn van het eigen gelijk, bevorderen volgens mij geen enkel verbeteringsproces, maar houden meestal het probleem in stand, of verergeren het.
Gerhard
We zijn het dus oneens, Gerhard, en dat blijven we. Ik ga niet nog eens reageren, het zouden alleen maar herhalingen worden, zoals jouw reactie voor mij bestaat uit herhalingen – kennelijk slaat wat ik te zeggen heb niet bij jou aan, jammer, maar dan niet. Dan moet je kennelijk niet bij mij zijn.
@Gerhard (19): paradigma’s zijn geen uitvinding van Anja. Ze zijn afkomstig uit de koker van Thomas Kuhn, uit 1962, zie http://en.wikipedia.org/wiki/Paradigm_shift : “Een wetenschappelijke revolutie ontstaat wanneer wetenschappers afwijkingen ontdekken die niet verklaard kunnen worden door het paradigma waarbinnen dat tot dan toe gewerkt wordt”. Dat is heus wel iets wat je opvalt, het is namelijk waar wetenschap om draait.
In dit geval is er sprake van een paradigmaverschuiving binnen de theorievorming over de Israël-Palestinakwestie. Daar hebben ook dergelijke wetenschappellijke revoluties plaatsgevonden: theorievorming (Paradigma 1), feiten die maar niet binnen die theorie wilden passen, een nieuwe theorie (Paradigma 2), opnieuw feiten die maar niet binnen die theorie wilden passen, en tot slot de ontwikkeling van Paradigma 3. Dat is de status quo. Als er nieuwe feiten opduiken die daar niet binnen vallen, zullen we over moeten naar Paradigma 4.
Dat is niet gemakkelijk, maar de weigering om die overstap te maken heeft vaak meer te maken met emoties dan met feiten. Voor zover ik weet is er geen Paradigma 3B dat dezelfde feiten anders verklaart, maar wie weet.
Wat ik maar wil zeggen: Anja’s standpunt is niet een soort van vage vibe of intuïtief te checken gevoel. Het is rationeel gemotiveerd, het is wetenschappelijk zuiver. En ik ben dan wel geen historicus, maar ik ben wel een wetenschapper, dus ik weet waar ik het over heb. Wat ze hier al een poos doet, is de feiten noemen, en vragen om een Paradigma 3B, of eventueel een Paradigma 4. Ik heb dat nog steeds niet voorbij zien komen.
Anja,
als ik deze site bekijk, is het geen enkel probleem voor je om jezelf te herhalen. En zoals jij het jammer vindt dat wat je schrijft niet bij mij aanslaat, zo jammer vindt ik het omgekeerd ook. En ik moet juist wel bij jou zijn, omdat ik zoveel mogelijk invalshoeken tot mij wil nemen. Dat lijkt me gezond voor een zo uitgebalanceerd mogelijke meningsvorming. daarbij hoef ik het niet eens te zijn met alles wat ik lees, maar er zijn altijd zaken die je aan het denken zetten. Dus als je het niet erg vindt, blijf ik de site toch met enige regelmaat bezoeken.
Gerhard
Het staat je geheel vrij om hier langs te komen, Gerhard. Het lijkt me uitstekend dat je zoveel mogelijk invalshoeken tot je neemt, en misschien trek je daar dan ook eens een keer je conclusies uit. En misschien ontdek je dan ook nog eens dat de paradigma’s geen oordeel zijn, maar een feitelijke constatering langs welke lijnen het denken van mensen kan lopen. Er zijn twee partijen, er zijn drie mogelijkheden om die partijen in een conflict verantwoordelijk te stellen, of de een, of de ander, of alletwee evenveel of even weinig. Er zijn dus geen ‘objectieve buitenstaanders’, tenzij je je helemaal aan een mening zou willen onttrekken. En het verheldert de discussie enorm wanneer mensen bereid zijn om onder ogen te zien vanuit welk paradigma ze reageren. Dat is alles, meer is het ook niet. Met ‘arrogantie’ en ‘eenzijdigheid’ heeft dat niets van doen. Dus daar hoef je bij mij sowieso al niet mee aan te komen zetten. Het ga je goed.
