Gebeld met Gaza. Mijn vrienden daar hebben het moeilijk. Het werk van het NCCR gaat nog wel door, maar het dovenschooltje is even dicht, omdat de ouders hun kinderen niet naar school durven te laten gaan, en huisbezoeken worden alleen afgelegd in de buurten die redelijk veilig zijn. Khaled en zijn zoons, die een tijd geleden uit een Hamasbuurt is verhuisd, en nu tijdelijk in een flat zit heeft pech. De flat is vlak bij de President’s Office, en ’s nachts worden ze dus wakker gehouden door het schieten dichtbij. De kinderen slapen slecht en zijn nerveus. Misschien dat er vannacht weer een nieuwe wapenstilstand is afgesproken, want dit is duidelijk: het overgrote deel van de bevolking wil niet meegesleurd worden in een burgeroorlog. De tegenstellingen zijn groot, maar er zijn ook families waarvan verschillende leden zowel Hamas als Fatah aanhangers zijn. En er zijn mensen die van geen van de twee partijen willen weten. Ik hoop met ze mee dat de wapenstilstand nu gaat lukken, dat de kinderen weer rustig kunnen slapen, en dat wij er binnenkort weer heen kunnen.

Ik zou nog wat willen schrijven over een interview met jean Tillie in Parool, maar ik heb vanochtend te weinig tijd. Ik ga naar Den Haag, waar straks een buslading met leerlingen en leerkrachten van de Bilalschool aankomt voor een bezoekje aan de Eerste Kamer. Leuke klus.