Het lukte me vanochtend niet om de foto’s van een mooie bijeenkomst gisteravond over migrantenvrouwen nog af te krijgen (uit mijn camera in de computer, op mijn computer op maat snijden, dan vanaf het weblogprogrammaatje uploaden) voor de trein naar Den Haag ging. Komt. Echt, Fenna, komt.

Kranten in de trein. Verdonk, die we nog steeds niet kwijt zijn al kan het nu niet lang meer duren probeert op de valreep nog even haar maatregel om Antilliaanse jongens die niet willen deugen er uit te kunnen zetten er nog even door te jassen. Dat terwijl de Raad van Stata al twee keer geadviseerd heeft om het niet te doen, want juridisch kun je dat niet maken met Nederlandse staatsburgers. En stom. De nieuwe Tweede Kamer gaat dat niet steunen. Ook al niet omdat het probleem van zulke jongens een onderdeel uit zou moeten maken van het gehele pakket dat Nederland met de eilanden afspreekt, en als het niet in onderlinge samenwerking gaat gebeuren, met goede afspraken, zou zo’n maatregel, zet ze maar op het vliegtuig, geen enkele oplossing bieden. Maar wat ik echt niet begrijp is dat dit de zegen heeft gekregen van Balkenende, terwijl ze al zo dicht bij een nieuw kabinet staan. Alsof meneer Balkenende IV niet wil weten wat meneer Balkenende III aan het uitsproken is.

Er wordt gepraat over de poppetjes. Wie op welke minister- of staatssecretarissenpost. Ik vind dat ook spannend omdat het er van afhangt met wie je jaren lang moet samenwerken, dan wel in de clinch moet. Het maakt nogal uit. Niet alleen wat voor opvattingen die minister heeft, maar ook hoe hij of zij omgaat met de Eerste Kamer. Het is erg veel prettiger om met iemand te moeten werken die het gesprek aangaat en niet alleen neuzen heeft geteld en weet dat hij zijn stemmen toch al binnenheeft dus geen moeite meer hoeft te doen.
En wij in de EK weten natuurlijk nog niet hoeveel mensen we krijgen en hoe we dan de posten gaan verdelen, maar ik zou wel volkshuisvesting willen, vooral omdat ik de combinatie van de oude wijken problematiek en migratie belangrijk vindt. En kijk, waarschijnlijk komt Ella Vogelaar op Integratie en Wijkverbetering.

Aboutaleb is genoemd op Onderwijs, het andere ministerie dat veel met integratie zal moeten doen. Ook interessant, om hem nu in zo’n andere functie weer tegen te komen. En dan hij in de regering en ik in de oppositie. De eerste islamitische minister wordt er gezegd. Dat is niet waar, lees ik in Trouw. Er was er al een in het oorlogskabinet Gerbrandy, tussen 1942 en 1943, Pangaran Adipati Soejono. Gelukkig werd hij niet in het kabinet, waarvan premier Gerbrandy al had laten weten dat hij niet veel op had met moslims: ‘alle muzelmannen zijn brandhout voor de hel’. Ook stond hij geheel alleen toen hij pleitte voor het zelfbeschikkingsrecht van Indonesie. Zelfs de twee socialistische ministers steunden hem daarin niet. Hij overleed onverhoeds een paar maanden later.
Gelukkig gaat Aboutaleb aantreden in betere tijden. Een beetje betere tijden.

En dan nog een klein berichtje in Trouw. Haha. Ik had het al over een recensie van theoloog Hans Jansen over het boek van Jimmy Carter over israel en Palestina. (hier) En liet al zo netjes mogelijk weten dat ik het niks vond. Typisch de herschreven versie van de geschiedenis zoals apologeten van Israel die ons het liefst aan willen smeren. Blijkt die man het ook nog voor een groot deel van Dershowitz te hebben overgeschreven. Dershowitz is in de verte geen historicus. Over Dershowitz, hier. En die heeft het weer voor een groot deel overgeschreven van een boek van Joan Peters.(Ik moet thuis even de juiste naam en de titel van haar boek opzoeken). Die het, toen dat werd onderzocht, haar versie van de geschiedenis voornamelijk uit haar duim bleek te hebben gezogen. Trouw laat weten dat het niet goed was dat Jansen een deel zonder bronvermelding uit Dershowitz had overgeschreven, maar komt nog niet op de gedachte dat je sowieso wel even wat kritischer mag kijken wat je in de krant plaatst. Als iemand een verhaal baseert op een auteur die al als nep is ontmaskerd lijkt me dat ook niet zo’n goede beurt voor een dagblad.
Over Dershowitz, lees Norman Finkelstein. Zijn boek Beyond Chutzpah is vertaald, maar helaas zijn al die uiterst precieze tabellen met wat er historisch gezien allemaal niet deugt aan het verhaal van Dershowitz en wat hij van Peters had overgeschreven er niet in opgenomen. Daarvoor moeten we bij de Engelse versie zijn.