Ik vind het interessant te lezen dat mijn voorstelling zoveel discussie op gang brengt op deze site, maar ik vind het tegelijk spijtig te zien dat veel van deze discussie de inmiddels welbekende en stukgewandelde wegen blijft bewandelen; “Palestijnen zijn terroristen en worden opgevoed om joden te haten.” “Israel is een bezettende macht maar heeft het recht zichzelf te verdedigen.”etc.
Tijdens mijn verblijf in Palestina heb ik persoonlijk ondervonden dat de grote drama’s niet de grootste drama’s zijn. Het zijn de dagelijkse kleine maar onmenselijke vernederingen waar de Palestijnen voortdurend mee te maken hebben die het leven ondragelijk maken. De vernederingen die ze moeten ondergaan, waar ze zich niet tegen kunnen verzetten omdat ze worden uitgevoerd door de bezettende macht, de macht met de wapens: Israël!
Je kunt het je niet voorstellen hoe het is om elke dag door een checkpoint te moeten waar de dienstdoende soldaat van een gemiddelde leeftijd van 18 jaar kan doen en laten met je wat hij wil. Soms laat hij je door, maar veelal hebben deze soldaten zin om eens even lekker machthebbertje te spelen en laten mensen uren om geen reden in de hitte van de zon wachten en vaak moeten ze tijdens dit wachten vernederende dingen doen. Je kunt je ook niet voorstellen hoe het is om een paar keer in de week op elektriciteit en water afgesloten te worden. Je kunt je vast ook niet voorstellen hoe het is om te leven in een stad die elke nacht (!!) binnen gevallen wordt door tanks en soldaten om zogenaamde ‘wanted people’ te arresteren. ‘wanted’ waarvoor hoeft niet vermeld te worden. Als er toevallig iemand in de weg staat tijdens deze arrestatie kan dit zijn of haar dood betekenen. Tijdens deze nachtelijke acties worden wegen, winkels en auto’s overigens niet gespaard. Nog iets: kun je je voorstellen hoe het is om voor elke reis die je wilt maken buiten de stad waar je woont een visum aan te vragen en dat dat gemiddeld zo’n drie weken duurt voor je uitslag krijgt. Als je moeder, die in een andere stad woont, komt te overlijden worden voor deze wachttijd geen uitzonderingen gemaakt en is de kans dus heel groot dat je niet bij haar begrafenis kunt zijn.
Ik noem maar even een paar dingen. En dan heb ik het nog helemaal niet gehad over de vreselijke gevolgen die de omstreden muur (en geen hek! Deze muur is tien meter hoog, kan dus onmogelijk verward worden met een hek!!!!) met zich meebrengt of over de financiële boycot die ervoor heeft gezorgd dat duizenden Palestijnen al 9 maanden geen salaris meer gehad hebben, dat hierdoor leraren geen les meer kunnen geven en studenten dus niet meer kunnen studeren.
Ik verafschuw de zelfmoordacties van Palestijnse zijde. Vreselijk! Maar serieus, deze zijn in de verste verte niet te vergelijken met het dagelijkse leed waar de Palestijnen door de Israëlische bezetting al jaren mee te maken hebben. En zoals het er nu naar uitziet is Israël nog lang niet van plan daar iets aan te veranderen.
Dat is pas echt vreselijk!
Ik ben een mens. Weet niet zo heel veel van de inhoud van de problematiek daar, althans, niet zoveel als een ieder die op deze site spreekt. Toch wil ik er iets over zeggen. Ik heb diepe bewondering voor de speelster van dit verhaal. Voor de speelster van ieder verhaal. Ik weet wat spelen is, ik weet dat het ‘doorleven’ is in de breedste zin van het woord. En dit verhaal doorleven is heel wat! Het is een geschenk als mensen er op deze manier toe bereid zijn dit te doen. Het laat ons allen zien. Althans, dat zou mooi zijn. De kracht van een persoonlijk verhaal is erg groot. Kan erg groot zijn, als we daar voor open willen staan, ieder persoonlijk maar ook wij met elkaar. De discussies hier, zijn voor mij erg groot. Het lijkt me zo fijn als het iets meer terug naar het hart zou kunnen.